Αγαπητή «Α, μπα»: Θέλει να το παίξουμε Ευρωπαίοι και να χωρίσουμε πολιτισμένα

Χωρίσαμε μετά από 2,5 χρόνια, είμαστε και οι δύο 21 χρονών φοιτητές στην ίδια σχολή, έχουμε μεγαλώσει και εξελιχθεί μαζί: αποδέχτηκα τον σεξουαλικό μου προσανατολισμό επειδή ήθελα να είμαι μαζί του, έχουμε περάσει μαζί από διαβάσματα, ταξίδια, τις δραστηριότητές μας μέχρι τα της άτυπης συγκατοίκησης που είχαμε (εγώ μένω και με γονείς και λόγω του ότι δεν είμαι άουτ σε αυτούς προσπαθούσα να τα ισορροπήσω, πολλές φορές κάνοντας τον να νιώθει ολ-ινκλούσιβ χοτέλ). Οι καβγάδες δεν πλήθαιναν ακριβώς τον τελευταίο καιρό απλά υπογράμμιζαν συνεχώς τα κουσούρια του καθενός μας (εγώ κατά τα λεγόμενα του είμαι ανεύθυνος, μη ανεξάρτητος, μπλαζέ, υψώνω άμυνες στην όποια κριτική μέχρι να τη λάβω υπόψην για 1 εβδομάδα και μετά να τη ξεχάσω -ισχύει δυστυχώς- και νιώθει ότι υπάρχουν κενά συνεννόησης και δε μπορεί να μου έχει απόλυτη εμπιστοσύνη ότι θα φέρω εις πέρας κάτι όταν με χρειάζεται – αυτός από την άλλη είναι υπερβολικά ελεγκτικό φρικιό, θέλει να τα έχει όλα στην εντέλεια, γκρινιάζει για υποθέσεις δικιές μου που δεν τον επηρεάζουν άμεσα, δεν υποχωρεί ποτέ, πεισματάρης σε σημείο που σε πράγματα που μα! το! θεό! μαλάκα! δε φταίω να υποχωρώ εγώ και να αναλαμβάνω το φταίξιμο απλά για να απαλλαχτούμε από τον εκάστοτε καυγά). Μετά από κατά κοινή ομολογία αμελητέα γκάφα δικιά μου, μου μιλάει άσχημα, απαντάω και εγώ κομπλεξικά, αρνούμαι να απολογηθώ, πετάει σπόντα για άμυνες και λίγο αργότερα βγαίνουμε για μπύρες τέλεια λέω εγώ θα κάνουμε συζητησάρα θα τα βάλουμε όλα σε τάξη, με χωρίζει στα κρύα του λουτρού αφού τον ρωτήσω εγώ νομίζοντας το ζώον οτι τον προκαλώ να το πει και δεν πρόκειται, παραδίδω τα κλειδιά μου, λέει ότι υπερφόρτωνε πράγματα και αν δεν γινόταν τώρα ίσως να γινόταν μετά από οποιαδήποτε άλλη αφορμή, λέει ότι ίσως δεν ταιριάζουμε και με δικαιολογεί συνέχεια, κάνει και αυτός λάθη αλλά δεν μπορεί να συνεχίσει, θέλει ιδανικά αυτό να είναι οριστικό, εγώ επιμένω για επιπλέον προσπάθειες και ευκαιρίες και τον απειλώ ότι θα το μετανιώσει και τέτοια δραματικά και μέσα σε όλα αυτά λέει θέλει να το παίξουμε Ευρωπαίοι, να χωρίσουμε πολιτισμένα και επιχείρησε να μου κάνει και small talk ο μαλάκας τύπου τι αποκομίσαμε από αυτή τη σχέση και τι θα διορθώσουμε στην επόμενη. Δεν μπορώ να το διαχειριστώ καθόλου, όλα αυτά τα θεωρούσα μικρά παραπατήματα απέναντι σε αυτό το μεγάλο και ωραίο και δυνατό που έχουμε και τώρα νιώθω ότι είμαι ένα παθέτικ φαντασματάκι που απλά τον περιμένει και δε ξέρει από που να πιαστεί. Τον θέλω πίσω κάτω από όποιους όρους και μοτίβα επιχειρήσουμε να ακολουθήσουμε στη σχέση για να την κάνουμε λειτουργική. Αναρωτιέμαι αν ήταν εν βρασμώ απόφαση και φοράει το αλύγιστο προσωπείο του εφόσον τις προηγούμενες μέρες κανονίζαμε διακοπές και σχεδιάζαμε κοινό μέλλον, ας πούμε λέγαμε για σκυλί, λέγαμε για ανακαίνιση και άλλα πιο χοντρά και σε καβγά τον είχα ρωτήσει γιατί αφού δεν αντέχει δε με χωρίζει και είχε απαντήσει ότι είναι η εύκολη λύση και δεν είμαστε για τέτοια. Μέσα σε όλα αυτά, ενώ είχε πει ότι θα πάει τα πράγματα μου σε κοινή φίλη, μου έστειλε μήνυμα να τα φέρει σπίτι μου όταν θα λείπει η μάνα μου και ενώ ήθελα να πάρω τηλ απάντησα ένα λιτό «εντάξει». Τι σημαίνουν όλα αυτά; Μήπως παρερμηνεύω για να πλασάρω το δικό μου αφήγημα; Τι να κάνω;

–Νίκος

Σαν τι να κάνεις; Σε χώρισε. Τώρα, πρέπει να το ξεπεράσεις.

Αν προκύπτει από κάπου ότι σε χώρισε ενώ δεν ήθελε να χωρίσει, εγώ δεν το κατάλαβα. Συνήθως όταν κάποιος παίρνει την ευθύνη να χωρίσει, δεν αισθάνεται καλά με αυτή την απόφαση, δεν είναι ποτέ εύκολο. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι κατά βάθος δεν ήθελε να το κάνει.

Ακούγεσαι έξυπνο παιδί. Με τον καιρό, θα καταλάβεις τι ακριβώς πήγε στραβά τελικά, και κυρίως, αν ταιριάζετε όσο νομίζεις τώρα.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News