Και ρωτώ το εξής (όσο βλακώδες κι αν μπορεί να φαίνεται σε πολλούς): Σας παίρνει και εσάς η μαμά σας κάθε μέρα τηλέφωνο από τότε που φύγατε ως φοιτητές από το πατρικό έως και σήμερα? Έστω ότι έχουμε μία “κανονική”/κλασική σχέση με τους γονείς μας. Έστω ότι είμαστε ενήλικες και ζούμε μακρυά/χωριστά τους, χρόνια τώρα. Πόσο συχνά είναι το “φυσιολογικό” να μιλάμε με τους γονείς μας (συνήθως με την μητέρα μας) μέσα στην μέρα? Μιλάμε 1 φορά κάθε μέρα. Εάν δεν το σηκώσω όμως η μάνα μου είναι ικανή να πάρει 50 φορές/να πάρει φίλους /να πάρει το σύντροφό μου . Και σκέφτομαι θα κάνω πχ στο άμεσο μέλλον ένα μωρό και θα έχω τηλέφωνο κάθε μέρα από την μαμά μου ?!!! Όσες φορές το έχω θίξει, μου έχει πει ότι θέλει να ξέρει ότι είμαι καλά, τίποτα άλλο. Πως το κόβουμε μαχαίρι, αφού η μάνα μας λογικά πάντα θα θέλει να μάθει αν είμαστε καλά?– Ζούμε στην ίδια πόλη και είμαι 30 (μη γελάσετε please)
Δεν σε ενδιαφέρει τι είναι φυσιολογικό, υπάρχουν μεγάλες διακυμάνσεις συχνότητας. Υπάρχουν άλλοι και άλλες που το μια φορά τη μέρα τους φαίνεται οκ, μπορεί ακόμα και να το αποζητούν. Αυτό που σε ενδιαφέρει είναι ότι εσύ δεν το θέλεις.
Προφανώς, δεν ισχύει η εξήγηση για τα καθημερινά τηλέφωνα και για την συστηματική παρενόχληση των κοντινών σου ανθρώπων. Αν ξέρει ότι είσαι καλά στις 2.30, πώς ξέρει ότι στις 10.30 εξακολουθείς να είσαι καλά; Δεν ξέρω γιατί το κάνει (έχω θεωρίες, δεν έχουν σημασία), ξέρω μόνο ότι σου το λέει για να σε αφοπλίσει μέσω των γνωστών τύψεων που δημιουργούν οι γονείς στα παιδιά τους.
Δεν θα έπρεπε να έχει τα τηλέφωνα των φίλων σου και του συντρόφου σου. Πώς προέκυψε να τα έχει; Κακώς τα έδωσες. Τώρα που τα έχει, θα της εξηγήσεις ήρεμα και ωραία ότι δεν γίνεται να είσαι απίκο κάθε φορά που παίρνει γιατί έχεις και ζωή, και δεν θα ξαναπάρει άλλους για να μάθει τι κάνεις. Θα της πεις ότι θα τους δώσεις εντολή να μην απαντάνε ποτέ στη μάνα σου, και να είσαι αυστηρή και με αυτούς (κάποιοι θα χαρούν ιδιαίτερα). Και μετά, θα απαντάς όποτε έχεις όρεξη και μπορείς, αν δεν μπορείς, δεν θα απαντάς, και θα παίρνεις αργότερα ή θα στέλνεις μήνυμα ότι δεν μπορείς τελικά. Θα κάνεις δηλαδή ό,τι θα έκανες αν δεν ήταν η μαμά σου αυτή που σου φέρεται έτσι. Στις διαμαρτυρίες «μα ανησυχώ», θα της πεις ότι δεν γίνεται να ξαναμπείς στη μήτρα της για να σταματήσει να ανησυχεί. Μεγάλωσες και έφυγες. Να μάθει να διαχειρίζεται την ανησυχία της χωρίς να σε χρησιμοποιεί. Πες τα με τον δικό σου τρόπο, εσύ την ξέρεις, αρκεί να έχεις ξεκαθαρίσει μέσα σου ότι δεν σε παίρνει επειδή το μόνο που θέλει είναι να μάθει αν είσαι καλά.
Βάλε όρια, σκέψου τι συνέπειες μπορείς να εφαρμόσεις, ανακοίνωσε τα όρια με μεγάλη σαφήνεια, προειδοποίησε για τις συνέπειες, και κάνε τις πράξη ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ, χωρίς καμία υποχώρηση. Έτσι μπαίνουν τα όρια σε παιδιά, σκυλιά, φίλους και γονείς.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αν εξαιρέσουμε το κομμάτι με τα τηλεφωνήματα σε φίλες/ους, αδυνατώ να καταλάβω γιατί ένα τηλεφώνημα την ημέρα από τους γονεις δημιουργεί τέτοια δυσφορία. Είναι τόσο παράλογο οι άνθρωποι που μας μεγάλωσαν και μας αγαπούν τόσο να θέλουν να ξέρουν αν είμαστε καλά και αν χρειαζόμαστε κάτι ; Και εγώ τηλεφωνώ κάθε μέρα στους γονείς μου και αν δεν τους βρω ανησυχώ μέχρι να με καλέσουν πίσω. Δεν είναι ελεγκτικός μηχανισμός, είναι νοιαξιμο.
Κρινοντας απ’ τον εαυτο μου, η δυσφορια δεν εχει να κανει με το ιδιο το τηλεφωνημα, λατρευω να μιλαω με τη μαμα μου οταν εχω χρονο και ορεξη (μπορει μια φορα τη μερα, μπορει μια φορα στις 2-3 μερες). Το προβλημα ειναι οτι ολες αυτες οι συμπεριφορες (εκατο συνεχομενα τηλεφωνα, διαμαρτυριες οτι πεθαινει απ την αγωνια αν δεν σε βρει, τηλεφωνα σε φιλους) καλλιεργουν την ιδεα οτι αν δεν εισαι διαθεσιμη να σηκωσεις το τηλεφωνο το δευτερολεπτο που θα παρει η μαμα σου σημαινει οτι δεν σε νοιαζει η αγωνια της = δεν σε νοιαζει αυτη = δεν την αγαπας… Διαβάστε περισσότερα »
Οι συμπεριφορές αυτές μαρτυρούν παρεμβατικούς κι ελεγκτικούς γονείς. Συνήθως η επικοινωνία με τέτοιους γονείς έχει αφήσει τραύματα. Δεν έχει σημασία που μένεις μακριά τους, το τραύμα έχει μείνει και ίσως έχεις φροντίσει να μένεις μακριά και γι αυτό το λογο. Πρακτικά δεν υπάρχει απειλή με το να μένεις μακριά, όμως τα τηλεφωνήματα αυτά τα νιώθεις πιο πολύ σαν τσεκάρισμα και παρακολούθηση, παρά σαν ενδιαφέρον και αγάπη.
Ίσως το βλέπω από τη δική μου οπτική και εμπειρία, αλλά την ερώτηση της κοπέλας θα μπορούσα να την είχα στείλει κι εγώ.
Εγώ λοιπόν, δεσποινίς ετών 39, 21 χρόνια εκτός πατρικής στέγης, 7 εκ των οποίων εκτός Ελλάδας, αποφάσισα φέτος ότι αρκετά με αυτή την υποχρέωση την καθημερινή, μη χάσει η μανουλίτσα μου η πολυαγαπημένη τον ύπνο της. Τους άρχισα με μέρα παραμέρα και θα επιβληθούν επιπρόσθετες αλλαγές. Υπάρχει από πίσω ο σοβαρός, σοβαρότατος, ψυχολογικός εκβιασμός του: “μα είσαι η ζωή μας”. Οπότε αδελφές μου (κι αδελφοί μου πιθανότατα), όχι άλλο κάρβουνο. Απεταξάμην την ευθύνη της γονεΐκής ευτυχίας και ηρεμίας. Αγάπη ναι, αλλά όχι άλλες τύψεις.
Λες πως αδυνατείς να καταλάβεις γιατί δημιουργεί δυσφορία το καθημερινό τηλεφώνημα. Είναι σαν να λες πως σου φαίνεται αδύνατο να υπάρχουν χειριστικοί και συναισθηματικά ανώριμοι γονείς. Μακάρι να ήταν αλήθεια αυτό 🙂
Αναφερόμουν στη συγκεκριμένη περίπτωση, όπου η κοπέλα έγραψε η μαμα μου με παίρνει κάθε μέρα τηλέφωνο και λέει πως θέλει να ξέρει μόνο ότι ειμαι καλά. Δεν έγραψε σε κανένα σημείο έχω μια χειριστική μητέρα που παρεμβαίνει στη ζωή μου, προσπαθεί να με ελέγξει κοκ. Σε αυτο το πλαίσιο λοιπόν, δεν καταλαβαίνω πως μπορεί να δημιουργεί τετοιο πρόβλημα ένα ολιγόλεπτο τηλεφώνημα. Και κάτι ακόμα, οι μαμάδες μας στην πλειοψηφία τους μεγάλωσαν μαθαίνοντας πως τα παιδια είναι ο σκοπός της ύπαρξης τους και όλη η ζωή τους οφείλει να περιστρέφεται γύρω από αυτα. Αυτο έμαθαν( ήθελαν/ δεν ήθελαν), αυτο κάνουν. Ας… Διαβάστε περισσότερα »
Η γνώμη μου πλέον είναι ότι όποιος κάνει παιδιά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μένει στο πως μεγάλωσε αυτος/αυτή και στο ‘αυτό έμαθα (ήθελα/δεν ήθελα), αυτό κάνω’. Οι εποχές αλλάζουν και όποιος αποφασίζει να κάνει παιδιά θα έπρεπε να είναι ήδη και να συνεχίσει να είναι ένα βήμα μπροστά από τα παιδιά του για να μεγαλώσει παιδιά της επόμενης εποχής και όχι της προηγούμενης! Ακούγεται ουτοπικό και μόνο που το γράφω αλλά κάτι τέτοιο θα έλυνε πολλά προβλήματα σχέσεων και συμπεριφορών. Ας δείξουμε λοιπόν λίγη ενσυναίσθηση 🙂 στο άτομο της ερώτησης. Μάλλον κάτι την σταματάει στο να το βλέπει… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητή θα πρέπει να δεχτείς ότι αυτό δεν είναι ευχάριστο για όλους.καποιοι δεν θέλουν να μιλάνε κάθε μέρα με τους γονείς τους Κ ας τους αγαπάνε πολύ.οταν ενηλικιωνομαστε θέλουμε να νιώθουμε Κ αυτόνομοι Κ αυτό δεν συμβαδίζει συχνά με τα υποχρεωτικα καθημερινά τηλεφωνήματα των γονεων
Το οτι περνει τηλεφωνα στους φιλους σου ειναι λαθος της και ενοχλητικο για τους αλλους τις περισσοτερες φορες αλλα το να ενδιαφερεται να πει μια καλημερα στο παιδι της κ να ακουσει τα νεα σου δεκα λεπτα μεσα στην μερα δεν ειναι τοσο δραματικο.Δυο λεπτα μεσα στη μερα τα εχουμε αφιεσωσει αδιαμαρτηριτα σε φιλους και συντροφους που στο τελος ισως αποδειχτηκαν κατωτεροι των περιστασεων.εαν η γυναικα δεν ειναι παρεμβατικη στις επιλογες σου δε νομιζω οτι προσπαθει να σε χειριστει με ενα συντομο τηλεφωνο.το μωρο που θα κανεις στο μελλον δεν θα θελεις να το ακουσεις μια φορα καθε μερα οταν… Διαβάστε περισσότερα »
Θα διαφωνήσω κάθετα. 1. Τους φίλους κ τους συντρόφους τους επιλέγουμε εμείς, τους γονείς μας όχι. Δεν έχουμε την ανάγκη να μιλάμε στους γονείς μας κάθε μέρα. 2. Ούτε στους φίλους/συντρόφους έχουμε την ανάγκη να μιλάμε κάθε μέρα. Κ αν μιλάμε κάθε μέρα είναι επειδή μας ευχαριστεί, όχι λόγω υποχρέωσης. 3. Όταν δεν θέλουμε να μιλάμε κάθε μέρα στους φίλους/συντρόφους και βάζουμε σωστά τα όριά μας οι φίλοι/σύντροφοι τα σέβονται. Αν όχι τότε κάτι δεν πάει καλά. Μιλάω για όλους εμάς που το να μιλάμε σε κάποιον για τα νέα της ημέρας μας κουράζει πολύ κ δεν γουστάρουμε να το… Διαβάστε περισσότερα »
Ο καθένας έχει το δικό του φυσιολογικό. Το δικο μου φυσιολογικό είναι να μιλάμε για 3 λεπτά μια φορά τον μήνα και να την βλέπω μια φορά το 3μηνο. Και μένουμε στην ίδια πόλη. Και εννοειται δεν έχει κανένα τηλέφωνο καμιας φίλης μου. Ειχα μια φιλη που ημασταν διακοπες εξωτερικο και μιλουσε 4 φορες τη μερα στο τηλεφωνο με τη μαμα της, και της εστελνε φωτος μεχρι και απο τον καφε που πιναμε (στα 31 μας τότε). Εμενα αυτο μου φανηκε ασφυκτικο. Την τελευταια φορα που πηγα μιλανο, δεν το ηξερε καν, με πηρε τηλεφωνο ενω περπατουσα στην piazza del… Διαβάστε περισσότερα »
Η χρήση social ή viber ή έστω sms θα σε γλίτωνε για αρχή την πολύ βαβούρα. Ενα γεια σου μαμά ή ένα στίκερ να ξέρει ότι έχεις παλμό και έξω από την πόρτα μετά.
ΌΧΙ όμως εάν της προκαλεί πίεση έστω Κ αυτό.. ψυχαναγκαστικο μου ακουγεται
Δεν ξέρω αν αυτό που θα σου πω είναι άχρηστο, αλλά μια δυο τρεις σε εμένα έπιασε. Είχε και μένα η μάνα μου αυτό το κακό συνήθειο. Κάποια στιγμή είχα μια σχέση και τα σαββατοκύριακα έμενα σπίτι του. Η μανούλα μου η γλυκιά ήθελε να πάρει πεντακόσιες φορές τη μέρα. Ένα πρωινό που την πήρα πίσω καμιά ώρα αργότερα και άρχισε να με ρωτάει που ήμουν και τι έκανα, απάντησα πολύ ειλικρινά και η μαμακα μου το βρήκε σόκιν. Οπότε συμφωνήσαμε ότι θα την παίρνω εγώ για να της φεύγει η ανησυχία και πως θα με παίρνει μόνο άμα προκύψει… Διαβάστε περισσότερα »
Μου συνέβαινε για χρόνια να έχω καθημερινό τηλεφώνημα από τη μητέρα μου. Δεν με έβρισκε πάντα και δεν έπαιρνα πάντα πίσω. Σχετικά πρόσφατα συνειδητοποίησα την ηλικία της. Ξεκίνησα να παίρνω εγώ κάθε μέρα και να φροντίζω να έχω και κάποια πράγματα να πούμε πέρα από τα τυπικά.
Υ.Γ. Αν κάνεις παιδάκι κάποια στιγμή υπάρχει πιθανότητα να παίρνεις εσύ συχνά για να ρωτάς πράγματα
στο πανεπιστήμιο είχα μπει να κάνω μπάνιο και έκατσα μέσα να φάω όλο το νερό γιατί είχα παγώσει από το κρύο όλη την μέρα. Μέχρι να βγω από το μπάνιο είδα κλήσεις της μάνας μου, της γιαγιάς μου, φίλων μου τα πάντα! Νομίζω ήταν γύρω στις 50..τέρατα ηρεμίας
Διάβασα στην αρχή τον τίτλο και σκέφτηκα “όχι, αλλά πολύ θα ‘θελα”. Μέχρι να ανοίξει η σελίδα για να δω όλη την ερώτηση σκεφτόμουν ότι πρόβλημα δεν είναι να σε παίρνει αλλά τι κάνει όταν δε σε βρίσκει. Εσένα όχι μόνο σε παίρνει 50 φορές, αλλά ενοχλεί κι άλλους. Πιο παραστατικό βρίσκω το να της πεις “μπορείς να με καταπιείς και να ξέρεις που βρίσκομαι, αλλά πάλι θα βγω από αλλού ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ, να με αποχωρίζεσαι. Deal with it”. Σκληρό ξε-σκληρό, εγώ αυτό θα ήθελα ν’ακούσω γιατί κι εγώ όταν πανικοβαλλόμουν, υπέφερα πολύ. Δεν έχει σημασία τι… Διαβάστε περισσότερα »
Ως παθούσα, μαθούσα και αισίως επιτυχούσα θα σου πω αγαπητή φίλη πως είναι μια μακρά διαδικασία που θέλει υπομονή, επιμονή και συνέπεια από μέρους σου. Και στο λέω εγώ, που, ως φοιτήτρια, με έπαιρναν τηλέφωνο ξεχωριστά κάθε πρωί, από τη δουλειά του ο καθένας, και τα σαββατοκυριακα μαζί στις 9 το πρωί, μη και κοιμηθούμε καμιά μέρα.
Φίλη, έπρεπε να δώσω μάχη επιπέδου μάχης του Κουρσκ στον Β παγκόσμιο μεταξυ χιτλερικων Γερμανών και Σοβιετικών, για να περιορισω τα τηλέφωνα της μαμάς μου. Κάθε μέρα και δυο φορες τη μέρα και γκρίνια και ψυχολογικός πολεμος και αναπάντητες μέχρι να πάρω εγώ πίσω, είχαν γίνει τα νευρα μου κρόσια. Κόπηκαν όλα αυτά και η ζωή μου έγινε ωσάν τη ζωή στο μικρό σπίτι στο λιβάδι.