Νιώθω ότι βιώνω κοινωνικό ρατσισμό. Είμαστε με το φίλο μπυ μαζί αρκετά χρόνια και παρατηρώ ότι όσοι παντρεύονται η κάνουν μωρά κάνουν παρέα με αντίστοιχους. Ενώ εμείς νιώθω να απομονώνομαστε. Πως να το αντιμετωπίσω ; Πρέπει να παντρευτώ και να κάνω μωρό για να ενταχθώ στο κοινωνικό σύνολο ;
-Κοινωνία ώρα μηδέν
Αν πρέπει να παντρευτείς και να κάνεις μωρό για να ενταχθείς στο κοινωνικό σύνολο που βρίσκεσαι, και δεν θέλεις να το κάνεις, τότε πρέπει να αλλάξεις το κοινωνικό σύνολο στο οποίο κυκλοφορείς. Υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που δεν έχουν παιδιά και μερικοί που δεν σκοπεύουν να κάνουν. Προσπάθησε όμως να διακρίνεις αν βιώνεις κοινωνικό ρατσισμό (που είναι πιθανό) ή αν απλώς οι νέες συνθήκες ζωής περιορίζουν τους ανθρώπους και τους φέρνουν πιο κοντά με άλλους που έχουν παρόμοιες εμπειρίες.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Υπάρχουν επίσης πολλοί άνθρωποι που είναι παντρεμένοι/έχουν παιδιά οι οποίοι συνεχίζουν να κάνουν παρέα κανονικά με τους παλιούς τους φίλους, αρκεί και οι “ελεύθεροι” φίλοι να βάζουν νερό στο κρασί τους για τα πρώτα χρόνια των παιδιών και να αναγνωρίζουν ότι οι φίλοι τους πλέον έχουν άλλες υποχρεώσεις και εμπόδια.
Όταν κάνεις παιδιά, έχεις ένα θέμα συζήτησης για πάντα! Αυτό είναι και καλό και κακό. Καλό για αμήχανες συζητήσεις, πετάς ένα “Τα παιδιά σου εσένα τρώνε κοκορέτσι;” και μιλάς χαλαρά για 147 ώρες. Κακό γιατί πολύς κόσμος παθαίνει μία άλφα μονομανία και μιλάει αποκλειστικά και μόνο και συνέχεια για τα παιδιά του!! Και λογικό είναι, αυτοί που δεν έχουν παιδιά σιγά σιγά να χάνονται από το πλάνο! Για εμένα το να βγαίνουν παντρεμένοι με παιδιά μόνο μεταξύ τους και να συζητάνε ενήλικες άνθρωποι δέκα ώρες για τα κακάκια και τη φρουτόκρεμα, μου φαίνεται τραγικό και πιστεύω μελλοντικά θα το βρούνε… Διαβάστε περισσότερα »
Το θέμα της γράφουσας είναι το ότι δεν τους βλέπει συχνά, όχι το θέμα συζήτησης.
Δεν μιλάνε όλοι τόσο πολύ για τα παιδιά τους. Ίσα ίσα που πολλοί γουστάρουν να μιλάνε για άλλα πράγματα για να ‘ξεφύγουν’..
“…παρατηρώ ότι όσοι παντρεύονται η κάνουν μωρά κάνουν παρέα με αντίστοιχους.” Εγώ από την εμπειρία μου είπα έναν λόγο που μπορεί να συμβαίνει αυτό! Και εννοείται αυτό δεν το παθαίνουν όλοι.. Το παθαίνει όμως δυστυχώς ένα πολύ μεγάλο ποσοστό!!
Σε μια παρέα με 5 φίλες οι 4 παντρεύτηκαν και έκαναν παιδιά πολύ κοντά η μία με την άλλη και εγώ (που απο τα 16 το είχα λυμένο πως δεν αντέχω ουτε την ιδέα) ανένταχτη. Δεν ένοιωσα απομονωμενη γιατί προσαρμόστηκα λίγο στις ζωές τους. Αποτέλεσμα να βγαίνω συνήθως Παρασκευή βράδυ με τις φίλες μου και 8!!! πολύ ζωηρά παιδιά. Με έχουν διώξει απο τα Goodys γιατί έκαναν πολύ φασαρία, μου έχουν αρνηθεί την είσοδο σε καφέ γιατί πρόβλεψαν το “σώσε”, έχω σιχαθεί να πηγαίνω σε γεννέθλια και αποφοιτήσεις, ξέρω κάθε δόντι,κάθε πυρετό, κάθε κακό βαθμό κάθε πτυχίο και κάθε χαζοέρωτά… Διαβάστε περισσότερα »
Λοιπόν αυτό ήταν ένα από τα σημεία που ήθελα να τονίσω και είχα σκοπό να γράψω στην προσωπική ιστορία. Σε καταλαβαίνω απολύτως αγαπητή φίλη. Κι αυτό είναι κάτι που θα το νιώσουν οι μεγαλύτεροι όχι οι μικροί σε ηλικία άνθρωποι. Εγώ έχω πάρει απόφαση πως δε θέλω παιδιά αλλά ομολογώ πως αυτό το συναίσθημα του αποκλεισμού είναι το μοναδικο πράγμα που με κλόνισε. Ώσπου αποφάσισα πως ο η ανάγκη μου να κάνω παρέα με συγκεκριμένους ενήλικες είναι πολύ κακός λόγος για να κάνω παιδιά. Οι φίλοι μου στην Ελλάδα άργησαν να παντρευτούν κι όταν αυτοί παντρεύτηκαν κι έκαναν οικογένεια εγώ… Διαβάστε περισσότερα »
Βρε Λάκι πρέπει να μιλήσουμε εμείς οι δυο.
Χαχα aloutero πολύ καιρό πίστευα πως ήσουν μία φίλη μου χιλιοαγαπημένη που χρησιμοποιεί και τη λέξη αλούτερο. Διάφορα άλλα μου έδειξαν πως μάλλον όχι. Στην ελλάδα δύσκολο, αλλά αν ανέβεις προς αγγλία κόπιασε 😊
Είσαι σίγουρη ότι θέλεις να βγεις με εκείνους που έχουν παιδιά; 😉
Μωρέ θες να βγεις, και βγαίνεις δηλαδή και υποχωρήσεις κάνεις που λέει η Φούστα, αλλά η αλήθεια είναι πως από κάποιες φορές και μετά δεν θες να βγεις άλλο, κακά τα ψέμματα. Δηλαδή και πάλι θες να βγεις, αλλά ρωτάς απέξω απέξω αν τα παιδιά θα τα αφήσουν κάπου ή θα είναι μαζί.
Στην αρχή το βιώνεις σαν κοινωνικό αποκλεισμό, μετά ο αποκλεισμός μπορεί να είναι και από τη μεριά σου 😐
Εγω πάντως πλέον όλους τους καλώ στο σπίτι γιατί λέω αν θέλετε να βγούμε έξω, να ξέρετε δε θα καταφέρουμε να τα πούμε αφού όλη την ώρα θ’ ασχολούμαστε με το μωρό εγώ κι ο άντρας μου. Αλλιώς βγαίνουμε χωριστά ώστε να κάτσει ο ένας απ’ τους δύο με το μωρό στο σπίτι.
Ναι σε σπίτια πάμε κι εμείς πιο άνετα, έξω το αποφεύγουμε να πω την αλήθεια, ακόμα και πικ νικ και εκδρομές αποφεύγουμε όταν οι άλλοι έχουν τα παιδιά μαζί (καλώς ή κακώς). Επίσης δεν καλούμε πλέον παιδιά στο σπίτι μας (μικρές καταστροφές κλπ), το καταλαβαίνουν κι οι φίλοι μας όμως και ευτυχώς δεν έχουμε παρεξηγήσεις, νομίζω δηλαδή.
no_roots, καταλαβαίνω νομίζω τι θες να πεις και έχεις δίκιο! Προσωπικά προσπαθώ να βλέπω τους φίλους μου και μόνη μου, αλλά αν έχουν όρεξη και μπορεί να συμβαδίσει το πρόγραμμά μας και μαζί με το παιδί. Θέλει και από τις δυο πλευρές αμοιβαίες υποχωρήσεις. Έχω φίλους με τους οποίους δεν έχει αλλάξει η σχέση μας ούτε χιλιοστό γιατί κάπου τα βρήκαμε στη μέση. Έχω και φίλους – που δεν είναι πια φίλοι μου να το πω πιο σωστά- που ακόμα και μόνη μου όταν πρότεινα να τους δω δε σέβονταν τον περιορισμένο χρόνο μου και με έστηναν (λέω ένα παράδειγμα… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είναι τόσο το θέμα με τα ωράρια (εγώ δεν στήνω, να ξες), όσο η ζαλούρα και η υπερένταση που δημιουργούν τα παιδιά (ή οι γονείς) από ένα σημείο και μετά. Όταν βρίσκονται στο χώρο τους είναι πιο εύκολα τα πράγματα για όλους. Ίσως κι εμάς να έχουν μειωθεί οι αντοχές μας πλέον, θέλουμε να βλέπουμε και τα παιδάκια, αλλά θέλουμε και την ηρεμία μας κάποιες φορές. Πάντως ούτε σε εμάς έχει αλλάξει η σχέση μαζί τους, αλλά όσο να ‘ναι έχουν αραιώσει οι συναντήσεις μας. Πλέον έχουν τις παρέες για να παίζουν τα παιδιά κι εμάς για να ξεσκάνε,… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ πάλι στα 30+ και είμαι η μόνη από τις παρέες μου που έκανα παιδιά. Φυσικά δημιούργησα καινούριες φιλίες με μαμάδες μέσω παιδιών και δραστηριοτήτων, αλλά οι φίλες μου χρόνων, από εφηβικά και πανεπιστημιακά χρόνια είναι ακόμα single. Αυτές βγαίνουν ακόμα για ποταρες και θέατρα κι εγώ δεν μπορώ να ακολουθήσω. Αυτές πηγαίνουν διακοπές κάθε χρόνο κάμπινγκ Σαμοθράκη η Ικαρία κι εγώ δεν. Κι ένα ταξίδι λατινική Αμερική που πήγαν κ οργωσαν τις Αργεντινες και τις Βραζιλιες, έτσουξε πολύ. Κ το θέμα είναι ότι όταν θα ξεπαιδιασω εγώ και θα μπορώ πάλι, θα ξεσκατιζουν αυτές. Μεσα σε όλα όμως υπάρχει… Διαβάστε περισσότερα »
Προσωπικα επιλεγω με τους ελεύθερους φίλους να βγαίνω μόνη χωρίς παιδί. Δεν είναι πολλοί βέβαια αλλά εγω (προσωπικά πάλι) τους χρειάζομαι στη ζωή μου για να έχω μια ισορροπία. Ομοίως βέβαια βγαίνω μόνη και με φίλες με παιδιά (χωρίς τα παιδιά μας). Όμως, όταν είναι να βγούμε οικογενειακώς κανονίζουμε συνήθως με ζευγάρια με παιδιά γιατι: οταν έχουν παρέα τα παιδιά είναι πιο εύκολο να περάσει πιο όμορφα η ώρα, έχουμε δεθεί και περισσότερο με κάποιους απο αυτούς λόγω των κοινών εμπειριών, πιστευω πως οι φίλοι χωρίς παιδιά θα βαρεθούν γιατί μοιραία θα ασχοληθώ πολύ με το παιδί (να παμε τουαλετα,… Διαβάστε περισσότερα »
Eλεος κάπου που κολλάμε παντού το ρατσισμό. Οχι καλή μου, ο ρατσισμός είναι άλλο πράγμα.
Φυσικά και όχι. Δεν ξέρω αν το λες σαν γενική παρατήρηση ή αν σου έχει συμβεί από φίλους σου. Αν ισχύει το δεύτερο ίσως πρέπει να αλλάξεις φίλους. Όσοι έχουν μωρά δεν έχουν τους ίδιους ρυθμούς κοινωνικής ζωής με όσους δεν έχουν. Αν λοιπόν περιμένεις από ένα ζευγάρι με μωρό να έχει τους ίδιους ρυθμούς όπως πριν θα απογοητευτείς και ίσως απομονωθείς γιατί δεν ταιριάζει πλέον ο τρόπος διασκέδασης σας. Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που ο κόσμος τους περιστρέφεται γύρω από το παιδί πλέον και κάνουν παρέα με όσους έχουν παιδιά και τους “καταλαβαίνουν” . Εκεί ναι ίσως βιώνεις έναν… Διαβάστε περισσότερα »
Μίτσι είναι διαφορετικό να είσαι μόνος από το να είσαι ζευγάρι. Σ’αυτήν την περίπτωση είσαι λιγότερο ευέλικτος