Καλησπέρα, και ευχαριστώ για τις απαντήσεις σε ερωτήσεις άλλων αναγνωστών που με βοήθησαν πολύ. Με τη σειρά μου να θέσω ένα ερώτημα. Είμαι 50 χρονών, στο όριο να θεωρούμαι υπέρβαρη. Κατά γενική ομολογία η ηλικία μου δε “φαίνεται”, όμως έχω αρχίσει να δέχομαι κοροιδευτικά σχόλια, από δυσαρεστημένες (σε επαγγελματικό επίπεδο) υφιστάμενές μου, άλλοτε υπαινικτικά και άλλοτε πιο χοντροκομμένα, που συνδέουν την εργασιακή μου ικανότητα με την εμφάνιση μου. Στο σύνολο της εταιρείας οι συνάδελφοι είναι διαφορετικών ηλικιών με το μεγαλύτερο ποσοστό μεταξύ 45-55 ετών. Θεωρούμαι, από ότι μου λένε άλλοι συνάδελφοι ότι είμαι από τους καλύτερους υπαλλήλους της εταιρείας, με διαφορά. Προσπαθώ, όταν έχω το χρόνο και τη διάθεση να απαντώ με χιούμορ αλλά αυτή η κατάσταση με έχει κουράσει πέραν του ότι φοβάμαι ότι οι συζητήσεις μπορεί να γενικευτούν και να δημιουργηθεί κλίμα που θα μπορούσε στο τέλος και να με επηρεάσει επαγγελματικά. Πώς να το διαχειριστώ?
-Παναγιώτα
Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα αστείο σε αυτό που συμβαίνει για να απαντάς με χιούμορ. Αυτό που κάνεις τις επιβεβαιώνει. Ελπίζω να μην περιμένεις να καταλάβουν την λεπτή διαμαρτυρία που υπάρχει πίσω από την πρόθεση σου να διαλύσεις τη ένταση. Αν καταλάβαιναν από βελονάκι, δεν θα έπλεκαν με ρόπαλα.
Δεν έχει καμία σημασία αν είσαι η καλύτερη ή η χειρότερη υπάλληλος (φυσικά συγχαρητήρια εφόσον είσαι) δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι ότι αυτά τα σχόλια ανήκουν στην δεκαετία του ογδόντα. Τώρα, μετά από μεγάλες μάχες, οι καταπιεσμένες ομάδες τόλμησαν να εξωτερικεύσουν την αγανάκτηση τους για την καταπίεση και διεκδικούν – θα έλεγα σεβασμό, αλλά βασικά, βασική, ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Όχι την δική τους. Ζητάνε από τους άλλους να φέρονται αξιοπρεπώς.
Δεν μπορώ να σου πω πώς ακριβώς να το διαχειριστείς, γιατί αυτό έχει να κάνει με τον χαρακτήρα σου. Σημασία έχει να καταλάβεις σε βάθος, στο πετσί σου, ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να δικαιολογείσαι σε άλλους για το πόσα κιλά είσαι. Η εμφάνιση σου σε καμία περίπτωση δεν σε υποχρεώνει να δέχεσαι τέτοια σχόλια. Το λέω επειδή φοβάμαι ότι νιώθεις ότι σε κάποιο επίπεδο αυτό που ζεις «δικαιολογείται». Όχι. Καμία δικαιολογία για την παλιανθρωπιά.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Τι σόι σκαταθρωπος είσαι αν ασχολείσαι με την εμφάνιση του άλλου και ειδικά αν του το λες κιόλας ευθαρσώς.
Ειλικρινά, με άφηναν άφωνη όσοι έχουν το θράσος να πουν “παχυνες/αδυνατισες/γεράσες” κλπ χωρίς να ερωτηθουν ποτέ.
Λίγη ενσυναίσθηση και λίγη ευαισθησια για τον συνάνθρωπο δεν βλάπτει.
Παναγιώτα, μην απαντάς με χιούμορ. Μην το δέχεσαι. Στο λέει άτομο που πέρσι τέτοια εποχή ήταν +13 κιλά και άφηνε συμφοιτητές/φίλους να κάνουν “πλάκα” με τα μπρατσακια και τα μπουτακια της επειδή έλα μωρέ πλάκα κάνουν. Δεν έκαναν. Είναι απλώς θρασείς και ηλίθιοι.
Η ξαδέρφη του άντρα μου που είναι διαγνωσμένη παχύσαρκη αυτό ακριβώς πιστεύει, πως τα σχόλια για το βάρος της δικαιολογούνται, “όλοι κάνουν σχόλια για τους χοντρούς, το ξέρω και δεν με πειράζει, αρκεί να μην τα κάνουν μπροστά σε ξένους”. Τα υπομένει λοιπόν και ενίοτε γελάει κιόλας γιατί “ε εντάξει αυτό αστείο ήταν, δεν μπορείς να πεις”. Καταλήγουμε εγώ να εκνευρίζομαι περισσότερο.
Δεν δείχνετε ανωτερότητα έτσι παιδιά, θάρρος τους δίνετε.
Καμία δικαιολογία για την παλιανθρωπιά.
Λυπάμαι πάρα πάρα πολύ με αυτές τις συμπεριφορές, έχω αρχίσει να απαντάω αν τύχει να είμαι παρούσα, ακόμα και όταν το άτομο που στοχοποιείται γελάει και δεν έχω ιδέα αν κάνω χειρότερη την κατάσταση. Συνήθως λέω κάτι του τύπου, αυτό ήταν απρεπές ή αν προλάβω το “αστείο” στη μέση λέω απλά “όχι” πριν τελειώσει καν την πρότασή του αυτός που μιλάει. Σε οικογενειακά τραπέζια έχω πει μέχρι και “απ΄το πιάτο σου τρώει;” Δε με αφορά καθόλου η πιθανή δυσαρέσκεια του αγενέστατου που μάλλον δεν πήγε νήπεια για να μάθει να φέρεται, αλλά αν κάνει δυσκολότερη τη ζωή του ατόμου που… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι πως το επιτρέπουν οι υπόλοιποι συνάδελφοι σου. Μερικές φορές νομίζω πραγματικά ότι έχω μπει σε χρονοκάψουλα και έχω μπει σε ταινία του Ψάλτη.
Υ.Γ. Υφιστάμενες σου είπες; Χαρ, χαρ
Ε πώς το επιτρέπουν, θεωρούν ότι θα σχόλια έχουν βάση. Εδώ μια ολόκληρη οικογένειά (μαζί με γονείς και αδερφές) το επιτρέπουν να συμβαίνει, οι συνάδελφοι θα πάνε πίσω νομίζεις.
Η οικογένεια είναι πολύ σύνηθες να το επιτρέπει. Άλλωστε πολλές φορές αποτελεί τη ρίζα του προβλήματος. Οι συνάδελφοι πως;;; Και καλά 2-3, όλοι όμως; Δεν βρίσκεται ένας άνθρωπος εκεί μέσα να βάλει τις φωνές;
Φοβούνται μην τους πάρει η μπάλα, αν ένας μόνο ακούει όλα τα σχόλια τότε οι υπόλοιποι παραμένουν στο απυρόβλητο. Επίσης επειδή πιστεύουν πως τα σχόλια ισχύουν, το ίδιο που πιστεύει όλη η οικογένεια της φίλης μου, ένας τα λέει όλοι χασκογελάνε.
Ναι βρε aloutero πραγματικά. Έχω ακούσει κ εγώ από γονείς να λένε στα παιδιά τους να χάσουν βάρος ακόμα κ με ειρωνικό τρόπο. Έχω ακούσει ακόμα και πειράγματα μεταξύ φίλων, αντρών κυριως, τυπου Ποσό θα φας προς κάποιον υπέρβαρο που κ αυτα τα θεωρώ απαράδεκτα. Αλλά δεν έχω βρεθεί ποτέ σε επαγγελματικό περιβάλλον που να κοροϊδέψει κάποιος ένα συνάδελφο του, και μάλιστα προϊστάμενο, για το βάρος του μπροστά του, ειδικά στα πλαίσια μιας διένεξης. Μου φαίνεται εντελώς αδιανόητο, ειδικά όταν δεν πρόκειται για ένα μεμονωμένο άτομο αλλά για κάτι που κάνουν αρκετοί υπάλληλοι από ο, τι κατάλαβα.
Μην απαντάς καθόλου, τίποτα, ούτε λέξη. Να κοιτάς με σταθερό, απαθες βλέμμα, τύπου, ενταξει, τελείωσες, να δουλέψουμε τώρα; Στην αρχή θα αισθανθούν αμήχανα, μετά θα ψελλισουν ελα μωρε πλάκα έκανα αλλά στο τέλος θα αρχίσουν να αναρωτιουνται αν τρίζει η καρέκλα τους. Εσύ εκεί, καμια αντίδραση, να πέφτουν σε τοίχο οι κακίες τους και να τους επιστρεφονται. Το έχω ζήσει κι εγώ και αντιδρούσα επιθετικά αλλά τελικά εγώ χαλιομουν. Ενώ με την απάθεια, φρικαρουν τα τέρατα που ζουν για να μας χαλάνε τη ζαχαρένια. Σιχτιρια πια με τ@ κάθε ανάγωγ@.
Με συγχωρείτε αλλα ειλικρινά προσπαθώ πολλή ώρα να φανταστω πως κάποιος στη δουλειά μπορεί να προσβάλει την εργασιακη ικανότητα κάποιου σε σχέση με την εμφάνισή του! Προς θεού δεν το αμφισβητώ, απλώς σοκάρομαι τόσο πού που δεν μπορώ να το φανταστώ.
Τι μπορεί να πει κάποιος ρε παιδιά? “Ε καλα πως να εδινες σωστό κοστολόγιο με τόσα παραπάνω κιλα” ?? ή “Αλίμονο σε εμάς τις αδύνατες που παίρνουμε χαμηλότερο μισθο”??
Πάντως συμφωνώ με το σταθερό και σοβαρό, να προσθέσω, βλέμμα.
Έχω επίσης σοκαριστεί απίστευτα. Τελευταία έχω διαβάσει εδώ αρκετές παρόμοιες ιστορίες και σχόλια, σε σημείο που αναρωτιέμαι σε τι εργασιακό συννεφάκι ζω και ποτέ δεν έχω ακούσει συνάδελφο να μιλάει απρεπώς.
Παναγιώτα, το χιούμορ δε νομίζω ότι βοηθάει στην προκειμένη, μάλλον παραγνωριστήκατε εκεί μέσα… Αυστηρότητα και να κόβεις την κουβέντα μαχαίρι προτείνω.
Αυτό που οι υφιστάμενες υποννούν με τα σχόλιά τους δεν έχει να κάνει μόνο/τόσο με τα κιλά, έχει να κάνει περισσότερο με την ηλικία και την εξουσία που ασκεί πάνω τους. “Πώς ΤΟΛΜΑ η μεγάλη ΚΑΙ χοντρή (sic) να κάθεται ακόμη εδώ και δεν σηκώνεται να πάει σπίτι της ν’ανοιξει ο δρόμος σε μας τις νέες!” Οι νέες γυναίκες είναι ιδιαίτερα αυστηρές με τις μεγαλύτερες, όταν μάλιστα δεν έχουν γαλουχηθεί με αρχές Σιμόν ντε Μπωβουάρ από τα μικράτα τους. Επιπλέον υποψιάζομαι ότι “είμαι στο όριο της υπέρβαρης” εννοεί “είμαι στο όριο της παχύσαρκης”, επομένως φαίνεται και συνήθως οι άνθρωποι χρησιμοποιούν… Διαβάστε περισσότερα »
Αν δεν ήταν το βάρος. θα ήταν το ύψος. Και αν δεν ήταν το ύψος, θα ήταν η μύτη. Αν σε θεωρούσαν την πιο όμορφη, θα άκουγες κι άλλα.
Βρες έναν τρόπο να επιβληθείς επαγγελματικά στους υφισταμένους σου, το χιούμορ δεν είναι σίγουρα ένας από αυτούς. Μέσα στην εταιρία υπάρχουν άνθρωποι που αναγνωρίζουν το πόσο καλή επαγγελματίας είσαι. Εστίασε σε αυτές τις φωνές και μην επιτρέπεις σε κανέναν να πιάνει κουβέντα για τα κιλά σου.
Στο φροντιστήριο δουλεύει μια κοπέλα. Μια φορά ειχε μπει στο Facebook απ τον υπολογιστή μας και το ειχε ξεχάσει ανοιχτό. Τυχαία εντελώς διαβασα ενα μήνυμα που έγραψε κι ελεγε “τελειώνω 9 εκτός αν η χοντρή με κρατήσει παραπάνω “. Εντάξει, στεναχωρήθηκα ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ!
Ακόμα δουλεύει σε εσάς;
Σπίρτο πάντως η μικρή…..Εγώ θα της έκανα παρατήρηση για την απροσεξία.
Bella τι λες! Εγώ θα την απέλυα και είμαι απόλυτη, κι ας μιλούσε και για τρίτο πρόσωπο. Τέτοια έλλειψη σεβασμού αντανακλάται σίγουρα και στην ποιότητα της δουλειάς της.
Όχι μόνο αυτό. Χοντροφοβικοί, σεξιστές και ομοφοβικοί καλό είναι να μην εργάζονται σε περιβάλλον που υπάρχουν παιδιά.
Το θέμα προφανώς δεν είναι τα κιλά σου, το ίδιο θα έκαναν και με οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό σου, κυριολεκτικά οποιοδήποτε. Το θέμα είναι γιατί θεωρούν ότι μπορούν να κάνουν τέτοια σχόλια, πως τους “δόθηκε” αυτό το περιθώριο. Εσύ εσφαλμένα θεωρείς πως αφού έχεις παραπάνω κιλά “δικαίως” σχολιάζουν . Όχι καλή μου! Όχι κατηγορηματικά! Πρέπει να καταστήσεις σαφές πως το μόνο θέμα προς συζήτηση ανάμεσα σας , που επιτρέπεις, είναι η δουλειά και τίποτα άλλο. Πρέπει να γίνεις δυσάρεστη, ήρεμα και αποφασιστικά. Κάποτε είχα πάει σε ένα εργοτάξιο ως επιβλέπων μηχανικός. Το ντύσιμο μου εκείνη την ημέρα και γενικότερα γιατί κυρίως… Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί το σκεπτικό είναι ότι αν δε μπορείς να διαχειριστεις / υποταξεις το σώμα σου στα πρότυπα ομορφιάς, είσαι τεμπελα και σου λείπει πειθαρχία. Αρα, δεν είσαι καλή και στη δουλειά σου.
Mongrel πολύ πρόσφατα πρώην συνάδελφος σε πάρα πολύ υψηλή θέση έκανε διαιτα προτού ξεκίνησει γύρους συνεντεύξεων σε άλλες εταιρίες. Το σκεπτικό της ήταν ” αν έχω παραπάνω κιλά, δείχνει ότι δεν έχω πειθαρχία”.Είχα μείνει αναυδη..
Ναι την ίδια ακριβώς αηδία λένε και για τους υπέρβαρους άντρες.