Α-μπα μου πες μου είναι το ίδιο το βιολογικό σου παιδί με το παιδί με δότρια ωαρίου; Αν είναι η μόνη σου πλέον λύση είναι εγωιστικό δείγμα χαρακτήρα αν την απορρίψεις; Θα το μετανοιωνεις μια ζωή;
–La Mer
Τι θα πει «το ίδιο;» Το ίδιο δικό σου; Τι θα πει «δικό σου;»
Αν το πάρουμε εντελώς κυριολεκτικά, όχι, δεν είναι το ίδιο. Βιολογικά προκύπτει με διαφορετικό τρόπο. Αυτό όμως είναι απόδειξη για σένα ότι είναι λιγότερο δικό σου; Θα ήταν λιγότερο παιδί σου ένα παιδί που θα υιοθετούσες; Δεν υπάρχει σωστή και λάθος απάντηση σε αυτό. Αν έτσι είναι για σένα, τότε έτσι είναι. Δεν γίνεται να το νιώσεις αλλιώς, ούτε χρειάζεται. Η απόκτηση παιδιών δεν γίνεται να διαχωριστεί από το εγώ, από τον εγωισμό, με όποιον τρόπο κι αν γίνει. Δεν έχει νόημα αυτή η κουβέντα. Νόημα έχει μόνο αν θέλεις παιδί, αν είσαι έτοιμη να υποστείς τις αλλαγές και τις επιπτώσεις. Αν ξέρεις τον εαυτό σου αρκετά καλά, ξέρεις τι μπορεί να διαχειριστεί, και θα έπρεπε να ξέρεις αν θα το μετάνιωνες ή όχι.
Αν δεν ξέρεις, πήγαινε σε ψυχολόγο για να το ανακαλύψεις, γιατί βαθιά μέσα σου σίγουρα ξέρεις τι μπορείς να διαχειριστείς και τι όχι.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δεν είναι το ίδιο. Αλλά δεν είναι το ίδιο και με την τεκνοθεσία, επειδή το παιδί αυτό έχει μεγαλώσει μέσα σου, έχει ζήσει και τραφεί από το σώμα σου, έχει λικνιστεί από τις κινήσεις σου. Θα θεωρεί τη δική σου μυρωδιά αναπόσπαστο στοιχείο της ύπαρξής του, τον χτύπο της καρδιάς σου ως τον πρώτο ήχο που άκουσαν τα αυτιά του και θα αναγνωρίζει για πάντα. Θα φέρεις στον κόσμο έναν άνθρωπο που δεν θα έχει ιδέα ότι προήλθε από άλλο ωάριο, θα θεωρεί εσένα πάντα μητέρα του με τον πιο ενστικτώδη τρόπο. Αν μπορείς να διαχειριστείς την ιδέα ότι μια… Διαβάστε περισσότερα »
Κοίτα…. Τα παιδιά μας δεν μας ανήκουν…. Όπως κι αν τα φέραμε στη ζωή…. Είναι σπουδαία πράξη να μεγαλώνεις παιδιά και η πιο ανιδιοτελής… Έτσι θα έπρεπε τουλάχιστον….
Προσωπικά θεωρώ πως δεν είναι το ίδιο. Έτσι όπως το σκέφτομαι εγώ είναι πως γίνεσαι παρένθετη μητέρα για το παιδί του άντρα σου, που οκ δεν είναι μεμπτό, απλώς δεν είναι το ίδιο με το να κυοφορούσες ένα παιδί που είναι βιολογικά και των δύο. Είναι μεγάλο θέμα αυτό, με πολλά που πρέπει να λάβει κανείς υπόψη του, όπως πχ ότι το παιδί σου θα έχει βιολογικά αδέρφια που δεν θα γνωρίζει (η δότρια πρέπει να έχει δικά της παιδιά για να γίνει δότρια και δεν δίνει μόνο σε εσένα ωάρια). Θεωρώ πως δεν είναι το ίδιο ούτε με την… Διαβάστε περισσότερα »
Ταυτίζομαι. Στην περίπτωση μας χρειάστηκε μόνο να ανταλλάξω μια ματιά με το σύζυγο για να το απορρίψουμε. Κι ας καναμε πολλές και δύσκολες προσπάθειες μη γνωρίζοντας το (τελικά αίσιο) τέλος. Απλά δε το νιώθαμε.
Να πω βέβαια πως όχι μόνο δεν κρίνω, αλλά σέβομαι και μάλιστα θαυμάζω τους γονείς που το αποδέχονται και ακομα περισσότερο αυτούς που υιοθετούν.
Μια ερώτηση όμως (χωρίς επικριτική διάθεση): αυτοί που λένε ελαφρά τη καρδία “είναι το ίδιο”, έχουν φτάσει στο σημείο να πρέπει να πάρουν αυτή την απόφαση;
Έχεις δίκιο που το επισημαίνεις! Εγώ προσωπικά δέν έχω φτάσει στο σημείο να πρέπει να αποφασίσω κάτι τέτοιο και για αυτό δεν μπορώ να μπω στη θέση σας και να εκφέρω άποψη. Πραγματικά δεν ξέρω πως θα αισθανόμουν.
Eva, νομίζω ότι η ανάγκη και η θέληση να αποκτήσουν παιδί τους κάνει να πουν “ναι” σε οτιδήποτε. Δεν το λέω επικριτικά, ελπίζω να μην παρεξηγηθώ. Ούτε συγκρίνω ποιος την έχει μεγαλύτερη τη θέληση. Εξαρτάται επίσης και από το περιβάλλον σου, τις προσλαμβάνουσες και άλλα πολλά. Για εμένα – που το σκέφτομαι θεωρητικά- θα ήταν πολύ δύσκολο, σχεδόν απαγορευτικό να υιοθετήσω ένα παιδί (ιδίως αν δεν ήταν βρέφος). Αυτό έχει προκύψει από τις εμπειρίες μου και γνωρίζοντας τον εαυτό μου. Θα με δυσκόλευε αρκετά επίσης να πάρω τη βοήθεια παρένθετης μητέρας, από την άλλη όμως αν μου ζητούσε κοντινό πρόσωπο… Διαβάστε περισσότερα »
Αν εννοείς αν θα αισθανθείς το ίδιο πιστεύω πως ναι. Ισως ακούγεται κλισέ όμως γονιός δεν είναι όποιος γεννά το παιδί αλλά όποιος το μεγαλώνει. Εσύ μάλιστα θα το φέρεις και στη ζωή άρα δεν βλέπω την διαφορά. Βιολογικά υπάρχει μεγαλύτερο ρίσκο. Δεν ξέρεις τι κληρονιμικές ασθένειες μπορεί να εμφανίσει το παιδί, δεν ξέρεις τι προληπτικές εξετάσεις μπορείς να του κάνεις (αν πχ η οικογένειά σου έχει ιστορικό καρδιακών ασθενειών, ζαχάρου, αναιμίας κλπ μπορείς να κάνεις προληπτικές εξατάσεις από νωρίς). Επίσης αν και το σπέρμα είναι από δότη δεν θα μοιάζεις καθόλου με το παιδί. Αν θες ένα βιολογικό παιδί… Διαβάστε περισσότερα »
Η απαντηση έχει να κάνει καθαρά με τον χαρακτήρα σου. Θα μπορουσες να υιοθετήσεις? Θα το κοίταζες και θα ένιωθες ότι ειναι”ξενο”? Εγώ δεν ήθελα πότε παιδιά όταν το αποφάσισα δεν μπορούσα αν και προσπάθησα. Όταν μου το πρότεινε ο γιατρός δεν είχα δεύτερες σκέψεις. Ούτε ο άντρας μου. Όσες φορές και αν το σκεφτείς στην αρχή (εγώ δεν το σκεφτηκα ποτε) μετά θα ξεχάσεις από που προήλθε το ωαριό. Το μωράκι θα σε κλωτσάει όταν θα είσαι έγκυος θα το νιώθεις θα το γεννήσεις θα έχεις τις ίδιες αγωνίες. Και μετά θα ψάχνει την αγκαλιά σου όταν κλαίει και… Διαβάστε περισσότερα »
Smile μου να σε ρωτήσω κάτι γιατί το σκεφτόμουνα έντονα τελευταία?
Γιατί δε μπορεί να γίνει δότρια κάποια που δεν έχει ήδη παιδιά?
Δεν νομίζω ότι είναι μέσα στις προϋποθέσεις να έχει παιδί. Η δικιά μου δοτρια ήταν 20 χρονών. Μάλλον δύσκολο να είχε παιδιά. Πρέπει να είναι μέχρι 35 ετών. Μετα δεν δεχονται οι γιατροι γιατι τα ωαρια δεν ειναι καλα. Πρεπει να κάνει τις εξετάσεις για aids , κυστικη ινωση, μεσογειακή αναιμία. Και διάφορες άλλες που δεν θυμάμαι. Θα ρωτήσω τό γιατρό μου και θα σου απαντήσω.
Πράγματι, αν το πάρεις κυριολεκτικά, ο μοναδικός “φυσιολογικός” / βιολογικός τρόπος είναι ένας. Τώρα αν η απόκτηση παιδιού γίνει με εξωσωματική/υιοθεσία/δότες και θεωρείται κατώτερη για κάποιους, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Φυσικά και δεν είναι μια απόφαση που παίρνεις σε μια μέρα, αλλά όπως λέει και η Λένα η επίσκεψη σε ψυχολόγο μπορεί να βοηθήσει. Επίσης, προσοχή με ποιον συζητάς τα θέματα αυτά στο οικογενειακό/φιλικό περιβάλλον. Από εμπειρίες δικών μου, πολλές φορές οι συζητήσεις αυτές σε πελαγώνουν πολύ περισσότερο απ’ότι βοηθούν.
Ό,τι ακριβώς σου είπε η Λένα. Πήγαινε σε έναν ειδικό να σε βοηθήσει να καταλάβεις τι επιθυμείς και τι αντέχεις.
Μην μαζεύεις γνώμες δεξιά και αριστερά!