Αγαπητή «Α, μπα»: Σκέφτομαι να μετακομίσω σε άλλη πόλη γιατί αισθάνομαι μοναξιά

Μετά από τόσο καιρό φανατικής ανάγνωσης ήρθε η ώρα να σου γράψω και εγώ λοιπόν 🙂 Είμαι η Δ., 25 χρονών και μόλις ξεκίνησα μεταπτυχιακό τον Σεπτέμβρη σε μεγάλη πόλη, δίπλα στον τόπο καταγωγής μου. Συγκατοικώ με την ξαδέρφη μου με την οποία έχουμε 20 χρόνια διαφορά και την έχω από μικρή σα δεύτερη μαμά μου. Αρχικά είχα χαρεί πολύ που γύρισα στην πόλη, οι δικοί μου είναι πολύ κοντά, μ’αρέσει το μεταπτυχιακό μου και γενικά είχα κουραστεί στην επαρχιακή πόλη των σπουδών μου. Το διάβασμα καταλαμβάνει αρκετό μέρος στην καθημερινότητα μου και προσπαθώ να κάνω δραστηριότητες όπως γυμναστήριο, να πηγαίνω σινεμά, θέατρο κλπ. Είμαι χαρούμενη με τη ζωή μου αλλά νιώθω τεράστιο κενό στον φιλικό τομέα . Δεν έχω φίλους εδώ, έχω κάποιους παλιούς γνωστούς που επιχείρησα να μιλήσω αλλά δε βρήκα ανταπόκριση. Μου κάνει εντύπωση και το ότι στο μεταπτυχιακό είναι όλοι “κουμπωμένοι” οπότε προς το παρόν ούτε από εκεί βλέπω ελπίδα για παρέα. Ψάχνω δουλειά αλλά δεν έχω βρει κάτι που να βολεύει με τις ώρες του μεταπτυχιακού- ξέρεις σκεφτόμουν μήπως γνωρίσω και κόσμο έτσι. Η ξαδέρφη μου είναι πολύ υποστηρικτική και με καλεί σε εξόδους με τις φίλες της, περνάω όμορφα ωστόσο εντάξει λόγω ηλικίας υπάρχει ένα χάσμα. Μου αρέσει η πόλη μου, με συμφέρει οικονομικά να μείνω εδώ και είναι εδώ οι δικοί μου. Μου αρέσει και ο εαυτός μου, οι ασχολίες και τα χόμπι μου δεν ένιωθα ποτέ την ανάγκη να είμαι συνέχεια με κόσμο. Αλλά με πιάνουν έντονα “κρίσεις μοναξιάς” και σκέφτομαι μέχρι και να μετακομίσω σε άλλη πόλη όπου μένουν οι στενές μου φίλες από τα φοιτητικά μου χρόνια. Δε ξέρω τι να κάνω ίσως είμαι και υπερβολική και θέλει υπομονή. Σε ευχαριστώ πολύ που υπάρχεις εσύ και όλο το team!

Βιάζεσαι υπερβολικά. Ναι, θέλει υπομονή. Και πιθανόν η αγωνία σου να βρεις σώνει και ντε φίλους κάνει τους άλλους να κουμπώνονται. Είναι κάπως τρέλα να αφήσεις όλες τις ιδανικές συνθήκες για να πας κάπου που δεν θα έχεις τίποτα από όλα αυτά, εκτός από τις κολλητές σου από τα φοιτητικά χρόνια. Δεν είσαστε φοιτήτριες πια, οι ζωές τους έχουν αλλάξει. Με τις φίλες σου μπορείς να συνεχίσεις να επικοινωνείς, δεν είναι το ίδιο, αλλά αν θέλεις να μιλήσεις σε κάποιον για τη μοναξιά σου, μίλα σε αυτές.

Για τις δραστηριότητες θα σου πρότεινα την ονλάιν παρουσία, σε ομάδες με κοινά ενδιαφέροντα – ακόμα και αν δεν γνωρίσεις κάποιον από κοντά είναι πάντα ωραία η επικοινωνία – κι επίσης, δεν χρειάζεται να ταιριάξεις με τους συγκεκριμένους φοιτητές. Τα μεταπτυχιακά γίνονται μέσα σε πανεπιστήμια, μέσα στα πανεπιστήμια γίνονται κι άλλα σεμινάρια, ομιλίες, πάρτι. Μόνο πήγαινε σε αυτά που σε ενδιαφέρουν όντως, όχι σε όλα μπας και πετύχεις καλό υποψήφιο φίλο.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News