Θα ήθελα να ρωτήσω την γνώμη της εκπαιδευτικού του site, διότι είμαι εξαιρετικά προβληματισμένη σχετικά με ένα θέμα που επαναλαμβάνεται κατά καιρούς σε ερωτήσεις και οι απόψεις που ακούγονται στα σχόλια με έχουν διχάσει. Θα πρέπει να περιμένω, όταν το παιδί μου πάει σχολείο (ή και παιδικό σταθμό) πως όταν δεχτεί παρενόχληση, οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να επέμβουν και “έχουν τα χέρια τους δεμένα”; Ποιά πρέπει να είναι η αντίδρασή μου ως γονιός, όταν ένα παιδί, για οποιονδήποτε λόγο (δηλαδή, είτε ζηλεύει, είτε έχει πρόβλημα συμπεριφοράς, είτε “έτσι έχει μάθει από το σπίτι του”), χτυπάει ή τρομοκρατεί ή ασκεί βία στο το δικό μου; Τι προβλέπει ο νόμος και ποιος είναι υπεύθυνος για να επέμβει και εξασφαλίσει ότι ένα παιδί δε θα δεχτεί βία από συμμαθητή του; Δεν υπάρχουν εκπαιδευτικές μέθοδοι, τουλάχιστον για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, για να περιοριστούν αυτά τα περιστατικά, τουλάχιστον στον χώρο του σχολείου; Και αν οι εκπαιδευτικοί δεν είναι υπεύθυνοι για το ότι ένα παιδί έρχεται πχ με δαγκωνιές σπίτι, ή με τα βιβλία του σκισμένα, ποιός είναι και πού θα πρέπει ένα γονιός να αναζητήσει τον υπεύθυνο ώστε να προστατέψει το παιδί του;
Στην ερώτηση απαντάει η φιλόλογος Εύα Ευσταθιάδου:
Αγαπητή μαμά, η αγωνία σου είναι διάχυτη στο κείμενο σου. Τα ελληνικά σχολεία απέχουν πολύ από το τέλειο, αλλά δεν είναι κολαστήρια ασυδοσίας που επικρατεί η παραβατικότητα των μαθητών και η αδιαφορία των εκπαιδευτικών. Τα σχολεία είναι μικρές κοινότητες και θα συναντήσεις πολλά είδη ανθρώπων. Θα βρεις άτακτα ή ακόμα και παραβατικά παιδιά, εκπαιδευτικούς που βαριούνται την ζωή τους ή είναι κακοί στη δουλειά τους, αλλά η πλειοψηφία είναι κανονικοί άνθρωποι που θέλουν μια ήρεμη σχολική ζωή. Επίσης, οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί προσπαθούμε για το καλύτερο αποτέλεσμα.
Φυσικά και υπάρχουν παιδαγωγικές μέθοδοι για να προλάβουμε την παραβατική συμπεριφορά ή να την επιδιορθώσουμε. Η παιδαγωγική είναι ολόκληρη επιστήμη που μας παρέχει εργαλεία για την διαχείριση της τάξης και την διαπαιδαγώγηση των μαθητών μας. Επιπλέον, υπάρχει σαφές νομοθετικό πλαίσιο για τα τεκταινόμενα στο σχολείο. Υπεύθυνος της τάξης είναι ο εκπαιδευτικός ο οποίος πρέπει να έχει την εποπτεία των μαθητών καθόλη την διάρκεια του σχολικού ωραρίου. Αν συμβεί κάτι μπροστά μας, αναλαμβάνουμε δράση ανάλογα το περιστατικό, την κρίση μας και το νομοθετικό πλαίσιο. Οι συνέπειες μπορεί να περιοριστούν μέσα στη τάξη ή να κριθεί απαραίτητο να ενημερωθεί ο διευθυντής ή/και οι γονείς κάποιων μαθητών. Τα χέρια μας δεν είναι δεμένα, είναι αυτονόητο πως δεν επιτρέπεται καμία παραβατική ή επιθετική συμπεριφορά από μαθητή ή δάσκαλο.
Φυσικά, συμβαίνουν πολλά στο διάλειμμα που δεν τα μαθαίνουμε ποτέ ή τα μαθαίνουμε ετεροχρονισμένα. Και πάλι όμως, ο εκπαιδευτικός της τάξης είναι υπεύθυνος να λύσει το πρόβλημα.
Αν το πρόβλημα είναι έντονο και συνεχιζόμενο ή αν ο δάσκαλος αδιαφορεί συστηματικά, ο γονιός μπορεί να κάνει έγγραφη αναφορά στο σχολείο ή να απευθυνθεί στην πρωτοβάθμια ή δευτεροβάθμια διεύθυνση που ανήκει το σχολείο. Λύσεις υπάρχουν και εφαρμόζονται, δεν χρειάζεται να ξεκινήσετε φοβισμένοι την σχολική σας ζωή. Αρκεί να επιδιώξετε το χτίσιμο μιας καλής συνεργασίας με τον εκπαιδευτικό της τάξης.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ειναι απόλυτα σεβαστό και ανθρώπινο να έχεις τέτοιες ανησυχίες ως γονιός. Επειδή έχω βρεθεί στη θέση σου, πλέον το παιδί μου φοιτεί σε δημόσιο δημοτικό σχολείο, απλά να σου πω να στρέψεις τις δυνάμεις σου στο να βοηθήσεις το παιδί να έχει αυτοπεποίθηση και να μη φοβάται να απευθυνθεί σε εσένα ή στη δασκάλα όταν αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα. Δε θέλω να σε αγχώσω, αλλά αρκετά σημαντικό πρόβλημα είναι πχ να μη βρίσκει παρέα. Για όλα λοιπόν, πρέπει οι γονείς να είναι εκεί για να τους μιλήσει το παιδί και πραγματικά να το ακούσουν και να προτείνουν εναλλακτικές. Για τα υπόλοιπα,… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ ωραία συμβουλή
Θα ήθελα κάποτε να διαβάσω σε ερώτηση, πώς θα βοηθήσω το παιδί μου να μην γίνει θύτης στο σχολείο. Οι γονείς φαντάζονται πάντα το παιδάκι τους στη θέση του θύματος, σε αυτήν του παιδιού που ασκεί βία ποτε.
Λυπάμαι που το λέω, αλλά οι δάσκαλοι τις περισσότερες φορές απλά αδιαφορούν. Το αντιμετώπισα με την κόρη μου έξι χρόνια στο δημοτικό. Τις πιο πολλές φορές μάλιστα κατηγορούσαν εμένα. Έτυχε περιστατικό που συμμαθητής της την ώρα του μαθήματος της είπε ότι είναι τρελή και να παει στο ψυχιατρείο. Φυσικά η κόρη μου αντέδρασε. Και μάντεψτε….. Η δασκάλα έβγαλε αυτήν έξω!
Αντέδρασε έντονα, το ξέρω. Δεν σήκωσε χέρι αλλά έβαλε τις φωνές. Και φτάνει σε αυτό το σημείο όταν έχει φτάσει στα όρια της. Μετά που έφυγε από το σχολείο έμαθα από δάσκαλο ότι την είχαν γενικά στοχοποιημενη λόγω των έντονων αντιδράσεων της, πολλές φορές την προκαλούσαν τα παιδιά για να γίνει φασαρία και οι δάσκαλοι είχαν βρει τον αποδιοπομπαίο τράγο. Και τώρα στο γυμνάσιο που προέκυψε ένα θέμα, δεν είπαν στο συμμαθητή να μην τη βρίζει αλλά σε αυτήν να μη δίνει σημασία. Αν αντιδράσει πάλι και φωνάξει θα φταίει;
Tina, θα μιλήσω εμπειρικά. Πολλάκις έτυχε σε μένα όταν ήμουν παιδί να μου ασκείται βία και μπουλινγκ είτε από άτομα με ειδικές ανάγκες, είτε από άτομα χωρίς κάποια αδυναμία αλλά με κάποιο άλλο πρόβλημα (πχ ένα κορίτσι είχε πεθάνει ο πατέρας του αλλά ήταν σκατοπαιδο, όμως οι δάσκαλοι την έπαιρναν με το καλό). Αποτέλεσμα, η λύση κάθε φορά ήταν μια: πήγαινε η μάνα μου στο σχολείο, γινόταν ΧΑΜΟΣ, και το θέμα λυνόταν με τη μια. Αν δε γινόταν ο χαμός, τίποτα δε θα συνέβαινε. Να πω ότι το σχολείο ήταν ιδιωτικό και δε ξέρω τι σχέσεις είχαν οι γονείς των… Διαβάστε περισσότερα »
Tinuviel, αυτό δεν είναι λύση. Γιατί μετά έρχονται όλοι οι γονείς και προσπαθούν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.
Στη δική μου περίπτωση ήταν η μόνη λύση. Κατά τ’ αλλα, γνωρίζουμε όλοι γονείς τυράννους που έψελναν τους καημένους τους καθηγητές για ψύλλου πήδημα. Οπότε ναι, σε γενικές γραμμές δεν είναι λύση. Είναι οπωσδήποτε ένα ακραιο μέτρο.
Όταν υποπέσει στην αντίληψή του εκπαιδευτικού θεμα bullying πρέπει να παρέμβει αμέσως. Αν χρειαστεί θα χαθεί και το μάθημα. Ειδικά όταν μιλάμε για περιστατικό με σωματική βία, που δεν είναι δυστυχώς τόσο σπάνια στα σχολεία μας. Επειδή όμως οι σχέσεις των παιδιών διαμορφώνονται αυτόνομα και έχουν τη δική τους δυναμική, ο εκπαιδευτικός και ο γονέας δεν μπορούν να ελέγξουν όλα τα περιστατικά που το ένα παιδί κοροϊδεύει, προσβάλλει, θίγει το άλλο (γίνεται μεταξύ τους συνεχεια). Αυτό που παρατηρώ ως εκπαιδευτικος είναι ότι το κακοποιητικο παιδί επιμένει, όταν δέχεται κάποιου είδους ανατροφοδότηση, κάποια έντονη αντίδραση, ένα αρνητικό συναίσθημα από την πλευρά… Διαβάστε περισσότερα »
Βέβαια, συνήθως τα παιδιά με δύσκολη συμπεριφορά δεν έχουν τους πιο συνεργάσιμος γονείς.
Ως απόφοιτη παιδαγωγικού τμήματος δημοτικής εκπαίδευσης (που δεν εξασκώ όμως το επάγγελμα του εκπαιδευτικού και πιθανότητα μετά από αυτά που γράφω παρακάτω θα μου πείτε πολύ σωστά δεν το εξασκώ) ένα σημείο της απάντησης τράβηξε έντονα την προσοχή μου. Στην απάντηση αναφέρεται ότι ”Φυσικά και υπάρχουν παιδαγωγικές μέθοδοι για να προλάβουμε την παραβατική συμπεριφορά ή να την επιδιορθώσουμε. Η παιδαγωγική είναι ολόκληρη επιστήμη που μας παρέχει εργαλεία για την διαχείριση της τάξης και την διαπαιδαγώγηση των μαθητών μας.” Δεν αμφισβητώ καθόλου ότι υπάρχουν παιδαγωγικές μέθοδοι πρόληψης της παραβατικής συμπεριφοράς και παιδαγωγικά εργαλεία για τη διαχείριση της τάξης και την διαπαιδαγώγηση… Διαβάστε περισσότερα »
Tourtasokolata, δεν έχεις μάθει κάποια συγκεκριμένη μέθοδο, γτ δεν υπάρχει ένα πρωτόκολλο, μια λύση που να ταιριάζει σε όλα τα παιδιά και σε όλες τις οικογένειες. Η οδηγία που έχουμε είναι να προσπαθήσουμε να αναζητήσουμε την αιτία της προβληματικής συμπεριφοράς και να συνεργαστούμε με την οικογένειά. Συζήτηση και ενθάρρυνση, ανάθεση ρόλου μέσα στην κοινωνική ομάδα και συνεργασία με την οικογένειά. Η επιστήμη δεν έχει το μαγικό ραβδί, προσπαθεί όμως.
Βοηθησε το παιδι να αποκτησει αυτοπεποιθηση και μαθε του οτι εσυ θα εισαι παντα εκει γι αυτό και να μην ντραπει ποτε να σου πει κατι που εγινε εντος ή εκτος σχολειου. Να σεβεται τους αλλους κ να καταλαβαινει γιατι κανουν τις επιλογες που κάνουν. Ομως, επειδη οι περισσότεροι δασκαλοι αδιαφορουν και δε θελουν να μπλεκουν, μπορεις να εγγραψεις το παιδι σου σε μαθηματα αυτοαμυνας, ωστε εαν συμβει το παραμικρο να αντιδρασει. (τραβηγμενο, το ξερω, αλλα εγω δε θα ελεγα στο παιδι μου οτι εαν το χτυπαει ο γιαννακης ή η βασουλα, να κατσει να τις φαει)
Στην αυτοάμυνα το πρώτο που σου μαθαίνουν είναι να εξαφανιστείς όχι να αντιδράσεις. Δεν παίζουνε με αυτά τα πράγματα η ζωή δεν είναι ταινία, ένα μόνο χτύπημα φτάνει για να σκοτώσεις και να καταστρέψεις δύο ζωές.
Καλό είναι να το γράψεις πάντως, τουλάχιστον θα είσαι ήσυχη ότι δεν θα μαλώσει ποτέ και είναι και πολύ καλή γυμναστική.
Δεν εγραψα ποτε να επιτεθει. Κ μιλησα για αμυνα. Αν το βαλουν κατω 4 και το χτυπανε, να ξέρει πως να προστατευτει και τι να κανει κ πως ωστε να σηκωθεί κ να σωθεί. Δε μιλησα ποτε για ανταποδωση βιας. Λυπαμαι αν δεν εγινα κατανοητη. Κ επιπλεον μιλησα για σεβασμο στους αλλους. Οχι επιθεση.
Συγνώμη Κάριν. Εξέλαβα το να μην κάτσει να τις φάει με ανταπόδοση.
Αγαπητή γραφουσα, να ξέρεις ότι οι εκπαιδευτικοί στη βάρδια των οποίων συμβεί κάτι μεταξύ των παιδιών, όπως ατύχημα ή κάτι πιο σοβαρό όπως αυτά που περιγράφεις, βρίσκουν πολύ μεγάλο μπελά. Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια τα πράγματα έχουν σοβαρεψει πολύ όσον αφορά την ευθύνη των εκπαιδευτικών κι αυτό δεν το παίρνουν αψηφιστα. Εννοείται ότι είναι υποχρεωμένοι να μας παραδίδουν τα παιδια μας όπως τα παραλαμβάνουν. Δουλειά εξαιρετικά δύσκολη για όσους νομίζουν ότι η δουλειά του εκπαιδευτικού είναι παιχνιδάκι (να τα λέμε κι αυτά). Δεν είμαι όμως το ίδιο αισιόδοξη με την Εύα, καθώς στη πράξη υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών… Διαβάστε περισσότερα »
Arteta, όταν οι γονείς δεν συνεργάζονται περιορίζονται οι δυνατότητες του σχολείου. Όταν υπάρχει συνεργασία, όλα λύνονται, δυστυχώς δεν είναι πάντα δεδομένο…
Συμφωνώ απόλυτα! Δεν το είπα ως μομφή στους εκπαιδευτικούς και το σχολείο, αλλά ως μία δυσάρεστη πραγματικότητα δυστυχώς που οφείλεται σε πολλούς παράγοντες φυσικά.
Δυστυχώς ο σχολικός εκφοβισμός είναι ένα φαινόμενο το οποίο δεν έχει εκλείψει ακόμη και μπορεί να οδηγήσει τα πράγματα στα άκρα. Σαφώς και τα χέρια των καθηγητών δεν είναι δεμένα, αλλά υπάρχουν κάποιοι που σφυρίζουν αδιάφορα, που πάνε απλά να κάνουν το μάθημά τους και να πληρωθούν και δεν έχουν διάθεση να ασχοληθούν περαιτέρω. Θα πρέπει να ενθαρρύνεις το παιδί σου, αν του συμβαίνει οτιδήποτε στο σχολείο να μη φοβηθεί να σου μιλήσει, να μη φοβηθεί να ζητήσει βοήθεια και να ξέρει ότι θα είσαι εκεί για να το προστατεύσεις.
Πρώτη χρονιά φέτος το παιδί μου πήγε προνήπια και έμαθα τα εξής: 1. Η καλή σχέση του παιδιού με το γονέα είναι σημαντική για να μπορέσει να εκφράσει ότι αντιμετωπίζει , 2. Η καλή συνεργασία γονέα και δασκάλου είναι σημαντική για να λυθούν τυχόν προβλήματα , 3. Ο κάθε γονιός πρέπει να βλέπει το παιδί του σαν μέρος του συνόλου και όχι σαν το μόνο που χρειάζεται ειδική αντιμετώπιση. Επίσης φέτος ένα θετικό που προέκυψε λόγο covid ψυχολόγοι στα σχολεία !! Πολύτιμη βοήθεια!
Νομίζω τα έχεις βάλει όλα στον ίδιο κουβά, από παιδικό μέχρι το σχολείο, και τα μπερδεύεις. Διακρίνω έναν προβληματισμό έντονο, αλλά μπορεί προφανώς να προκαλείται και απο τον χαρακτήρα του παιδιού σου, πχ να είναι πολύ ήσυχο ή να μην αντιδράει σε επιθετική συμπεριφορά στην παιδική χαρά. Ο χειρισμός τέτοιων περιστατικών είναι προφανώς διαφορετικός ανά ηλικία. Επίσης εξαρτάται από το σχολείο/παιδικό σταθμό που πάει το παιδί σου και τι παιδαγωγικές αρχές πρεσβεύει. Ακόμη και τα δημόσια σχολεία διαφέρουν ανάλογα με την γραμμή του διευθυντή/ριας και άμεσου παιδαγωγού. Και από προσωπική εμπειρία θα έλεγα ότι στα πάντα παίζουν ρόλο και οι… Διαβάστε περισσότερα »