Αγαπητή «Α, μπα»: Σημαίνει κάτι το γεγονός ότι δεν έχω κάνει ποτέ μου μακροχρόνια σχέση;

Αγαπητή Αμπά, Συγχαρητήρια για την υπέροχη στήλη σου και ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί με έχεις βοηθήσει να αλλάξω τον τρόπο που σκέφτομαι για πάρα πολλά πράγματα! Παρόλο που σε διαβάζω καθημερινά εδώ και χρόνια, σήμερα σου γράφω πρώτη φορά. Είμαι 31 χρονών και παρόλο που έχω γνωρίσει πολλούς άντρες και έχω αρκετές εμπειρίες δεν έχω κάνει κάποια μακροχρόνια σχέση μέχρι στιγμής. Έχουν υπάρξει φορές που διέκοψε ο άλλος, αλλά τις περισσότερες φορές ο χωρισμός ήταν δική μου απόφαση. Για να μην τα πολυλογώ, η μεγαλύτερή μου σχέση ήταν διάρκειας ενός χρόνου συνολικά, και αυτός με ένα διάλειμμα χωρισμού ενδιάμεσα. Είμαι ένας άνθρωπος που δε μπορεί να κάνει πολλές υποχωρήσεις και είμαι πολύ καλά και μόνη μου. Είμαι πολύ ανεξάρτητη από πολύ μικρή, αρκετά εμφανίσιμη, ζω στο εξωτερικό, έχω πολλούς φίλους, καλή δουλειά, ταξιδεύω πολύ, βγαίνω, γνωρίζω κόσμο, φλερτάρω και έχω μια έντονη ζωή που με ικανοποιεί πολύ σε γενικές γραμμές. Θέλω να κάνω μια σοβαρή σχέση και οικογένεια, αν γνωρίσω τον κατάλληλο σύντροφο που μου ταιριάζει. Όμως, δε μπορώ να το κάνω με οποιοδήποτε κόστος και να δεχθώ πολλά από τα πράγματα που βλέπω γύρω μου, όπως αδιαφορία, απιστία, χλιαρές καταστάσεις, ασυνενοησία ή ανθρώπους να είναι με κάποιον απλά για να μην είναι μόνοι τους. Η ζωή μου μου αρέσει ως έχει και για να βάλω κάποιον μέσα σε τόσο σημαντικό ρόλο, πρέπει να αξίζει. Επομένως, αν μια κατάσταση δε με ικανοποιεί ή βλέπω ότι δεν προχωράει, τη σταματώ νωρίς, αντί να σπαταλάω ενέργεια και χρόνο. Αυτό νομίζω ότι μου εχει βγει σε καλό από άποψη αυτοεκτίμησης, αλλά βλέπω ότι μεγαλώνοντας τα όρια της υπομονής μου και το τι θεωρώ ανεκτό, στενεύουν όλο και περισσότερο. Πρόσφατα, σε 2 διαφορετικά ραντεβού με 2 διαφορετικούς άνδρες (όχι Έλληνες αν έχει σημασία), τους οποίους γνώριζα από πριν σε φιλικό επίπεδο, συζητούσαμε για αυτό και μου είπαν και οι δυο χοντρικά ότι το γεγονός ότι δεν έχω κάνει μακροχρόνια σχέση δεν είναι καλό σημάδι και κάτι δείχνει. Εν τω μεταξύ, ο ένας μου ανέφερε προηγουμένως ότι είχε μείνει 3 χρόνια στην τελευταία του σχέση, εκ των οποίων τα 2 υπήρχαν συνεχείς τσακωμοί, μέχρι και χειροδικια από την πλευρά της κοπέλας. Νευρίασα πολύ, τον ρώτησα γιατί έμεινε τόσο καιρό και εξήγησα ότι από το να είμαι με κάποιον 2 χρόνια (!) που να με βγάλει τόσο εκτός εαυτού ώστε να φτάσω σε σημείο να τον χτυπήσω, χίλιες φορές να τον είχα χωρίσει εξαρχής και να ήμασταν και οι δυο ήρεμοι. Και σε ρωτώ Αμπά μου, είναι η ζωή απόλυτοι αριθμοί; Βάζουμε τις εμπερίες μας στο ζύγι και κρίνουμε την αξία του καθενός με απόλυτα κριτήρια; Τσεκάρουμε κουτάκια; Δηλαδή όποια έχει πάνω από 3 χρόνια σχέση θεωρείται αυτομάτως σοβαρή, από 2-3 χρόνια ψιλογυριστρούλα και κάτω από 1 χρόνο επιφανειακή αντροτραγανίστρα; Και αν είναι έτσι, δεν αλλάζει αυτό όταν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες; Είναι στραβός ο γυαλός ή στραβά αρμενίζω Αμπά μου;

– Προβληματισμένη

Δεν μπορώ να σχολιάσω όλη σου τη ζωή από πέντε προτάσεις, πόσο μάλλον σε συνδυασμό με ένα σχόλιο που σου έκανε ένας τρίτος. Αν εσύ ξέρεις ποια είσαι και τι κάνεις, ούτε το τι πιστεύει ο καθένας έχει σημασία, ούτε τι σχόλιο θα έκανα εγώ για οτιδήποτε. Ρωτάς αν είναι στραβός ο γυαλός αν αρμενίζεις εσύ στραβά. Είναι σημαντικό να ξέρεις αν αμφιβάλλεις για την κοσμοθεωρία που σε έχει φτάσει ως εδώ ή όχι. Δεν χρειάζεται να απαντήσεις στο α μπα, ή σε όποιον κάνει επιπόλαια σχόλια για το αν έχεις κάποιο πρόβλημα ή όχι, χρειάζεται όμως οπωσδήποτε, απαραιτήτως, να είσαι ειλικρινής απέναντι στον εαυτό σου. Αυτό το πολύ γενικό, γιατί κι αυτό που λες πολύ γενικό είναι. Ο τρόπος που ζεις τη ζωή σου δείχνει «κάτι», μόνο που αυτό το κάτι μπορεί να είναι οτιδήποτε. Την απάντηση την ξέρεις μόνο εσύ.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News