Αγαπητή Α,μπα, Σε διαβάζω εδώ και πάρα πολύ καιρό και ανυπομονώ να περνάω τα διαλείμματα της δουλειάς διαβάζοντας τη στήλη σου (συγχαρητήρια και για το καινούργιο site, μου άρεσε πάρα πολύ)! Με τον σύντροφό μου είμαστε αρκετά χρόνια μαζί και πλέον συγκατοικούμε. Χωρίς να έχουμε κάνει κάποια σοβαρή συζήτηση και μέσα σε αερολογίες έχει έρθει το θέμα για την ονομασία του παιδιού μας (όταν αποκτήσουμε). Προτιμάω να δώσουμε στο παιδί όνομα το οποίο να μην ανήκει σε καμία από τις δύο οικογένειες, ωστόσο ο σύντροφός μου είναι κάθετος στο να πάρει το όνομα του πατέρα του . Δεν θέλω να υποχωρήσω καθόλου Α,μπά μου, δεν μου αρέσει καθόλου η σκέψη αυτή, θα ήθελα να σκεφτούμε το όνομα παρέα με τον σύντροφό μου και όχι βασισμένοι στα “εθίματα”. Τι επιχειρήματα θα μου πρότεινες να του εκφράσω ώστε να μπορέσει να σκεφτεί και την δική μου πλευρά; Περιμένω την απάντησή σου και των αναγνωστών επίσης.
–αγριόχορτο
Αν χρειάζεται επιχειρήματα για να σκεφτεί την δική σου πλευρά, και δεν τη σκέφτεται έτσι κι αλλιώς, κάηκες. Δεν είσαστε σε δικαστήριο για να παρουσιάσετε επιχειρήματα. Δεν είναι ζήτημα λογικής, αλλά ταυτότητας. Οι άνθρωποι που θεωρούν την διαδοχή ονόματος πολύ σημαντική υπόθεση, και οι άνθρωποι που δεν θέλουν με τίποτα να κρατήσουν αυτή την παράδοση, δεν ανήκουν στην ίδια περιοχή κοσμοθεωρίας. Βέβαια, αυτοί που είναι τόσο ταγμένοι στο όνομα του πατέρα είναι συνήθως άντρες, και αυτοί που προτιμούν ένα όνομα που σημαίνει κάτι στους ίδιους είναι γυναίκες, γιατί οι άντρες έχουν την «τιμή» και το «χρέος» να συνεχίσουν το όνομα της οικογένειας. Το «συνήθως» όμως δεν πρέπει να σου λέει τίποτα, αυτό που πρέπει να σε ενδιαφέρει είναι α) είναι κάτι που καταλαβαίνεις πώς κουμπώνει στην προσωπικότητα του και β) τι άλλο μπορεί να σημαίνει; Τι προεκτάσεις έχει; Ελπίζω να μην είσαι αφελής και να νομίζεις ότι είναι κάτι ξεκομμένο από το πώς νιώθει για τους γονείς του, ποια θεωρεί πρωταρχική του οικογένεια, ποιον θα βάλει πρώτο σε περίπτωση διένεξης αν εσύ τσακωθείς με τη μάνα του, και τα λοιπά και τα λοιπά.
Ελπίζω να μην κάνεις το λάθος και κλείσεις τα μάτια σε αυτή τη σοβαρή καμπάνα. Αυτό το θέμα μοιάζει ασήμαντο και είναι εύκολο να το παραβλέψεις ή να πιστέψεις ότι όταν έρθει η ώρα θα αλλάξει γνώμη – μην το κάνεις. Είτε κάνετε παιδιά ή όχι, είτε κάνετε ένα ή πέντε, αυτή η διαφωνία δείχνει ότι διαφέρετε σε κάτι πολύ βασικό, και αυτό είναι η ταυτότητα του καθένα σας σε σχέση με την πρώτη του οικογένεια. Αυτό θα επηρεάσει την στάση του απέναντι στην οικογένεια που θα δημιουργήσει ο ίδιος. Δεν λέω ότι είναι καταδικασμένη η υπόθεση, γιατί δεν λες τίποτα άλλο γι’αυτόν. Σου τα λέω όλα αυτά για να μη νομίσεις ότι αυτό το θέμα είναι σαν κάποιου είδους προτίμηση σε πίτσα, κι ο ένας θέλει μαργαρίτα και ο άλλος σπέσιαλ. Πρέπει να κάνετε και άλλες υποθετικές συζητήσεις για το παιδί που βρίσκεται ακόμα στη φαντασία. Τι άποψη έχει για τον θηλασμό; Ποιανού δουλειά είναι το άλλαγμα πάνας; Το μπάνιο του μωρού; Πώς θα μπαίνουν τα λεφτά στο σπίτι; Πόσες ώρες θα δουλεύεις εσύ τότε; Πώς θα βλέπεις τις φίλες σου όταν θα έχεις μωρό; Ελπίζω να καταλαβαίνεις πού το πάω.