Έχω φύγει εδώ και 20 χρόνια σχεδόν από την Ελλάδα αλλά διατηρώ επαφή με συγγενείς και ορισμένους φίλους. Στο μέρος στο οποίο ζω κι εργάζομαι όλα αυτά τα χρόνια θα συναντήσω πολύ σπάνια το μισογυνισμό, το ρατσισμό, την ομοφοβία, την άθλια σχέση κράτους-πολίτη, το αντίθετο δηλ σε σχέση με την εικόνα που παίρνω για την Ελλάδα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τους ανθρώπους που γνωρίζω στην Ελλάδα κα τις επισκέψεις μου μία φορά στο τόσο. Καμιά φορά με πιάνει νοσταγία για την Ελλάδα, λογικό είναι, εικόνες από το παρλεθόν έρχονται στο νου, το σπίτι μου το πατρικό, και άλλα, όπως μυρωδιές και γεύσεις που θυμάμαι, και σκέφτομαι, άραγε πώς θα ήταν να πάρω την εδώ οικογένειά μου και να πηγαίναμε να ζήσουμε στην Ελλάδα. Ίσως όταν μεγαλώσει το παιδί, ίσως όταν πάρουμε σύνταξη. Νόστος είναι αυτός! Συμβαίνει σε πολλούς expats, όσο και να το εκλογικεύεις ότι ναι, τότε ήμουνα παιδί κτλ κτλ. Αλλά νομίζω θα πεθάνω από τη στεναχώρια μου στην Ελλάδα με το που θα έρχονται τα κύματα χυδαίων απόψεων και συμπεριφορών! Αυτός είναι ο λόγος που έφυγα πριν τόσα χρόνια εξάλλου! Όχι ότι εδώ δεν υπάρχουν, αλλά τα συναντάς πολύ σπάνια αυτά. Όποιος έχει ζήσει σε μέρος όπου ο πολίτης είναι πολίτης κι όχι άλλη μία ψήφος, ξέρει τι εννοώ.Άλλο να είναι η πλειοψηφία των πολιτών με απόψεις της δεκαετίας του ’60, κι άλλο να είναι μόνο ένα μικρό ποσοστό. Έχω δουλέψει σε πολύ διαφορετικές εργασίες, έχω γνωρίσει τόσο κόσμο, μια ολόκληρη ζωή πέρασε. Υπάρχει περίπτωση όταν μεγαλώσω (κι άλλο), να μη με νοιάζουν αυτά, να μπορώ να κάνω block out σε τέτοιους ανθρώπους; Για σαραντάρισσα και θεωρώ ακόμη (κι ακόμη περισσότερο από ό,τι ήμουν πιο νέα) σημαντικό να σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα οι γύρω μου και το Κράτος. Διαβάζω π.χ. σχόλια σε ελληνικά σάιτ που λένε ότι η πολιτική ορθότητα είναι πρόβλημα και τραβάω τα μαλλιά μου. Ναι, μεγάλο πρόβλημα να πρέπει να ξοδέψεις μισό δευτερόλεπτο παραπάνω για να μην προσβάλεις τους άλλους! (25 χρόνια πίσω μου φαίνονται αυτές οι συζητήσεις!) Λένε όμως ότι στην τρίτη ηλικία τα γράφεις όλα και όλους. Άραγε ισχύει;
– Θα φτάσει αυτό που ζω τώρα… σε 25 χρόνια στην Ελλάδα; Ή θα πρέπει να αλλάξω εγώ άρδην, αν θέλω να γυρίσω έστω και για 5 χρόνια στην πατρίδα;
Όταν φτάσεις στην τρίτη ηλικία, θα το ανακαλύψεις. Έτσι όπως το γράφεις πάντως, θα έπρεπε να συνειδητοποιείς ότι ο νόστος σου είναι 100% για κάτι που δεν υπάρχει, δεν ξέρω καν αν αυτό που περιγράφεις λέγεται νόστος. Νοσταλγείς μια χώρα που θα ήθελες να υπάρχει, ένα υβρίδιο μεταξύ αυτού που θυμάσαι από τα παλιά, όταν δεν ήξερες τι συμβαίνει στον κόσμο και όλο το σύμπαν σου ήταν η στενή οικογένεια, με αυτά που έχεις μάθει στη νέα χώρα. Δεν είμαι σίγουρη για ποιο λόγο θέλεις να γυρίσεις, αν κάνεις αυτές τις σκέψεις. Σε ποια Ελλάδα θέλεις να ζήσεις και θέλεις να γυρίσεις; Δεν είναι «εκλογίκευση» να συνειδητοποιείς ότι σου λείπουν μυρωδιές και γεύσεις από τα παιδικά σου χρόνια. Αυτό συμβαίνει, αυτό σου λείπει, και δεν γυρνάει πίσω.
Δεν ξέρω, αυτοί που σκέφτονται να γυρίσουν τουλάχιστον λένε «ξέρω τα προβλήματα της Ελλάδας αλλά θέλω τους συγγενείς, τους φίλους και τον τρόπο ζωής». Αυτό λες κι εσύ; Δεν ξέρω. Ούτε ο τρόπος ζωής φαίνεται να σου αρέσει.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εγώ πάντως, που ζω στην Ελλάδα, με λυπήθηκα λίγο μόλις διάβασα την ερώτησή σου. Προχθές προϊστάμενος αναφέρθηκε σε ομοφυλόφιλους ως “πούστηδες” και σε μια γυναίκα (με αφορφή μια συζήτηση) ως “πουτάνα” που πρώτα προκαλεί τους άντρες και μετά τους μυνήει για παρενόχληση. Νομίζω ότι ακούγοντας και μόνο αυτά έχασα τα μισά μου εγκεφαλικά κύτταρα. Άρχισαν να αυτοκτονούν τα καημένα και αυτά τι να κάνουν.
Αυτά που περιγράφεις ενοχλούν όλους τους νοήμονες ανθρώπους, όπου γης. Επειδή έζησα σε μυστήρια χώρα της βόρειας Ευρώπης, θα πω ότι η αυτά που είναι καλά εκεί δεν είναι καλά στην Ελλάδα και αντίστροφα. Θα τολμήσω να πω ότι η εικόνα που έχεις για την Ελλάδα είναι αποσπασματική και είναι λογικό, γιατί δε μπορείς να σχηματίσεις σωστή εικόνα μέσα από τα κυριως κακά μέσα ενημέρωσης που διαθέτουμε κι από 2-3 βδομάδες στην Ελλάδα κάθε χρόνο. Η κατάσταση που ζούμε οι εδώ εν πολλοίς διαμορφώνεται από εμάς. Μπορείς να επιλέξεις να περιβάλλεις τον εαυτό σου με ανθρώπους που δεν αναπαράγουν το… Διαβάστε περισσότερα »
αυτό με το χαιρετισμό σε δημόσιες ή μη υπηρεσίες κλπ το κάνω κι εγώ. χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και συχνά-πυκνά ακολουθεί κι ένα “τι κάνετε?”. εκεί να δεις χαρά!
Αυτό το “τι κάνετε;” υπήρξε για καιρό το free pass μου στην εφορία 😄
Επειδή ζω και γω σε μυστηριώδη χώρα της Βόρειας Ευρώπης (Νορβηγία, έχοντας ζήσει και αλλού και ταξιδέψει πολύ), προσπαθώ να σκεφτώ ποια είναι τα αντίστροφα στο “αυτά που είναι καλά εκεί δεν είναι καλά στην Ελλάδα και αντίστροφα”. Θα εκτιμούσα ένα-δύο παραδείγματα για να πιάσω το πόιντ σου. 🙂
Πολύ ευχαρίστως. Για μένα δεν είναι πλεονεκτήματα μόνο τα πρακτικά ζητήματα και αυτά που άπτονται της κοινωνικής πολιτικής αλλά και το τι είδους ζωή μπορεί να ζήσει κάποιος στο εκάστοτε μέρος. Οπότε, αυτά που είναι καλά στην Ελλάδα είναι ο καιρός, η οικογένεια και το υποστηρικτικό δίκτυο που έχει χτίσει ο καθένας. Στις βόρειες χώρες τα καλά είναι η τήρηση των νόμων,ο σεβασμός προς το συμπολίτη, η αξιοκρατία και οι φτηνές πτήσεις για τον υπόλοιπο κόσμο. Στο δια ταύτα, λοιπόν, όπως σε όλα στη ζωή, η κατάσταση είναι win some, lose some. Για μένα το να βρίσκομαι κοντά στους φίλους… Διαβάστε περισσότερα »
τα αντίστροφα είναι πολλά… ποιότητα ζωής δεν είναι η εφορία και το κηδειόχαρτο στο στύλο της ΔΕΗ. Ποιότητα είναι ένα casual lunch με τη μάνα μου και τον πατέρα μου ένα ζεστό κυριακάτικο μεσημέρι, είναι ο ήχος των τζιτζικιών ένα καυτό ιουλιάτικο καλοκαίρι στο μπαλκόνι μετά τη δουλειά, είναι μία καλημέρα στο γείτονα, ένα επ τι λέει και όχι εκείνο το απόμακρο hey που σου έμαθαν ότι έτσι χαιρετάνε έξω, είναι μια συναυλία στέρεο νόβα στο summer nostos festival, μια παράσταση σε ένα μικρό θέατρο της Αθήνας, είναι όταν δεν τους λες το επίθετό σου και σε κοιτάνε σαν εξωγήινο,… Διαβάστε περισσότερα »
Κι εγώ 20+ χρόνια έξω και παρόλο που τα πράγματα στην Ελλάδα δε “βελτιώνονται” ο υπόλοιπος κόσμος χειροτερεύει (έχω ζήσει σε διαφορετικές χώρες και ηπείρους). Εδώ και κάποια χρόνια έχω αρχίσει να σκέφτομαι επιστροφή στην Ελλάδα, κι ας έχω ζήσει ουσιαστικά όλη μου την ενήλικη ζωή αλλού. Και ετοιμάζομαι να το κάνω για το καλό των παιδιών μου, για το καλό το δικό μου, και γιατί βαρέθηκα να αγωνίζομαι για να ένα καλύτερο κόσμο σε τόπο που δεν είναι δικός μου. Αφού το κουσούρι δε μου φεύγει, κι αφού την πολεμάμε την απογοήτευση με όλο μας το είναι, τουλάχιστον ας… Διαβάστε περισσότερα »
Η ιδανική ζωή για μένα είναι η εξής: Γεννιέσαι σε μυστηριώδη πόλη της Β.Ελλάδας, με ωραίο χειμωνιάτικο κρύο και δροσερό καλοκαίρι, με διακοπές ατελείωτες σε εξοχικό στη Χαλκιδική. Μεγαλώνεις σφίζοντας από σωματική και ψυχική υγεία γιατί ως γνωστόν, το χιόνι μόνο καλό κάνει αν φοράς τα σωστά ρούχα/παπούτσια. Το μυαλό σου δουλεύει και κοινωνικοποιείσαι υγιώς, με παιχνίδι ατελείωτο και όντας και σε επαφή με τη φύση, που από μόνη της μπορεί να σου μάθει ένα σωρό πράγματα. Ταξιδεύεις με τους γονείς σου σε διάφορα μέρη, κοντά/μακριά, μαζεύεις αναμνήσεις. Μακριά από φρενήρεις ρυθμούς, διαβάζεις και περνάς στην Αθήνα, για να γνωρίσεις… Διαβάστε περισσότερα »
εντάξει!τα έκανα εικόνα όλα!και τι όμορφη εικόνα ! πάντως και εγώ μόνο την γέννηση σε μυστηριώδη χιονισμένη πόλη έχω αλλά είμαι αισιόδοξη! 🙂 🙂
Huh, καιρό είχα να ακούσω τη λέξη “νόστος”, σαν ξαφνικά να μεταφέρθηκα στα 50s.. Στα σοβαρά τώρα, εγώ πάλι αναρωτιέμαι καμιά φορά αν είμαι ο μόνος που έχει φύγει από Ελλάδα 15+ χρόνια και δεν του λείπει το παραμικρό και τίποτα, μα τίποτα απολύτως…;;;; #unicorn #surelynot #right #right
Είναι πολύ υποκειμενικό και εξαρτάται απ’ο πολλούς παράγοντες. Έφυγα και ξαναγύρισα γιατί δεν άντεχα μακριά της…
Κάθε μου μου λείπει η Ελλάδα (η Ελλάδα των παιδικών μου χρόνων, δηλαδή μια χώρα φανταστική, που υπάρχει μόνο μέσα στο μυαλό μου, ένα υβρίδιο όπως λέει και η Λένα), κατεβαίνω για λίγο και σε περίπου 5 ώρες μου περνάει. Η διαφορά με την Νορβηγία (όπου ζω) είναι συγκλονιστική. Ακόμα και η διαφορά με την Ισπανία (όπου ζούσα πριν) είναι συγκλονιστική. Από το να καπνίζουν μέσα σε καταστήματα δίπλα σε καταφανώς έγγυες γυναίκες, από τις δημόσιες υπηρεσίες που άφησαν τον Ισπανό φίλο μου άναυδο διότι ζέχνουν και από οργάνωση είναι κάτι ανάμεσα σε οργουελικό εφιάλτη και παζάρι στην Ινδία, από… Διαβάστε περισσότερα »
Εντάξει, θα το ρωτήσω, και γελάστε ελεύθερα με την αφέλεια (δεν το λέω καθόλου ειρωνικά): Εσείς που φύγατε από τον ευρωπαϊκό νότο και πήγατε στις μυστηριώδεις χώρες του βορρά ρε παιδιά, δεν κρυώνετε; Πώς πας για δουλειά στους -10; Πώς πας οπουδήποτε στους -10, εδώ που τα λέμε; Στην Αθήνα ένα μονοψήφιο τον χρόνο κάνει, και δεν κυκλοφορεί ψυχή στους δρόμους.
-10 δεν είχα ποτέ ευτυχώς, μέχρι -3 πήγαμε. Δεν κρυώνω ιδιαίτερα. Τα λεωφορεία είναι στην ώρα τους, συχνά, πεντακάθαρα, και ζεστά. Όλοι οι εσωτερικοί χώροι, ιδιωτικοί και μη, το ίδιο. Το πανεπιστήμιο, κυρίως τους μήνες που δεν έχει ήλιο, είναι τόσο ωραία διακοσμημένο και με ρομαντικά χαμηλά φωτάκια σε κάθε παράθυρο, που νομίζεις ότι θα έρθουν να μας φωτογραφίσουν από το Maison et Decoracion (ας κάνουμε την σύγκριση με ένα ελληνικό πανεπιστήμιο, κι ας κλάψουμε παρέα!) Και όπως λένε οι Νορβηγοί “there is no bad weather, only bad clothes” 🙂
Προσπαθώ να αποφασίσω αν ζήλεψα περισσότερο τα φωτάκια στα παράθυρα ή τα ζεστά λεωφορεία 🙂 Ευχαριστώ για την ωραία περιγραφή!
Συμφωνώ, και εμένα δε με ενοχλούσε που εμένα τόσα χρόνια Βοστωνη. Μόνο τον πρώτο χρόνο όπου κατάλαβα ότι υπάρχει και άλλο κρύο από το «κρύο» που γνώριζα μου ήρθε ένα σοκ. Μετά πήρα ένα double layer north face, 5-6 σκουφιά για να αλλάζω και ήμουν οκ. Απλά ξέρεις ότι είναι χειμώνας και ότι πρέπει να ντύνεσαι με πολύ συγκεκριμένο τρόπο και δεν υπάρχει ξέχασα να βάλω γάντια πχ. Επίσης σχεδιάζεις και τις μετακινήσεις σου, δεν μπορείς να περίμενεις 20λεπτα σε εξωτερική στάση λεωφορείου ας πούμε. Τώρα που είμαι Αγγλία μου λείπει κιόλας αυτό το κρύο και το χιόνι. Λέω δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Κρυώνουμε και μάλιστα πολύ! Τόν πρώτο χρόνο ήταν τραγική η κατάσταση και αρρώστησα άσχημα. Τόν δεύτερο χειμώνα στην Τσεχία ήμουν κάπως πιο εξοικειωμένη. Τώρα τόν τρίτο, που διανύουμε, έχω ξεκινήσει με σάουνα και θερμά λουτρά ήδη, αγόρασα και πιο κατάλληλα ρούχα και αισθάνομαι πολύ ωραία. Αρχίζω να συνηθίζω. Είμαι πολύ ευχαριστημένη με την πορεία που παίρνει η ζωή μου η επαγγελματική και προσωπική. Δεν μου φαίνεται πως πρόκειται να γυρίσω για τόν καιρό και μόνο. Ίσως άν κάνω παιδί σκέφτομαι ότι η εκπαίδευση και η τσεχική γλώσσα είναι κάπως κατώτερη από την ελληνική, παρόλα τα χάλια των ελληνικών σχολείων, δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ Faceless σε καταλαβαίνω τόσο πολύ. Έχω αρχίσει να πιστεύω πως έχω κάποιου είδους κρυοφοβια (μεγαλύτερη από του μέσου Έλληνα) αν υπάρχει τέτοιο πράγμα, τρέμω σαν το ψάρι στο “κρύο” της Αθήνας (σε οτιδήποτε κάτω του 14, βασικά) κι όσο μεγαλώνω γίνεται χειρότερο αντί να στρώνει. Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς.
Καλά η υγρασία δεν παλεύεται. Εγώ μεγάλωσα σε μέρος με ξηρό κρύο, του χιονιού, το ωραίο. Που ντύνεσαι και το μόνο που κρυώνει είναι τα μάγουλά σου, όχι το μυαλό σου.
Μόνο στην Κηφισιά νιώθω λίγο πατρίδα, όταν δε φυσάει όμως.
Δεν ξέρω, ώρες ώρες λέω καλύτερα να είχα μείνει στο ράφι. Και μετά μπαίνει στο σπίτι και τα ξεχνάω όλα, στάνταρ μου έχει κάνει μάγια.
Σε ποια χώρα είσαι να ρθούμε κι εμείς;
Μπορεις να έρχεσαι καθε εξαμηνο, αν σου λειπει τοσο, αρκει. Μην κάνεις το λάθος να έρθεις στα γεράματα γιατί όσοι το κάνανε καθώς ήταν μαθημένοι μία ολόκληρη ζωή σε κάτι άλλο δεν μπόρεσαν ποτέ να το συνηθίσουν.
Οχι, δεν θα αλλάξει, γιατί δεν δείχνει να θέλει να αλλάξει η μεγαλύτερη μερίδα των Ελλήνων. Θα σου έλεγα αν έχεις εκεί επαγγελματική αποκατάσταση και καλούς φίλους κάτσε εκεί και μην κουνιέσαι. Αν, δε, έχεις και παιδιά ένας λόγος περισσότερος. Μην τα χαντακώσεις να έρθουν εδώ και να σκίζουν τα πτυχία τους. Μπορείς ωραιότατα να προσπαθείς να έρχεσαι συχνά για διακοπές και για να βλέπεις τους φίλους και τους συγγενείς σου αλλά μέχρι εκεί. Ταπεινή μου γνώμη εννοείται, αλλά αυτή η χώρα δεν σταματάει να μας απογοητεύει.
κι εγώ το σκέφτομαι πού και πού να φύγω από το βασίλειο του βελγίου. μετά σκέφτομαι πως μ’ αρέσει η καθημερινότητά μου εδώ, πως υπάρχει μια ποιότητα στη ζωή. υπάρχει ευγένεια στα μαγαζιά, στις υπηρεσίες, που έστω κι αν είναι τυπική, υπάρχει. υπάρχουν πεζοδρόμια, διαβάσεις πεζών, δεν υπάρχει θόρυβος και κόρνες στον δρόμο. όποτε κατεβαίνω στα μέρη μας, τα εκτιμώ περισσότερο όλα αυτά. συνειδητοποιώ πως είναι ένα δωρεάν δώρο η καθημερινότητά μου που έρχεται με το πακέτο βέλγιο. μου λείπουν 1002 από τον νότο, πιο πολύ τα φρούτα κι η φύση της υπαίθρου την άνοιξη. κι όσο κι αν διχάζομαι… Διαβάστε περισσότερα »