Πηγαίνεις κάπου για μια δουλεια. Π.χ. σε μια τράπεζα, σε μια δημοσια υπηρεσία κ.λπ. Και, ουπς ωραίος ο υπάλληλος εκεί! Ναι αλλά είναι ο χώρος εργασίας του και δε μπορείς να πεις κάτι. Ουτε αυτος προφανως. Τι κανεις; Ελπιζεις να του αρεσεις και να βρει τροπο να σε πλησιάσει; Κι αν κι αυτός ελπίζει το ίδιο;
–εμμανουελα
Δεν βλέπω πρόβλημα αν δεν υπάρχει ανισότητα εξουσίας. Αν είσαι πελάτης σε μαγαζί (και μιλάς με υπάλληλο, που είναι υποχρεωμένος να είναι έξτρα ευγενικός) είναι διαφορετικό από το να είσαι εξυπηρετούμενος σε τράπεζα ή δημόσια υπηρεσία. Εκεί είναι πιο ισότιμα τα πράγματα, οποιοσδήποτε από τους δύο μπορεί να θεωρήσει ότι έχει το πάνω χέρι (αν είναι κακός χαρακτήρας). Πολλοί έρωτες έχουν γεννηθεί σε περιβάλλον εργασίας. Αλίμονο αν έπρεπε να αποκλείσουμε ένα τόσο μεγάλο μέρος της ζωής από έρωτες.
Γενικώς, όταν σου αρέσει κάποιος δεν μπορείς εύκολα να πεις κάτι αν δεν ξέρεις ότι υπάρχει αμοιβαιότητα, γιατί είτε δουλεύει εκείνη τη στιγμή, είτε πίνει το ποτό του, μπορεί να μην θέλει πάρε δώσε με κανέναν, δικαίωμα του είναι. Γι’ αυτό υπάρχει το φλερτ. Είναι η διακριτική, πολύ διακριτική προσέγγιση για να εξετάσεις τις πιθανότητες. Όσο πιο λεπτή η θέση και των δυο, τόσο πιο διακριτική πρέπει να είναι η προσέγγιση.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Όπως τα λες, μου έχει συμβεί σε τράπεζα. Μου ήταν ολοφάνερο – μου έγινε – ότι το ενδιαφέρον ήταν αμοιβαίο. Μου χαμογέλασε πίσω ακόμη πιο εγκάρδια, το βλέμμα του άλλαξε και όλα αυτά τα φανταστικά σημάδια 🙂
Οπότε η ατάκα μου ότι το κινητό στην αίτηση ας μην πάει μόνο για το αρχείο έπιασε τόπο, γιατί ήρθαν όλα φυσιολογικά.
Αν δηλαδή υπάρξει ανταπόκριση θα το καταλάβεις και όλα πρίμα.
(Το ραντεβού σε αντιστρόφως ανάλογη τροχιά αλλά δε βαριέσαι δεν έχει να κάνει 😀 )
Δεν καταλαβαίνω πού είναι το πρόβλημα, ειδικά στην Ελλάδα οι δημόσιες υπηρεσίες ενδείκνυνται για τέτοιες γνωριμίες. Πχ στην Εφορία πρέπει να πας τουλάχιστον 3 φορές για να τελειώσεις μια δουλειά! Έχεις περισσότερες από μία ευκαιρίες να προσεγγίσεις κάποιον! Go for it!
Αν δεν τον διαολοστείλεις πρώτα.
Μια χαρά μπορείς να κάνεις και μην το σκέφτεσαι καν. Λίγο παραπάνω χαμόγελο, λίγο έντονα βλεμματάκια, μία εκτός-περιεχομένου-δουλειάς ερώτηση, και λίγο διάβασμα για το αν υπάρχει ανταπόκριση και τέλος. Και μην ξεχνάς τον πιο σημαντικό κανόνα του φλερτ: να το χαίρεσαι! Καλή τύχη!
Κατ αρχήν θα πρέπει να πας κάποιες φορές και να τον κάνεις να σε προσέξει. Μετά θα πρέπει να πηγαίνεις να σε εξυπηρετεί ο ίδιος. Τις φορές που θα πηγαίνεις, θα φροντίσεις να είσαι σοβαρά ευχάριστη. Να αναπτυχθεί μία σχετική οικειότητα και στο τέλος πας Παρασκευή και πετάς με ύφος λίγο παράπονο λίγο χιούμορ…. “Παρασκευή σήμερα ε…. άντε πάλι να πρέπει να βγεις…” Μετά αν δεν το πάρει πάνω του, πήγαινε σε άλλη Τράπεζα
Στην εφορία έχουν συμβεί τα καλύτερα. Εκεί να δείτε συναντήσεις, αφού η μισή Ελλάδα χρωστάει!
Εγώ που είμαι κότα, έχει τύχει να μου αρέσει ΠΟΛΎ κάποιος, αλλά επειδή μου άρεσε ΤΟΣΟ πολύ, ντρεπόμουν να του μιλήσω και του έδωσα διακριτικά τον αριθμό μου με το όνομά μου.
Και ήμασταν σε πάρτι, όχι σε τράπεζα.
22 χρονών τόσο κότα.
Τελικά μου έστειλε και μιλούσαμε μέσω sms και ένιωσα να είμαι στο γυμνάσιο, αν και μετά βγήκαμε ραντεβού και ήταν ψιλοχάλια και ξενέρωσα τη ζωή μου, αλλά δεν πειράζει, στη ζωή είναι όλα.
Τέλος πάντων, υπάρχει πάντα και αυτή η επιλογή, για εμάς τις κότες.