Αγαπητή Λένα, Εκτιμώ ιδιαίτερα τον τρόπο που απαντάς στα προβλήματα των αναγνωστριών και θα ήθελα τη δική σου άποψη για μια πολύ άβολη κατάσταση στην οποία έχω επέλθει. Είμαι παντρεμένος με ένα παιδί σχεδόν 3 ετών. Με τη γυναίκα μου είμαστε μαζί από φοιτητές, μέναμε μαζί στα τελευταία χρόνια των σπουδών μας σε δικιά μου γκαρσονιέρα. Θέλαμε τα ίδια πράγματα, περνούσαμε ωραία. Μετά από σχεδόν 10 χρόνια αποφασίσαμε να παντρευτούμε. Εγώ δεν ήθελα να κάνω γάμο μεγάλο, προτιμούσα να επενδύσουμε στο μέλλον, γιατί τα παιδιά στην Eλλάδα έχουν πολλά έξοδα από πριν γεννηθούν. Η γυναίκα μου συμφώνούσε 100%. Μετά από επισκεψη στο πατρικό της – εκτός Αθηνών, όμως, υπέστη κάποια πλύση εγκεφάλου και συμφώνησε με τον πατέρα της να πληρώσει αυτός όλα τα του γάμου γιατί ήθελε να γιορτάσει και να βγάλει υποχρεώσεις. Δεν συμφωνούσα. Παρ’όλα αυτά δέχτηκα υπό τον όρο ότι από την οικογένεια μου θα καλεστούν μόνο στενοί συγγενείς (12 άτομα συνολο). Έγινε ο γάμος, πέρασαν μερικά χρόνια, ήρθε το μωρό στη ζωή μας. Και εδώ ξεκινάει το πολύπαθο κεφάλαιο. Αρχικά, με τα χρόνια, η οικονομική κατάσταση των πεθερικών μου έγινε αισχρή. Δεν ξέρω τι ακριβώς έκαναν, κακοδιαχείρηση, αν τους χτύπησε η κρίση, πραγματικά δε γνωρίζω, αλλά έφτασαν σε σημείο που τον χειμώνα δεν έχουν να πληρώσουν για θέρμανση και τροφή, κυριολεκτικά (το καλοκαίρι έχουν κάποιο τουριστικό και νοικιάζουν). Η γυναίκα μου από εκει που είχε μεν επαφή με τους γονείς της, αλλά πήγαινε στο πατρικό της να τους επισκεπτεί μιά φορά τον μήνα περίπου για κάποιες μέρες, μου πρότεινε να έρχονται το χειμώνα 2-3 μήνες που κάνει κρύο να μένουν μαζί μας (σε καινουργιο σπίτι πλέον – ενοίκιο, αλλά στο σαλόνι, δεν είχαμε έξτρα δωμάτιο) για να μας βοηθάει η μητέρα της με το μωρό και να μην πληρώνουμε νταντά, και σε αντάλλαγμα να ξεχειμωνιάζουν έχοντας θέρμανση και τροφή. Δυστυχώς, δέχτηκα. Θες η στενοχώρια της γυναίκας μου, θες ότι δε μας περισσεύουν σε τέτοιο σημείο ώστε να τους δίνουμε χρήματα, το κακό έγινε. Δυστυχώς, πάλι, δεν μπορούν να μείνουν στο δικό μου παλιο διαμέρισμα γιατί ο πατέρας μου (που του ανήκει) έγινε με τα χρόνια νεφροπαθής και το χρησιμοποιεί συχνά όταν έρχεται Αθήνα. Έρχονται λοιπόν τους 2 τελευταίους χειμώνες 3 μήνες και κανουν τη ζωή μου μαύρη. Καίνε τη θέρμανση στο φουλ και ανάβουν και το air condition όλη μέρα για να κυκλοφορουν με τα κοντομάνικα. Ο πεθερός μου είναι όλη την ημέρα ξαπλωμένος στον καναπέ με τα πόδια του στο τραπεζάκι του σαλονιού, το οποίο θεωρω απαράδεκτο σαν θέαμα, βλέπει τηλεόραση όλα τα άκυρα κιτρινοκάναλα στο τέρμα γιατί είναι και ψιλο-κουφός, διατάζει τη γυναίκα του να του φέρει νερό και χαρτί να σκουπίσει τη μύτη του. Η πεθερά μου αποφασίζει και διατάζει για το τι θα μαγειρέψει (και αγοράζει τα υλικά με δικά μας χρήματα) και δεν συμφωνούν καθόλου αυτά που φτιάχνει με τις διατροφικές μας συνήθειες. Η γυναίκα μου πλέει σε πελάγη ευτυχίας που είναι μαζί με τον μπαμπά της και τη μαμά της. Της εξήγησα πως δεν αντέχω, δεν γίνεται. Πάω και μένω στη γκαρσονιέρα μου όταν είναι εδώ αλλά δεν την πειράζει. Μου λέει ότι είναι οικογένειά της και άμα δεν τους θέλω, δεν θέλω και αυτήν. Στο κάτω κάτω πλήρωσαν για τον γάμο μας και τους χρωστάμε. Το ποσό έμαθα ότι ανέρχεται στις 25.000, για κάτι που δεν είχα συμφωνήσει ποτέ. Δεν μας περισσεύουν τόσα λεφτα να τους τα δωσω να πάνε στο καλό. Η γυναίκα μου μου ειπε ότι αν επιμείνω θα ζητήσει μετάθεση στο τόπο καταγωγής της και θα πάρει το παιδί και θα φύγει και ότι θα το βλέπω μια φορά τον μήνα. Το σπίτι μου δεν είναι σπίτι μου 3 μήνες τον χρόνο. Πλησιάζει η μέρα που θα ξαναέρθουν και λόγο του ιου έχει γίνει πρόταση να έρθουν από Οκτώβρη γιατί ήδη τους στείλαμε χρήματα για φαγητό. Δεν αντέχω άλλο. Αγαπάω τη γυναίκα μου και όσο αυτοι δεν είναι εδω είμαστε καλά, αλλά βλέπω ότι δεν καταλαβαίνει και δεν θέλει να αλλάξει το πλάνο της και βλέπω πως δεν μπορουμε να συνεχίσουμε. Σκέφτομαι να της πω ότι θέλω διαζύγιο, αλλά κλαίω κάθε φορά γιατί δεν καταλαβαίνω τι έχει γίνει, πώς φτάσαμε ως εδώ, δε μπορει να χάσω τα όνειρα μιας ζωής για αυτόν τον λόγο, μπορω;
-Απελπισμένος
Αχ, μακάρι να είχα κάτι ενθαρρυντικό να σου πω.
Αλλά το ξέρεις: δεν έχεις πρόβλημα με τα πεθερικά, με τη γυναίκα σου έχεις. Είναι ενήλικη γυναίκα με τη δική της οικογένεια και πλέει σε πελάγη ευτυχίας που είναι όλη μέρα με τη μαμά της και τον μπαμπά της. Φεύγεις, και δεν τη νοιάζει. Της μιλάς για τα συναισθήματα σου και η απάντηση της είναι μια απειλή, ότι δεν θα βλέπεις το παιδί σου. Ούτε εγώ καταλαβαίνω τι έχει γίνει και πώς φτάσατε μέχρι εδώ, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ τι σημαίνει «όταν δεν είναι εδώ αυτοί είμαστε καλά».
Σου έχει πει ότι αν δεν σου αρέσει αυτό που γίνεται, θα πάρει το παιδί και μετά από αυτό είσαστε καλά; Αυτές οι κουβέντες δεν λέγονται εύκολα, ούτε λέγονται από όλους. Δείχνουν συγκεκριμένο χαρακτήρα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Λυπάμαι αλλά θα μιλήσω σκληρα για τη γυναίκα σου. Το “παίρνω το παιδί και φεύγω” ειναι απαράδεκτο από όλες τις απόψεις. Αυτοί οι εκβιασμοί δείχνουν άνθρωπο εγωιστή,με μηδενική ενσυναίσθηση. Η απαντηση σε αυτό είναι “το παιδι δεν έχει να πάει πουθενά, εσύ αν θέλεις φύγε”. Επίσης στην επόμενη κουβέντα που θα κάνετε μπορείς να της πεις ότι εσύ παντρεύτηκες εκείνη και όχι τους γονείς της. Εάν ήθελε να συζεί με τους γονείς της έπρεπε να σου το πει προτού παντρευτείτε. Εσύ τώρα: γιατί φεύγεις; Διεκδίκησε το χώρο μέσα στο σπίτι σου. Εφόσον η γυναίκα σου βολευεται, βάλε εσύ τα ορια… Διαβάστε περισσότερα »
Μπράβο Cycling!!! Καταπληκτική απάντηση. Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση. Και η γυναίκα του εφόσον είναι χαρούμενη που έχει τους γονείς της εκεί δε θα έχει δικαίωμα στα υπόλοιπα τα οποία θα πρέπει να είναι αποκλειστικά δικαίωμά του ανθρώπου που ξεβολεύεται μέσα στο ίδιο του το σπίτι: το τηλεκοντρόλ, το τραπεζάκι του σαλονιού, η θέρμανση, το τί και πόσο φαγητό μπαίνει στο σπίτι, ο καναπές (να κάτσει σε μια καρέκλα ο πεθερός, αυτό παίρνεις όταν φορτώνεσαι) και ακόμη και τα πιο απλά πράγματα, θα είναι στην αποκλειστική διάθεση του σπιτονοικοκύρη. Άμα δεν αρέσει στη γυναίκα του, ας τους νοικιάσει γκαρσονιέρα… Διαβάστε περισσότερα »
Σιγά μην πάρει το παιδί και φύγει στην επαρχία. Αν συμμετέχετε και οι 2 ισότιμα στα οικονομικά θα βγαίνει αυτή να τους ταιζει και να τους ζεσταίνει;; Πάτα πόδι και βάλε όρια, αν θέλει να ακολουθήσει τους χωριαταραιους που περιγράφεις για γονείς είναι άξια της μοίρας της. Συμβουλεύσου ένα δικηγόρο για το θέμα του παιδιού κυρίως.
Δεν καταλαβαίνω πώς τον βοηθάει αυτή η σκέψη όμως. Δηλαδή αν αυτός πατήσει πόδι και η γυναίκα του τελικά μείνει μαζί του επειδή ξέρει ότι αλλιώς δε βγαίνει οικονομικά, όλα είναι καλά και μέλι-γάλα; Αυτά που είπε η γυναίκα του δεν ξε-λέγονται, δυστυχώς, όποια κι αν είναι η τελική της απόφαση. Τα άτομα που χρησιμοποιούν τα παιδιά ως απειλή είναι πολύ συγκεκριμένης νοοτροπίας που δεν αλλάζει, πιστεύω.
Συμφωνώ ότι και να μείνει για οικονομικούς λόγους μόνο καλο δε το λες, Απλά ήθελα να επισημάνω στον γράφοντα ότι η γυναίκα του πετάει κούφιες απειλές για να περάσει το δικό της, ας της δείξει ότι δεν περνάνε.
Δεν είναι κακο να είσαι από χωριό, γιατί το λες υποτιμητικά; Κακά είναι όλα τα αλλά που κάνουν. Οι χωριάτες που ξέρω εγώ είναι περήφανοι ανθρωποι.
Δεν είπα χωριάτες, είπα “χωριαταραίοι”, όπως θα έλεγα “βλαχαδερό” αλλά όχι βλάχος. Η κατάληξη αλλάζει το νόημα της λέξης. Δεν εννοώ τους ανθρώπους που κατάγονται από χωριό, αλλά να το πω ευγενικά τους ανθρώπους μιας μη εκλεπτυσμένης κουλτούρας ανεξαρτήτου καταγωγής. Δε μου βρίσκεται άλλος όρος εύκαιρος για τους γονείς της γυναίκας, αν βρεις εσύ πες μου.
triggered το ξέρω αλλά αν κάποιος χρησιμοποιούσε τη λέξη “γυναικούλα” ή χαρακτηρίζε μια συμπεριφορά “γυναικουλίστικη” και εξηγούσε ότι με την κατάληξη αλλάζει το νόημα της λέξης, θα συμφωνούσαμε;
Οι χωριάτες που ξέρω εγώ, που δεν είναι εκλεπτυσμένης κουλτούρας, αλλά με στοιχειώδεστατη μόρφωση ( μερικοί και εντελώς αναλφάβητοι) και είναι, επισης, και βλάχοι, από ορεινα χωριά της Θεσσαλίας, είναι περήφανοι άνθρωποι, και καλό είναι οι εκφράσεις βλαχαδερος και χωριαταρος να αποφεύγονται ως ρατσιστικές. Εσείς που τις χρησιμοποιείτε να μπείτε στον κόπο να βρείτε καλύτερες, εγώ δεν τις χρησιμοποιώ.
Σου είπα ότι δεν εννοώ τους χωριάτες ούτε τους κατοίκους των βουνών της Θεσσαλίας αλλά δεν. Λήξτο εδώ γιατί δε φημίζομαι για την υπομονή μου να εξηγώ τα ίδια και τα ίδια στους ίδιους και τους ίδιους.
Δικό μου τσιφλίκι δεν είναι το αμπα αλλά νιώθω πολύ ασφαλής και ευπρόσδεκτη εδώ και δεν μου αρέσει να πουλάμε τσαμπουκά η μια στην άλλη. Peace love and smash patriarchy ✌
“Χωριάτες” είναι υποτιμητικό. Η ουδέτερη έκφραση για όσους μένουν σε χωριό είναι “χωρικοί”.
“Πονηροί” η λέξη που αποδίδει πλήρως το νόημα. Συνειδητά προσπαθώ χρόνια τώρα να αποβάλλω το κλισε “βλάχοι”. Όπως και για το κλισέ “μ..λ..κας” ψάχνω να βρω τη λέξη που θα το αντικαταστήσει στο λεξιλόγιό μου, ώστε να αποδίδεται κάθε φορά το σωστό νόημα
Είναι κακό να είνσι από το χωριό που είναι αυτά τα πεθερικά. Φαίνεται, αφού το συνεχίζει και η κόρη στην πόλη με τριών ετών μωρό, ότι είναι η κουλτούρα του συγκεκριμένου χωριού! Και τα πεθερικά τέτοια ρεκλα και αναισθησία που η κόρη λέει τέτοια στον άντρα της, που φτιάχνει εικόνα με το μωρό δικό της να το απαγάγει στο χωριό νομίμως!
Με στεναχώρησε η ιστορία σου. Παρόμοια ιστορία έζησε και ο θείος μου με την μόνη διαφορά ότι δεν είχαν παιδι ακομα. Η γυναίκα του είχε σπιτωσει την αδερφή της στο σπίτι που νοικιαζαν και πολλές φορές ερχόταν για μήνες και η μάνα της. Ο θείος μου στα όρια νευρικού κλονισμού. Η απάντηση της γυναίκας του ήταν ότι δεν μπορεί να τις αφήσει έτσι και ότι προτιμάει να χωρίσει από το να αποχωριστεί την αδερφή της και την μανα της. Ε τελικά σηκώθηκε και έφυγε ο θείος μου. Και πολυ καλα έκανε. Νομίζω πως το καλύτερο για σένα είναι να χωρίσεις.… Διαβάστε περισσότερα »
Άμα δεν μπορούν να αποχωρηστούν τους γονείς και τα αδέρφια, γιατί παντρεύονται; 🤔
Murphy ακριβώς αυτό. Αλλά νομίζω όλοι μας ξέρουμε περιπτώσεις οικογενειακων συμπλεγματων όπου τα παιδιά όσο χρονων και να είναι, όσο και αν προχωρήσουν τις ζωές τους ειναι κολλημένοι στους γονείς. Αλλά και το αντίθετο. Γονεις κολλημένοι στα παιδιά.
Τέτοιες ιστορίες ας γίνονται μαθήματα σε όλους μας.
Επειδή πρέπει να κάνουν και το παιδί, ντε, για να ολοκληρωθεί η επιτυχία.
Μα, γιατί τους το είπαν να το κάνουν οι γονείς και τα αδέρφια 🤣👏
Τεράστια προβολή όλο αυτό και μακάρι να κάνω λάθος, αλλά φοβάμαι ότι όλο αυτό ήταν προσχεδιασμένο και θα εξελιχθεί σε μόνιμη συγκατοίκηση, όταν αρρωστήσει ένας από τους δύο γονείς. Η σύζυγός σας σας έδειξε στο γάμο ότι στην πραγματικότητα δε θέλει τα ίδια πράγματα από τη ζωή, έχει ένα όραμα εντελώς διαφορετικό από το δικό σας κι αυτό περιλαμβάνει αυτό που η ίδια αντιλαμβάνεται ως οικογένειά της. Θέλει την αποδοχή των γονιών της για τους δικούς της λόγους και αυτό είναι κάτι που ξεκάθαρα βάζει πάνω από σας. Είναι τόσο σκληρή η απειλή για το παιδί που τολμώ να υποψιαστώ… Διαβάστε περισσότερα »
Ρε συ εγώ ανατριχιασα με αυτό το σενάριο…
Ασφυξία με έπιασε.
Το μόνο που μου έρχεται να πω είναι πως με τόσα χρήματα που χαλάνε σε θέρμανση τα πεθερικά σου, άνετα θα πληρώνατε νταντά.
Αν ήταν αντίστροφα τα πράγματα (εσύ η γυναίκα) θα έλεγα πως είναι μαμάκιας και στείλε τον στη μάνα του να ησυχάσεις. Μάλλον το ίδιο θα πω και τώρα. Δεν θα χαλάσεις εσύ τα όνειρα μιας ζωής, εκείνη τα χαλάει.
Αν ήταν άντρας, και τον έστελνε στη μάνα του, θα κρατούσε αυτή το παιδί. Αν αυτός τη στείλει στους γονείς της, στερείται το παιδί του.
Όχι πια.
Γιατί no roots? Έχει αλλάξει κάτι και δεν το ξέρω?
Επιπλέον απειλεί ότι θα φύγει και σε άλλη πόλη
X ris δεν είναι ακριβως έτσι, μωρε. Η συναίνεση αντικαθίσταται από δικαστική απόφαση.
Κι εμένα κάτι μου λέει ότι κάνουν κομπόδεμα, αλλά λέω ύπαγε οπίσω μου σατανά, στα όρη στ’ άγρια βουνά και φεύγει. Αλλά φωνάζει κι από κει. Σαν καλικάντζαρος.
Πολύ λυπάμαι, αλλά φαίνεται ότι η γυναίκα σου έχει πάρει τις αποφάσεις της.
Δεν είστε ομάδα πια.
Νομίζω ότι είναι ώρα να το δεις, να το αποδεχτείς και να κάνεις αυτό που είναι καλύτερο για τη ζωή σου.
Σιγουρα το εχει σκεφτει αλλά τι είναι καλύτερο; Να χάσει το παιδί; Δεν βλέπεις ότι η γυναίκα του είναι “μαμάκιας” και ότι οι δικοί της είναι κακή επιρροή για εκείνη; Τους βάζει πάνω απ τον σύζυγο. Η άλλη απειλεί ευθέως με μετάθεση στο τόπο της και ότι θα βλέπει το παιδί μία το μήνα. Είναι ωμά εκβιαστική και εκδικητική με όπλο το παιδί και δυστυχώς είναι αρκετές που απειλούν έτσι εύκολα με το που αποκτούν παιδί. Δεν θα ξεμπλέξει εύκολα. Κάνει υπομονή θαρρώ για να μη φύγει με το παιδί. Από τα δικαστήρια μη περιμένει πολλά, χ@@μένους τους έχουν τους… Διαβάστε περισσότερα »
@Mark το καλύτερο για τη ζωή του θα το αποφασίσει αυτός, αλλά εκεί που βλέπεις αδιαπέραστα εμπόδια εγώ βλέπω πράγματα στα οποία πρέπει να δωθούν λύσεις.
Αν είναι να το πάμε έτσι τι είναι καλύτερο; Να μείνει σε ένα γάμο όπου εκβιάζεται και απειλείται, με έναν άνθρωπο με τον οποίο έχει χαθεί ο αλληλοσεβασμός και η συνεργασία, οδηγώντας σε μία κατάσταση που σίγουρα θα είναι αρρωστημένη και θα δημιουργήσει προβλήματα και διαστρεβλωμένη εικόνα οικογενειακής ζωής στο παιδί;
Δεν αντιμετωπίζω ποτέ έτσι τις προκλήσεις στη ζωή, αυτό το είδος λογικής οδηγεί μόνο σε αδιέξοδα.
Στο τέλος κάνουμε αυτό που αντέχουμε περισσότερο. Δηλαδή ή χωρίζεις επειδή δεν αντέχεις να συνεχίσεις με αυτά τα δεδομένα, που δεν υπήρχαν όταν αποφασίσατε να παντρευτείτε ή υποχωρείς επειδή προτιμάς να μείνεις παρά να δεις το όνειρο να κάνει φτερά. Δεν ξέρω σε τι ποντάρει η γυναίκα σου, δοκιμάζοντας τα όρια σου. Δηλαδή αν πάρει μετάθεση, πώς ακριβώς θα συντρέχει τους γονείς της, δεν κατάλαβα. Αν βάζεις τους γονείς πάνω απ’τον/την σύντροφο, επιλέγεις με άλλα κριτήρια τον σύντροφο. Η γυναίκα σου ή το έκρυβε ή δεν είχε δοθεί γερή αφορμή πολύ νωρίτερα για να φανεί ότι οι γονείς της είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω ότι επειδή δεν αντέχω την επιβολή και ο άντρας μου επειδή δεν άντεχε άλλη καταπίεση, ασυνείδητα και οι δυο κάναμε τέτοια ξεκαθαρίσματα. Με δική μου πρωτοβουλία. Βασικά εκείνος είχε αποκλείσει το ενδεχόμενο να παντρευτεί αν και το ήθελε στη ζωή του, κι εγώ επίσης ήμουν σε φάση “κανέναν μαλάκα πάνω στο κεφάλι μου”, αν και ήθελα όσο τίποτα να ζήσω με σύντροφο ζωής τη ζωή μου. Καμμένοι και οι δυο πλάκα πλάκα από την πατριαρχία, από προηγούμενες σχέσεις. Το πόσο σαμποτάρει η πατριαρχία τον γάμο που τόσο προωθεί, αν το μάθει θα βραχυκυκλώσει. Αν δεν πήγαιναν πολλά και διάφορα… Διαβάστε περισσότερα »
“Δεν είπαμε τι όνειρα έχουμε όταν γνωριστήκαμε αλλά τι δε θέλουμε με τίποτα.”
Μια μεγάλη σοφία σε μια τόσο δα προτασουλα. Τελικά σημασία έχει τι δεν θες. Το τι θες είναι τόσο ακαθόριστο και εξαρτάται από χίλιες δύο μεταβλητές. Το σημαντικό είναι να ξέρεις τι δεν θες με τίποτα.
Πόντια, το βιβλιαράκι που λέγαμε…
Πιστεύω πως υπάρχει pattern…,άνθρωποι που δεν έχουν αίσθηση οικονομίας ενέργειας/φαγητού μαλλον κάνουν πολύ κακη διαχείριση και σε άλλους τομείς.
Αγαπημένη Cyicling οι συγκεκριμένοι είναι από εκείνους που κάνουν κακή διαχείριση των δικών τους σε όλους τους τομείς, επειδή έχουν βρει τον τρόπο να κάνουν καλή διαχείριση των γύρω τους. Εμείς που έχουμε το αδιαχείριστο επίσης, είναι το πρώτο που λέμε όταν κάποιος μας κάνει ΤΟ κλικ και λέει ότι μας αγαπάει. Του λέμε να μας προσέχει, να έχει το νου του, θα είναι δύσκολα αλλά θα είναι και ωραία. Και αντίστοιχα είναι και ο άλλος ειλικρινής, αν σ’αγαπάει. Τον αγγίζει η ειλικρίνεια κι ανοίγεται. Και δεν ξέρεις αν θα πετύχει αλλά δε νιωθεις ότι δεν καταλαβαίνεις τι παίζει. Είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Μα τα λες τόσο ωραία βρε Πόντια!!
Και σε συνέχεια όσων είπε η Λένα,αυτός ο συγκεκριμένος χαρακτήρας επιλέγει πολύ συνειδητά να πληγώσει τον σύντροφό του.
Αδυνατω να πιστέψω ότι είστε καλά όλον τον υπόλοιπο καιρό.Πως γίνεται να σου λέει τόσο εύκολα ότι θα πάρει το παιδί και δεν θα το βλέπεις;Τι σόι άνθρωπος είναι αυτός;Λες να παθαίνει μετάλλαξη 3 μήνες τον χρόνο;
Παιδιά,οι άνθρωποι είναι αυτοί που είναι.Δεν γίνονται άλλοι όταν μεθάν,δεν γίνονται άλλοι όταν στεναχωριουνται,δεν γίνονται άλλοι όταν χαίρονται,δεν γίνονται άλλοι όταν γίνονται πλούσιοι.Εκει είναι όλα τα σημάδια μόνο που για κάποιον λόγο τα αγνοείς.
Ακριβώς αυτό, τι είδους άνθρωπος κάνει εκβιασμούς χρησιμοποιώντας το παιδί του, διάβολε…
Ακριβως! Δεν υπαρχει το “ειναι καλο ατομο τον περισσοτερο καιρο” ή “ειναι καλο ατομο εκτος αν…(νευριασει, μεθυσει, στεναχωρηθει)”.
Α, έθιξες αγαπημένο θέμα διαφωνίας με τον σύντροφό μου (με αφορμή τον τσακωμό μου με μια φίλη χρόνων και την αδιάλλακτη στάση που αυτός θεωρεί ότι έχω και καλά τη θεωρεί αδιάλλακτη γιατί είναι) που είναι μία από τις λίγες βαθιές πεποιθήσεις που έχω στη ζωή: ο άνθρωπος δείχνει τις πραγματικές του ποιότητες του στις οριακές του στιγμές. Στα καλά όλοι καλοί είμαστε.
Το σκεφτομαι αρκετη ωρα αυτο που λες @alethiometer. Στις οριακες στιγμες ε; Μπορει και να ναι ετσι.
Ομως, και σου το λεω με ολη μου την μεγαλη συμπαθεια που σου εχω ειλικρινα, θα σου ελεγα να μην εισαι αδιαλλακτη με κανεναν. Ειδικα με φιλη χρονων. Δεν ξερω τι εγινε με την φιλη που λες, αλλα οι ανθρωποι καμμια φορα κανουμε και ανοησιες χωρις να ειμαστε ανοητοι. Και μετα τις μετανιωνουμε. Βαρυ πραγμα η αδιαλλαξια στις ωραιες σχεσεις.❤
Άμα τις μετανιώνουμε και φερόμαστε αναλόγως, η αδιαλλαξία μετριάζεται. Αυτό ακριβώς του είπα, άστο τι έκανε και το έβγαλε το στόμα της εκείνη την ημέρα, μετά; Ήταν και η μετά συμπεριφορά κακή. Δε μαζευόταν από πουθενά. Αλλά έχω ευθύνη κι εγώ, este, και δε μου συγχωρώ τους στρουθοκαμηλισμούς πια. Για ένα χρόνο είχα δείγματα απανωτά τα οποία δεν επεξεργαζόμουν σωστά. Και όλως τυχαίως όλα αυτά είχαν ξεκινήσει όταν για πρώτη φορά μετά από 10 χρόνια άρχιζε κάπως να μπαίνει σε μια τάξη η ζωή μου και να συμβαίνουν ωραία πράγματα. Γι’ αυτό και η δεύτερη βαθιά μου πεποίθηση είναι κοίτα… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι υπαρχουν και αυτες οι περιπτωσεις δυστυχως. Ειναι πολυ θλιβερες alethiometer. Πολυ λυπαμαι.
Το ‘χω καταλάβει, este, ότι είσαι από αυτούς τους ανθρώπους που έχουν το χάρισμα να λειαίνουν κάπως τις αντιθέσεις και στοιχείο εξισορροπητικό (απίθανο skill, η αλήθεια είναι) αλλά για να φτάσω στο σημείο χωρίς γυρισμό σημαίνει ότι έχουν πατηθεί όλες οι κόκκινες γραμμές μου. Μπορεί να “ακούγομαι” πολύ αυστηρός άνθρωπος αλλά στην πραγματικότητα είμαι πολύ πολύ πολύυυυυ (ελαττωματικά πολύ δηλαδή!) υπομονετικός άνθρωπος.
Alethiometer μου δεν νομιζω οτι εχω καποιο χαρισμα. Εχοντας καταλαβει ποσο μη προβλεψιμοι ειμαστε οι ανθρωποι, θελω εκει που επιλεγω, να ειμαι επιεικης. Την γενναιοδωρια των αλλων την εχω ζησει και την εχω απολαυσει πολλες φορες και θελω να την προσφερω και εγω. Btw, δεν ακουγεσαι καθολου αυστηρος ανθρωπος. Ακουγεσαι φοβερος ανθρωπος. Με τσιγκλισε λιγο μονο η λεξη αδιαλλαξια γι αυτο και το σχολιο.
Υπομονετικός άνθρωπος!!! Πολύ παρεξηγημένη προσωπικότητα! Όλοι πατάνε, πατάνε, πατάνε…κουμπιά, όρια, κάλλους, κόκκινες γραμμές και μόλις κάνεις ΜΠΑΜ δεν ξέρουν από που τους ήρθε και τρέχουν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα! Επίσης λένε και το θεϊκό “άλλαξες”!
Αυτό θα πάθει και η σύζυγος του γράφοντα!!!