Γεια σου αμπα αρχικά σε ευχαριστώ για όλες τις συμβουλές και την τροφή για σκέψη που μου έχεις χαρίσει. Είμαι 27 χρονών και το αγόρι μου που μένουμε σε άλλες πόλεις σκέφτεται να κάνει πρακτική στην πόλη που μένω και μου πρότεινε να συγκατοικησουμε. Είμαστε μαζί 3,5 χρόνια , έχουμε περάσει και όμορφα και δύσκολα και αγαπιόμαστε. 2 πράγματα φοβάμαι .το πιο βασικό είναι η γονείς μου που δεν μου δείχνουν υποστήριξη και αν κάτι πάει στραβά δεν θα έχω μία βοήθεια από εκεί. ( το είδα με τον αδερφό μου που όταν χώρισε και έπρεπε να γυρίσει σπίτι για λίγο μόνο με τις κλωτσιές δεν τον έδιωξαν). Είναι παράλογο αυτό που νιώθω? Πώς μπορώ να βρω δύναμη μέσα μου? Και το άλλο είναι ότι το αγόρι μου αλλάζει εύκολα γνώμες πχ: τον Οκτώβριο έψαχνε σπίτι να μείνει μόνος του στην πόλη που μένει. Τον Δεκέμβριο έψαχνε σπίτι να μείνει με τον αδερφό του. Και τώρα μου πρότεινε εμένα να μείνουμε μαζί από το καλοκαίρι . Θέλει να φύγει γρήγορα από το σπίτι του γιατί η μητέρα του είναι με τς πολλά τοξική. Κι εγώ βλέπω έναν άνθρωπο που θέλει Ναι μεν να κάνει κάτι να φύγει από αυτό αλλά χάνεται στην πορεία και ψάχνει λύσεις της στιγμής. Εκείνος έχει κάποια χρήματα στην άκρη εγώ έχω μαζεμένα μόλις 500 ευρώ αλλά έχω μία σταθερή δουλειά. Όλα αυτά μου δημιουργούν αβεβαιότητα. Από την μία ίσως να είναι αυτή η καλή ευκαιρία να μείνουμε μαζί από την άλλη δεν θέλω να κάνουμε κάτι επιπόλαιο. Ξέρω ότι δεν μπορείς να προβλέψεις το μέλλον αλλά από που θα μπορούσα να ξεκινήσω? Είναι παράλογα αυτά που αισθάνομαι? Σε ευχαριστώ πολύ!
– Κερασάκι φωτεινό
Kαθόλου, αλλά αν δεν πάει καλά, εκτός από το να γυρίσεις σπίτι σου, υπάρχει η λύση να συγκατοικήσεις με κάποιον άλλον, όχι άντρα, ή άντρα, αλλά όχι με τον οποίο έχεις σχέση. Ή με γυναίκα. Δεν είναι ιδανικό, αλλά ακούγεται καλύτερο από το να γυρίσεις κάπου που θα φοβάσαι ότι θα σε πετάξουν έξω. Τουλάχιστον, όταν πληρώνεις, ελέγχεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι ο βασικός μισθός είναι στα επίπεδα ενός μετριου προς χαμηλού ενοικίου, τουλάχιστον στην Αθήνα. Ποσες επιλογές έχουν τα νέα παιδιά η και μεγαλύτεροι με αυτά τα δεδομένα?
Μαντέψτε, δεν έχουν! Το να γίνεις απόλυτα ‘οικονομικά ανεξάρτητος’ είναι μια κουβέντα..και κάπου εκεί πατάει η Αγία Ελληνική οικογένεια για να κάνει το κομμάτι της, με άπειρη ψυχολογική πίεση και άλλες παρεμβάσεις.
Lou φυσικα και ειναι προβλημα,αλλα αν τα βαλεις κατω ,κανεις καποια εξοικονομηση πχ βρεις με χαμηλοτερο ενοικιο και μειωσετε τα εξοδα,κατι βγαινει.Αλλα ερχεσαι οριακα πλεον
Πόσο εύστοχο σχόλιο!!! Πόσο με ανακουφίζει αυτό που λες Lou! Δυστυχώς κάποια στιγμή (περισσότερο για να φύγω από το πατρικό μου) δέχτηκα να συγκατοικήσω με τον πρώην μου και τα αποτελέσματα ήταν κάτι παραπάνω από τραγικά!
Είχατε ήδη χωρίσει όταν συγκατοικησατε; 😮
Και τι εγινε, πώς την πάλεψες;;;;
Όχι, δυστυχώς όλα πήγαν πολύ στραβά. Είχαμε πάρει έπιπλα, ηλεκτρικές συσκευές κτλ. Όλοι νόμιζαν ότι θα παντρευόμασταν. Δυστυχώς από τη μέρα της μετακόμισης το ένστικτό μου μού είπε ότι δε θα μακροημέρευα σ’εκείνο το σπίτι. Στους 5 μήνες (όταν τα πράγματα είχαν φτάσει στο απροχώρητο μεταξύ μας) έχασα και τη δουλειά μου. Όμως, έβαλα προτεραιότητες. Βρήκα πρώτα δουλειά (2 μήνες μετά περίπου) και τον χώρισα. Γύρισα στο πατρικό αλλά δεν το μετάνιωσα λεπτό. Τώρα ξέρω πολύ καλά με τι είδους άνθρωπο θέλω να είμαι και τι είδους άτομα θέλω να μην έχουν καμία θέση στη ζωή μου.
Afro girl, λυπάμαι πολύ για όσα πέρασες. Είναι πολύ δύσκολο και ψυχοφθόρο όλο αυτό. Δε θέλω να φανταστώ τί σου έκανε. Καλά έκανες και γύρισες, έστω και προσωρινά ώστε να ανασυγκροτηθείς.
Σ’ευχαριστώ πολύ για τον καλό σου τον λόγο Τulinaki! 🙂
Θα την πω την αμαρτία μου. Από τον τρόπο γραφής και τις συμπεριφορές σας οι ηλικίες σας μου φαίνονται μια δεκαετία κάτω. Σε όλο αυτό πιστεύω ότι ρόλο παίζουν οι οικογένειές σας και,από όσα περιγράφεις, δικαίως. Εσύ βρε Κερασάκι, τι θέλεις να κάνεις; Αν δεν υπήρχε στο προσκήνιο ο δεσμός σου τι θα αποφάσιζες; Αν η οικογένειά σου ήταν πιο υποστηρικτική τι θα έκανες; Στρέψε τις δυνάμεις σου στο να καταφέρεις η ίδια να είσαι ανεξάρτητη – και ψυχικά και οικονομικά- και τότε θα δεις πώς θα έχεις όλες τις απαντήσεις και δε θα εξαρτάσαι από τα γούστα κανένα γκόμενου… Διαβάστε περισσότερα »
Μωρέ, ακούγεσαι σαν να μην τον εμπιστεύεσαι και να μην πολυθέλεις να μείνεις μαζί του, απλά να το θεωρείς σωστή κίνηση. Τι θα πει “είναι καλή ευκαιρία”, τι ποπ μανία κι αυτή να αρπάζουμε ντε και καλά κάθε ευκαιρία;
Κάποιες φορές πρέπει να αφήνουμε τις ευκαιρίες να χάνονται. Κι αυτό επιλογή είναι και μάλιστα εξίσου ενεργητική.
Δεν μας διαμορφώνουν μόνο οι ευκαιρίες που αρπάζουμε, μας διαμορφώνουν κι αυτές που αρνούμαστε.
Ενδεχομένως να μπορείτε να τρενάρετε λίγο ακόμα τη συγκατοίκηση, μέχρι να μαζέψεις παραπάνω χρήματα. Από την άλλη, η συγκατοίκηση δεν είναι επιπόλαιη όταν προκύπτει μετά από τόσα χρόνια σχέσης και, επιπλέον για την περίπτωσή σας, δε μετακομίζετε στο άγνωστο, στο εξωτερικό, ολομόναχοι, απόλυτα εξαρτώμενοι ο ένας απ΄τον άλλον, ούτε παντρεύεστε. Μια συγκατοίκηση είναι, θα δείτε πώς θα πάει, και αν δεν πάει, υπάρχουν επιλογές όπως το να μείνεις με συγκάτοικο. Αλλά θα είσαι σε ένα οικείο σου περιβάλλον σε γενικές γραμμές, πολύ σημαντικό!
Όχι όχι όχι!!μην συγκατοικησεις μαζί του!δεν θέλει ν είστε μαζί,ν γλιτώσει απ τη μάνα του θέλει!!,
Στη θέση σ μπορει να ναι ο οποιοσδήποτε!με το που πιάσει λεφτά κ δει ότι τα βγάζει πέρα κ μόνος του θα φας σουτ απ τ πουθενά!
Αν θες ν φύγεις απ τ σπίτι σ όπως προειπε κ η Λενα βρες άλλο συγκάτοικο!όχι κάποιον που απλά θέλει ν γλιτώσει απ τους γονείς του!βάζω κ ένα μικρό στοίχημα ότι η συγκατοίκηση σας αν γίνει δεν θα’ναι κ η καλύτερη…θα σκοτωθειτε εν ολίγοις!Δεν θέλει να ανεξαρτητοποιηθεί,να ξεφύγει θέλει κ ναι έχει τεράστια διαφορά!
Μεταξύ μας ούτε αυτή πρέπει να τρελαίνεται για συγκατοίκηση μαζί του.. θέλω να πω ότι δεν διακρίνω κάποιον ενθουσιασμό.
Βρε Marie, συγνώμη κιόλας αλλά πώς τα έβγαλες αυτά τα συμπεράσματα? Ότι θα φάει σουτ η κοπέλα, ότι θα σκοτωθούν, και με τόση βεβαιότητα μάλιστα? Το μόνο που μας λέει η κοπέλα για αυτό τον άνθρωπο είναι ότι είναι αναποφάσιστος ουσιαστικά. Όλα τ’ άλλα μόνο από τη φαντασία μας μπορούν να προκύψουν.
Κάποτε ήμουν στη θέση της,ούσα μικρή κ αφελής κ έκανα την ίδια βλακεία.επαθα κ έμαθα..κ όχι δε μ’άρεσε ούτε τ μάθημα ούτε ο χρόνος που χασα μ ένα τέτοιο ον.
Αφού δεν ήταν η πρώτη του επιλογή να συγκατοικήσει με την κοπέλα.. πρώτα είπε στον αδελφό του.. ΜΠΑΜ κάνει ότι απλά ψάχνει να φύγει από το πατρικό του, με όποιον τρόπο και να είναι
Ακριβως!απλά ν φύγει από κει μέσα θέλει!γενικά μην συγκατοικειτε μ ανθρώπους που απλά θέλουν ν φύγουν απ τ πατρικό τους.. σύντομα η συγκατοίκηση θα ναι βασανιστήριο…
Να μένετε μ ανθρώπους που θέλουν ανεξαρτήτως καταστάσεων ν μείνουν ΜΑΖΙ ΣΑΣ!
Η συγκατοίκηση με ένα τόσο ασταθές άτομο είναι μεγάλο ρίσκο. Όσο καλές προθέσεις και να έχει, οι πιθανότητες αποτυχίας μου φαίνονται αρκετές. Τώρα αν το κάνεις, το καλύτερο είναι να αυξήσεις τα χρήματα που έχεις στην άκρη (τα οποία θα μείνουν και στην άκρη)πριν μείνετε μαζί, ώστε αν δεν κυλήσει, να έχεις μια κάποια άνεση χρόνου μέχρι να βρεις συγκάτοικο.
Ώπα ώπα ώπα…καμπανάκια ακούω.
Αγαπητή γράφουσα, έτσι όπως το θέτετε, νιώθω πως ο σύντροφός σας δε σας πρότεινε να συγκατοικήσετε επειδή θέλει συνειδητά να πάτε το επόμενο βήμα στη σχέση σας, αλλά επειδή ψάχνει ό, τι τρόπο μπορεί για να φύγει από το σπίτι του και την τοξική μητέρα του. Προσοχή θα συνιστούσα.
Έτσι όπως το περιγράφεις ούτε εσύ, ούτε αυτός τρελένεστε στην ιδέα της συγκατοίκησης. Όποτε το τρενάρισμα είναι μια καλή λύση μέχρι να το ξεκαθαρίσεις.
Γενικά όμως δεν κατανοώ γιατί παρουσίαζεται συχνά η συγκατοίκηση ως κάτι τόσο τρομακτικό ή περίπλοκο (δεν μιλάω για την οικονομική πλευρά του θέματος). Είναι εξαιρετικά σημαντικό κρας τεστ μιας σχέσης η συμβίωση. Ουσιαστικά, εκεί φαίνεται αν μπορείς να συνυπάρξεις και να συνεννοηθείς με τ@ αλλ@. Τι να πω, με εντυπωσιάζει η τόση διστακτικότητα.
Εμένα γιατί μου φαίνεται ότι ο φιλος σου απλα ψάχνει κάποιον να μοιραστεί τα έξοδα… κυρίως γιατί αναφέρεις ότι εψαξε μονος του, μετά με αδερφό του, τώρα με σένα… δεν είναι ότι το πρότεινε ως επόμενο βήμα στη σχέση σας… και η πρακτική είναι σύντομη και χωρίς πολλά λεφτά, συνηθως… μετά τι? Το συζητησατε αυτό?
Ευτυχως εισαι εξυπνη και καταλαβες με ασφαλη -σχετικα -τροπο οτι οι γονεις σου μονο αξιοπιστοι δεν ειναι κι οτι τα ιδια θα κανουν και σε εσενα αν κανεις να επιστρεψεις πισω σ´αυτους.
Προς το παρον μεινε εκει που εισαι και μαζευε όπως μπορεις να αυξησεις καπως το ποσο που εχεις στην ακρη γιατι ουτε ο συντροφος σου φαινεται αξιοπιστος.
Ειναι φανταστικο σεναριο η αποταμιευση, i know , αλλα αυτο θα πρεπει να ειναι η προτεραιοτητα σου αυτη τη στιγμη και οχι η συγκατοικηση.