Αγαπητή «Α, μπα»: Ταιριάζουμε και περνάμε τόσο ωραία αλλά δεν τον βλέπω ερωτικά

Καλή μου Α,μπα, Ιστορία παλιά όσο κι ο κόσμος, αλλά θέλω να στα πω. Έχω εδώ και 5 χρόνια έναν πολύ καλό φίλο, είμαστε 30 χρονών. Με το φίλο αυτό, πάρα πολύς κόσμος με έχει ρωτήσει αν είμαστε ζευγάρι (και γιατί δε γινόμαστε), γιατί κάνουμε πολλή παρέα οι δυο μας και ταιριάζουμε σε πολλά πράγματα. Το μεγαλύτερο διάστημα από αυτά τα χρόνια ήμασταν και οι δυο σινγκλ, αν και είχαμε κάποιες σχέσεις που όμως δεν επηρέασαν τη φιλία μας και τη συχνότητα επικοινωνίας μας. Από την πλευρά μου, πολλές φορές έχω σκεφτεί “μωρε μήπως…”, έχω προσπαθήσει να μας φανταστώ σαν ζευγάρι, να εντοπίσω αν υποβόσκουν ερωτικά αισθήματα μέσα μου, αλλά δεν βρισκω κάτι τέτοιο. Παρότι κάνει τσεκ τα κουτάκια ενός ανθρώπου που θα ήθελα δίπλα μου (κοινοί στόχοι, κοινές πεποιθήσεις, ταιριάζουμε στα γούστα, υποστηρικτικός, έξυπνος, με χιούμορ), δε μου βγάζει τίποτα το ερωτικό – και μια χαρά ψηλός και όμορφος είναι, αλλά τίποτα, κανένα κλικ. Έχουμε περάσει βράδια οι δυο μας ξενυχτώντας και συζητώντας χωρίς ποτέ να νιώθω τον παραμικρό ηλεκτρισμό ή υπόνοια φλερτ ούτε από εκείνον, κι έχω βεβαιωθεί πια ότι δεν παίζει τίποτα άλλο. Και ξαφνικά, τώρα τελευταία, αρχίζω να νιώθω ότι με βλέπει αλλιώς. Το καταλαβαινω από ανεπαίσθητες αλλαγές στον τρόπο που με κοιτάζει και μου μιλάει, αλλά κάνω πως δεν το καταλαβαίνω και συμπεριφέρομαι όπως πάντα. Περνάει λίγος καιρός που αυτό γίνεται πιο έντονο και προχτές πήρε θάρρος και μου είπε πως θα ήθελε ενα βράδυ να βγούμε οι δυο μας. Α,μπα μου, το στομάχι μου σφίχτηκε, ένιωσα ξαφνικά πολύ άσχημα, κάτι μέσα μου φώναζε όχι όχι, δε θέλω να πάω, ξέχνα το, κάνε πως δεν το άκουσες. Προσπάθησα να το αποφύγω, αλλά ξέρω ότι θα μου το ξαναζητήσει και δε μπορώ πια να κάνω ότι δε συμβαίνει. Τα έβαλα κάτω και αποφάσισα ότι το καλύτερο είναι να βγω μαζί του, και να είμαι ξεκάθαρη, να πω πως τον αγαπώ και τον θέλω στη ζωή μου αλλά μόνο σαν φίλο. Δεν είναι σωστό να τον αποφεύγω, αλλά δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ, θα ήθελα τόσο πολύ να γυρνούσε η σχέση μας να σε αυτό που ήταν τόσον καιρό αν και καταλαβαίνω πως αυτό μάλλον χάθηκε. Έχω στεναχωρηθεί πάρα πολύ, δεν το περίμενα και δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ. Ξαφνικά νιώθω τόσο αμήχανα μαζί του, από εκεί που ένιωθα τόσο άνετα, και δεν είναι η γλυκιά αμηχανία του φλερτ, είναι η σκέτη δυσάρεστη αμηχανία. Επιπλέον υπάρχει και μια σκέψη μέσα μου, μήπως κάνω λάθος που δε δίνω μια ευκαιρία σε έναν άνθρωπο που θα ήταν τόσο καλή περίπτωση για μένα; Που ταιριάζουμε και περνάμε τόσο ωραία μαζί; Μήπως να το ξανασκεφτώ; Αλλά ρε Α,μπα, δε νιώθω καμία ερωτική έλξη, δε μπορώ να νιώσω καθόλου άνετα με τη σκέψη να κάνω κάτι μαζί του, και πιστεύω πως πρέπει να ακούμε το ένστικτό μας. Δεν ξέρω τι να σας ρωτήσω. Υπάρχει κάποιος σχετικά ανώδυνος τρόπος να το διαχειριστώ; Σίγουρα μέχρι να δημοσιευτεί η κατάσταση δε θα είναι πια η ίδια, αλλά θα ήθελα πολύ να σας ακούσω και θα τα πούμε ίσως στα σχόλια.

Η αποστροφή που νιώθεις με την ιδέα της ερωτικής επαφής μαζί του δεν είναι «ένστικτο», αποστροφή λέγεται. Αν σε απωθούσε η ιδέα να φας κάτι δεν θα το έλεγες «ένστικτο», ούτε που θα το συζητούσες να το φας, αηδία θα το ονόμαζες. Το σώμα σου είναι που σου λέει όχι, και φυσικά πρέπει να το ακούσεις. Το πόσο καλός άνθρωπος είναι δεν έχει σχέση, μας έχουν γυαλίσει οι πλέον ακατάλληλοι κατά καιρούς. Δεν είναι το ένα αποτέλεσμα του άλλου.

Τι «ευκαιρία» να δώσεις, δηλαδή; Να του δώσεις ελπίδες με μισή καρδιά; Άνθρωπος είναι, δεν είναι αυτοκίνητο για τεστ ντράιβ. Άσε τον ήσυχο. Όχι, δεν υπάρχει ανώδυνος τρόπος. Υπάρχει όμως ευθύς και ξεκάθαρος τρόπος. Κάνε το όσο πιο τίμια γίνεται, το πόσο θα πονέσει είναι κάτι που θα χρειαστεί να αντέξεις για χάρη της φιλίας σας.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News