Καλησπερα, Ειμαι παντρεμενη εδω και 5 χρονια. Εχουμε δυο παιδακια, τεσσαρων και ενος. Ο τελευταιος χρονος υπηρξε ο πιο δυσκολος της ζωης μου. Ο μεγαλυτερος μου γιος διαγνωστηκε με αυτισμο. Περασαμε την περιοδο του σοκ, της αρνησης, του θρηνου… Τωρα θεωρω οτι το εχουμε αποδεχτει κ κανουμε ο, τι ειναι δυνατο για το παιδι μας. Η ερωτηση μου αγαπητη Αμπα αφορα στη σχεση μου με τον συζυγο. Απο την πρωτη στιγμη που γνωριστηκαμε υπηρχε παθος, ερωτας κ το σεξ ηταν εντονο. Ακομα και οταν παντρευτηκαμε αυτο δεν αλλαξε. Τον τελευταιο καιρο δεν ξερω τι μου συμβαινει… ερχεται το βραδυ εχω τεραστια κουραση, κ πολλη ενταση (δυο μικρα παιδια εχουν μολις κοιμηθει και το ενα με τα πανω του κ τα κατω του λογω της ιδιαιτεροτητας του). Αυτη τη στιγμη θελω να μεινω μονη μου, να δω λιγο τηλεοραση, να χαζεψω στο ιντερνετ, δεν ξερω,δεν εχωκαθολου διαθεση ερωτικη…αυτο ο συζυγος (εννοειται) το εχει καταλαβει κ μου το αναφερει. Μου λεει δε με θελεις πια… Τον αισθανομαι σαν το “τριτο παιδι” που πρεπει να ικανοποιησω Δεν ξερω πραγματικα…δεν σκεφτομαι καποιον αλλον, δεν εχω καθολου διαθεση. Τοσα εγραψα κ ακομα δεν σε εχω ρωτησει…δεν ξερω τι να ρωτησω… αν θα τον ξαναθελησω; Αν η ζωη μου θα γινει παλι “φυσιολογικη”; Νομιζω οτι πρεπει να δω ψυχολογο, εχω περασει παρα πολλα τον τελευταιο χρονο… Μια κουβεντα απο σενα θα βοηθουσε… Σευχαριστω…
Η κουβέντα που θα σε βοηθούσε θα ήταν να πας σε ένα ψυχολόγο, δε νομίζω ότι υπάρχει κάτι άλλο για να πω. Πέρασες τον πιο δύσκολο χρόνο της ζωής σου, λες, δε νομίζω ότι το τελικό ερώτημα είναι γιατί δεν έχεις διάθεση για σεξ με τον άντρα σου. Αναφέρεις αυτό γιατί για αυτό δέχεσαι πίεση, όμως είναι αποτέλεσμα, δεν είναι η ρίζα του ερωτήματος που δεν κάνεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
H λίμπιτο δεν είναι, απαραιτήτως, ένα πράγμα φιξ. Κάποιοι άνθρωποι για να λειτουργήσουν (οικειοθελώς) σεξουαλικώς πρέπει να είναι 1. στοιχειωδώς ξεκούραστοι σωματικά και ψυχολογικά, 2. στοιχειωδώς ευδιάθετοι, 3. χωρίς 100 πράγματα στο κεφάλι τους εκείνη την στιγμή τουλάχιστον, 4. σε μη κατάσταση σοκ, άρνησης και θρήνου or even recovering. Δεν μπορούν να έχουν όλοι διάθεση και να κάνουν σεξ σαν ζωάκια σε οίστρο. Pardon δλδ. Επίσης δεν είναι λίγο νωρίς για να πείτε ότι έχετε χωνέψει και ξεπεράσει όλα τα στάδια, έχοντας και την φροντίδα ενός μωρού; Επίσης μπορεί να υπάρχει και υποσυνείδητη ενοχή (βλ. http://blogs.einstein.yu.edu/parental-guilt-and-children-with-developmental-disabilities/). Αν, πραγματικά, “δεν αναγνωρίζεις… Διαβάστε περισσότερα »
Φίλη, το παιδάκι σου διαγνώστηκε με αυτισμό εδώ κι ένα χρόνο κι έχεις και μωρό ενός έτος. Μπορεί να έχεις και ξενύχτια ακόμα. Οπως το σκέφτομαι, όταν γέννησες ή λίγο μετά, είχες να διαχειριστείς ότι το άλλο σου παιδί είναι στο φάσμα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ασφαλώς και δεν είναι το τέλος του κόσμου και η ζωή συνεχίζεται. Ομως είναι λογικό να είναι κάπως νωρίς ακόμα για να βρεις τις ισορροπίες σου. Βρίσκω λίγο εγωιστικό το “δε με θέλεις πια” και τη διεκδίκηση μέρους της προσοχής σου από τον άντρα σου, σαν να είναι τρίτο παιδί, όπως λες. Με την… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητή φίλη, επέτρεψε μου να σου προτείνω το παρακάτω βιβλιο: https://www.goodreads.com/book/show/22514020-neurotribes Ελπίζω κάποια στιγμή να εξαληφθει το στίγμα του αυτισμού που είναι μια διαφορετικότητα του ανθρώπινου γονιδιώματος που υπάρχει (και συνεχίζει να υπάρχει γιατί είναι χρησιμη) εδώ και χιλιάδες χρόνια. https://theconversation.com/amp/how-our-autistic-ancestors-played-an-important-role-in-human-evolution-73477 Και ελπίζω κάποια στιγμή η διαφορετικότητα αυτή να μην διαγιγνωσκεται, να μην αντιμετωπίζεται σαν μια παθολογία, απλά να παρατηρείται. Και ίσως τότε οι γονείς να μην χρειάζεται να περάσουν από στάδια θρήνου και “μικρού θανατου” και άλλων τέτοιων δραματικών καταστάσεων. Η επανάσταση άρχισε όμως ήδη, ίσως όχι στην Ελλάδα, αλλά ήδη στη Γερμανία και στην silicon valley οι αυτιστικοι… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι χρήσιμη; Αυτή καθεαυτή; Σαν trade off το καλαταβαίνω (πχ. ο διάσημος Τιμ Κρόου αποκαλεί το φάσμα της ψύχωσης ‘το τίμημα που πληρώνουμε για να έχουμε γλώσσα’), αλλά έτσι όπως το θέτεις, παραξενεύομαι λίγο. Θέλεις να μας δώσεις μια επιστημονική παραμομπή;
Δινω παραπομπη σε ενα βιβλιο (το οποιο περιεχει παραπομπες) και ένα άρθρο (το οποίο περιγράφει την εξέλιξη του γονιδιώματος). Δεν ειμαι ανθρωπολόγος ούτε ψυχολόγος. Είμαι ενήλικη με αυτιστικά χαρακτηριστικά, επαγγελματίας, σύζυγος, μητέρα,κόρη,αδερφή,φίλη. Δεν νιώθω ότι κάποια χαρακτηριστικά μου είναι trade off άλλων. Τουλάχιστον όχι περισσότερο από τους νευροτυπικους. Είμαι όλα αυτά μαζί και πορεύομαι στη ζωή αναλόγως. Όπως όλοι.
Το γνωρίζω το βιβλίο, εξού και ζήτησα άλλη παραπομπή. Φυσικά έχεις δικαίωμα να νοιώθεις όπως σου αρέσει. Αντιλαμβάνεσαι όμως ότι αυτό που νοιώθει ο καθένας, δεν έχει αυτόματα επιστημονικο αντίκρυσμα… Γνώριζα μια καρκινοπαθή που ένοιωθε ότι η πάθησή της ήταν κάτι διαφορετικό από αυτό περιέγραφε η επιστήμη και θεραπευόταν διαφορετικά (εναλλακτικά όπως έλεγε η ίδια) από τον τρόπο που όριζε η επιστήμη. Η ερώτησή μου λοιπόν δεν ήταν πως αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου εσύ η ίδια (έχεις κάθε δικαίωμα να τον αντιλαμβάνεσαι όπως θέλεις! Απόλυτα σεβαστό), αλλά ερώτηση διευκρίνισης, επειδή είδα διάθεση να παραθέσεις επιστημονικά στοιχεία.
Συγγνωμη αλλά αυτισμός δεν είναι μόνο οι αυτιστικοί προγραμματιστες και πολλοί αυτιστικοί δεν θα γίνουν ποτέ ανεξαρτητοι ενήλικες.
Προτείνω σε όλους τη σελιδα στο facebook “η ζωή μου με το Γιάννη” όπου μια μητέρα ενός ενήλικου αγοριού με βαρύ αυτισμό μας μεταφέρει την καθημερινότητά τους.
Πολύ συχνά ο αυτισμός (οχι Asperger) συνυπαρχει με πολλές αλλες διαταραχές (π.χ. νοητική κτλ) και μπορεί τα άτομα να μην καταφέρουν ποτέ να αναπτύξουν λόγο ή δεξιότητες αυτοεξυπηρέτησης ή ακόμα και αν αποκτήσουν μπορεί να παλινδρομήσουν και να “χασουν” αυτές τις δεξιότητες.
Όσο και να το ωραιοποιήσουμε, ο αυτισμός είναι μια αναπηρία.
Andromeda τη γνωρίζω τη σελίδα. Ο Γιάννης έχει όπως λες βαρια νοητική υστέρηση. Δηλ. Co-morbid διαταραχή. Όπως πολλά αυτιστικά παιδάκια έχουν εντονη υπερκινητικότητα ΔΕΠΥ. Καλό θα ήταν να το διαχωρίζουμε από τον αυτισμό αυτό καθεαυτό,γιατί έτσι προωθείται νομίζω ο στιγματισμός. Φυσικά μπορείς να θεωρείς τον αυτισμό αναπηρία. Και ο ΕΟΠΠΥ αναπηρία τον θεωρεί. Και όλα τα κράτη του κόσμου. Αυτή είναι η καθεστηκυία τάξη πραγμάτων. Εγώ θα έλεγα ότι ίσως πρέπει να αλλάξει. Αφού πλέον αποδεχόμαστε την διαφορετικότητα αναφορικά με το φύλο ή τη σεξουαλικότητα,γιατί όχι και με την νευροποικιλοτητα; Evelina στο παράδειγμα που μου φέρνεις με αντιπαραθέτεις με καρκινοπαθη… Διαβάστε περισσότερα »
Ουδέποτε είπα ή υπονόησα ότι δεν είσαι χρήσιμη στην κοινωνία, @ΑllesGoed. Δεν σε ξέρω καν! Είμαι υπεύθυνη για αυτά που λέω και όχι για αυτά που προβάλλεις στα λεγόμενα μου. Το αν χρειάζεται κάποιος (κάποιος Χ, δεν μιλάω για σένα) θεραπεία, υποθέτω δεν το ξέρει πάντα ο ίδιος. Γι’ αυτό υπάρχουν οι γιατροί. Και η ψύχωση θεωρείται φάσμα διαταραχών πλέον. Αν κάποιος εμπίπτει στο φάσμα, αλλά ο ίδιος θεωρεί ότι δεν χρειάζεται θεραπεία, τότε όλα καλά; Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι δεν χρειάζονται προκαταλήψεις και οίκτος. Άτομα εντός του φάσματος του αυτισμού μπορούν και αποδεδειγμένα είναι χρησιμότατα στην κοινωνία. Τόσο… Διαβάστε περισσότερα »
Επίσης είναι λίγο παράξενο αυτό που λες ότι δεν αποδεχόμαστε την νευροποικιλότητα! Η θειά μου η Μαριγούλα βέβαια δεν την αποδέχεται γιατί δεν ξέρει καν τι είναι, κι αν της εξηγήσω, θα με κοιτάξει σαν ούφο. Ένας νευροεπιστήμονας όμως φυσικά και την αποδέχεται, το ίδιο και η ιατρική κοινότητα. Έχει προταθεί για παράδειγμα ότι η παρουσία δεικτών που σχετίζονται με τη σχιζοφρένεια είναι μεγαλύτερη σε νευροτυπικούς πληθυσμούς που έχουν όμως συγγενή πρώτου βαθμού με τη νόσο. Υπάρχουν σχετικές μελέτες, είναι παλιά αυτά τα νέα. Άρα φυσικά και και υπάρχει αποδοχή της νευροποικιλότητας εντός και εκτός νευροτυπικών πληθυσμών, τουλάχιστον στην επιστημονική… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν διαφωνώ με όσα λες απλά απαντάς με βάση τη δική σου εμπειρία και όχι με τις πιθανές περιπτώσεις σε ολόκληρο το φάσμα του αυτισμού. Η γυναίκα της ερωτησης δεν μας εγραψε τι δυσκολίες αντιμετωπίζει το παιδί της, οπότε δε ξερω κατα πόσο βοηθάει ότι ο αυτισμος ειναι διαφορετικότητα στο γονιδίωμα και να μην διαγιγνώσκεται…όταν έχεις ένα παιδί που μπορεί να μην αναπτύξει ποτέ του λόγο, μπορεί να φοράει πάνα μέχρι καποια μεγάλη ηλικία ή να μην την βγάλει ποτέ, όταν είναι επιθετικό και αυτοτραυματίζεται, δε γινεται να λεμε οτι απλά πρέπει να παρατηρείται και ωραιοποιούμε την φυσιολογικότητα. Σίγουρα ότι… Διαβάστε περισσότερα »
Τα παιδάκια που έχουν σοβαρά προβλήματα αυτοεξυπηρστησης έχουν σχεδόν πάντα ΚΑΙ βαριά μορφή νοητικής υστέρησης. Το βασικό τους προβλημα δεν είναι ο αυτισμός, αν και αυτός τείνει να προβάλλεται, αλλά όταν το iq είναι κάτω από 70. Οι ενήλικες αυτιστικοι -καποιοι απο τους οποιουσ δεν εχουν αναπτυξει λογο αλλα επικοινωνουν γραπτως γιατι η νοηση τους ειναι σε φυσιολογικα και ανω επιπεδα- υποστηριζουν οτι η επιθετικότητα πηγάζει από τη μη κατανόηση των αναγκών τους. Δεν είναι δηλαδή μέρος του αυτισμού αυτού κάθε αυτού. Όταν το περιβάλλον είναι ήρεμο.και ασφαλές δεν προκύπτει επιθετικότητα. Anyway, υπάρχει μεγάλη κινητικότητα και πολλές συζητήσεις τα τελευταία… Διαβάστε περισσότερα »
Πολλοί γονείς βιώνουν έναν “μικρό θάνατο” με τη διάγνωση του παιδιού τους. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου και στον άντρα σου να πενθήσετε. Επισκεφθείτε κάποιον ειδικό να σας καθοδηγήσει. Μετά το αρχικό σοκ, θα δεις ότι τα πράγματα ποτέ δεν είναι τόσο μαύρα όσο τα φαντάζεσαι. Καλό κουράγιο.
Ισχύει. Φίλος μου, 2 χρόνια αφότου διαγνώστηκε το παιδάκι του με σοβαρή διαταραχή, μου είπε “εμένα έχει καταστραφεί η ζωή μου” και φαινόταν ο άνθρωπος διαλυμένος. Φέτος, άλλα 2 χρόνια μετά, που τον ξαναείδα ήταν άλλος άνθρωπος, είχε ηρεμήσει και μου διηγόταν πόσο ωραία πέρασαν στις διακοπές τους με τον μικρό.
Διαφωνώ καθέτως με την προτροπή της Maria Sougianni “Παρε τα παιδια και φυγε”. Δεν υπάρχει τίποτε στο κείμενό της κοπέλας που να δικαιολογεί τέτοια δραστική λύση. Οι άνθρωποι πέρασαν ένα δύσκολο έτος. Η κοπέλα μας είπε το πρόβλημα που έχει. Ακούσαμε απο την πλευρά της το πως εκλαμβάνει το παράπονο του συζύγου. Αυτό δε σημαίνει πως ο σύζυγος πιέζει, τουλάχιστον δεν φάνηκε απο αυτα που μας έγραψε πως της λεει. Και εκείνος πέρασε έναν δύσκολο χρόνο, ίσως με αυτό που λέει προσπαθεί να επικοινωνήσει το άγχος του για τη σχέση του μαζί της (ίσως να είναι και πιεστικός αλλα δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Πω πω, σφίχτηκε η καρδιά μου! Αγαπητή φίλη, βρίσκω πολύ φυσιολογική την αντίδραση του οργανισμού σου να μην έχει διάθεση για τίποτα, πόσο μάλλον για σεξ. Δεν μπορώ να φανταστώ πόσο δύσκολο είναι για να ένα ζευγάρι να μεγαλώνει ένα αυτιστικό παιδί. Αυτό που ήθελα να σου πω είναι να μην νιώθεις άσχημα. Πέρασες πολλά, όπως λες και εσύ, και οι άμυνές σου έχουν καμφθεί. Μην φοβάσαι να δηλώσεις ότι δεν είσαι αρκετά δυνατή γιατί κανένας μας δεν είναι. Έχουμε αδυναμίες και όταν ερχόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο με τα προβλήματα, λυγίζουμε. Και αυτό δεν είναι κακό. Δεν είμαστε υπερ-άνθρωποι. Μίλα… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ αυτό το ‘δε με θέλεις πια’, πόσες φορές το άκουσα σε περίοδο που, όπως και συ, λόγω κακής ψυχολογικής κατάστασης δεν είχα καθόλου διάθεση για σεξ… Με γέμιζε με τύψεις και μου μείωνε ακόμα περισσότερο τη διάθεση για σεξ, διότι ένιωθα πως πάνω από τα ήδη υπάρχοντα προβλήματά μου ερχόταν άλλο ένα: να αποδείξω στο σύντροφό μου πως τον ποθώ. Ναι, είναι πολύ σημαντικό σε μια σχέση να νιώθουμε ποθητοί, το καταλαβαίνω πως έχει αυτήν την ανάγκη κάποιος. Αλλά αυτή η ανάγκη πρέπει κάπως να δαμάζεται όταν βλέπουμε πως το ταίρι μας περνάει μεγάλα ζόρια και να μην το… Διαβάστε περισσότερα »
Μπορώ να πω κάτι απλό που μοιάζει να σου διαφεύγει? Περισσότερο από την κούραση των 2 παιδιών, την απόγνωση για τη διάγνωση του μεγάλου σου, την ψυχολογική πίεση που υπέστης τον τελευταίο χρόνο και όλα αυτά, μήπως εκείνο που επηρρεάζει περισσότερο τη λίμπντο είναι απλά ότι γέννησες μόλις πριν από ένα χρόνο?? Μοιάζει πολύ προφανές για να μην το έχεις σκεφτεί αλλά δεν αποκλείεται να βρίσκεσαι σε σύγχιση λόγω των καταστάσεων που βιώνεις. Σου έχει έρθει καν περίοδος ακόμα μετά τη γέννα? Σε μένα προσωπικά έκανε πάρα πολλούς μήνες να επανέλθει η διάθεση για σεξ και όταν επανήλθε ήταν πολύ… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι πολύ φυσιολογικό αυτό που σου συμβαίνει. Εκείνο που έχει σημασία είναι η σχέση σου με τον άντρα σου και κατ’ επέκταση με την οικογένεια σου. Από αυτά που λες ο άντρας σου φαίνεται ότι δεν σε καταλαβαίνει. Ζήτα τη βοήθεια ειδικού και προσπάθησε να δεις γιατί ο άντρας σου δεν σε καταλαβαίνει, εκείνο είναι το σημαντικό. Δεν προηγείται το να επιστρέψει η διάθεση σου για σεξ επειγόντως, αλλιώς θα χάσεις τον άντρα σου, όπως μπορείς να σκέφτεσαι μέσα σου. Η επικοινωνία σας σαν ζευγάρι είναι αυτό που πρέπει να σας δένει, βελτιώστε αυτό και όλα θα μπουν σιγά σιγά… Διαβάστε περισσότερα »
Φοβερη υποστήριξη κι αυτός. Έχει ενα παιδί με αυτισμό (με όλη τη δυσκολία και την αγωνία που αυτό σημαίνει) και ενα μωρό 1 έτους και η καουρα του είναι γιατί η “μαμά” του δεν του δίνει σημασία όπως παλιά. Και η απάντηση ειναι αυτη που φοβάται. Γιατί τώρα έχει πιο σημαντικά για εκείνη άτομα να φροντίσει. Live with it.