Αγαπητή «Α, μπα»: Πώς θα σταματήσω τον θηλασμό;

Θα σου γράψω όπως μιλάμε, μου βγαίνει πιο εύκολα τωρα. Λοιπόν, τα κατάφερα και τον θήλασα. Όσο ήθελε, όποτε ήθελε, για όσες ώρες εκείνος ήθελε. Και μου άρεσε. Νόμιζα ότι του έκανα καλό και ας κουράζομαι, και ας μένω απλυτη, και ας παχαινω τρώγοντας και το καταπετασμα στα όρθια, τις νύχτες μπροστά απ’το ψυγείο και τις μέρες πάνω απ’την κατσαρόλα. Και ας πήγα από το 75Ε στο 80G και δεν χωράω πια στα ρούχα μου. Δεν μου τα είχαν πει αυτά οι μαίες, το παιδί πάνω από όλα. Κουράστηκα όμως. Έχει φτάσει 16 μηνών, έχει εκπληκτική ανάπτυξη, τρώει πολύ καλά τα γεύματα του μέσα στην ημέρα αλλά την νύχτα εκεί, ανάμεσα μας, στο κρεβάτι μας, ζητάει απεγνωσμένα να πιει. 3-4 φορές την νύχτα. Και δεν μπορώ άλλο. Υπολειτουργω στην δουλειά. Η σεξουαλική μας ζωή έχει σβήσει και είμαι μέσα στα νεύρα. Νιώθω αποτυχημένη μάνα, γιατί δεν κατάφερα να τον κάνω να κοιμάται σωστά? Γιατί δεν διάβασα ποτέ θα μου πεις. Πως στο καλό θα κόψω τον θηλασμό?? Γιατί να ξυπνάει ενώ είναι χορτασμένος από τα στερεά?? Η παιδίατρος προτείνει να του κόβω κάθε βδομάδα και από έναν νυχτερινό θηλασμό, δηλ. την 1η εβδομάδα 3 νυχτερινοί, 2η βδομάδα 2 κοκ. Καλά τα λέει εκείνη, δεν το έχω προσπαθήσει ακόμα. Δεν έχω την πειθαρχία Αμπα μου. Στο πρώτο κλάμα που το ζητάει του το δίνω. Αλλά μετά από 5 λεπτά πασχίζω να τον διώξω, του βάζω στο δάχτυλο στο στόμα για να το ανοίξω, αυτός κλαίει και εκεί σταματάω. Κάθε φορά αυτό γίνεται. Όποια συμβουλή μου δώσετε καλοδεχούμενη. Σας ευχαριστώ.

–Δεν μπορώ άλλο τον θηλασμό

Δεν ξυπνάει επειδή πεινάει απαραίτητα (μπορεί και να πεινάει όμως, δεν μπορείς να ξέρεις). Ξυπνάει επειδή όλοι ξυπνάμε τη νύχτα, είναι φυσιολογικό. Εμείς έχουμε μάθει να κοιμόμαστε ξανά, από μόνοι μας, χωρίς βοήθεια, και πολλές φορές δεν συνειδητοποιούμε καν ότι ξυπνήσαμε. Τα μωρά/παιδιά δεν μπορούν να κάνουν το ίδιο, και για να ξανακοιμηθούν χρειάζονται το βοήθημα που έχουν συνηθίσει να συσχετίζουν με τον ύπνο, που συνήθως σε αυτή την ηλικία είναι το γάλα (είτε μπιμπερό είτε θηλασμός). Παίρνει καιρό να μάθουν να κοιμούνται χωρίς βοήθημα, και χρειάζονται εκπαίδευση και καθοδήγηση από τους γονείς τους, και δεν υπάρχει εγγύηση για το πώς και για το πότε είναι καλύτερα να τους το μάθεις.

Δεν έχω συμβουλή. Θα σου πω μόνο αυτό που έχω καταλάβει, ή που νομίζω ότι έχω καταλάβει.

Ό,τι θέλεις να κάνει το παιδί σχετικά με τον ύπνο και το φαγητό (μαζί σου ή όχι στο κρεβάτι, θηλασμός ή όχι θηλασμός), αυτό θα κάνει. Όταν πήρες την απόφαση να κοιμάται ανάμεσα σας και να τον θηλάζεις όποτε θέλει, έφερες στη ζωή σου αυτό που ζεις τώρα. Δεν εννοώ την απογοήτευση και τις τύψεις, εννοώ την πιθανότητα να ξυπνάει κάθε δυο – τρεις ώρες και θέλει να θηλάσει εφόσον ξέρει ότι είσαστε κολλητά τη νύχτα. Αυτό του έμαθες, αυτό ζητάει. Το παράλογο είναι αυτό που ζει το παιδί, ότι ξαφνικά οι κανόνες δεν ισχύουν. Αυτές οι αποφάσεις που παίρνονται από την αρχή, καθορίζουν ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, και ανάλογα με το παιδί, μπορεί να κρατήσει από λίγους μήνες μέχρι και χρόνια.

Δεν είναι αδύνατο να αλλάξεις κάτι από όλα αυτά, αλλά όσο περνάει ο καιρός, είναι από δύσκολο μέχρι πάρα μα πάρα πολύ δύσκολο.

Αλλά γίνεται.

Για το πώς θα γίνει δεν υπάρχει ένας δρόμος. Συμβουλές υπάρχουν δεκάδες, εκατοντάδες, αλλά μόνο ένα συγκεκριμένο μονοπάτι για σένα και για το δικό σου παιδί και για την δική σου οικογένεια. Χρειάζονται όμως δυο προϋποθέσεις. Η μια είναι να είσαι απόλυτα βέβαιη ότι είναι αυτό που θέλεις να κάνεις και δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι άλλο, χωρίς να έχεις τύψεις ότι δεν είσαι καλή μαμά. Η άλλη είναι να έχεις πλήρη, αμέριστη και απεριόριστη υποστήριξη και συμφωνία με τον πατέρα. Σου το λέω για να το ξέρεις: χωρίς αυτό, δεν πας πουθενά.

Αν είσαι σίγουρη ότι έχεις και τα δυο, διάβασε όσο πιο πολύ μπορείς για το θέμα, βάλε τα κάτω με τον άντρα σου, καταστρώστε ένα σχέδιο που ταιριάζει στις ιδιοσυγκρασίες σας, μοιράστε ρόλους, και κάντε το πράξη, μαζί, από κοινού, και να είσαστε προετοιμασμένοι για πολύ δύσκολες στιγμές. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να κάνεις στο παιδί σου κάτι που ξέρεις ότι δεν του αρέσει καθόλου, το ξέρεις ήδη. Γι’αυτό μιλάω για τις προϋποθέσεις. Αν το ξεκινήσετε όμως, μην το παρατήσετε, γιατί μπορεί να τα κάνετε ακόμη χειρότερα. Αν δεν αντέχετε, άστο όπως είναι, να πάρει την πορεία που θα πάρει, κι εσύ να ξέρεις ότι ό,τι ζεις είναι προσωρινό. Προσπάθησε να αφήσεις το μεσοβέζικο που νιώθεις τώρα, πίσω σου. Τα κιλά που πήρες δεν είναι αποτέλεσμα θηλασμού. Ούτε η θλίψη είναι αποτέλεσμα του θηλασμού. Είναι πιο πολύπλοκο, και έχει σχέση με τις προσδοκίες που είχες, την εικόνα που είχες, και την μεγάλη διαφορά με την πραγματικότητα. Πρέπει πρώτα να αποδεχτείς αυτό που σου συμβαίνει ως κάτι πολύ συνηθισμένο. Δεν έχεις κάνει απολύτως τίποτα λάθος. Η αϋπνία και η θολούρα και η έλλειψη σεξουαλικής ζωής είναι ο κανόνας, όλοι αυτό ζουν. Αυτό είναι που δεν σου λένε οι μαίες, ή κάποιος άλλος. Σου το λέμε εμείς, τώρα.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News