Εντάξει α, μπα εγώ θα σε ρωτήσω κι εσύ μην απαντάς. Δεν υπάρχει λες ανοστο φαγητό απλά όχι καλά μαγειρεμένο. Το δέχομαι. Αν όμως εγώ φάω μια φορά μπάμιες (δύστυχο φαί τι τραβάς κι εσύ) και είναι μάπα, ποιό το κίνητρό μου να ξαναεπιλέξω μπάμιες μέχρι να πετύχω το σωστό μαγείρεμα που θα μου δώσει την απόλαυση; Πόσες φορές να φάω μπούρδα μέχρι να πετύχω το καλό; Κι αν δεν το πετύχω ποτέ; Θα υποφέρω επιλέγοντας σε κάθε εστιατόριο μπάμιες ή μαγειρεύοντας κάθε μέρα μπάμιες μέχρι να πιάσω το τζόκερ μπάμιας;
–Μπάμια φυσικά
Σωστή ερώτηση. Η απάντηση είναι «όσες χρειαστεί», και εξαρτάται από τι χαρακτήρας είσαι. Υπάρχουν άνθρωποι που στα εστιατόρια παραγγέλνουν πάντα κοτόπουλο φιλέτο γιατί φοβούνται τον ίσκιο τους στα θέματα γεύσης, και άλλοι που παραγγέλνουν αυτό που δεν ξέρουν τι είναι, που δεν έχουν δοκιμάσει ποτέ, και δεν τους ενδιαφέρει καν να μάθουν όλα τα συστατικά, η περιέργεια και η δίψα για μάθηση και εμπειρίες τους δίνουν το κίνητρο, και αν δεν τους αρέσει τελικά, δεν σκάνε.
Επίσης, πλέον έχουμε το γκουγκλ. Θα χρειαστεί να το γράψω πολλές φορές ακόμα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δεδομένου ότι ζουμε σε περιοχή όπου το φαγητό δεν είναι ούτε φτωχό ούτε σπάνιο γιατί αναλώνεσαι στο να τρως με το ζόρι τριχωτές μύξες;
Απλώς μην τρως μπάμιες δεν παθαίνεις και κάτι.
Χαχαχαχ πώς μιλάς έτσι για τις μπάμιες; Τις αγαπώ ❤️
Προφανως δε ξερεις να τις κανεις καλα και λιωνουν. Ειναι απο τα πιο ωραια φαγητα.
Τις έχω φάει (όταν μπορουσα να φαω τετοια φαγητα) Μαγειρεμενς από τη μητερα μου θεωρητικά τέλειες, ούτε λιωμένες ούτε με μυξες. Ψητες στο φούρνο με κοτοπουλο, τηγανιτές με κουρκουτι . Πάντα τριχωτές μύξες ήταν. Δεν τις έχω μαγειρέψει ποτε (και δεν προκειται) η οικογένεια τρώει αρκετά λαχανικά και όσπρια όποιος θέλει τις μύξες πάει στη μανα μου.
“Όταν μπορούσα να φάω τέτοια φαγητά ”
Σε νιώθω απόλυτα…Εκτιμηστε αυτό που έχετε παιδιά.Δεν μπορώ να διανοηθω ότι υπάρχουν άνθρωποι που πιεζουν τον εαυτό τους να φάνε κάτι που δεν τους αρέσει χωρίς να υπάρχει λόγος…
ντάξει σιγά το αστείο
Η μπάμιες είναι τόσο χάλια, που η κουνιάδα του φιλ τις σφηνώνει ανάμεσα στα δαχτυλά της πριν κοιμηθεί και έχει το κεφάλι της ήσυχο.
από τα καλύτερά σου!!! 🤣
ΚΛΑΙΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!
Κακώς έχει το κεφάλι της ήσυχο, γιατί αυτό που είναι σφηνωμένο ανάμεσα στο 2ο και το 3ο δάχτυλο δεν είναι μπάμια (με την κυριολεκτική έννοια).
Έλα ρε Κοντράρει 😂😂😂
Εγώ είμαι από τους ελάχιστους που τους αρέσουν πάρα πολύ οι μπάμιες. Είναι από τα καλύτερά μου φαγητά με συνοδευτικό κοτόπουλο.
Εμενα μου αρέσουν πάρα πολυ και προσπαθω να τις φτιαχνω συχνά!με κοτόπουλο όχι γιατι δεν ειμαι της φιλοσοφίας βαλε κρεας στα πάντα για να τα φανε τα παιδακια.Μερικα φαγητα ειναι τέλεια οπως είναι.Πιστευω οτι οι μπάμιες πεσανε θύμα του pop culture που τις συχαινεται.
Και εγώ δεν τρελαίνομαι για κόκκινη σάλτσα στο κρέας εκτος απο πλιγούρι με κοτόπουλο ,υπέροχο φαι!
Αχ. Ανήκω στη δεύτερη κατηγορία, των θαρραλέων, περίεργων, με δίψα για μάθηση. Είμαι διακοπές στην Ιερισσό με τις 2 Πιο Ξενέρωτες Φίλες του Κόσμου. Αφού μου είχαν κάνει τα νεύρα κρόσσια, γιατί είχαμε κανονίσει να έρθουν να μείνουν στο κάμπινγκ αλλά τελικά καμιά τους δεν ήθελε κάμπινγκ αλλά δεν το είχε πει και ψάχναμε βραδιάτικα Παρασκευή δωμάτιο, πήγαμε για φαγητό. Η Ιερισσός δεν έχει χαμό από τουρίστες, τότε τουλάχιστον, το μαγαζί ήταν δικό μας. Αρχόντισσες. Μας κερνάνε κάτι ντόπιοι (οι μοναδικοί άλλοι πελάτες) που κάθονταν δίπλα, όχι πέφτουλες αλλά το γνωστό “κορίτσια να ‘στε καλά και να διασκεδάζετε, ορίστε ένα… Διαβάστε περισσότερα »
Οστρακοειδές. Μόλις το έψαξα γιατί ούτε εγώ το ήξερα.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%BA%CE%B1_(%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%B9%CE%BF)
Μερσί lonely old dog! Να είσαι φαντασμαγορικό όστρακο και να σε ονομάζουν Μικρόκοσμο 🙂
Μου θύμισε τη Ροζ Κοχύλι από το Skinny Legs & All του Robbins!
Βρε Πόντια, δεν αρχίζεις να τις γράφεις αυτές τις απίστευτες ιστορίες σου κανονικά; Βιβλίο βγάζεις!
Όταν βγάλω το βιβλίο, θα είναι μια ιστορία, όχι απίστευτη αλλά ούτε και διασκεδαστική.
Κατά τα άλλα, μάλλον με αγαπάτε πολύ και ίσως σας έρχονται έτσι σαν κομματάκια σοκολάτας μέσα σε παγωτό ορίτζιναλ βανίλιες αυτές οι ιστορίες, γι’αυτό σας αρέσουν τόσο. Επειδή είναι μια ευχάριστη έκπληξη. Επειδή βασικά είναι αυθόρμητες. Τυχαίες.
Αχ Πόντια τρελαίνομαι να σε διαβάζω!
Έτσι απο περιέργεια ρε παιδιά, τι άλλο τρελαίνεστε να διαβάζετε, γιατί θα με τρελάνετε που τρελαίνεστε, αλήθεια. Χαίρομαι δηλαδή, δεν είναι ότι δε χαίρομαι, αλλά τι ακριβώς σας αρέσει τόσο, ας ρωτήσω, γιατί έχει ειπωθεί πολλές φορές και μπορεί να φανεί ότι το μεγαλύτερο ελάττωμα μου είναι η μετριοφροσύνη μου, η αλήθεια όμως είναι πως εγώ δε νομίζω ότι είναι κάτι παραπάνω από σύντομες αφηγήσεις περιστατικών. Και προφορικά δηλαδή έτσι τις αφηγούμαι.Δεν μπορώ να ξέρω πώς φαίνονται, γι’αυτό ρωτάω τι βλέπετε εσείς. Είναι σαν να κοιτάζω καθρέφτη, εγώ βλέπω ποια είμαι, όχι ποια φαίνομαι.
Δεν έχει σημασία τι λες, αλλά πώς το λες 🙂 έτσι λένε για τους συγγραφείς, και εσύ έχεις αυτό το χάρισμα. Ιστορίες που φαίνονται συνηθισμένες, με τις κατάλληλες λέξεις στα κατάλληλα σημεία ξεσκεπάζουν άλλα πολλά, που δεν λέγονται, αλλα΄μπορούμε να καταλάβουμε, γιατί μας κάνεις να ταυτιζόμαστε. Είσαι συγγραφέας, πόντια.
Α, γι’αυτό σήμερα το πρωί είχαν πέσει όλα τα βιβλία από τη βιβλιοθήκη… Μάααααλιστα. Μόνο ένα του Μπουκάι έμεινε πάνω. 😛
Λοιπόν, υπόσχομαι όταν γίνω διάσημη, να υπογράφω κατά προτεραιότητα στους αναγνώστες του Α,μπα τα βιβλία μου! Το σύνθημα θα είναι φυσικά “Α,μπα” για να περάσετε στους VIP.
Η ερώτηση ‘τι άλλο τρελαίνεστε να διαβάζετε’ είναι ευκολάκι: την α,μπα!
Εμένα μου αρέσει τόσο που οι ιστορίες σου είναι πηγαίες, αληθινές, αυθόρμητες, καλοπροαίρετες, αστείες, και οι μη αστείες όμως μ’ αρέσουν, δεν ξέρω τα γράφω και σαν να τ’ αποδομώ και δε μ’ αρέσει, γενικά τρελαίνομαι, με παρασέρνεις στις ιστορίες σου 🙂
🙂
Θα κρατήσω ως πιο πολύτιμο το “καλοπροαίρετες”, είναι το μόνο που με νοιάζει να είναι διακριτό.
Μα δεν είναι πιο ωραία να πεις “αχ τι να είναι αυτή η φούσκα, για να δω” και να πας να δεις;
Ή να γίνει αφορμή η φούσκα, αυτή η άγνωστη, για συζήτηση;
Η φούσκα λοιπόν είναι τίγκα στο ιώδιο. Οπότε ας μη φάμε όσες έχουμε θυρεοειδή. Θα ζήσουμε και χωρίς φούσκες, θείε Βάνια.
Μόνο εγώ σκέφτηκα ότι δε μιλάει κυριολεκτικά για μπάμιες?
Χμ, σταμάτα να δοκιμάζεις παραλλαγές του ίδιου φαγητού. Ειδικά για τις μπάμιες, εγώ θα σε συμβούλευα να τις δοκιμάσεις σε ιαπωνικό εστιατόριο. Στην Ιαπωνία είχα δοκιμάσει ένα πιάτο με μπάμιες μαγειρεμένες εντελώς διαφορετικά: μαγειρεμένες τόσο-όσο, για να μένει έντονη η γεύση του λαχανικού, σερβιρισμένες σα σαλάτα, κομμένες σε “ροδέλες” και γαρνιρισμένες με ήπιο ξύδι. ΜΟΥΡΛΙΑ και καμία σχέση με τη γεύση που ξέρεις. Βεβαίως, και η γνωστή συνταγή κοτόπουλο με μπάμιες σε σάλτσα ντομάτας μπορεί να είναι πεντανόστιμη αναλόγως με τον μάγειρα… αλλά το να αλλάξεις γνώμη για φαγητό λειτουργεί πιο εύκολα αν το δοκιμάσεις σε τελείως διαφορετική μορφή. Εγώ… Διαβάστε περισσότερα »
Το ίδιο κι εγώ με τις φακές! Πολύ ωραιότερη η εκδοχή της σαλάτας, κατά τη γνώμη μου. Επίσης τα ρεβίθια σε μορφή φαλάφελ. Έχεις καμία καλή πρόταση για τα φασόλια; Κάτι εκτός της φασολάδας και των γιγάντων στο φούρνο δηλαδή.
Ανάμεικτα πολλά είδη φασόλια βρασμένα, μετά καλά πλυμένα από το νερό τους και σουρωμένα, πάνω σε σαλάτα σπανάκι ή ρόκα-μαρούλι με ελαιόλαδο και βαλσάμικο. Μιαμ!!
Έχω κάτι αν θες. Βράζεις τους γίγαντες και τους στραγγίζεις. Σε ένα τηγάνι ζεσταίνεις λάδι και τσιγαρίζεις φέτες τσορίθο (ισπανικό, όχι το αμερικανομεξικάνικο). Στη συνέχεια ρίχνεις τα φασόλια, και λίγο ζωμό κοτόπουλου (για μισό κιλό βρασμένα φασόλια περίπου 100μλ). Αστο λίγο να ρουφίξουν το ζωμό και πρόσθεσε μαλακό/κρεμώδες κατσικίσιο τυρί και φύλλα σπανάκι. Μόλις λιώσει το τυρί, ματαθούν τα φύλλα, σβήνεις τη φωτιά.
Θα ακουστεί περίεργο αλλά ταιριάζει εκπληκτικά με τηγανιτό ψάρι (γλώσσα η κάτι παρόμοιο).
ευχαριστώ για τις ιδέες!
Θέλω να μου μαγειρέψεις. <3
Νομίζω ότι οι μπάμιες είναι παρεξηγημένες λόγω εμφάνισης. Εγώ υποστηρίζω την παραδοσιακή συνταγή που τις θέλει με σάλτσα σε κατσαρόλα ή φούρνο, με κοτόπουλο συνήθως. Προσπάθησε να μη βάζεις πολύ νερό, να βράζουν σε σιγανή φωτιά με την σάλτσα τους, βάλε αρκετό κρεμμύδι και κουνά κατσαρόλα για να μη κολλήσουν. #team_mpamies
Σε καλώ στο σπίτι μου για μπάμιες.Για ό,τι μας ξινίζει,η μάνα μου έχει έτοιμη την απάντηση.”Το δοκίμασες,βρε,απ’τα χέρια μου;Να σου το φτιάξω εγώ κι έλα μετά να μου πεις,αν σου αρέσει για δε σου αρέσει.Φάε πρώτα και θα μου πεις.Που πάτε και δοκιμάζετε κάτι μπουλαμάτσια (φαγητά νερόβραστα,πολύ λαδερά,παραβρασμένα,χάλια με κάθε δυνατό τρόπο) και νομίζετε,ότι ξέρετε τι είναι οι μπάμιες”.Τέρας μετριοφροσύνης!Όντως όμως μαγειρεύει καλά.Και πιστεύω,ότι ένα φαγητό ωραία μαγειρεμένο,μπορεί να μας αλλάξει γνώμη για κάποιο υλικό.Αλλά είναι και κάποια που απλά δεν πάνε κάτω.Όπως και να τα φάμε.Προσωπικό γούστο.
Οι μπάμιες για μένα είναι ο ορισμός του απόλυτου μπλιαχ. Παλιότερα ήταν και απαξιωτικός επιθετικός προσδιορισμός για άντρες. Στην ταινία “χαρτοπαιχτρα” με τη Βλαχοπούλου, ο Βουτσας αποκαλούσε “μπαμια” τον προικοθήρα αρραβωνιαστικό της Χλοης Λιάσκου. Σε κάποια σκηνή ο πατέρας του (Λάμπρος Κωνστανταρας) τον μαλώνει γιαυτο αλλά αντί να του πει “μια χαρά παιδί είναι”, ειπε “μια χαρά μπάμιας είναι”.
Μήπως τον εννοούσαν για μικροτσουτσουνο??
Μπορεί να είναι κι έτσι, δεν το είχα σκεφτεί. Μέχρι τώρα πίστευα ότι είναι μόνο αυτό:
μπάμιας ο [bámnas] Ο3 (χωρίς πληθ.) : (μειωτ.) χαρακτηρισμός ανθρώπου που είναι νωθρός, δεν παίρνει πρωτοβουλίες και γενικά θεωρείται ανόητος: Ήθελα να ΄ξερα πού τον βρήκε αυτό τον μπάμια η κόρη μου και τον παντρεύτηκε. [μπάμι(α) -ας]
(από “Πύλη για την ελληνική γλώσσα”)
και η σκηνή που έλεγα:
https://www.youtube.com/watch?v=jbw3EFhscDM
Ναι ρε παιδιά, ο μικροτσούτσουνος είναι ο μπάμιας. Το άλλο είναι “μπούλης”. Μπορεί στην ταινία να ήταν κάτι σαν inside joke, χεχε , οκ, πλάκα κάνω. Αλλά Βουτσάς, ποτέ δεν ξέρεις.
Και η μαμά μου με τις φίλες της μπάμια λένε τον μικροτσούτσουνο.
Μια φορά που αποφάσισαν να πάνε σε παραλία γυμνιστών στη Μύκονο, όλους μπάμιες μου τους περιέγραψε στη συνέχεια, εκτός από έναν που την… εντυπωσίασε 😀
Αυτό στη φωτογραφία είναι τραγανά στικς μπάμιας;;; Τώρα με βάζεις και ψάχνω… 😛