Αγαπητή «Α, μπα»: Προδίδω έτσι την εμπιστοσύνη του άντρα μου;

Καλημέρα Α,Μπα μου, ήθελα να σε ρωτήσω δύο πράγματα. Το ένα είναι κακό που σκέφτομαι ακόμα τον Μήτσο? Ήταν η μεγάλη μου καψούρα από τα φοιτητικά μου χρόνια., μέναμε σε γειτονικές περιοχές και συχνάζαμε στην ίδια πλατεία. Κάποιες φορές με προσέγγιζε με ” κακούς” σκοπούς , κάποιες φορές τον απωθούσα ( γιατί τα καλά κορίτσια δεν κάνουν σεξ εκτός σχέσης) , κάποιες φορές υπέκυπτα, κάποιες φορές με έφτυνε για μικρότερες. Το μεγάλο του απωθημένο ήταν οι μαθήτριες της 2ας Λυκείου, για πολλά χρόνια, όσο περισσότερο απομακρυνόμουν ηλικιακά από τη 2α Λυκείου τόσο λιγότερη σημασία μου έδινε. Τέλος πάντων κάποια στιγμή με κόπους και με βάσανα ξεκόλησα, πήρα πτυχίο , βρήκα δουλεια, παντρεύτηκα, έκανα παιδάκια. ΑΛΛΑ στο περιθώριο των σκέψεών μου, είχε στρογγυλοκαθήσει και μάλιστα με το φωτοστέφανο των 18 του χρόνων, κάθε φορά που τον σκεφτόμουν γινόμουν κι εγώ 18 χρονών , είχε γίνει κάτι σαν Άρλεκιν για να ξεχνιέμαι. Αυτό σημαίνει ότι προδίδω την εμπιστοσύνη του άντρα μου? πόσο κακό είναι? Το δεύτερο που θέλω να ρωτήσω είναι ότι περνώντας από τη γνωστή πλατεία τον είδα πάλι με μια περίεργη παρέα κι ενα χαμένο βλέμμα, ρώτησα κι έμαθα . Ο Μήτσος έχει ανακατευτεί με πολλά κι όχι καθαρά πράγματα. Όσο εγώ φαντασιονόμουν τον Κούρο των Αντικυθήρων , εκείνος έκανε και παραγωγή και εμπορία και χρήση, όπως λένε οι κακες´γλώσσες, πάντως εκείνη τη μέρα που τον είδα φτιαγμένος ήτανε, δεν ξέρω από τι. Τώρα αισθάνομαι χειρότερα από ποτέ, είδες που η ζωή βάζει τα πράγματα στη θέση τους? θα προτιμούσα να είχε γίνει πυρηνικός φυσικός , είχε βρει το φάρμακο του καρκίνου και να μη θυμόταν την ύπαρξης μου παρά αυτό. Άσε τις ενοχές που νιώθω απέναντι στον άντρα μου.

–Βοήθεια γειτόνοι

Δεν κατάλαβα. Τελικά τον σκέφτεσαι ακόμα, ή τώρα που έμαθες τι απέγινε έπεσε από το βάθρο που τον είχες στήσει; Αν η ζωή βάζει τα πράγματα στη θέση τους, δεν λύθηκε το πρόβλημα;

Για όλους όσους χρησιμοποιούν παλιές ιστορίες για να ξεχνιούνται, που «είναι ερωτευμένοι» με κάποιον από είκοσι χρόνια πριν, μένοντας στην φαντασίωση εκείνες της δεκαετίας, ακριβώς όπως έκανες εσύ και μάλιστα περιέγραψες με ακρίβεια, και μετά ρωτάνε «αν είναι κακό», νιώθω εκνευρισμό και δεν ξέρω τι να πω. Κάνεις κάτι που ξέρεις ότι δεν πρέπει να κάνεις, και μετά ρωτάς αν είναι κακό. Τι περιμένεις να ακούσεις; Δεν σου συνέβη κάτι που θέλει λύση, ή συμβιβασμό, δεν περιλαμβάνει καν άλλον άνθρωπο. Εσύ συντηρείς την φαντασίωση. Αν δεν σου αρέσει, σταμάτα το. Δεν μπορώ, θα πεις; Θα μπορέσεις, αν παραδεχτείς ότι είναι φαντασίωση που δεν έχει καμία σχέση με τη ζωή σου. Τη χρησιμοποιείς για να αποφύγεις αυτό που ζεις. Όταν αντιμετωπίσεις αυτό που αποφεύγεις, θα φύγει και η φαντασίωση.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News