Αγαπητή «Α, μπα»: Θέλω να πάρω γάτα αλλά οι γονείς μου είναι αντίθετοι

Τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται στο Α,μπα <3

πετ κιπερ ή γνωστό ήθελε να γράψει

Ναι, κατά την άποψή μου, η οποία βασίζεται καθαρά και μόνο στην παρατήρηση του περιγύρου μου και των ανθρώπων που βλέπω να βγάζουν έξω τα σκυλάκια τους, οι γεννημένοι μετά το 1980 πάνω κάτω έχουν περισσότερες πιθανότητες να έχουν κατοικίδια. Στο δικό σας κόσμο λοιπόν χαίρομαι που οι άνθρωποι όλων των ηλικιών αγαπάνε εξίσου τα ζώα και που δε διαφέρουν οι αντιλήψεις τους συλλογικά πάρα τη διαφορετική χρονολογία γέννησής τους. Στον δικό μου διαστρεβλωμένο κόσμο που αγνοεί την πραγματικότητα, παλεύω να εξηγήσω κυρίως σε μεγαλύτερους γιατί ένα ζώο είναι παρέα και χαρά και όχι ενόχληση ή τρίχες. Ευχαριστώ πάντως που… Διαβάστε περισσότερα »

Πραγματικά, σε αντικειμενικά δεδομένα. Παρακαλώ.

Θα με ενδιέφερε να δω τα αντικειμενικά δεδομένα για να αναθεωρήσω καθώς η δική σας εκδοχή θα μου άρεσε πιο πολύ αν ισχύει.

Νομίζω αυτό που εννοούσε ο/η Aten είναι ότι στο παρελθόν τα ζώα που ζούσαν στο σπίτι μαζί με την οικογένεια ήταν λιγοστά. Συνήθως τα ζώα τα φρόντιζαν σε αυλές ή στο δρόμο. Είναι αλήθεια και για μένα ότι οι νέες γενιές είναι πιο φιλόζωες. Στο παρελθόν κυρίως τα ζώα ήταν ράτσας και για επίδειξη στα καφέ του Κολωνακίου από τις καλές κύριες ως δήλωση της κοινωνικής τάξης, δε νομίζω ότι δεν έχει ένα δίκιο σε αυτό. Για την ελληνική πραγματικότητα πάντα.

Όχι, δεν είναι έτσι. Όταν τα σπιτια είχαν αυλές, οι γάτες έβγαιναν (και βγαινουν) και στις αυλές, και οι σκύλοι είχαν το σπιτάκι τους στην αυλή. Φυσικά, μπαινόβγαιναν και στο σπιτι, όπως οι ένοικοι, και συχνά κοιμόντουσαν δίπλα τους. Στο δρόμο περίποιοντουσαν μόνο τα αδέσποτα, δεν νοείται οικόσιτο ζώο, με ιδιοκτήτη, που να έμενε ή να μένει στο δρόμο.( άλλο αν έβγαιναν οι γάτες της αυλής και στο δρόμο, γιατί είναι δύσκολο να τις περιορίσεις) Από τότε που οι άνθρωποι, στις μεγάλες πόλεις, και κυρίως στην Αθήνα, ζουν στην πλειοψηφία τους σε διαμερίσματα χωρίς αυλές (κάτι που έγινε μαζικά από… Διαβάστε περισσότερα »

Δεν διαφωνώ σε αυτό που γράφεις και έτσι είναι. Ηλικιωμένοι ζούσαν με τα ζωάκια τους και στο παρελθόν. Η ένσταση είναι στο ποσοστό του πληθυσμού που είχε κάποιο ζώο στο σπίτι πριν 30 χρόνια και πόσο τώρα. Υπάρχει μια σημαντική αλλαγή στη στάση των ανθρώπων απέναντι στους σκύλους και τις γάτες κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών. Το κίνημα περί ευζωίας των ζώων έχει αναπτυχθεί και πολλά νέα σωματεία έχουν ιδρυθεί, με μέλη που εργάζονται ακούραστα σε μια προσπάθεια να βελτιώσουν την ευημερία των ζώων. Στο Ίντερνετ υπάρχουν αμέτρητες ιστοσελίδες στα Ελληνικά, τα οποία πραγματεύονται θέματα περί της ευζωίας των… Διαβάστε περισσότερα »

Και να απαντήσω επίσης, σε σας seagull, ότι το θέμα της συζήτησης δεν είναι ακριβώς το αν είχαν ή όχι περισσότεροι ζωάκια 30 χρόνια πριν , σε σχέση με σήμερα ( που δεν υπήρχαν και σ αυτό μεγάλες διαφορες) , αλλά το σε ποιο ηλικιακό φάσμα είναι οι ιδιοκτήτες ζώων σήμερα, στα ποσοστά τους δηλαδή ανά ηλικία. Εννοείται ότι τα ζωάκια που ζουν σε σπίτια όπου τα παιδιά συγκατοικούν με τους γονείς και εξαρτώνται οικονομικά από αυτούς, θεωρούνται ότι ανήκουν στους γονείς.

Μπορούμε να έχουμε κάποιο link ή κάποια κατεύθυνση σε σχέση με το πού μπορούμε να βρούμε τα δεδομένα γιατί εγώ ψάχνω από χθες και δε βρίσκω;

Έτσι όπως τα λες, Seagull. Όταν είχαν ελάχιστοι φίλοι κατοικίδια, τώρα έχουν οι μισοί. Το τι σήμαινε φροντίδα στις αυλές και στο δρόμο είναι ένα διαφορετικό ζήτημα, καθώς τώρα μαθαίνουμε ότι τα ζώα δεν τρέφονται με κόκκαλα, ότι έχουν συναισθηματικές ανάγκες και είναι σημαντικό να τα παρακολουθεί κτηνίατρος. Αν όλα αυτά συμβαίνουν χρόνια σε κάποιο μέρος κι εγώ δεν το έχω αντιληφθεί, μου διέφυγε. Στη Θεσσαλονίκη που ζω η αντίληψη για τα ζώα, αδέσποτα και μη, τώρα αλλάζει και δυστυχώς με αργούς ρυθμούς.

Και εγω στην Αθήνα Aten παρότι μεγάλωσα με σκύλο στο σπίτι τις ίδιες εμπειρίες έχω

Aten, η μητέρα μου, δε λέω για μένα , για τη μητέρα μου, γεννημένη το 1924, όχι κυρία του Κολωνακιου, ήξερε παρά πολύ καλά, και ότι οι σκύλοι δεν τρώνε κοκκαλα, και τα ζώα της πάντα ( γάτες και σκυλους) τα έβλεπαν τακτικά κτηνίατροι, με τα εμβόλια τους, τις θεραπείες τους, και τις οδηγίες που της έδιναν, και αυτό συνέβαινε όχι γιατί η μητέρα μου ήταν ξεχωριστης και ιδιαίτερης φιλοζωία, αλλά γιατί όλοι οι φιλόζωοι, οι φίλες της και γνωστές της, συγκεκριμένα, εκείνης της γενιάς,έτσι έκαναν. Πάρτε τώρα τη δική μου γενιά, την επόμενη. Δηλαδή εμείς, όταν είμασταν νέοι, ήμασταν… Διαβάστε περισσότερα »

Μάλλον οι υπόλοιποι ζούμε σε άλλη χώρα. Τη δικιά μας τη λένε Ελλάδα και είναι πρωταθλήτρια στις κακοποιήσεις, τις εγκαταλείψεις και τις δολοφονίες αδέσποτων και μη ζώων.
Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί η φιλοζωική συνείδηση σε περισσότερους ανθρώπους, όχι όμως στην πλειοψηφία του πληθυσμού και σίγουρα όχι στους ηλικιωμένους, οι οποίοι επιμένουν πεισματικά σε αντιλήψεις που είχαν όλη τους τη ζωή.
Κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον άθλιο κανόνα.

Καταλαβαίνω ότι έχετε πολύ διαφορετική εμπειρία από τη δική μου. Θεωρώ ότι είχαμε άγνοια και ήμασταν μέχρι πρόσφατα ασυνείδητοι γιατί το τελευταίο παράδειγμα που έχω είναι από πριν μια βδομάδα, μεγάλη παρέα νέων και μορφωμένων ανθρώπων, διαφωνούσαμε για το αν πρέπει να αφήσουμε τα κόκκαλα για τα σκυλιά έξω ή όχι και έπρεπε να εξηγήσουμε το λόγο για τον οποίο αυτό είναι επικίνδυνο σε αυτούς που ήθελαν να τα αφήσουν έξω. Το έγραψα ως απάντηση αλλά βγήκε πιο ψηλά, σε λάθος σημείο, δεν έχω βρει τις στατιστικές τις οποίες μου αναφέρετε, αν θέλετε να με βοηθήσετε παραπέμποντάς με σε αυτές… Διαβάστε περισσότερα »

Ευχαρίστως. Για να μη σας κουράζω με τα στατιστικά στοιχεία ηλικίας ιδιοκτητών ζώων σε άλλες χώρες, με πολυ παλαιότερη βέβαια παράδοση, ( τα βρίσκετε εύκολα στο Ίντερνετ, π.χ. για τις ΗΠΑ, και είναι χρησιμα) σας παραπέμπω εδώ http://www.kathimerini.gr/912124/article/epikairothta/ellada/h-syntrofia-twn-zwwn-die3odos-sta-xronia-ths-krishs, σε συνδυασμό με τα γενικά στατιστικά στοιχεία πληθυσμού της Ελλάδας ( κι αυτά τα βρίσκετε εύκολα), από τα οποία προκύπτει το ανάλογο ποσοστό του γενικού πληθυσμού που βρίσκεται στο ηλικιακό αυτό φάσμα, καθώς και στο υπόλοιπο 25% των φιλόζωων, εφόσον βέβαια αφαιρέσουμε τις ηλικίες έως 18 ετών, που δεν θεωρούνται αυτοτελώς ως ιδιοκτήτες ζώων. Χαίρομαι που είστε συνειδητοποιημένα φιλόζωη, και που προσπαθείτε… Διαβάστε περισσότερα »

Είναι πιο αισιόδοξη η εικόνα της έρευνας από αυτό που έχω εγώ ως εντύπωση οπότε, ως κλείσιμο, ας ελπίσουμε ότι όλοι αυτοί που το σκέφτονται για δεύτερο να έχουν υλοποιήσει το πλάνο γιατί δεν επαρκεί η μέριμνα του κράτους για τα ζώα, ούτε η όποια ενημέρωση γι’αυτά. Ευτυχώς, όπως μας αναδεικνύουν πολύ σωστά οι κυρίες από πάνω, η ιδιωτική πρωτοβουλία συντελεί πολύ στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κόσμου.

Πράγματι, ισχύει αυτό που γράφετε για την ιδιωτική πρωτοβουλία στην φιλοζωία, και τους αξιέπαινους ανθρώπους που την στελεχώνουν. Ευχαριστώ για τη συζήτηση.