Γεια σας!!!!! Διαβάζοντας κάποιες ερωτήσεις σχετικά με σχέσεις, γάμους, παιδιά, μου γυρνάει η εξής ερώτηση στο μυαλό: πώς κάποιος ξέρει ότι θέλει ή δε θέλει να κάνει παιδιά; Είναι κάτι που παίζει ρόλο με αυτά που λαμβάνει κάποιος από την οικογένεια του; Ξυπνάς μια μέρα και ξέρεις τι θες; Παίζει ρόλο ο σύντροφός; Έχει πολλές ευθύνες ένα παιδί κ δεν ξέρω αν ποτέ κάποιος θα μπορεί να είναι προετοιμασμένος γι αυτό που θα ακολουθήσει. Από την άλλη αν κάποιος δεν κάνει παιδιά πώς μπορεί να είναι σίγουρος για την απόφαση αυτή; Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις σας!
Τι έχει γίνει τελευταία και έρχονται συνέχεια ερωτήσεις που απαιτούν σιγουριά; Παιδιά, για τίποτα δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι, οπότε γενικώς, δεν είμαστε, ούτε αυτοί που κάνουν παιδιά είναι εντελώς σίγουροι, ούτε αυτοί που δεν κάνουν. Στην καλύτερη περίπτωση μπορούμε να πούμε ότι με τα δεδομένα που έχουμε ως τώρα, το πιο πιθανό είναι να μας ταιριάζει το Α ή το Β, αλλά ναι, μερικά πράγματα δεν τα έχουμε φανταστεί σωστά, δεν μπορούμε να τα φανταστούμε, μπορεί να μας βγει αλλιώς και να αλλάξουμε γνώμη. Έχει αλλάξει γνώμη κόσμος και κοσμάκης που έκανε παιδιά, άλλο που ελάχιστοι τολμούν να το παραδεχτούν.
Όχι, δεν ξυπνάς μια μέρα και ξέρεις τι θέλεις. Αλλά μερικοί ξέρουν καλύτερα τι θέλουν από άλλους, και ξέρουν πόσο πιθανό είναι να αλλάξουν γνώμη για κάτι, και αυτό έχει να κάνει με τον χαρακτήρα τους, με την ανατροφή τους, με χίλια δυο. Ο άνθρωπος που αγοράζει συνέχεια ρούχα που δεν φοράει ποτέ, είναι ας πούμε ενός είδους, ο άνθρωπος που φοράει ό,τι αγοράζει και μάλιστα μέχρι να το λιώσει, άλλου είδους, έτσι είναι και στην υπόλοιπη τους ζωή, συνήθως. Άλλοι είναι μονογαμικοί και το ξέρουν, άλλοι δεν μπορούν να αποφασίσουν ούτε τι θα φάνε το μεσημέρι. Και ο σύντροφος παίζει ρόλο, και η ανατροφή παίζει ρόλο. Τον μεγαλύτερο ρόλο για την ώρα τον παίζει η κοινωνία, πάντως. Αυτή τη στιγμή το default μας είναι να κάνουμε παιδιά, η άλλη επιλογή συναντά περισσότερες αντιστάσεις.
Αν δεν έχεις ιδέα τι θέλεις να κάνεις σχετικά με το θέμα, ίσως είσαι πολύ νέα, αλλά ίσως δεν ξέρεις τον εαυτό σου, και αυτό είναι πρόβλημα για όλες τις μεγάλες αποφάσεις που πρόκειται να πάρεις. Δεν μπορείς να παραδειγματιστείς από άλλους για αυτό το θέμα, είναι απολύτως προσωπικό, οπότε μέσα σου πρέπει να ψάξεις. Ξέρεις τι θέλεις, γενικώς, και πώς να το αποκτήσεις; Κάνεις τις απαιτούμενες προσπάθειες – και θυσίες – για να το αποκτήσεις; Όταν το αποκτάς, σου αρέσει, ή μονίμως απογοητεύεσαι, γιατί το περίμενες κάπως αλλιώς;
Με την ευκαιρία, έχετε διαβάσει αυτή τη συνέντευξη; Να τη διαβάσετε.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Το εχω ξαναγράψει και θα το λεω συνέχεια! Εγώ υποκλινομαι στις γυναίκες που δεν θελουν να κανουν παιδια και αναγκαζονται να υφίστανται αυτό το τρελό bullying απο γονείς θειαδες συναδέλφους.. Πριν κανα μήνα μου ελεγε η ξαδερφη μου για την κατακαημενη κολλητη της που δεν έχει παιδιά και της ειπα πως αυτη ειναι κατακαημενη που ψάχνει ανυπαρκτα προβληματα στους αλλους για να νιωσει η ιδια καλύτερα.! Ακομα να μου μιλησει απο τότε!!! (Ηθελα να το γραψω στο εγινα δυσαρεστη αλλα εδω κολλαει γάντι)
Εύγε! Αν δεν βαριέσαι, γράψτο κι εκεί, του αξίζει ξεχωριστός σχολιασμός 🙂
Οταν με ρωτουν γιατί είμαι σίγουρη οτι δεν θέλω παιδί, απαντώ οτι δεν μπορώ να το εξηγήσω…Είναι όπως όταν είσαι ερωτευμένος με κάποιον, απλά το νιώθεις εσυ, βαθιά μέσα σου..όσους λόγους να δώσεις, επιχειρήματα και εξηγήσεις ο αλλος δεν μπορεί νιώσει κάτι τοσο προσωπικό και εσωτερικό…
Εγώ πάλι είχα 6 λόγους (διαφορετικής φύσεως και διαφορετικής βαρύτητας ο καθένας) οι οποίοι, λειτουργώντας επικουρικά και αθροιστικά, δημιούργησαν ένα μπλοκ ακλόνητης συνειδητής βεβαιότητας.
Ευτυχώς βρήκα μια Γάτα η οποία ούτε και εκείνη ήθελε γατάκια…
Ξερω εναν τυπο (ας τον πουμε Cornelious) Στα 27 γνωρισε την πρωτη του μεγαλη του αγαπη.Εξ αρχης της ειχε πει οτι ο ιδιος δε θελει παιδια και αν η ιδια θελει καλυτερα να μην το προχωρισουν.Το προχωρισαν και η τυπισα 2 μηνες πριν παντρευτουν εμεινε εγκυος απο καποιον αλλο και χωρισανε. 4 χρονια αργοτερα γνωρισε μια αλλη γυναικα 10 χρονια μεγαλυτερη του. Τρελος ερωτας με προυποθεση να μην κανουν παιδια. Ζησαν μαζι 10 χρονια και χωρισαν γιατι αυτος γνωρισε μια γυναικα 10 χρονια μικροτερη(ας την πουμε Chloe).Ακομα πιο τρελος για την Chloe και παλι ξεκαθαρισε πως δε θελει παιδια. Η… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι πολύ πιθανό στα 25 να μη θέλεις παιδί, στα 30 να μη θέλεις ούτε ν’ακούσεις για παιδί, στα 35 να γουστάρεις με τρέλλα τη ζωή σου χωρίς παιδί και στα 40 να θέλεις και να το προσπαθήσεις. Ποτέ δεν είσαι εντελώς σίγουρος.
Η ανάγκη για σιγουριά μπορεί να προκύπτει, εν μέρει, από το πόσο βαριά ζυγίζουν οι συνέπειες των επιλογών μας. Λίγο ή πολύ ζούμε σε μια εποχή που έχουμε ελευθερία επιλογών: να παντρευτούμε ή όχι, να κάνουμε παιδιά ή όχι. Δεν μας επιβάλλονται αυτά όπως πχ γινόταν το 1800. Επομένως, αν πάρουμε μια τέτοια απόφαση και μας βγει άσχημα (πχ ο/η σύζυγος είναι τεμπέλης/μας έχει κάνει τάρανδο ή το παιδί μας έχει βγάλει την πίστη/έχουμε να κοιμηθούμε καλά χρόνια) κανένας δε θα μας λυπηθεί. Ήταν επιλογή μας, άρα να τα λουστούμε τώρα. Άρα, πριν πάρουμε τέτοια απόφαση, πρέπει να είμαστε σίγουροι… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ περίεργη αντίληψη για τις συνέπειες των επιλογών μας έχουν αυτές οι κυρίες. Κάνε μου αν θες τη χάρη να τις ρωτήσεις αν θα σηκώνονταν για ένα ηλικιωμένο άτομο, μιας που δεν ήταν συνειδητή επιλογή του να γεράσει. Μήπως σου πουν κανένα νόστιμο, όπως ότι έχει αν θέλει την επιλογή να πάει να πέσει από ένα γκρεμό, για να μην ζει ως ηλικιωμένος, ξέρω ‘γω. Αυτή η νοοτροπία, αν την επεκτείνεις, φτάνεις στον απόλυτο αναρχοκαπιταλισμό των libertarians, φάση «δεν σε εμποδίζω σε τίποτα αλλά δεν σε στηρίζω και πουθενά, όπως έστρωσες, κάτω το κράτος πρόνοιας». Πράγμα περίεργο για Ολλανδία… Αναρωτιέμαι… Διαβάστε περισσότερα »
Ενδιαφέρον που αναφέρεις το θέμα των ηλικωμένων. Τα τελευταία χρόνια έχουμε και συζητήσεις σχετικά με τη νομοθέτηση της ευθανασίας ηλικιωμένων σε περίπτωση που θεωρούν πως η ζωή του ‘έχει εκπληρωθεί’ (voltooid leven). Δεν είναι απαραίτητα άρρωστοι, απλά είναι πολύ γέροι και δεν βλέπουν πια κάποιο νόημα στο να ζουν. Τώρα αν δεν βλέπουν το νόημα αυτοί ή η οικογένεια/κοινωνία που πρέπει να τους φροντίζει είναι άλλο θέμα και φυσικά αντικείμενο των συζητήσεων. Επίσης, νομίζω πως συμβαίνει αυτό που λες στην τελευταία σου πρόταση. Η διαβίωση σε μια χώρα με λυμένα πολλά θέματα διαβίωσης, όταν και συ ο ίδιος ανήκεις σε… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι σίγουρα γουρα δε φαντάστηκα ότι θα μπορούσε να ισχύει για το σύνολο των Ολλανδών, γι’αυτό εξάλλου έγραψα “σε ορισμένους”. Άλλωστε και στην Ελλάδα σίγουρα υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις, που ζουν στην προστατευμένη φούσκα τους. Απλώς εδώ ισχύει κυρίως για τους πολύ πλούσιους, που δεν έχουν καν ανάγκη το κράτος. Ενώ εκεί μπορεί να ισχύσει και για πιο μεσαία εισοδήματα. Αλλά ΟΚ, είναι πάντα και ζήτημα προσωπικής ευαισθησίας και στοιχειώδους ενσυναίσθησης. Και ευγένειας, και πολλών άλλων…
Οπωσδήποτε, πολλά παίζουν ρόλο στο πως κάποιος αντιλαμβανεται την εφαρμογή και τις συνέπειες της έκφρασης “ο καθένας είναι ελεύθερος στο να κάνει αυτό που θέλει”. Μου έκανε επίσης εντύπωση πως το να μην σηκωθεί κάποιος στο τρένο για να δώσει τη θέση του σε μια έγκυο το θεωρούσαν εκδήλωση αγένειας προσωπικής του ατόμου που δεν σηκώθηκε. Το έβλεπαν ως θέμα κακών τρόπων του ατόμου, όχι ως κοινωνικό ζήτημα. Εγώ πάλι το βλέπω ως θέμα σεξισμού/ακύρωσης των αναγκών μιας εν δυνάμει ευάλωτης γυναίκας, μια πράξη που είναι εκδήλωση ενός ευρύτερου τρόπου σκέψης της κοινωνίας. Και εδώ πάλι κατάλαβα πως ο καθένας… Διαβάστε περισσότερα »
Α πάλι καλά μιμόζα, γιατί κόντευα να πιστέψω ότι θα θεωρούσαν αγενή την έγκυο που τους χαλάει τη ζαχαρένια στα ΜΜΜ. 😛 Αλλά βέβαια το να μην μπορούν να διαχωρίσουν την αστική ευγένεια από την κοινωνική αλληλεγγύη είναι απογοητευτικό για καλλιεργημένα, στη θεωρία, άτομα. Εδώ βέβαια υπάρχουν και οι περιπτώσεις που αναφέρει η lioness, οπότε τι να πεις.
Πολυ ενδιαφέρουσα κουβέντα, μιμοζα και iris! Επι τη ευκαιρία (και με συγχωρείτε που βγαίνω εκτός θέματος) μια και λόγω έλλειψης χρόνου δεν γράφω εδώ συχνά, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω, Iris, κάπως ετεροχρονισμένα, για το κείμενο που είχες γράψει πάνω σε αυτό το θέμα- το οποίο θα πρότεινα στη γράφουσα να διαβάσει πέρα απ τη συνέντευξη που λέει η Λένα (δεν ξέρω πώς μπορω να βάλω το λινκ εδώ). Κατά τη γνώμη μου, το κείμενο σου έπιασε τέλεια την ψυχολογία και τον τροπο/εξέλιξη της σκέψης κάποιου που δεν θέλει δικά του παιδιά. Η δική μου ιστορία είναι πολύ διαφορετική, παρόλα… Διαβάστε περισσότερα »
Σ’ευχαριστώ πολύ Sibylle!
Αυτο παίζει και στη Σκανδιναβια,Ιρις.Και στη Σουηδια και στη Δανια,παίζει πολυ αυτο.Θυμαμαι μια φορά,προσέφερα στο λεωφορείο ειχα προσφέρει τη θέση μου σε μια ηλικιωμένη και μόνο που δε με έβρισε,γιατι την θεώρησα «αδύναμη». Ειναι απο τις λίγες στιγμές που ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί και χωρίς να καταλάβω το γιατι!(Μου εξήγησαν ωστόσο μετα δυο ντόπιες κοπέλες ότι αυτο παίζει συνεχεια,για αυτο ισως και φαίνονται τόσο ατομιστες)
Είναι απλά η κουλτούρα των συγκεκριμένων ατόμων ή ίσως της χώρας. Νομίζω ότι επειδή δεν το έχουν περάσει είναι τόσο σκληρές. Εγώ ως νέα είχα αντίστοιχη στάση στο θέμα της δουλειάς. Επειδή εκείνη έλεγα επέλεξε να κάνει παιδιά, δεν θα κάνω εγω όλα τα ταξίδια κτλ. Κάτι για το οποίο ντρέπομαι πάρα πολύ τώρα. Εγώ πάντως έχω να το λέω για το πόσο με φρόντισε ο άσχετος κόσμος κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Στην Ελλάδα.
Έχω συναδέλφους, γιατρούς, που είναι της άποψης ότι δεν πρέπει να δίνουμε ιατρική βοήθεια πχ σε παχύσαρκους, ναρκομανείς, ασθενείς με HIV ή άλλα STDs, γιατί καθένας από αυτούς τα ‘θελε και τα ‘παθε. Εάν δε διώκονταν ποινικά για άρνηση ιατρικής βοήθειας, νομίζω θα είχαν αφήσει όντως κόσμο να πεθάνει. Γιατροί. Οπότε, τίποτα δε με σοκάρει πλέον.
Σκληρό ε; Καταλαβαίνω ως γιατρός να αρνηθείς μια θεραπεία επειδή έχει πολύ κακή πρόγνωση σε συγκεκριμένο ασθενή (πχ, να πω από το δικό μου επάγγλεμα, να βάλεις οδοντικό εμφύτευμα σε άνθρωπο με βαριά περιοδοντίτιδα που καπνίζει δυο πακέτα την ημέρα). Αυτό όμως διαφέρει από το να το αρνηθείς επειδή κάποιος “τα ήθελε και τα έπαθε”. Να παίξεις δηλαδή το ρόλο του δικαστή ηθικής.
Ναι, υπάρχουν διάφορες βαθμίδες στήριξης ενός ασθενούς, ξεκινώντας από το κάνουμε τα πάντα, διασωλήνωση, ΜΕΘ κλπ, μέχρι διακοπή της σίτισης (για τις ΗΠΑ το ξέρω αυτό, όχι στην Ελλάδα) ή μη μετάγγιση. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο που να κατοχυρώνει το γιατρό για το μέχρι πού θα φτάσει θεραπευτικά και υποστηρικτικά, και είναι ένα πολύπλοκο συνονθύλευμα πολλών παραγόντων η απόφαση θεραπευτικού πλάνου, με πολλά πολλά ηθικά διλήμματα. Αυτό βέβαια απέχει από το να έρθει πχ ένας παχύσαρκος με εγκεφαλικό και να πεις “πωω με τον μ@λ@κ@, τρώει, καπνίζει, τα θελε και τα παθε, γιατί να χάσω εγώ τώρα την… Διαβάστε περισσότερα »
Ε χμ lioness δεν είναι ότι διαφωνώ, αλλά με τα εν δήμω ορισμένων διαταραγμένων καταλήγει κάπου ο κόσμος να δυσπιστεί και δυστυχώς θα δυσπιστήσει και προς το πρόσωπό σου
Τι εννοείς με αυτό? Εμένα περιμένει όποιος είναι να δυσπιστήσει απέναντι στους γιατρούς για να δυσπιστήσει? Τα εν οίκω μη εν δήμω του κλάδου είναι αυτά που ξέρει ήδη ο κόσμος όλος. Ότι ΚΑΠΟΙΟΙ, το τονίζω, κάποιοι γιατροί, δε σέβονται τον συνάνθρωπό τους, βλέποντάς τον με οικονομικά/ κερδοσκοπικά κριτήρια (βλ φακελάκι), ή και ρατσιστικά, όπως περιγράφω πιο πάνω.
Μην αρπάζεσαι, με λευκή σημαία ήρθα. Λέγοντας προς το πρόσωπό σου δε θα μπορούσα να εννοώ εσένα προσωπικά αλλά ως γυναίκα που πρέπει να μοχθήσεις διπλά για να αποδείξεις την αξία σου σ’αυτό το χώρο. Καμία δουλειά δεν είναι αδιαπέραστη από ρατσισμό. Αλλά μόνο ένας διαταραγμένος νους που έχει επιλέξει αυτό το επάγγελμα θα σκεφτεί και θα δηλώσει να ψοφήσει ο παχύσαρκος ή ο θεριακλής. Δε λέω ότι δεν υπάρχει αυτός, αλλά δε μπορώ να μην έχω ενστάσεις όταν το παρουσιάζεις ως κάτι casual ενώ μόνο casual δεν είναι. Χρησιμοποίησες αρκετές φορές πληθυντικό, πόοοσους πια τέτοιους έχεις πετύχει; Φίλτρο, λέω… Διαβάστε περισσότερα »
Ο πληθυντικός προφανώς και χρησιμοποιείται όταν μιλάμε για παραπάνω από ένα άτομο. Και προφανώς δε μιλάω για ένα άτομο, αλλά παραπάνω από ένα. Αυτό απέχει από το να λες ότι το παρουσιάζω σαν κάτι casual. Σε κανένα από τα δύο μου σχόλια δεν υπονόησα ότι είναι αρκετοί, πολλοί, πάρα πολλοί ή ολόκληρος ο ιατρικός κλάδος, ούτε ότι είναι casual, ότι συμβαίνει καθημερινά, ότι είναι κάτι συνηθισμένο. Γράφω: ” έχω συναδέλφους γιατρούς που…”. Συγκεκριμένα, είναι 4 άτομα τα οποία γνωρίζω εγώ, τόσους “τέτοιους” έχω πετύχει, για να σου απαντήσω και στην απορία σου ποοοοοσους πια τέτοιους έχω πετύχει. Φίλτρο σε τι?… Διαβάστε περισσότερα »
Κανείς δε μίλησε για χαλί. Φίλτρο στη σκέψη σου. Αν στο χώρο που κινείσαι βλέπεις και μετράς μόνο αρνητικά, αν σου είναι πιο σημαντικό να δείξεις και να υπεραναλύσεις τον διαταραγμένο, πώς να στο πω, δεν εξυψώνεσαι, γιατί πρώτη εσύ απαξιώνεις με αυτό τον τρόπο το επάγγελμά σου, τους κόπους σου, τις αγωνίες σου και τα ξενύχτια σου. Αν δεν το αντιλαμβάνεσαι, λυπάμαι ειλικρινά
Καλό θα ήταν να αποφεύγουμε να κάνουμε ψυχανάλυση και γενικεύσεις από 1-2 σχόλια, καθώς και παραινέσεις για φίλτρο στη σκέψη. Δε με γνωρίζεις ώστε να ξέρεις εάν στο χώρο που κινούμαι βλέπω κι μετράω μόνο τα αρνητικά, ούτε εάν μου είναι πιο σημαντικό να υπεραναλύω τον διαταραγμένο, δεν ξέρεις τη ζωή μου, τις εμπειρίες μου, τις σκέψεις μου. Ανέφερα μία μεμονωμένη, μειοψηφική πτυχή του επαγγέλματός μου, που σχετιζόταν με το αρχικό σχόλιο. Εάν σε άλλο σχόλιο/ post κρίνω πως κολλάει να αναφέρω κάποια θετική μου εμπειρία, θα την αναφέρω. Δεν απαξιώνω το επάγγελμά μου, ούτε τον κόπο μου, ούτε τα… Διαβάστε περισσότερα »
Πραγματικά δεν κατάλαβες τίποτα και ίσως εύλογα, μιας και προσπάθησα δυσανάλογα πολύ να αποφύγω να χαρακτηρίσω ανεύθυνη τη στάση σου. Προσβλητικό είναι αυτό που κάνεις εσύ στο επάγγελμά σου και στους συναδέλφους σου. Όταν βγαίνεις και γράφεις προστατευμένη πίσω από την ανωνυμία σου ότι “εγώ ΩΣ ΓΙΑΤΡΟΣ έχω να αναφέρω πως συνάδελφοί μου (τέσσερις λες, που μεταφράζεται στο 1/2-1/3 του δυναμικού μιας κλινικής) λένε ώχου να πα να ψοφήσει (sic) ο χοντρός και ο καπνιστής σιγά μην ασχοληθώ καλά να πάθει”, και έχεις απευαισθητοποιηθεί τόσο που “δε σε σοκάρει”, δε θα σου κάνω καμία ψυχανάλυση αλλά θα πω με κάθε… Διαβάστε περισσότερα »
Έχουμε πραγματικά χάσει την μπάλα εδώ. Θα σε παρακαλούσα να ξαναδιαβάσεις όλα τα σχόλιά μου, από το αρχικό μέχρι τώρα. Βγάζεις εξαιρετικά εύκολα συμπεράσματα και γίνεσαι οριακά επιθετική. Καλύτερα να έλεγες από την αρχή την άποψή σου, ότι με θεωρείς ανεύθυνη και προσβλητική, και για ποιο λόγο. Έχεις αναλωθεί σε τόσα μηνύματα (με λευκή σημαία πάντα, έτσι?) για φίλτρα στη σκέψη, μη επικέντρωση στα αρνητικά, ότι πρέπει να μοχθήσω διπλά σαν γυναίκα στον χώρο, για να καταλήξεις στην εξ αρχής άποψή σου, ότι προσβάλλω τον κλάδο και είμαι ανεύθυνη πίσω από την ανωνυμία μου, άποψη την οποία όπως λες, πάλεψες… Διαβάστε περισσότερα »
Βρε καλό μου κορίτσι σου το λέω εντίμως, δεν έκανα καμία προσωπική επίθεση, δεν έβγαλα κανένα αυθαίρετο συμπέρασμα. Δε σε χαρακτήρισα ανεύθυνη, είπα ότι η συγκεκριμένη τοποθέτησή σου είναι ανεύθυνη, αν δε βλέπεις διαφορά μεταξύ των δυο λυπάμαι, αλλά είναι τεράστια. Αν είχα βγάλει κάποιο συμπέρασμα δε θα σου μιλούσα εξαρχής με ευγένεια, διακριτικότητα και καλή προαίρεση (ναι ήθελα να πιστεύω ότι απλώς σου διέλαθε μια ατυχής ήξεις αφήξεις διατύπωση εν τη ρύμη), όμως χαρακτήρισες την ευγένεια φιοριτούρα και μόνο ο διάολος δε με πήρε επειδή θα προτιμούσες τελικά να είχα βγάλει αυθαίρετα συμπεράσματα και εξαρχής να σου γράψω αγενώς… Διαβάστε περισσότερα »
Μια προσθήκη επειδή βλέπω ότι εκ παραδρομής μου αποκόπηκε το πιο σημαντικό:
η ρητορική μίσους διώκεται σύμφωνα με τον αντιρατσιστικό νόμο. Οπότε μην αναρωτιέσαι τι να καταγγείλεις. Αυτά.
Αυτό που ξυπνάς μια μέρα και ξέρεις τι θες, μην το γελάς καθόλου. Όχι σε σχέση με την τεκνοποίηση, γενικά, μπορεί να έρθει η μέρα που κάτι θα έχει προηγηθεί, μπορεί μικρό ή μπορεί μεγάλο, που θα σε κάνει- όχι θα σε αναγκάσει αλλά που θα συντελέσει στο- να αλλάξεις γνώμη, για κάτι που πριν ήσουν βέβαιη/ος.
Πιστεύω όσοι είναι εντελώς σίγουροι για κάτι, μπορούν να φανταστούν τον εαυτό τους υπό οποιεσδήποτε συνθήκες και σε κάθε σενάριο που σκέφτονται υπό διαφορετικές συνθήκες, δεν μπορούν να διανοηθούν ότι θα έπαιρναν άλλη απόφαση.
Το μόνο που ξέρω ότι θέλω και θα θέλω κάθε μέρα που ξυπνάω είναι ένας καφές. Πάντως η σιγουριά είναι σαν τον οργασμό. Όταν το νιώθεις, το ξέρεις. Το πως θα γίνει να αποκτήσεις τη σιγουριά είναι εντελώς άλλο θέμα, και δςν μπορεί να σου πει κανείς τίποτα για αυτό. Εγώ είμαι σίγουρη μονο για τον καφέ μου. Έχω υπάρξει σίγουρη και για αποφάσεις, αλλά μου φαίνεται πως μου ήρθε αυθόρμητα. Δεν ξέρεις τι είναι αυτό που θα σε προσανατολισει στην μια ή την άλλη απόφαση. Μια φίλη μου ήξερε πως δεν ήθελε παιδιά. Της είχαν πει πως έχει ενδομητριωση,… Διαβάστε περισσότερα »
Και γω δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου κάποια μέρα να μην θέλει καφέ. Ούτε στα 100.
Αυτό με την σιγουριά πάντως…
Δηλαδή πως θα ήταν η ζωή σου αν ήξερες σίγουρα πως θα αποτύχεις σε αυτό που ετοιμάζεις; Αν ήξερες σίγουρα πως ο σύντροφος σου θα σε απατήσει; Αν ήξερες σίγουρα ότι θα πεθάνεις σε 3 μήνες; Κλπ κλπ κλπ
Εγω πάντως συγνώμη αλλά τέτοια σιγουριά με τρομάζει..
Η σιγουριά δεν έχει να κάνει με εγγυήσεις για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, έχει να κάνει με την απόφαση να κάνεις σε μια δεδομένη στιγμή ένα βήμα προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, ή να παραμείνεις στο σημείο που βρίσκεσαι, γνωρίζοντας πως δε μπορείς να ξέρεις τι θα συμβεί σε καμία από τις δύο περιπτώσεις.
Έτσι όπως το αναφέρει η γράφουσα πάντως εννοεί να είναι σίγουρη ότι είναι η σωστή επιλογή και δε θα το μετανιώσει
Mongrel δε σε γνωριζω αλλα σε ευχαριστω παρα πολυ προσωπικα για αυτο το σχολιο. Μολις λυθηκε ενας κομπος στο στομαχι. Μακαρι καποια στιγμη να μπορεσω να εξηγησω. Να εισαι καλα
Ακριβως έτσι mongrel. Σε φράση οτι παίρνω μια απόφαση κ είμαι έτοιμος να αναλάβω τις ευθύνες της απόφασής μου. Κάπως έτσι το έχω στο μυαλό μου.
Από μικρή έλεγα οτι δεν θέλω παιδιά και είναι κάτι που δεν έχει αλλάξει. Πέρα απο τους κλασικούς “όταν μεγαλώσεις θα αλλάξεις γνώμη”, το μεγαλο σοκ ήρθε όταν σε μια συζήτηση με τον συντροφο μου είπε ” εγώ στα επομενα 5 χρόνια θέλω να κάνω παιδι” και εκεί πάγωσα είναι αλήθεια και συνειδητοποίησα πόσο μεγαλο θέμα είναι αυτό. Ακόμα δε θέλω, αλλά με έβαλε σε πολλές σκέψεις :/
Κι εγώ που αποφάσισα κάποια στιγμή να κάνω παιδιά και γενικά ήταν κάτι που υπήρχε στο πλάνο της ζωής μου και δεν το είχα κρύψει ποτέ, έχω βρεθεί πολλές φορές να πρέπει να απαντήσω το γιατί ήθελες παιδί και πώς ήσουν σίγουρη και πότε ήσουν σίγουρη και όλα αυτά. Είναι από αυτά τα πράγματα που απλά τα νιώθεις και δεν μπορείς πάντα να τα δικαιολογήσεις ούτε να επιχειρηματολογήσεις.