Πως μπορούμε να βάζουμε όρια σε αυτά που μας λένε οι κολλητοί του αγοριού μας; Κανονικά θα έκλεινα 3 χρόνια σχέσης σε έναν μήνα, ωστόσο υπήρξε ένα διάστημα 9 μηνών που ήμασταν χωρισμένοι με το αγόρι μου. Ο λόγος που χωρίσαμε ήταν επειδή τον τελευταίο καιρό υπήρχε μια φθορά που μας έκανε να τσακωνόμαστε συνέχεια, ακόμη και για μικροπράγματα, η οποία αν δεν σταματούσε, σίγουρα θα γεννούσε ξανά και ξανά άλλα προβλήματα, με αποτέλεσμα να χωρίζαμε με άσχημο τρόπο. Εν ολίγοις είχε κουράσει. Έτσι, πήρα την απόφαση να δώσω τέλος πριν δω ένα τραγικό φινάλε. Δεν μου ήταν ευχάριστο αλλα ένιωσα μια ανακούφιση, γιατί στο διάστημα πριν το πάρω απόφαση ήμουν πραγματικά χάλια. Το κακό είναι ότι τον πλήγωσα πολύ…πιο πολύ από ότι φανταζόμουν. Στο μεταξύ έκανε πολλές προσπάθειες για να τα ξαναβρούμε, δίχως ανταπόκριση από εμένα. Ωστόσο τον Αύγουστο τον πλησίασα εγώ, ώστε να είμαστε πάλι μαζί . Ένιωθα ειλικρινά ότι μου έλειπε πολύ και αυτό που είχαμε αλλά και ο ίδιος. Από τότε όλα καλά…φτάνουμε όμως στο σήμερα. Προσπαθώ να είμαι τέλεια σε όλα, είναι σαν να προσπαθώ να επανορθώσω για τότε. Προσπαθώ να κερδίσω ξανά την εμπιστοσύνη τη δική του αλλά και των δικών του ανθρώπων και νομίζω τα έχω καταφέρει ως τώρα. Σήμερα κάνοντας μια συζήτηση γύρω από τα προσωπικά του κολλητού του (έχει μια σχέση λίγων μηνών και θέλει να χωρίσει, όχι όμως τώρα που πλησιάζει το Πάσχα, για να μην της χαλάσει τις γιορτές), εκείνος ( ο κολλητός του ) με αποκάλεσε άκαρδη που άφησα τότε τον φίλο μου πριν τα Χριστούγεννα, και μάλιστα το ειπε μπροστά στον ίδιο και στον αδερφό του. Ο τρόπος που το είπε ήταν πολυ απότομος και πικρόχολος. Εκείνη την στιγμή θύμωσα αρκετά. Του εξήγησα πως είναι ένα θέμα που αφορά εμένα κι εκείνον και να μην ξαναπεί κάτι τέτοιο. Ωστόσο εκείνος “χαριτολογώντας” μου είπε να σκάσω και να ακούσω αυτά που έλεγε. Εννοείται πως αν μου μετρούσε κανείς την πίεση εκείνη την ώρα θα ήταν στο 20. Του είπα να μην το συνεχίσει και απορούσα γιατί ο φίλος μου δεν με υπερασπίστηκε. Εκείνος, αργότερα που απάντησε πως αν μιλούσε θα έκανε χειρότερα τα πράγματα και θα τσακωνόταν με τον φίλο του. Μήπως υποσυνείδητα συμφωνούσε μαζι του και γι’αυτο δεν πήρε θεση; Μήπως έκανα λάθος που του μίλησα; Ένιωσα ανυπεράσπιστη και μέσα μου ακόμα έχω τύψεις για τότε παρόλο που ήταν μια συνειδητή επιλογή και αναγκαία… Τον αγαπώ πολύ, περισσότερο από πριν κι αυτό γιατί τον εκτίμησα βαθύτερα ύστερα από τις προσπάθειες που έκανα να βρω κάτι καλύτερο από εκείνον στο διάστημα που ήμασταν χώρια, όμως διαπίστωσα πως δεν μπορώ. Βλέπουμε πολύ σοβαρά τη σχέση μας, όμως νιώθω πως η απόφαση μου για τότε, μου εχει στοιχίσει… Είναι έτσι;
–Δήμητρα
Ε ναι, σου έχει στοιχίσει. Τι περίμενες να γίνει; Τον πλήγωσες. Η σχέση σας μετά από ένα χωρισμό δεν είναι δυνατόν να γυρίσει στα προηγούμενα, είναι μια νέα σχέση. Ο λόγος δε για τον οποίον χώρισες, και για τον οποίον μετά γύρισες, είναι άλλος ένας παράγοντας που σου στοιχίζει. Έφυγες για να βρεις καλύτερο, και γύρισες γιατί τελικά δεν βρήκες καλύτερο. Αν ξέρει αυτός την διαδικασία, δεν είναι ό,τι πιο ανεβαστικό μπορεί να του συμβεί. Μπορεί να ήταν αναγκαίο για σένα, αλλά ο άλλος ζει την ιστορία από την δική του πλευρά, και η δική του πλευρά έχει μέσα πολλή απόρριψη. Δεν θα την ξεχάσει τόσο εύκολα.
Αυτό, τώρα, είναι άσχετο με το πότε αποφάσισες να χωρίσεις, πριν το Πάσχα ή μετά του Αγίου Πνεύματος. Ο φίλος του έκανε προβολή σε κάτι που θεωρεί σημαντικό μόνο ο ίδιος – δεν συμφωνούν όλοι με την άποψη αυτή, ας πούμε εμένα μου φαίνεται έως γελοία. Αυτό που δείχνει το περιστατικό είναι ότι ο κολλητός του έχει την άνεση και το θάρρος να σου πει «σκάσε» μπροστά σε κόσμο. Είναι πιθανό να έχει αποκτήσει αυτή την άνεση λόγω του χωρισμού σας, ναι. Οι δικοί του άνθρωποι όμως αντιδρούν μόνο σε αυτά που τους λέει ο ίδιος. Δεν έχεις με αυτούς το πρόβλημα, αλλά με τον φίλο σου. Αν αισθάνεται ότι δεν μπορεί να σε εμπιστευτεί, πρέπει να το ξέρεις. Δεν μπορείς να τον πιέσεις, δεν μπορείς να το απαιτήσεις, πρέπει να περιμένεις να γίνει, όχι κάνοντας υπερβολικές προσπάθειες. Αν είναι να πειστεί, θα πειστεί από το χρόνο, από την συνεχή σου παρουσία, από τη συνέπεια.