Είμαι σε σχέση εδώ και ένα χρόνο. Στην ερωτική μας ζωή έχουμε επιλέξει κατά καιρούς να κάνουμε σεξ και με άλλους συντρόφους και οι δύο μαζί σχεδόν πάντα με τη συνοδεία ναρκωτικών. Το πρόβλημα είναι ότι ενώ η ιδέα με εξιτάρει όσο τίποτα άλλο και την ώρα που συμβαίνει ως επί το πλείστον γουστάρω τρελά, μετά οι σκέψεις με καθηλωνουν. Αυτό που μου αρέσει είναι ότι βρίσκεται εκεί όταν εγώ είμαι με κάποιον άλλον η να τον βλέπω να κάνει κάτι με κάποιον παρολαυτα όταν νιώσω ότι υπάρχω δεν υπάρχω εκεί γι αυτόν είναι το ίδιο τότε ξενερώνω. Του έχω μιλήσει γι αυτό αλλά σχεδόν πάντα φενεται ότι δεν καταλαβαίνει τι του λέω η απλά δεν τον νοιάζει. Νιώθω ότι χρειάζομαι στήριξη από κάποιον ειδικό, αλλά δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος που δεν έχει ζήσει κάτι παρόμοιο να με βοηθήσει. Νομίζω ότι η σχέση μας είναι πλέον τοξική, σπάνια κάνουμε σεξ οι δύο μας, θέλουμε διαφορετικά πράγματα γενικά, πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται άσχημα πράγματα γι αυτόν όπως ότι είναι χαζός, η ότι είναι πολύ ψώνιο χωρίς λόγο, αλλά παρολαυτα δεν θέλω να χωρίσουμε γιατί έχουμε χτίσει τη ζωή μας μαζί και νιώθω ότι για μένα θα είναι δύσκολο να επιβιώσω μόνος μου. Όχι λόγω συναισθημάτων, λόγω actual θέματος επιβίωσης από θέμα χρημάτων. Έχω μια δουλειά που μου αρέσει πολύ, όχι πολύ καλά αμειβόμενη, η οικογένεια μου δεν ζει στην Αθήνα και το να μείνω εδώ μόνος θα είναι δύσκολο πολύ. Απο την άλλη ξέρω ότι είναι όλο λάθος να παραμένω μαζί του γι αυτό το λόγο, θεωρώ ότι μου λείπει θάρρος για να κάνω τα σωστά βήματα. Μπορώ να το βρω χωρίς να επισκεφθω ειδικό; Στην αρχή της σχέσης μας τον αγαπούσα πολύ και ήμουν φουλ ερωτευμένος, μετά τους πρώτους 2 μήνες έπρεπε να φύγω στο εξωτερικό για μια δουλειά που κράτησε 6 μήνες και πηγαινοερχομουν 3 φορές τον μήνα για να τον βλέπω. Νιώθω ότι όλα αυτά πήγαν χαμένα γιατί τώρα που ειμαστε μαζί σκεφτόμουν ότι αν δεν επένδυα στη σχέση μας ίσως και να ταν καλύτερα. Από την άλλη λυπάμαι όσα ξόδεψα για να την κρατήσω και λέω κάτσε μπορεί να φτιάξει η κατάσταση. Όμως δεν φαίνεται κάτι τέτοιο. Μπορεί να ξεκίνησα λέγοντας για το σεξ αλλά μάλλον δεν είναι μόνο αυτό. Θα ήθελα τη συμβουλή σου. Αλεξ
Ένας ειδικός δεν χρειάζεται να έχει ζήσει κάτι παρόμοιο με τον θεραπευόμενο του για να τον βοηθήσει. Χρειάζεται να έχει καρδιοπάθεια ένας καρδιολόγος για να είναι καλός στη δουλειά σου; Όσο και να διαφέρουμε μεταξύ μας, όσο και αν νομίζουμε ότι είναι μοναδική η ιστορία μας, αυτό που λες, είναι κοινό: ξέρεις ότι πρέπει να χωρίσεις, αλλά δεν το τολμάς, και ο πιο βασικός λόγος είναι η επιβίωση σου.
Δεν λέω ότι είναι κάτι ασήμαντο. Αλλά δεν είναι πρωτότυπο.
Ωστόσο, ενώ είναι κοινό, η διαδρομή για να βγεις από το κλουβί που έχεις μπει, είναι μοναδική και μόνο δικιά σου. Δεν μπορεί να σου πει άλλος πώς να προχωρήσεις, μόνο εσύ ξέρεις πώς μπορείς να το δρομολογήσεις. Κι εδώ είναι που χρειάζεται ο ειδικός, για να σε βοηθήσει, για να σου φωτίσει το μονοπάτι, που όμως μόνος σου θα διαβείς. Μπορεί να το καταφέρεις και χωρίς ειδικό, αλλά μπορεί και όχι, και μπορεί να μπλέξεις ακόμα χειρότερα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Βρε Άλεξ,αυτή τώρα είναι σχέση; Δηλαδή,πρέπει να φτάνετε ένα βήμα πριν το ΟΚΑΝΑ ή να κάνετε ομαδικό σεξ, για να την βρίσκετε μεταξύ σας (που δεν την βρίσκετε αλλά whatever); Εν τω μεταξύ,χρειάζεται προσοχή γιατί όταν είστε high λόγω chemsex και είναι εύκολο να καταφύγετε σε υψηλού κινδύνου πρακτικές-κυρίως απροφύλακτο σεξ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα ΣΜΝ. Στο μεταξύ, αρχικά, μπορείς να φύγεις από εκείνον και να βρείς αλλού σπίτι και συγκάτοικο (Ακολουθεί τοποθέτηση προϊόντος, υπάρχει η εφαρμογήroomster για την εύρεση συγκάτοικου). Και σταδιακά,να πας σε έναν ψυχολόγο, να δεις γιατί συμπεριφέρεσαι έτσι στη σχέση σου και να καταλάβεις… Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί βρε παιδί μου τέτοια εμμονή με το να μην πας σε ειδικό; Δεν αναφέρεις καν ότι δε θέλεις τον ειδικό για οικονομικούς λόγους (που και γι’αυτό υπάρχουν λύσεις). Αν νομίζεις ότι ο μόνος που μπορεί να σε βοηθήσει είναι κάποιος που έχει ζήσει το ίδιο, τότε βρες άτομα που έχουν ζήσει το ίδιο και ρώτα τα. Θα πάρεις τόσες γνώμες όσα τα άτομα που θα ρωτήσεις και θα είναι απλώς οι απόψεις τους.
Μήπως η λύση “συγκάτοικοι με ή χωρίς benefits” θα μπορούσε να δουλέψει για σας;
στο μυαλό μου μέσα είσαι;! ακριβώς αυτό σκεφτόμουν διαβάζοντας την ερώτηση
Κατά 90% είμαι σε αντίστοιχη θέση εδώ και 6 χρόνια. Αν σε ενδιαφέρει να μιλήσεις κάπου και θεωρείς ότι αυτό θα σε βοηθήσει στείλε μου.
Τόσο κακό είναι δηλαδή να φύγεις και να στηριχτείς στις δικές σου δυνάμεις και να επιβιώσει μόνος σου; Μπορεί να είσαι πολύ δύσκολα τώρα οικονομικά, αλλά αφού δεν θα έχεις άλλη επιλογή θα αναγκαστείς και θα κάνεις βήματα και θα προχωρήσεις. Όσο μένεις εκεί επαναπαύεσαι και χάνεις χρόνο. Γιατί όπως τα λες, αργά ή γρήγορα ο χωρισμός θα έρθει.
Αν θέλεις μπορείς να περάσεις μια βόλτα από το φόρουμ για το διαζύγιο για να πάρεις κουράγιο ότι γίνεται όχι απλως να χωρίσεις από συγκατοίκηση χωρίς καμιά χαρτούρα, αλλά να χωρίσεις μια ολόκληρη ζωή, σπίτια, παιδιά, σκυλιά, ξεκινώντας ως οικονομικά εξαρτημεν@. Θέλει υπομονή, επιμονή και σιγουριά ότι αυτό είναι το σωστό για σένα. Νομίζω ότι πρωτίστως σου λείπει το τελευταίο και ότι κατά βάθος λες «τι καλά να ήταν όπως τον ήθελα».
Θα έλεγα να ιεραρχήσεις τα θέματα που πρέπει να λυθούν, με πρώτο και κύριο την επιβίωση. Πρέπει να βρεις τρόπο να γίνεις οικονομικά ανεξάρτητος. Ακόμα και σε αυτό το βήμα η βοήθεια ψυχολόγου θα μπορούσε να είναι πολύ χρήσιμη, με το να σου δώσει τη δύναμη και τη διαύγεια που χρειάζεται η αναζήτησή εργασίας. Μην το φοβάσαι, πήγαινε.