Και ρωτώ το εξής (όσο βλακώδες κι αν μπορεί να φαίνεται σε πολλούς): Σας παίρνει και εσάς η μαμά σας κάθε μέρα τηλέφωνο από τότε που φύγατε ως φοιτητές από το πατρικό έως και σήμερα? Έστω ότι έχουμε μία “κανονική”/κλασική σχέση με τους γονείς μας. Έστω ότι είμαστε ενήλικες και ζούμε μακρυά/χωριστά τους, χρόνια τώρα. Πόσο συχνά είναι το “φυσιολογικό” να μιλάμε με τους γονείς μας (συνήθως με την μητέρα μας) μέσα στην μέρα? Μιλάμε 1 φορά κάθε μέρα. Εάν δεν το σηκώσω όμως η μάνα μου είναι ικανή να πάρει 50 φορές/να πάρει φίλους /να πάρει το σύντροφό μου . Και σκέφτομαι θα κάνω πχ στο άμεσο μέλλον ένα μωρό και θα έχω τηλέφωνο κάθε μέρα από την μαμά μου ?!!! Όσες φορές το έχω θίξει, μου έχει πει ότι θέλει να ξέρει ότι είμαι καλά, τίποτα άλλο. Πως το κόβουμε μαχαίρι, αφού η μάνα μας λογικά πάντα θα θέλει να μάθει αν είμαστε καλά?– Ζούμε στην ίδια πόλη και είμαι 30 (μη γελάσετε please)
Δεν σε ενδιαφέρει τι είναι φυσιολογικό, υπάρχουν μεγάλες διακυμάνσεις συχνότητας. Υπάρχουν άλλοι και άλλες που το μια φορά τη μέρα τους φαίνεται οκ, μπορεί ακόμα και να το αποζητούν. Αυτό που σε ενδιαφέρει είναι ότι εσύ δεν το θέλεις.
Προφανώς, δεν ισχύει η εξήγηση για τα καθημερινά τηλέφωνα και για την συστηματική παρενόχληση των κοντινών σου ανθρώπων. Αν ξέρει ότι είσαι καλά στις 2.30, πώς ξέρει ότι στις 10.30 εξακολουθείς να είσαι καλά; Δεν ξέρω γιατί το κάνει (έχω θεωρίες, δεν έχουν σημασία), ξέρω μόνο ότι σου το λέει για να σε αφοπλίσει μέσω των γνωστών τύψεων που δημιουργούν οι γονείς στα παιδιά τους.
Δεν θα έπρεπε να έχει τα τηλέφωνα των φίλων σου και του συντρόφου σου. Πώς προέκυψε να τα έχει; Κακώς τα έδωσες. Τώρα που τα έχει, θα της εξηγήσεις ήρεμα και ωραία ότι δεν γίνεται να είσαι απίκο κάθε φορά που παίρνει γιατί έχεις και ζωή, και δεν θα ξαναπάρει άλλους για να μάθει τι κάνεις. Θα της πεις ότι θα τους δώσεις εντολή να μην απαντάνε ποτέ στη μάνα σου, και να είσαι αυστηρή και με αυτούς (κάποιοι θα χαρούν ιδιαίτερα). Και μετά, θα απαντάς όποτε έχεις όρεξη και μπορείς, αν δεν μπορείς, δεν θα απαντάς, και θα παίρνεις αργότερα ή θα στέλνεις μήνυμα ότι δεν μπορείς τελικά. Θα κάνεις δηλαδή ό,τι θα έκανες αν δεν ήταν η μαμά σου αυτή που σου φέρεται έτσι. Στις διαμαρτυρίες «μα ανησυχώ», θα της πεις ότι δεν γίνεται να ξαναμπείς στη μήτρα της για να σταματήσει να ανησυχεί. Μεγάλωσες και έφυγες. Να μάθει να διαχειρίζεται την ανησυχία της χωρίς να σε χρησιμοποιεί. Πες τα με τον δικό σου τρόπο, εσύ την ξέρεις, αρκεί να έχεις ξεκαθαρίσει μέσα σου ότι δεν σε παίρνει επειδή το μόνο που θέλει είναι να μάθει αν είσαι καλά.
Βάλε όρια, σκέψου τι συνέπειες μπορείς να εφαρμόσεις, ανακοίνωσε τα όρια με μεγάλη σαφήνεια, προειδοποίησε για τις συνέπειες, και κάνε τις πράξη ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ, χωρίς καμία υποχώρηση. Έτσι μπαίνουν τα όρια σε παιδιά, σκυλιά, φίλους και γονείς.