Αγαπητή Α,μπα μου καλησπέρα! Σε διαβάζω τα τελευταία χρόνια το πρωί με τον καφέ μου και χωρίς αμφιβολία έχεις κάνει τα πρωί να μου πιο ενδιαφέροντα και διδακτικά. Η ερώτηση που θα ήθελα να σου κάνω είναι : Πώς βρίσκεις κάθε το φορά το κατάλληλο πράγμα να πεις; και δεν αναφέρομαι στις απαντήσεις που δίνεις εδώ αλλά γενικά πάνω στη συζήτηση. Και εξηγούμαι, ειμαι 21 και οποτε γνωρίζω καινούργιο κόσμο η είναι με ανθρώπους που γενικά δεν ξέρω πολύ καλά ακόμα και αν κάνω παρέα μαζί τους μετά από κάποια ενδεχομένως τυπικά πράγματα που θα συζητηθούν κολλάω. Ακόμα και σε αυτά πολλές φορές με τον τρόπο μου δεν βοηθάω να εξελιχθεί η ροή της συζήτησης και όχι γιατί δεν έχω πράγματα να πω γενικά- θεωρώ καλώς ή κακώς για το εσύ τον εαυτό μου ότι έχω ένα κάποιο υπόβαθρο για να κάνω μια συζήτηση. Ωστόσο πάντα καταλήγω με μια αμηχανία και την αίσθηση ότι κάνω τον άλλο να βαριέται… ευτυχώς δεν έχει επηρεάσει σε τεράστιο βαθμό τη δυνατότητα μου να δημιουργώ σχέσεις με καινούργιους ανθρώπους αλλά μου παίρνει πολύ για να μπορέσω να μιλήσω άνετα και να δουν οι άλλοι ότι όντως έχω κάποιο ενδιαφέρον. είναι κάτι που ακριβώς επειδή το έχω συνειδητοποιήσει προσπαθώ συνειδητά να το αλλάξω και δεν κάθομαι να βράσω στο ζουμί μου “Α γιατί δεν με συμπαθούν όταν με πρωτογνωριζουν ” αλλά εχεις αραγε κ εσυ κάποια πρακτική συμβουλή ή γενικά κάποια συνεισφορά? Φιλιά πολλά, να χαίρεσαι την οικογένειά σου!!
–Ξινή της παρέας
Αν σταματήσεις να ασχολείσαι τόσο πολύ με το πώς φαίνεσαι στους άλλους, και αρχίσεις να ασχολείσαι λίγο περισσότερο με το πώς σου φαίνονται οι άλλοι, θα δεις πόσο εύκολα θα βρεις τι να πεις.
Μέχρι να φτάσεις σε αυτό το σημείο, κάνε ερωτήσεις στους άλλους. Οι περισσότεροι άνθρωποι λατρεύουν να μιλάνε για τον εαυτό τους. Άσε αυτούς να εκτεθούν, και προσπάθησε να τους μάθεις, να τους ψυχολογήσεις, και αν έχουν να που ενδιαφέροντα πράγματα, ακόμη καλύτερα, μάθε όσα μπορείς. Μην προσπαθείς να τους διασκεδάσεις με την τέλεια ατάκα, αυτό το άγχος είναι που φέρνει την αμηχανία. Κουβέντα κάνεις, όχι σταντ απ. Δεν μπορείς να εκβιάσεις τον άλλον να σκεφτεί «αχ αυτή έχει υπόβαθρο για κουβέντα». Θα σκεφτεί ό,τι θέλει για σένα, δεν έχεις κανέναν έλεγχο πάνω σε αυτό. Αν καταφέρεις ποτέ να το δεχτείς, θα σου φύγει το μισό άγχος.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Έχε κατά νου επίσης, γενικά μιλώντας, ότι υπάρχουν άνθρωποι με τους οποίους η κουβέντα δεν τραβάει βρε παιδί μου. Δε φταίει κάποιος, συμβαίνει. Γενικά, αν δεν τραβάει, μην αισθάνεσαι ότι πρέπει να την τραβήξεις, δεν εξαρτάται μόνο από σένα, δεν είναι μόνο δική σου υποχρέωση. Και μη φοβάσαι τη σιωπή, είναι πολύ παρεξηγημένη η σιωπή. Δεν είναι αμηχανία, είναι προστασία.
Κι εμένα αυτό που λέει η πόντια με ξεαγχώνει, ανάληψη της μισής ευθύνης αν δεν τραβάει η κουβέντα και υπάρχει αμηχανία, όχι ολόκληρης.
Το πρώτο είναι χειρότερο, στο δεύτερο απλά το βάζεις στον αυτόματο και περιμένεις να περάσει μια ώρα και προφασίζεσαι κατι και φεύγεις. Δεν νιώθεις άβολα όπως το πρώτο.
Αχ, είχα πάντα ακριβώς το ίδιο πρόβλημα! Είμαι εσωστρεφής και λειτουργώ καλύτερα σε one to one συζητήσεις, όχι σε μεγάλες παρέες. Και γενικά δεν μιλάω γρήγορα και ξεχνάω λέξεις και νιώθω ότι οι άλλοι βαριούνται. Πάντως έχω συνειδητοποιήσει ότι πολλοί είναι έτσι, δεν είναι όλοι ετοιμόλογοι. Επίσης, πολλοί έχουν υπομονή και ενδιαφέρον να ακούσουν τι θες να πεις. Προσωπικά δεν μου αρέσουν τα άτομα που μιλάνε μόνο για τον εαυτό τους, αλλά πιστεύω ότι στους περισσότερος και αυτό συμβαίνει από αμηχανία, ιδίως όταν δεν γνωρίζουν κάποιον καλά! Είναι ακριβώς αυτό που λέει η Λένα, φοβόμαστε τι θα σκεφτούν οι άλλοι… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι ωραίο έναυσμα κουβέντας αυτό με τις ερωτήσεις, απλά καλό θα ήταν να βλέπεις και τη στάση του σώματος του άλλου όταν απαντάει, αν θέλει να συνεχίσει ΄ή όχι. Μην τον τρελλάνεις στις ερωτήσεις τη μια πισω από την άλλη και φτάσεις τα όρια της αδιακρισίας, δεν θέλουμε όλοι να μιλάμε συνέχεια για τον εαυτό μας.
Πσσσσσσ!!!! μόλις είχα επίφανι με την πρώτη παράγραφο της απάντησης! δεν διάβασα παρακάτω. Που λες, απο πολύυυ μικρή μιλούσα ελάχιστα, αλλά παρατηρούσα συνέχεια.Κουβέντες,πρόσωπα, στάση σώματος, χαρακτήρες, περιβάλλον φύση πουλιά λεπτομέρειες κτλ. Στα τέτοια μου το “εγώ” και πως θα φανώ στους άλλους ήμουν χαμένη στην παρατήρηση. Και μόλις τώρα(!) κατάλαβα γιατί πλέον ειμαι μανούλα στο small talk και ας πούμε σχετικά ετοιμόλογη – οχι επιπέδου “τοστογιεφσκι” προς θεου- με ευρύ range συνομιλητών -απο την στελεχάρα μέχρι την υπέρκομψη γηραιά κυρία… Εντωμεταξύ εκει στην ηλικία σου, εγώ η ήσυχη, είχα πει ατακάρα στον Κυριο καθηγητή στο αμφιθεατρο, ακομα χειροκροτώ τον εαυτό… Διαβάστε περισσότερα »
Ασα δε μπορώ να ακούω μισές ιστορίες, θα ξυπνάω ίδρωμένη μες τη νύχτα με μάτι σα να έχω πιει νες. ΤΙ ΕΙΠΕΣ ΣΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΣΟΥ;;
Και μα τα χίλια σφυροδρέπανα φέρτε πίσω τη διόρθωση κειμένου, έχετε και ψυχαναγκαστικούς ανθρώπους εδώ πέρα 🤯
Αυτό το κάνει ο αγαπημένος μου και μι τριλέν. Όπως του λέω χαρακτηριστικά, είναι που ο άλλος είναι απροετοίμαστος, γιατί δεν πολυμιλάς, και ξαφνικά λες κάτι και αναρωτιέται από μέσα του ως άλλος Σπύρος “τι έγινε ρε παιδιά”. Ατακάρες πετάει η Αδερφη Νο2 και χαίρομαι πολύ που της έμοιασαν οι κόρες της. Λέω στη μια, με παιδιάστικο ενθουσιασμό, για ένα μέρος, μια κατάσταση κάτι -Αχ, ξέρεις τι ωραίο που είναι; -Τι ωραίο που είναι, απαντάει, ψυχρά κι αδιάφορα. Και γελάω και γελάει και μου λέει “αχ, δεν το πιάνουν όλοι, γι’αυτό σ’αγαπάω”. και είναι πολύ ωραία στιγμή στη ζωή αυτή,… Διαβάστε περισσότερα »
εδω ψηφιζουμε να μας πει η σκτψχ τι ειπε στον καθηγητη;;
Ψήφο δαγκωτή και από εμένα! Τι τίνι-τάινι τήζερς είναι τούτα!
λοιπον ποντια να σχολιασω δυο τρια σημεια.. αυτο με την αδερφη σου και τις κορες νομιζω το χιουμορ καπως κληρονομειται. Ο παππους μου μαθαινω ειχε χιουμορ, και βλεπω εχει και η μαμα μου. Το εχω προσεξει και σε αλλο συγγενη που ομοιως εχει χιουμορ, και εχει και ο ενας του γιος. Ισως το ψαξω περισσοτερο. Που λες πιο κατω που γελατε με τον συντροφο σου και την ανηψια σου .. Εχω μια και μοναδικη φιλεναδα την αγαπω πολυ ειναι η μονη με την οποια γελαμε μεχρι δακρυων για πραγματα πεζα και σοβαρα. Σε καποια φαση ειχαμε κανει τον ενα και… Διαβάστε περισσότερα »
Ωχ κοριτσια ετοιμαστητε για τρισμεγιστη απογοητευση!! Δειξτε κατανοηση Ειναι τυπου inside joke. Να τωρα θα γραφω και θα πεφτει η αξια του “αστειου” στα ταρταρα. Το δινω μονο για να μην εχουμε Φιλ κατασταση..το κανω για σας.να το ξερετε. Λοιπον… καθηγητης αξιοσεβαστος με τεραστιο ρευμα. Ειχε μονιμως φοιτητες τριγυρω να τον γλειφουν, δεν ηταν τυπος που το επιδιωκε ή να εκθετει τον εαυτο του σ εμας, αλλα καταβαθος γουσταρε. Κανει μια μλκια στο αμφιθεατρο -τυπου κατεστρεψε καταλαθος περιουσια του δημοσίου- και γυρναει σ εμας ολο γοητεια “Ωχ το χαλασα” και ξεκιναει ενα κυμα υποστηριξης φοβερο, “δεν ειδαμε τιποτα” “δεν ειδαμε… Διαβάστε περισσότερα »
Χαχα έλα καλό ήταν, αν ήμουν στο αμφιθέατρο θα είχα γελάσει. Ευχαριστούμε που το αποκάλυψες!!
Τέλεια απάντηση από τη Λένα. Θέτεις διάφορα δεδομένα. Κατ’ αρχήν, δεν μπορούν να συζητούν όλοι. Η ικανότητα για συζήτηση, αφενός θέλει διάθεση, αφετέρου προϋποθέτει, να έχεις μια ψυχική ηρεμία. Πάρα πολλοί άνθρωποι, μιλάνε γρήγορα, πετιούνται από θέμα σε θέμα, διακόπτουν , δεν ακούνε (αυτό είναι λαίλαπα) κοινώς, θέλουν να μιλήσουν και όχι να συζητήσουν. Πρόσφατα κατάλαβα, ότι αυτός είναι ο λόγος, που κι εγώ μπλοκάρω πολλές φορές. Επειδή έχω μάθει, να σκέφτομαι πριν μιλήσω και να πηγαίνω τη συζήτηση διαλεκτικά, δεν “αποδίδω”, όταν το άλλο μέρος, δε με βοηθάει. Μένω με τη σκέψη στο μυαλό, με την κουβέντα , που… Διαβάστε περισσότερα »
Ποιος μας είπε οτι πρεπει να τα κάνουμε όλα λες και παίζουμε σε ταινία; Τι μόδες ειναι αυτές; (με ύφος Βίκυς Καγιά που πέφτει απο τα σύννεφα).
Σε όλους αρέσει να ασχολείσαι μαζί τους. Αλλά μην πέσεις στην παγίδα, οι ερωτήσεις θέλουν τακτ και το ειλικρινές ενδιαφέρον φαίνεται. Οι ερωτήσεις έχουν την τάση να μπορούν εύκολα να παίρνουν την μορφή ανάκρισης. Γι’ αυτό κάνε καναδυό ερωτήσεις, δες πώς ο άλλος τις χειρίζεται και δες μέσα από αυτές τι θα ήθελε ο άλλος να πει για τον εαυτό του και συζήτα πάνω σε αυτό. Έτσι θα πετύχεις δύο πράγματα: θα κάνεις τον άλλον να νιώσει ζεστασιά γιατί έχει βρει έναν πολύ καλό ακροατή, όλοι θέλουμε δίπλα μας καλούς ακροατές, αλλά θα μπορείς να δεις κάποια πράγματα για τον… Διαβάστε περισσότερα »
Δε χρειάζεται να μιλάς συνέχεια μπορείς απλά να κάθεσαι και να ακούς. Θυμήσου μερικά πράγματα που ασχολούνται και ρωτά τους “Πως παει το ταδε;” συνηθως απαντανε. Δειξε ενσυναισθηση “α πολυ ωραια χαιρομαι που ασχολεισαι/ που πάει καλά. Πολύ λυπάμαι (Αν πάει ασχημα) μπορώ να σε βοηθήσω καπως; ”
Δεν χρειάζεται να επικοινωνείτε 5 ώρες 5 λεπτά αρκούν.
Αν δεν θέλεις να κάνεις παρέα με κάποιον μην κάνεις.Δεν κολλάμε ολοι με όλους.Αλλά να θεωρείς παιδιάστικη τη συμπεριφορά του επειδή νιώθει μοναξιά και να μοστραρεις ότι εσύ είσαι σε θέση ισχύος επειδή έχεις κι άλλη εναλλακτική το θεωρώ πολύ σκληρό.Μακάρι να μη σου τύχει να βρεθείς και εσύ μόνη σε ξένο τόπο χωρίς παρέα.