προσφατα καποιον ¨εκλεισα¨ με το αμαξι μαλλον, οποτε ο τυπος γυρω στα 50 σταματησε διπλα μου με το μηχανακι του στο φαναρι και αρχιζε να με βριζει να με λεει αλβανιδα(;;;) και οτι θα με γ@μησει. Εγω επειδη φοβηθηκα μη μου σπασει κανενα τζαμι απο τα νευρα του μεχρι να αναψει το φαναρι να φυγω ανοιξα το τζαμι τελειως , προσπαθουσα να τον ηρεμησω, ενω μεσα μου εβραζα κ οταν εκεινος αναγκαστικα επρεπε να φυγει γιατι του κορναραν μανιωδως( ειχε αναψει το δικο του φαναρι) τον εβρισα αναλογως οσο προλαβα. Γενικα, δε βριζω στην καθημερινοτητα μου, αλλα σε περιπτωσεις που ο αλλος θα με βρισει με τετοιο τροπο μου βγαινει αυτοματα , οπως και σε περιπτωσεις που θα μου κανουν καποια χειρονομια η σχολιο σεξουαλικου τυπου. Οση με εβριζε ο τυπος μου ερχονταν στο νου βρισιες που θα τον εξοργιζαν και ηθελα πολυ να τις πω. Οι βρισιες αυτες μαλλον πρεπει να εκλειψουν γιατι ειναι ρατσιστικες, ομοφοβικες κ.λπ. και στην τελικη στο μυαλο μου δεν ειναι βρισιες (οπως ουτε και το αλβανιδα που με ειπε με στομφο χαχα), αλλα αυτες ακριβως οι λεξεις θα τον εκαναν να ταραχτει τοσο πολυ, γιατι δε θελει κανενα ιδιαιτερο ψυχογραφημα για να καταλαβεις τι τυπος ηταν. Δεν μπορω να τις αναφερω αλλα οι περισσοτερες που μου ερχονταν ηταν χυδαιες φρασεις που θα εθιγαν τον ανδρισμο του. Δεν ειπα κατι τελικα γιατι κατι μου κλωτσαγε ως προς το να μην αναπαραγω με τετοιο τροπο απαισιες συμπεριφορες/φρασεις και τελοσπαντων ειπα ενα αντε γ@μησου παλιομ@αλακα και τελειωσαμε. Γενικα, ποια ειναι η γνωμη σου σε περιπτωσεις που ο αλλος το αξιζει ενα βρισιδι (οταν δεν τιθεται θεμα ασφαλειας ); Θα ηταν μεγαλο λαθος να τον βρισω με τροπο που αν με ακουγε καποιος θα με λεγε ομοφοβικη σιγουρα;Δεν ειναι κριμα να βριζουν η να φερονται με τετοια ασυδοσια και να μην νιωσουν το αισθημα της προσβολης /ξεφτιλας; Σε αλλη περιπτωση που ενας ευγενεστατος κυριος γυρω στα 70+ με χουφτωσε αρχισα να φωναζω να παρει τα βρωμοχερα του γιατι θα του τα βαλω στον κωλο του και πολυ πολυ το ευχαριστηθηκα που κοντεψε να παθει καρδιακη προσβολη μεχρι να ανοιξουν οι πορτες να κατεβει. Και γενικα εχω καταλαβει οτι η φωνη και το ξεσπασμα βοηθαει κυριως γιατι δεν τον περιμενουν. Για την ιστορια ειμαι 25 χρονων, μια σταλια και μικροδειχνω.
– Μαρια Παπαδοπουλου
Η φωνή και το ξέσπασμα βοηθάνε, συμφωνώ, ακριβώς επειδή δεν το περιμένουν καθόλου, περιμένουν να παγώσεις από τη ντροπή και να χαμηλώσεις το κεφάλι μέχρι να τους περάσει η επιθετική τους κρίση. Θέλει προσοχή γιατί τίθεται το θέμα της δικής σου ασφάλειας, αλλά αν βρίσκεσαι ανάμεσα σε κόσμο η δυνατή φωνή είναι ό,τι καλύτερο. Δε νομίζω ότι αυτό που έκανες ανοίγοντας το τζάμι ήταν καλή ιδέα, του έδωσες χώρο για να συνεχίσει και ήσουν ακόμη πιο εκτεθειμένη. Αν σου το έσπαγε, θα φώναζες την αστυνομία, είχες εκατό αυτοκίνητα πίσω σου. Η πρώτη κίνηση είναι να προστατεύσεις τον εαυτό σου, αν δεν μπορείς, η δεύτερη είναι να φύγεις. Να τον καλμάρεις δεν είναι ούτε η τελευταία καλή κίνηση.
Αν κάτι μέσα σου κλωτσάει με τις ομοφοβικές βρισιές, καλώς σου κλωτσάει. Δεν πιστεύω ότι είναι απαραίτητες για να τον αντιμετωπίσεις. Μπορείς να του θίξεις τον ανδρισμό όπως λες (ή να τον χτυπήσεις στα ρατσιστικά του αντανακλαστικά) χωρίς να θίξεις κάποια ομάδα. Ας μην γράψουμε παραδείγματα τώρα εδώ μέσα. Ο σκοπός δεν πιστεύω ότι αγιάζει τα μέσα.
Του συγκεκριμένου το αυτί δεν θα ίδρωνε τόσο εύκολα όσο νομίζεις, και ίσως έβαζες τον εαυτό σου σε ακόμα πιο επικίνδυνη θέση αν το συνέχιζες.