Γειά σου αγαπημένη Α,μπα. Δε μπορώ να πάρω την απόφαση, αν θέλω ή δε θέλω να χωρίσω. Είμαι με κάποιον ένα χρόνο, θέλει να παντρευτούμε, εγώ βλέπω πως δεν ταιριάζουμε. Όμως με κάνει να νιώθω ευχάριστα τις περισσότερες στιγμές, και το βασικότερο που επιτέλους παραδέχομαι: πραγματικά φοβάμαι τη μοναξιά. Έχω ζήσει μόνη μου μεγάλες περιόδους στη ζωή μου, προσπαθώντας να εξελιχθώ προσωπικά, απολαμβάνοντας τις μοναχικές στιγμές μου, χωρίς να ψάχνω κάποιο σύντροφο. Όμως κάποια στιγμή η μοναξιά με κατέστρεψε, και τώρα σκέφτομαι πως θα μου ήταν τρομερά δύσκολο να επιστρέψω εκεί που ήμουν. Επίσης μου έγινε δυσάρεστο να απολογούμαι στον εαυτό μου ως προς το κομμάτι αυτό, πως δηλαδή δεν αντέχω να είμαι μόνη μου ξανά, παρότι δεν είναι ο συγκεκριμένος άνθρωπος ταιριαστός με εμένα. Ξέρω πως είναι συνηθισμένη η ιστορία μου, από αυτές που διαβάζουμε/ακούμε/βλέπουμε παντού γύρω μας. Έφτασα 30 και ο κοινωνικός μου κύκλος εχει στενέψει. Πρακτικά είναι εξαιρετικά δύσκολο να ταιριάξεις με άλλους ανθρώπους μέσα από δραστηριότητες, γιατί ακόμα και εκεί οι γνωριμίες είναι περιορισμένες. Και πόσες δραστηριότητες πια, όταν δεν υπάρχει χρόνος και χρήμα; Οι πιθανότητες να βρω ένα σύντροφο που θα με καλύπτει μειώνονται συνεχώς, οπότε θα ρισκάρω αν αποφασίσω να χωρίσω. Και τι να κάνω, μου λες; Ξέρω τι θα μου πεις, πως δε μπορείς να αποφασίσεις εσύ για εμένα. Μα είναι τόσο δύσκολο Α,μπα μου. Θα ήθελα να μου γράψεις δυο λόγια, σαν να τα λέμε πίνοντας καφέ… Λοιπόν, θα κλείσω μ’αυτό: Αν είχα πολλά πολλά χρήματα, θα ταξίδευα συχνά για να γνωρίσω άλλες κουλτούρες και ανθρώπους. Ίσως τότε έβρισκα τον άνθρωπό μου, ποιός ξέρει
-Στα 30 δε με ενδιαφέρει η παντρειά, θέλω όμως κάποιον να νιώσω οικογένειά μου
Πρακτικά είναι πολύ δύσκολο να ταιριάξεις με κάποιον, πολύ δύσκολο, όσα λεφτά κι αν έχεις. Δεν γνωρίζεις ανθρώπους μόνο μέσα από δραστηριότητες που θέλουν λεφτά. Γνωρίζεις ανθρώπους κυκλοφορώντας στη ζωή, έχοντας φίλους. Ούτε είσαι τόσο μεγάλη όσο υποστηρίζεις ότι είσαι. Δεν στενεύουν τόσο τα περιθώρια. Έχεις φτιάξει μια θεωρία που έχει πολλά κενά για να δικαιολογήσεις την εγκατάλειψη στη οποία θέλεις να παραδοθείς.
Κοίτα, όπως λες και μόνη σου, δεν μπορώ να αποφασίσω εγώ για σένα. Όντως, είναι πολύ συνηθισμένο αυτό που θέλεις να κάνεις. Θα σου πω μόνο το προφανές: δεν ρισκάρεις μόνο αν αποφασίσεις να χωρίσεις. Ρισκάρεις και αν αποφασίσεις να μείνεις. Δεν υπάρχει απόφαση χωρίς ρίσκο. Αυτό που νομίζεις ότι είναι δεδομένο, “οι περισσότερες στιγμές είναι ευχάριστες”, δεν είναι. Καθόλου δεν είναι. Δεν ξέρω τι εννοείς “δεν ταιριάζουμε”, αυτό που ξέρω στα σίγουρα είναι ότι ό,τι κι αν είναι, τώρα είναι ένα τερατάκι που κοιμάται, αλλά όταν παντρευτείτε, θα γίνει θηρίο και θα σε κυνηγάει να σε κατασπαράξει.
Το ψευδώνυμο που διάλεξες είναι ψέμα, ή μάλλον, δεν καταλαβαίνεις τι λες. Η “παντρειά” ΕΙΝΑΙ να νιώσεις κάποιον οικογένεια. Αυτό που κάνεις τώρα, είναι αυτό που λες ότι δεν σε ενδιαφέρει. Κρατάς την “παντρειά”, δηλαδή έναν άνθρωπο που δεν σου ταιριάζει, χωρίς να τον θεωρείς οικογένεια. Θα το πληρώσεις αυτό, πώς να σου το πω; Μόνο όπως είναι μπορώ να σου το πω. Δεν ξέρω πώς και πότε και με πόση βαρύτητα, αλλά θα το πληρώσεις.