Αγαπητή «Α, μπα»: Πώς προχωράς όταν νιώθεις ότι δεν πήρες μια απάντηση που να σου αξίζει;

Αγαπητή α μπα, ακολουθεί σεντόνι κεντητό! Είμαι 28 και πρόσφατα χωρισμένη από τριετή σχέση και ενός έτους συγκατοίκηση. Ένα “ωραίο” βράδυ, μετά τη δουλειά, χωρίς να έχουν προηγηθεί προηγούμενες περίεργες συμπεριφορές, χωρίς να υπάρχουν καυγάδες, αντιθέτως, με κοινά σχέδια, με έρωτα, με γέλιο, με αγάπη (έτσι το έβλεπα εγώ και όλοι οι υπόλοιποι, συγγενείς, φίλοι δικοί μου και δικοί του, στους οποίους δεν είχε πει τίποτα). Η αιτία, ότι δεν ήταν καλά, καιρό πριν (αλλά δεν ξέρει ακριβώς από πότε και γιατί), ότι με αγαπάει σαν φίλη και ότι δεν ταιριάζουμε. Στο ερώτημα γιατί έδειχνε – όχι μόνο έλεγε- το ακριβώς αντίθετο, η απάντηση ήταν “προσπαθούσα”. Προσπαθούσε, κανονιζοντας διακοπές, επισκέψεις σε γονείς και φίλους, παροτρυνοντας με να δεχτώ δουλειά κοντά στο σπίτι μας (όπως και έκανα), αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο παιδιού (!!!), δηλώνοντας μόλις το προηγούμενο βράδυ που ήμουν πιεσμενη λόγω δουλειάς, “εσύ να μην ανησυχείς, εσύ έχεις εμένα” και άλλα πολλά, πάρα πολλά. Στο ερώτημα αν έλεγε ψέματα λοιπόν αυτόν τον καιρό που “προσπαθούσε”, η απάντηση ήταν όχι. Να σημειώσω ότι δύο χρόνια πριν είχε προηγηθεί αντίστοιχα απότομος χωρισμός και επιστροφή του δυο μήνες μετά, με δικαιολογία ότι δεν εννοούσε ό,τι είχε πει (τα ίδια που είπε τώρα), ότι τα είπε για να μην ζητήσω εξηγήσεις, χρησιμοποιώντας το – δύσκολο ομολογουμένως – παρελθόν του ως τον λόγο που δεν μπορεί να εμπιστευθεί τους ανθρώπους, και δηλώνοντας ότι μαζί μου βρήκε το αληθινό που δεν πίστευε ότι υπάρχει και ότι αυτή θέλει να είναι η ζωή του πια. Έφυγα το ίδιο βράδυ, βρήκα σπίτι, μετακόμισα, πήγα σε ειδικό και τα έθεσα όλα (το παρελθόν του, το δικό μου, τη σχέση μας) και η απάντηση που έλαβα είναι να μην ψάχνω το γιατί, γιατί δεν θα το λάβω ποτέ από έναν τέτοιο ανθρωπο. Το ερώτημα είναι πώς προχωράς με αυτό, όταν εσύ έχεις μάθει να εξηγείς και να αναλύεις και να εμπιστεύεσαι; Πώς προχωράς όταν νιώθεις ότι δεν πήρες μια απάντηση που να σου αξίζει από έναν άνθρωπο που έζησες μαζί, που ήσουν ίσως ο καλύτερος του φίλος, που δήλωσε στο τέλος ότι είσαι από τους καλύτερους ανθρώπους που έχει γνωρίσει; Πώς προχωράς με αυτό το τεράστιο “γιατί”;

Ο ειδικός δεν σου έδωσε απάντηση στο πώς προχωράς μετά το γιατί. Σου είπε να μην ψάχνεις το γιατί. Βλέπω ότι αγνοείς την συμβουλή, και συνεχίζεις να ρωτάς.

Γιατί τι; Γιατί αυτός ο άνθρωπος είναι έτσι όπως είναι; (η απάντηση είναι «για πολλούς, πάρα πολλούς λόγους, γενετικούς και περιβαλλοντολογικούς). Ή ρωτάς «γιατί να το πάθω εγώ αυτό;» Η απάντηση σε αυτό είναι «γιατί όχι εσύ;» Η ερώτηση είναι «πώς προχωράς μετά από ένα τέτοιο στραπάτσο;» Όπως προχωράμε όλοι μετά από στραπάτσα. Πληγωμένοι, αλλά τελικά όρθιοι.

Δεν είχες λόγο να πιστεύεις ότι δεν εννοεί αυτά που λέει, ούτε είχες λόγο να τον περιμένεις στη γωνία. Εμπιστεύτηκες – καλά έκανες. Δεν είναι δικό σου το πρόβλημα ότι «προσπαθούσε» χωρίς να το νιώθει, ό,τι κι αν εννοεί τέλος πάντων (δεν είναι δική σου δουλειά να καταλάβεις τι ακριβώς έκανε και γιατί το έκανε). Η ανάλυση σου δεν ήταν σωστή, δεν θα είναι η πρώτη φορά που έκανες τέτοιο λάθος, δεν γίνεται να μπεις μέσα στο κεφάλι του άλλου. Δεν είναι δικό σου το πρόβλημα, ξανά. Το δικό σου πρόβλημα είναι ότι το πήρες ως προσωπική αποτυχία, και κάπου πιστεύεις ότι κάποιος σου χρωστάει μια εξήγηση. Δεν υπάρχει εξήγηση που θα σε ικανοποιήσει. Εκτός αν θέλεις μια εξήγηση τύπου του έκαναν πλύση εγκεφάλου εξωγήινοι. Μερικές φορές οι άνθρωποι φέρονται σκάρτα, μερικές φορές με την θέληση τους, μερικές φορές επειδή απλώς δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Αν όντως δεν μπορεί να εμπιστευτεί ανθρώπους, και πάλι, δεν είναι δικό σου το πρόβλημα. Εσύ μπορείς, οπότε, ωραία. Εσύ καλά είσαι, γιατί όντως είναι θέμα ικανότητας να μπορείς να εμπιστευτείς. Πρέπει όμως και να έχεις την ικανότητα να πας παρακάτω, αν έχεις εμπιστευτεί τον λάθος άνθρωπο. Αυτή η ικανότητα, όπως όλες, χτίζεται με την εμπειρία. Τώρα αυτή είναι η δουλειά που πρέπει να κάνεις.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News