Γειά σου Λένα! Έχω μια φίλη από τα φοιτητικά μου χρόνια, την οποία επισκέπτομαι στην πόλη της περίπου 3-4 φορές το χρόνο. Έχει τρία αγοράκια ηλικίας 6, 3, και 2 χρόνων. Το μεσαίο είναι στο φάσμα του αυτισμού. Όταν λοιπόν την επισκέπτομαι περνάω αρκετή ώρα παίζοντας και μιλώντας με τα 2 παιδιά, τα οποία είναι κυριολεκτικά κρεμασμένα επάνω μου. Ο Γ. ποτέ δεν ενδιαφέρεται για το παιχνίδι μας κι όσες φορές προσπάθησα να επικοινωνήσω μαζί του είτε αδιαφόρησε, είτε ενοχλήθηκε. Και ρωτάω πρέπει να κάνω κάποια παραπάνω προσπάθεια; Αν ναι ποια; Πλέον τον χαιρετώ και του προσφέρω ότι έχω για εκείνον –παιχνιδάκι, γλυκό κλπ- κι έπειτα αφοσιώνομαι στα άλλα δυο παιδιά και στη φίλη μου. Εάν έρθει να κάτσει μαζί μας θα του απευθύνω το λόγο και θα προσπαθήσω να τον συμπεριλάβω (πχ να του δώσω ένα ρόλο στο παιχνίδι), πιο πολύ όμως διαδικαστικά είναι η αλήθεια, καθώς δεν συμμετέχει ουσιαστικά και εντός λεπτών αποχωρεί. Τις συμπεριφορές όπως ουρλιαχτά, χτύπημα κεφαλιού συνεχόμενα, πέταμα των παιχνιδιών δεξιά κι αριστερά, ενώ στην αρχή τις αντιμετώπιζα όπως και στα άλλα δύο παιδιά, πλέον τις αγνοώ. Δηλαδή εάν πετάξει με δύναμη ένα παιχνίδι κάτω κάποιος θα σχολιάσω ότι έκανε θόρυβο ή ότι μπορεί να σπάσει κλπ. Εάν το πετάξει ο Γ., που συνήθως πετάει τα πάντα και πολλές φορές, δε θα κάνω κάποιο σχόλιο στον ίδιο. . Ακόμα είναι μικρούλης και δεν έχει καθόλου λόγο. Θα περάσει πολλή ώρα χαζεύοντας στην τηλεόραση παιδικά. Να κάθομαι δίπλα του έστω αμίλητη; Να του μιλάω κι ας φεύγει από κοντά μου; Δε θέλω να νιώσει αμήχανα κι η μαμά του, ότι μιλάω, προσπαθώ κι ο ίδιος δεν έχει κάποια επαφή. Νιώθω λίγο αμήχανα και η ίδια να μιλάω κανονικά, ενώ δεν έχω καν οπτική επαφή καθώς την αποφεύγει. Έχω αυτήν τη συμπεριφορά γιατί όσο προσπαθώ να του μιλήσω ή φερθώ όπως στα άλλα παιδιά, τόσο δυσανασχετεί. Δεν αγκαλιάζω ή φιλάω κανένα από τα τρία αν δεν τα ρωτήσω πρώτα, τον Γ. όμως έπαψα να τον ρωτάω πια-ποτέ δεν απαντάει, και το κάθε άγγιγμα τον ζορίζει. Φοβάμαι ότι αν συνεχίσω να έχω αυτή τη συμπεριφορά ώστε να μην τον ζορίζω, θα είναι σαν να τον θεωρώ αόρατο και αυτό πολύ με στεναχωρεί. Δε θέλω να έχω μόνο ένα γεια ερχόμενη κι ένα φεύγοντας, δε θέλω να νιώσει διαχωρισμό, ούτε ο ίδιος, ούτε φυσικά και η μαμά του. Τι με συμβουλεύετε λοιπόν Λένα και σχολιαστές; Προσωπικές εμπειρίες θα βοηθούσαν πάρα πολύ.
–Σ.
Δεν θα σε βοηθούσαν προσωπικές εμπειρίες, ούτε οι συμβουλές αγνώστων. Αυτό το θέμα είναι ιατρικό και σοβαρό, δεν είναι δυνατόν να ζητάς συμβουλές από ανθρώπους που δεν ξέρεις τι ξέρουν, τι έχουν καταλάβει από αυτά που ξέρουν, και τι αποτελέσματα είχαν αυτά που έκαναν. θα σε βοηθούσε να διαβάσεις βιβλία ή επιστημονικά άρθρα για το τι είναι σωστό και τι λάθος, και θα σε βοηθούσε αν μιλούσες με τη φίλη σου για τον αυτισμό, για την δική της εμπειρία, για τις δικές τις μεθόδους, και να ζητήσεις συμβουλές από τον άνθρωπο που τον αφορά άμεσα και είναι κοντινός σου άνθρωπος.
Έχει πολύ διάβασμα το πράγμα. Θα ήταν καλή ιδέα να διάβαζες και να συζητούσες μετά με τη φίλη σου αυτά που έμαθες. Φυσικά, δεν είναι απαραίτητο να κάνεις διατριβή. Προτείνω αυτό κι αυτό.
Ξανά, αυτό που δεν προτείνω, είναι να ζητάς προσωπικές εμπειρίες και συμβουλές από τυχαίους ανθρώπους, εκτός αν μιλάς με εξακριβωμένο ειδικό για το σχετικό θέμα ή με άνθρωπο που γνωρίζεις προσωπικά και ξέρεις ότι ξέρει.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Θα μιλήσω επειδή κάτι ξέρω. Το πρώτο, βασικότερο και που δεν πρέπει να παραβλέψεις είναι ότι η μάνα του συγκεκριμένου παιδιού περνάει το δικό της Γολγοθά. Η δική σου στάση πρέπει να είναι όπως με έναν άνθρωπο που περνάει πένθος. Γιατί περνάει ένα πένθος (και θα της πάρει χρόνια να το αποδεχτεί και να το διαχειριστεί). Να την ακούς, να μην μιλάς, να μην της λες “διάβασα αυτό, άκουσα εκείνο, λένε για την τάδε μέθοδο” κλπ. Τα έχει ψάξει πολύ πριν από σένα. Τα σκέπτεται, είναι ακόμα σε μια ασάφεια (το πάρα πολύ κακό που συμβαίνει με την ΔΑΔ είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ ωραίες και ουσιαστικές οι συμβουλές σου, Καραβάν! Εγώ θα επιμείνω στο ότι καλό θα είναι να τον καλεί στο παιχνίδι με τα αδέρφια του. Πολλές φορές το ίδιο το παιδί χρειάζεται επιπλέον παρότρυνση για να μπορέσει να συμμετάσχει σε μια ομάδα, ακόμη κι αν πρόκειται για τα αδέρφια του.
Δες και αυτό:
http://perieidikisagogis.blogspot.com/2018/07/blog-post.html
Είναι υλικό κυρίως για εκπαιδευτικούς, αλλά νομίζω θα σου φανεί χρήσιμο να ρίξεις μιας ματιά.
Η φίλη σου είναι πράγματι τυχερή που έχει για φίλη έναν τόσο ευαισθητοποιημένο άνθρωπο.
Συμπληρωματικά, μπορείς να παρακολουθήσεις και την σελίδα “η ζωή μου με τον Γιάννη”
Η Λένα έχει δίκιο. Νομίζω ότι το πιο απλό είναι να μιλήσεις με τη φίλη σου και μου κάνει εντύπωση που δεν το έχεις κάνει ήδη. Είναι η μητέρα του παιδιού και σίγουρα ξέρει ποια αντιμετώπιση θέλει το παιδί της. Φαντάζομαι ότι θα έχει συμβουλευτεί κάποιον ειδικό οπότε θα μπορέσει να λύσει τις απορίες σου. Έχω μια φίλη που το παιδί της έχει Άσπεργκερ. Από τη στιγμή που διαγνώστηκε ο γιος της το συζήτησα μαζί της και προσπάθησα να τη ρωτήσω οτιδήποτε δεν γνώριζα: πληροφορίες για το σύνδρομο, τρόποι αντιμετώπισης, πως πρέπει να του συμπεριφερόμαστε κλπ. Και ακόμα τη ρωτάω… Διαβάστε περισσότερα »
Ο λόγος που μπορεί να έχουν τόσο κοντινή σχέση και να μην έχει συζητήσει με την μαμά είναι ότι μπορεί να έχει συμπεράνει η ίδια μέσο γενικών γνώσεων ότι το παιδάκι είναι αυτιστικό. Μπορεί η μαμά, επειδή λογικά είναι ακόμα στη φάση που προσπαθεί να το διαχειριστεί μέσα της, να μην έχει καταφέρει να μιλήσει ανοιχτά για το θέμα. Να αναφέρω χαρακτηριστικά ότι έχω αυτιστικό μαθητή ο οποίος τώρα έχει κλείσει πλέον τα 16. Όταν γνώρισα αυτό το παιδί και μέχρι σήμερα, η μητέρα του ακόμα δεν μου έχει ξεκαθαρίσει ότι έχει αυτό το πρόβλημα. Το μόνο που μου είπε… Διαβάστε περισσότερα »
ΚΑΡΑΒΑΝ Ολόσωστα όσα λες.Να συμπληρώσω ότι συχνά τα παιδιά με αυτισμό ευχαριστιούνται τα παιχνίδια με το νερό.Οπότε συνεννοήσου με τη μαμά τους και βγείτε στο μπαλκόνι ή στην αυλή ή παίξτε κάτι στο μπάνιο
Διάβασα πρόσφατα ένα βιβλίο γραμμένο από την οπτική γωνία ενός παιδιού με αυτισμό, το “Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα”, του Μαρκ Χαντον, σκέφτηκα να το προτείνω ίσως σε βοηθήσει, ίσως όχι (είμαι εντελώς αδαής στο θέμα κατά τα άλλα) αν μη τι άλλο έχει και λογοτεχνικό ενδιαφέρον.