Αγαπητή Α,μπα, Στη λαϊκή υπάρχει ένας πέφτουλας με διαπεραστικό βλέμμα και αστείες κοτσίδες στα μαλλιά που με κάνει να νιώθω πολύ αμήχανα. Με κοιτάζει με ύφος γόη από αυτό που σε γδύνει με τα μάτια του και καθώς βάζει τα πορτοκάλια μου στη σακούλα πετάει ατάκες όπως: “Ήρθες και ομόρφυνε το Παγκράτι” έχοντας μόνιμα ένα πονηρό γελάκι ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του. Αισθάνομαι χάλια γιατί νιώθω ότι εισβάλλει στον χώρο μου χωρίς να του έχω δώσει το οκ. Εδώ και καιρό δεν αγοράζω κανένα προϊόν από τον πάγκο του και μάλιστα κάθε φορά που περνάω από εκεί γυρίζω επίτηδες από την άλλη γιατί δεν έχω καμία όρεξη να υποστώ αυτή τη βλεμματική παρενόχληση. Το θέμα είναι ότι κάθε φορά αναστατώνομαι μην τυχόν και μου μιλήσει, με αποτέλεσμα να μου πέφτουν οι σακούλες, να σκοντάφτω πάνω σε ξένα καρότσια και να σκέφτομαι ότι και μόνο η παρουσία του μου στέλνει ενοχλητικά vibes πεσίματος. Τι μπορώ να σκέφτομαι για να μη με επηρεάζει η παρουσία του, να μην αισθάνομαι αγενής που κάνω ότι δεν τον βλέπω, να μην ψάχνω τρόπους να αποφύγω τη διέλευση από το σημείο πώλησης και να πειστώ ότι έχω κάθε δικαίωμα να τον αγνοώ; #θέλω να αγοράζω τα πορτοκάλια μου ανενόχλητη
–Αγγελική
Αν υπήρχαν λόγια που θα σε έκαναν να μην φοβάσαι να γίνεις δυσάρεστη, θα τα είχα κάνει ξόρκι και θα τα πουλούσα και τώρα θα έκανα διακοπές σε κάποια θαλαμηγό (δικιά μου, όχι φίλου μου).
Όχι, δεν θα τα πουλούσα. Δεν πουλιέται κάτι τέτοιο. Θα το μοίραζα απλόχερα στην ανθρωπότητα, να γλιτώσουν οι επόμενες γενιές τουλάχιστον, να είναι σε θέση να πάνε στη λαϊκή χωρίς να φοβούνται.
Θα επικεντρωθώ στο «να μην αισθάνεσαι αγενής που κάνεις ότι δεν τον βλέπεις». Θα ρωτήσω το εξής. Γιατί να μην είσαι αγενής; Γιατί πιστεύεις ότι ό,τι, μα ό,τι και να γίνει, πρέπει να είσαι ευγενική; Ακόμα και όταν νιώθεις ότι παρενοχλείσαι; Γιατί έτσι σου έχουν μάθει. Λάθος σου τα έχουν μάθει. Δεν είμαστε ευγενικοί σε όλους, χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση. Μερικές φορές είναι εντάξει να είσαι αγενής. Έχεις δικαίωμα να τον αγνοείς επειδή σου φέρεται επιθετικά. Δεν φλερτάρει. Του αρέσει που σε φέρνει σε δύσκολη θέση. Του αρέσει που τον φοβάσαι. Περιμένει πώς και πώς να σε δει για να δει τον φόβο σου, γιατί έτσι νιώθει ότι έχει κάποια εξουσία πάνω σε κάποιον. Κι εσύ, αντί θα θυμώσεις, φοβάσαι μήπως είσαι αγενής. Αγενής. Το γράφω και κλαίει το πληκτρολόγιο από την απελπισία του.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πάντως και η αντίδραση της γράφουσας είναι κάπως ακραία. Να σκοντάφτεις και να τρέμεις γτ ο μανάβης σου την πέφτει, μου φαίνεται υπερβολικό. Επίσης συνήθως αυτοί κάνουν αυτά τα σχόλια σε ολες οσες περνάνε από τους πάγκους τους.
Αυτή ήταν κι εμένα η σκέψη μου, καταλαβαίνω την ενόχληση, καταλαβαίνω να τον αποφεύγεις, αλλά τόση αναστάτωση μου θυμίζει χαζές αμερικάνικες ταινίες που πετυχαίνεις τον πρώην ενώ είσαι απεριποίητη κι ακολουθούν 10 λεπτά που μεταμορφώνεσαι στον Μιστερ Μπιν από την απελπισία.
Εμένα μου κάνει για τρολλιά πάντως. Στην λαϊκή καταρχάς υπάρχουν άπειροι πέφτουλες. Γενικά υπάρχουν άπειροι πεφτουλες δηλαδή. Αν κάνει έτσι σε κάθε πείραγμα/ βλέμμα/ whatever τι να πω.
Δεν νομίζω ότι είναι ακραία, ίσα- ίσα όταν κάποιος σε καρφώνει είναι αβολο και το να σκονταψεις είναι αναμενόμενο, το χω πάθει και το χω παρατηρήσει γύρω μου πολλές φορές σε άντρες και γυναίκες. Αυτό το βλέμμα δε, το – θα σε βάλω κάτω τώρα και θα σε κατασπαραξω- μου έχει τύχει και μενα και μου προκαλούσε τεράστια αμηχανία, ανάλογη με της γράφουσας. Μη σου πω το ένιωθα μεγαλύτερη παραβίαση από το να με αγγίξει η να με κομπλιμενταρει. Και το να γίνεις δυσάρεστη και να βάλεις τον άλλο στη θέση του είναι πααρα πολύ δύσκολο, καθώς δεν υπερβαίνει κάποιο… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ απολύτως παπί, είναι τρομερά ενοχλητικό και αποσυντονιστικο να σε κοιτάει ο άλλος επίμονα με υφακι “τώρα σε γδυνω”. Όταν ήμουν στην εφηβεία και δεν έδινα δεκάρα για τις ευγενειες είχα μοιράσει πολλές φορές τη γνωστή χειρονομία με το σηκωμένο δάχτυλο για αυτό το λόγο. Τώρα που μεγάλωσα και σοβαρευτηκα -λέμε τώρα- αν δεν μπορώ να το αποφύγω, τους κάνω σκαναρισμα και eye contact με αηδιασμενο ύφος και σηκωμένο φρύδι μέχρι να νιώσουν άβολα. Εννοείται οτι μου έχει βγει το όνομα οτι είμαι “ξινή” και το απολαμβάνω στο έπακρο!
Δύσκολη η πίστα “παρενόχληση με βλέμμα”- όπως πολύ σωστά λες Παπί, ανήκει σε μια γκρίζα περιοχή. Η άμυνά μου είναι να στραβώνω τη μούρη μου, σαν του Judge Dredd, κοιτώντας τους βαθιά στα μάτια. Αν συνεχίσουν, γυρίζω 180 μοίρες, κινηματογραφικά με ύφος ντίβας, με σούπερ αηδία στη μούρη, ψέλλισμα βρισιών όσο γυρίζω, με καθυστέρηση στο λαιμό να δουν καλά ότι ψέλνω, για να βλέπουν την πλάτη μου. Αν δεν μπορώ να γυρίσω επειδή μπορεί να κάθομαι, τους λέω “τι κοιτάς ρε φίλε- ΣΕ ΒΛΕΠΩ”, αρκετά δυνατά για να γυρίσουν κεφάλια όλων των γύρω μου. Γενικώς, την έχω δει πολύ vigilante… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνω παπι 100%. Κι αυτο π λεει @po the panda με βρισκει απολυτως συμφωνη. Ενα eye roll με ζωγραφισμενη στο προσωπο αηδια, ισως να βαλει καποιες φορες τον αλλο στη θεση του. Δεν υπαρχει εμφανης υπερβαση οριου απ την πλευρα του αλλου? Δεν υπαρχει κ απ τη δικια μας εμφανης αντιδραση 😉 σωστοος!!
Άμα είναι να σκοντάφτει και να σαβουριαστεί πουθενά, καλύτερα να πηγαίνει στη λαϊκή του Βύρωνα
Ή στο σούπερ μάρκετ που δε σε ενοχλεί κανείς
Φάνηκε και σε άλλον αστείο να γράφει “εντάξει μην κάνεις έτσι” το ψευδώνυμο stalkerou? 😂
Κοίτα τον στα μάτια και ζητά αποδειξη
Χα χα χα σατανικό!
Πως της φέρεται επιθετικά; Επειδή της λέει ότι ομόρφυνε το Παγκράτι και χαμογελάει;
Από ότι καταλαβαίνω, από τη στιγμή που δεν πήγε ξανά στον πάγκο του, δεν της έχει ξαναμιλήσει.
Ναι, οτιδήποτε μας κάνει να αισθανόμαστε άβολα έχουμε κάθε δικαίωμα να το απορρίψουμε, ακόμα και αγενώς, ακόμα κι αν κάνουμε λάθος. Όμως, αν ένα αγαρμπο φλερτ ή ένας καγκουρας είναι ικανα να προκαλουν τέτοια αισθήματα φόβου, τότε όλα θα πρέπει να θεωρούνται απειλή;
Γράφω το σχόλιο κάνοντας δεκάδες παράλληλες σκέψεις που αναιρούν η μία την άλλη. Ίσως κάνω λάθος, ελπίζω να μη χάνουμε τη μπάλα σιγά σιγά.
Καταλαβαίνω πως το λες, απο την άλλη θυμαμαι πολλές περιπτωσεις όταν ήμουν μικρότερη που και εγώ βίωνα παρόμοια συναισθήματα όταν συνέβαινε κάτι τέτοιο.
Δηλαδη κάνω και εγώ τώρα πόσες σκέψεις και αναρωτιέμαι αν είναι θέμα ηλικιακό, θέμα αυτοπεποίθησης, θέμα φόβου, θεμα χαρακτήρα;
Δεν ξέρω, πάντως σίγουρα το πάθαινα και εγώ και σίγουρα δεν με απασχολεί πια το ίδιο (αλλά δεν εντοπίζω γιατί!)
Νομίζω είναι μέχρι να γίνει η αρχή, δλδ να το αναγνωρίσεις, να χωνέψεις ότι υπάρχουν και αυτοί οι τύποι και να το αντιμετωπίσεις. Στην αρχή ζορίζεσαι αλλά σιγά σιγά μαθαίνεις να γίνεσαι δυσάρεστη. Γεγονός είναι ότι πρόκειται για δυσάρεστη κατάσταση είτε συμβαίνει στη λαϊκή – που υπάρχει και το εμποδιο του πάγκου- είτε είναι στο μετρό, είτε οπουδήποτε. Το θέμα είναι να συνετιστούν αυτοί κι όχι να μετατραπούμαι σε καγκούρια εμείς.
Θα συμφωνήσω μαζί σου Aloutero, υπάρχουν άπειροι τέτοιοι παντού και σε όλα τα επαγγέλματα. Αλλάζεις πάγκο αλλά όχι και να τρομάζεις να χάνεις τις σακούλες. Πουλάω κηπευτικά λίγο έξω από την πόλη κύριοι πελάτες μπαρμπαδες που λένε τα πάντα μόνοι τους ζουμερή η ντομάτα μου αφράτα τα μαρούλια μου. Τους τη λέω όμορφα η και άσχημα αλλά αν τρόμαζα θα έπρεπε να μην δουλέψω.
“Άντε, δε φεύγεις κι εσύ, να γίνει ακόμα ομορφότερο; Μας τα κάνεις κολοκύθες τα πορτοκάλια κάθε φορά. Την επόμενη φορά που θα μου πεις παρόμοια ατάκα, θα ψωνίσω από τον δίπλα που είναι πιο ευγενικός. Μαζέψου.”
Έλιωσα στο γέλιο ειλικρινά!! Είναι μια κανονική απάντηση και χωρίς εμφανή βρισιά! Δεν περνάει κανένα όριο, εμφανές τουλάχιστον! Μ αρέσει θα το υιοθετήσω σάν στάση για να μην αισθάνομαι άσχημα και εγώ όταν κάνουν τέτοια μπασιματα επιθετικά μερικοί και μερικές!
Τε-λει-ο!!!
Να και ένα σχόλιο που προτείνει απάντηση! Γιατί αυτό ζητάει η κοπέλα! Κι έρχονται πολλές φορές τέτοια μηνύματα κι αντί να προτείνουμε απαντήσεις εστιάζουμε στο πώς νιώθει και στο πώς θα έπρεπε να νιώθει. Ενώ αν κάνουν 2-3 φορές πρόβα την απάντηση και θα μειωθεί ο φόβος/ανασφάλεια που νοιώθουν να απαντήσουν και θα απαντήσουν και κάτι “δουλεμενο”/αποτελεσματικό.
+1 από μένα law 🙂
εγώ να πω ότι έσταξε σαλάκι με τα ροδάκινα και τα νεκταρίνια?? πόσο αγαπώ και μου λείπουν τα καλοκαιρινά φρούτα!
Κάθε λαικη και γόης..
Και εγώ τα ίδια τραβάω στο πάγκο με τα λάχανα
άσε μεγάλη πίκρα….κι είναι και ο πιο φτηνός παναθεμάτονε
Την επόμενη φορά που θα πας λαϊκή, δεν θα περιμένεις πώς να τον αποφύγεις. Θα κατευθυνθείς στα ίσια προς τον πάγκο του και θα του πεις, “Γεια σου, Πέφτουλα!”
Το πιο τέλειο!!!
Παππούς μπήκε στο μαγαζί μου να ψωνίσει κι επειδή ήμουν αφοσιωμένη σε κάτι άλλο τρόμαξα και τινάχτηκα. “Ε, αφού σε τρόμαξα να σου δώσω ένα φιλάκι” μου λέει.
Ψυχρό βλέμμα, χωρίς αμήχανα χαμόγελα και τέτοια: “Οχι δεν χρειάζεται” Δεν ξανάπε τίποτε, αγόρασε κι έφυγε ήσυχα ήσυχα
“Ευχαριστώ, αλλά δε χρειάζονται τα κομπλιμέντα” με σοβαρό και αυστηρό βλέμμα κι έχεις πει αυτό που θες χωρίς να είσαι αγενής, αν αυτό φοβάσαι τόσο.
Αφού σε τρόμαξα, έλα να σε πεθάνω από την τρομάρα
Μπρρρ…
Μα πραγματικά!
Από την άλλη, μεταξύ μας, επιθετικό μάρκετινγκ είναι.
Υποκλίνομαι για τη θαλαμηγό σου, Λένα, που θα ήταν δική σου και όχι φίλου σου!
Σαφώς και για τα υπόλοιπα. Στη δική μου περίπτωση το μόνο που με βοήθησε δυστυχώς στο να γίνομαι δυσάρεστη ήταν το ψήσιμο της ζωής, οι δυσκολίες, οι αγένειες που υπέστην. Έφαγα πολύ σκαμπίλι για να αρχίσω να αμύνομαι και αγωνίζομαι να μείνω μόνο στην άμυνα και όχι στην τοξική επίθεση.
Μπράβο βρε iwm! Και λέω δεν μπορεί και κάποιος άλλος θα το πρόσεξε το σχόλιο με τη θαλαμηγό! Πολύ to the point και επίκαιρο!!!