Αγαπητή «Α, μπα»: Πώς θα καταφέρω να μην πέσω ξανά στο ίδιο τριπάκι;

Α μπα, καλησπέρα.. 🙂 Eρχομαι σε ένα φοβερό δίλημμα, το οποίο όσο νωρίτερα αποτινάξω από πάνω μου, τόσο πιο ευχάριστα θα κυλήσουν τα νεανικά μου χρόνια. Εδώ λοιπόν, έρχεσαι εσύ, επειδή η δική μου πολιτική συνείδηση των πραγμάτων, δεν είναι αρκετά ώριμη για να το επεξεργαστώ. Υποκειμενικά μιλώντας, το δίλημμα στο οποίο βρίσκομαι, έχει ταμπέλα, και αυτή είναι “Αξιοπρέπεια ή Διακινδύνευση του εγωϊσμού μου”. Εμφανίζεται κάθε φορά που κάποιος μου αρέσει πολύ, και που βλέπω ότι και εκείνος με φλερτάρει. Και αυτό συμβαίνει γιατί βλέπω για παράδειγμα, ότι για εκείνον είναι ξεδιάντροπα αποδεκτό να με φλερτάρει ανοιχτά, ενώ όταν εγώ θέλω να ανταποκριθώ με το δικό μου τρόπο, νοιώθω ότι εκτείθομαι, όσο διακριτική και αν είμαι. (που βασικά, είμαι χαμηλών τόνων). Εχω δει αρκετές φορές -ειδικά όταν ο άλλος είναι πολύ εμφανίσιμος- να επιβεβαιώνεται ο ενστικτώδης φόβος μου ότι θα το καβαλήσει, και να κάνει ξαφνικά σπασμωδικές κινήσεις, ενώ απλά δε θα χρειαζόταν να τις κάνει. Ορισμένα αγόρια ξαφνικά την ψωνίζουν λες και τους ζητάς το χέρι, ενώ απλά ανταποκρίνεσαι ήπια, χωρίς να γίνεσαι φορτική. Ή μπορεί να μην έχεις πει και τίποτα απολύτως, απλώς να απαντάς, χωρίς να έχεις κάποια εξεζητημένη συμπεριφορα. Μετά εγώ, κλασσικά, ξενερώνω, γιατί εξαρχής το μόνο που θέλω, είναι να το αφήσω να κυλήσει φυσικά και όπου βγει, όχι να εξαναγκάσω κάποια κατάσταση. Ετσι απομακρύνομαι και κλείνομαι, γιατί δε θέλω να πληγωθεί ο εγωϊσμός μου. Έτσι εκείνοι πάλι πετάνε το μπαλάκι για να μη σε χάσουν, αλλά μετά ξέρεις ήδη το μοτίβο και κυλάει κάπως έτσι, χωρίς ποτέ να φτάσουμε ούτε καν στα προκαταρκτικά. Είναι σα να με κυνηγάει εκείνη η κατάρα μιας γνωστής φράσης που λέει “you follow me, to follow you, to unfollow me.” Και νοιώθω σαν εκείνη την άψυχη, στριμωγμένη στο τραπουλόχαρτο, ντάμα μπαστούνι. Με τις ασφυκτικές γραμμές, λες και άμα χαμογελάσω, θα με πλακώσει όλη η τράπουλα. Δηλαδή αν είναι να μεταμορφοθώ και σε φουσκωτή κούκλα, θα τους υποχρεώσω ρε παιδί μου, μη βγάζω και ταπεραμέντο προς τα έξω.. Οφείλω, ωστόσο, στο σημείο αυτό να παραδεχτώ, ότι η κατάσταση αυτή μου συμβαίνει μόνο όταν ένα αγόρι μου αρέσει ΠΟΛΥ, αλλά αφού αρχίσουν τα σπαστικά τους. (like a lot, που λέμε). Στην αρχή είμαι μια χαρα άνετη. Οταν είναι κάποιος που τον βλέπω πιο χαλαρά, είμαι πάντοτε φουλ ο εαυτός μου, γιατί συνήθως τα παιδιά αυτά είναι και πιο ισορροπημένα, οπότε και δε μου δημιουργούν τέτοια προβλήματα. Μετά εκείνοι σκαλώνουν αλλά εγώ δεεν έχω αυτή τη φλόγα πέραν του ότι περνάω καλά -τουλάχιστον από ένα σημείο και έπειτα. Πονάει πολύ να ξέρω ότι δεν περνάω ποτέ αδιάφορη σε κάποιον που μου αρέσει πολύ, αλλά για κάποιο λόγο σκαλώνει και μένει στα likes τα μυνήματα και τα σκαλωμένα βλέμματα θαυμασμού. Αφού τον βλέπω τον άλλον, και ξερω να αντιλαμβάνομαι ένα δυο πράγματα. Ώρες ώρες λέω αηδίες στον εαυτό μου, ότι θα προτιμούσα να μη με πρόσεχαν καν. Τώρα, όσο για τη γενικότερη κατάσταση στα ερωτικά μου, έχω υπάρξει σε σχέσεις με παιδιά που ταιριάζω, και η αλήθεια είναι ότι υπάρχει η ανταπόκριση που θα ήθελα. Δε θυμάμαι ποτέ να μη με έχει φλερτάρει κάποιος που εξαρχής μου αρέσει και κάπως, παντοτε, έχω καταλήξει σε κάποιο τετ α τετ, σε σχέση, ή σε κατάσταση με τα άτομα αυτά. Είναι όμως και δύο περιπτώσεις που ενώ υπήρχε πολύ ενδιαφέρον και από τις δύο πλευρές, η κατάσταση σκάλωσε, ίσως γιατί εγώ φερόμουν με επιφύλαξη. Είχα μάθει ότι και οι δύο έχουν πει σε φίλους τους ότι τους αρέσω, και οι δύο έκαναν πολύ φασαρία με το να δηλώνουν την παρουσία τους, όταν εμφανιζόμουν στο χώρο, και οι δύο ασχολούνται μαζί μου ακόμα, και τώρα που σου γράφω. Τον έναν τον έχω ξεπεράσει πολύ καιρό τώρα, ο άλλος έχει μείνει απωθημένο. Και οι δύο απεδείχθησαν πολύ επιπόλαιοι και εγωϊστές με μένα (φαντάζομαι ότι αυτό είναι το μοτίβο τους), και οι δύο προκάλεσαν τη μη αυθόρμητη και ψιλοαμυντική στάση μου. Φαύλος κύκλος, τον οποίο δυσκολεύομαι πολύ να ξεδιαλύνω. Ακόμα και τώρα, αναρωτιέμαι αν μετράει περισσότερο να το παίζω ντίβα σε τέτοια άτομα, μιας και δείχνουν να μην αξίζουν, από την άλλη όταν βλέπω να ασχολείται ο άλλος ακόμα.. θέλω απλά να τον προσεγγίσω. Ακόμα όμως και αν δεν προσεγγίσω τελικά τον συγκεκριμένο άνθρωπο, θέλω να ελαχιστοποιήσω τις πιθανότητες να πέσω στο ίδιο τρυπάκι, ξανά στο μέλλον. Eλπίζω να ήμουν κατατοπιστική. Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου, Mπερδεμένη :]

–Spectrum02

Ευχαρίστως να σου τα ξεμπερδέψω.

Σε γενικές γραμμές είχες όποιον ήθελες, εκτός από δυο που τελικά φάνηκε ότι δεν είναι του χεριού σου, και το φυσάς και δεν κρυώνει. Τώρα ψάχνεις τρόπους να βρεις πώς εξηγείται ότι δυο δεν σε ήθελαν όπως τους ήθελες εσύ, και επειδή δεν βρίσκεις απάντηση, νιώθεις «μπερδεμένη».

Δεν υπάρχει κανένα δίλημμα. Όπως και να φέρεσαι, πάντα θα συναντάς κάποιους ανθρώπους που δεν θα σε θέλουν.

(Η πολιτική μου συνείδηση σε τι βοηθάει την ερώτηση που έκανες;)

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News