Α,μπα σπουδάζαμε με ένα παιδί και παράλληλα ήμασταν και φίλοι. Τώρα είμαστε στα τελειώματα.. Αυτος ξενοικιάζει και φεύγει αύριο, εμένα μου έχουν μείνει δύο μαθήματα, οπότε μένω στην φοιτητούπολη μας… Με αυτό το παιδί πέρα από φίλοι είχαμε και κάποια αμοιβαία αισθήματα που λόγω παρέας και προτεραιοτήτων δεν αφήσαμε να εκδηλωθούν… Βρεθήκαμε χτες, θυμηθήκαμε τα παλιά, συγκινηθήκαμε.. Άστα μελαγχολία μεγάλη… Και βρε α,μπα μου λείπει ήδη, σκέφτομαι τις κοινές αναμνήσεις μας, το φλερτάρισμα μας, τους τσακωμούς μας.. Είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι, κοιτάζω το ταβάνι και νιώθω ένα πλάκωμα στο στήθος.. Κάθε βράδυ κοιμάμαι 4 ώρες.. Σκέφτομαι συνέχεια ότι φεύγει, νιώθω ένα σφίξιμο… Πώς θα συνέλθω από αυτό; Δεν υπάρχει πιθανότητα να ξαναβρεθούμε σε συμφοιτητική φάση γιατί εγώ θέλω να φύγω εξωτερικό αυτός να μείνει στην πρωτεύουσα…
– Civilfish
Οι λόγοι που δεν εκδηλώθηκαν τα αμοιβαία αισθήματα δεν ήταν η παρέα και οι προτεραιότητες, αλλά ότι δεν ήταν αμοιβαία.
Αγαπητή φίλη, έφαγες την λεγόμενη βελούδινη χυλόπιτα.
Είναι τρομερά ύπουλη, και πολύ κοινή. Είναι όμως πολύ επικίνδυνη, γιατί αφήνει τον παθόντα να κοιτάει το ταβάνι με μελαγχολία, κρατώντας την υποτιθέμενη ευκαιρία ως δεκανίκι, που μπορεί να αποδειχτεί μεγάλο εμπόδιο στην εξέλιξη του.
Είναι ευχή και κατάρα ότι δεν πρόκειται να ξαναβρεθείτε. Ευτυχώς που θα αλλάξεις εντελώς περιβάλλον. Κοίτα να ρουφήξεις τις νέες εμπειρίες και να γνωρίσεις άντρες που σε θέλουν όπως τους θέλεις κι εσύ, και τότε στο μέλλον θα έρθει μια στιγμή και θα πεις «μα τι του έβρισκα του καημένου» μαζί με το «τι αφελής που ήμουν».
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Παρόλο που συμφωνώ με την Λένα ,ποοοσο θα ήθελα να ένιωθα ξανά αυτά τα υπέροχα συναισθήματα και ας είναι η βάση τους στο Κατμαντού. Ένα κακο με τον ψυχολόγο είναι ότι καταρρέουν όλες αυτές οι όμορφες ψευδαισθήσεις μας 😛
Κάπως έτσι
ποια υπεροχα συναισθηματα;;;; το να ξεροσταλιαζεις για καποιον που δεν σε θελει;; ειναι υπεροχα συναισθηματα αυτα;;
Το δράμα, την μελαγχολία και το ολο daydreaming.
Η αλήθεια είναι πως σκεφτομουν τα εφηβικά μου χρόνια.
ειχα κι εγω τετοια μαζοχιστικα παθηματα στα εφηβικα μου χρονια (μονο τετοια) και ειναι ο ενας λογος που ειμαι τοσο ευτυχισμενη που περασαν ανεπιστρεπτι αυτα τα χρονια..
ο αλλος λογος ειναι το σχολειο.
Τώρα νιώθω βλαμμένο που τα έχω αυτά τα αισθήματα στα 30…
Lesson nº180: velvet porridge.
Σήμερα θα μιλήσουμε για την “βελούδινη χυλόπιτα. Τι σημαίνει, πώς την αναγνωρίζετε, πώς να την αποφύγετε και τρόπους να την ξεπεράσετε σε περίπτωση που σας την κέρασαν και εσείς λόγω πείνας και κρύου την φάγατε. Μην κρατάτε σημειώστε, θα μοιραστούν στο τέλος του μαθήματος τα sos. Θα αποτελέσει τμήμα της ύλης των εξετάσεων του μαθήματος ” Μέθοδοι γκαβάτζας και είδη χυλοπιτών από τις αρχές του 19ο αιώνα μέχρι σήμερα”.
Δεν μπορώ άλλο Louise, μετά την παροιμία, με αποτελείωσες με το velvet porridge για σήμερα!! Με βλέπουν κι ανθρώποι που γελάω μόνη μου και πουυυύ να τους εξηγώ!!
😂😂😂😂😂
Πες “where to explain” και συνέχισε να γελάς 😊😊😊
Δεν υπαααααάρχεις!!
😂♥️
Υπάρχω και όσο υπάρχεις θα υπάρχω….🎵🎼🎼
Οι εγγραφές ηλεκτρονικά ή στη γραμματεία? Για μια φίλη ρωτάω… 😁😁
Η εγγραφή γίνεται και ηλεκτρονικά και στην γραμματεία τις ώρες λειτουργίας 9:00-14:00.
09:00-14:00 κλασσικό δημόσιο
Μερικες φορές η μελαγχολία για μια φάση της ζωής μας που περναει μαζί με το φόβο για ο,τι έρχεται διογκώνει μέσα μας τα συναισθήματα για άτομα που συνδέονται με αυτή τη φάση. Με αλλά λόγια φίλη νομίζω ότι περισσότερο από την απώλεια του φίλου μελαγχολείς για τη φοιτητική ζωή σου που τελειώνει.
Νομίζω ότι πιο πολύ φταίει που μένεις στην φοιτητική πόλη ενώ οι φίλοι ξενοικιαζουν και τελειώνουν τη σχολή και στην πραγματικότητα είναι πολύ γλυκειά αυτή η νοσταλγία, το τέλος εποχής βρε παιδί μου! Θα βρεις καινούριους φίλους, πόλεις, εμπειρίες…… ανοίγεται όλη η ζωή μπροστά σου και είναι υπέροχο ❤❤❤❤
Λόγω παρέας και προτεραιοτήτων; Ποιες προτεραιότητες κοτζαμάν φοιτητές; Γιατροί στα επείγοντα ήσασταν; Που ακόμα και αυτοί έχουν ερωτική ζωή. Φυσικά όταν πραγματικά τους αρέσει κάποιος και τον θέλουν. Αχ φίλη ελπίζω να συνειδητοποιήσεις όταν περάσει ο έρωτας ότι αυτά που λες δεν βγάζουν λογική. Απλά ακόμα θες να νιώθεις ότι έχεις ελπίδες και βρίσκεις δικαιολογίες για κάτι που ήταν μάταιο εξαρχής.
Αχ είχα περάσει αντίστοιχη φάση, και κλάααααααμα που θα έφευγε και δεν θα ήμασταν πια στην ίδια πόλη μαζι! Τελικά ευτυχώς που δεν ήμασταν γιατί έτσι άνοιξε ο δρόμος γι αυτό που λέει η Λένα: σχέσεις με αμοιβαιότητα.
Εμένα μου φαίνεται ότι δεν προχώρησε το πράγμα γιατί στην πραγματικότητα ούτε εσένα σου άρεσε τόσο πολύ ποτέ, απλά ήταν κοντά, υπήρχε φλερτ, δεν υπήρχε και κάτι καλύτερο. Τον έχεις συνδέσει με τη φοιτητική ζωή η οποία φτάνει στο τέλος της και το τέλος φέρνει το φόβο για το άγνωστο. Ίσως η μελαγχολία είναι για τον έρωτα της φοιτητικής ζωής και όχι για τον έρωτα του φίλου.
Περα απο τη σχεση με το φιλο σου,στεναχωριεσαι για την ανεμελια της φοιτιτικης ζωης ,το αγχος για το αν θα διατηρηθουν οι σχεσεις και για τις ‘ευθυνες” που ερχονται.Ολοι το περασαμε,αλλοι θρηνουσαν μια μερα αλλοι δυο κλπ.Ασχετα με τη σχεση σου με το ατομο αυτο,αν θελεις να διατηρησεις επαφη με καποιον που ειναι σε αλλο μερος μπορεις να το κανεις.
Τι είναι οι “ακτίνες υποχρεώσεις”? : )
Επιτέλους η εξήγηση για όλους αυτούς τους και καλά μη διαθέσιμους που γνωρίζω. Έχουν ακτίνες υποχρεώσεις!!