Πως μπορώ να πείσω τον άντρα μου να μην πηγαίνουμε κάθε Κυριακή στη μητέρα του για φαγητό; Δεν έχουμε παιδιά και η μητέρα του μένει κοντά μας. Με λέει αντικοινωνική. Λέει πως αυτός αγαπάει την οικογένειά του και δε θέλει να είναι μόνη της η μητέρα του. Να σημειώσω πως δουλεύουμε και οι δυο και πως κάθε επίσκεψή μας στη μητέρα του κρατάει ώρες ατελείωτες. Μια μέρα έχω να ξεκουραστώ μην κάνοντας τίποτα απολύτως το πρωί. Και μετά να σιδερώσω τα ρούχα μας και να ετοιμάσω ήρεμα το φαγητό μας για τη Δευτέρα και την Τρίτη. Γιατί να πρέπει να δικαιολογηθώ για την αυτονόητη ανάγκη μου να μείνω σπίτι μου την Κυριακή;
–Πφ
Δεν μπορείς να πείσεις τον άντρα σου να μην πηγαίνετε κάθε Κυριακή στη μητέρα του για φαγητό.
Ή θα ζήσεις με αυτή την πραγματικότητα, ή θα φτάσεις σε ένα σημείο που θα μοιάζει με δυστυχία, απόρριψη, και μοναξιά.
Ο άντρας σου μια χαρά είναι. Αντίθετα, αυτός που χρειάζεται ταρακούνημα είσαι εσύ. Αυτό που κάνει δεν είναι απλή προτίμηση. Δεν είναι διαφωνία για το χρώμα του τοίχου για να μπορείς να τον πείσεις. Είναι μια ολόκληρη στάση ζωής. Δεν είναι απλώς ότι πάει από κεκτημένη ταχύτητα, χωρίς να έχει σκεφτεί εσένα (που θα ήταν ήδη πρόβλημα) αλλά ότι θέλει να πάει, ενεργά. Αυτό έχει στο μυαλό του ως ιδανική Κυριακή, και μάλιστα θέλει να περνάει εκεί όλη τη μέρα. Αυτό δεν λέγεται αγάπη. Δεν είναι ανάγκη να περνάς όλες τις Κυριακές με τη μαμά επειδή την αγαπάς. Δηλαδή όσοι δεν το κάνουν, δεν αγαπάνε τις μαμάδες τους;
Υποψιάζομαι ότι δεν είναι τυχαίο που η μαμά μένει κοντά σας. Για την ακρίβεια, μάλλον εσείς μένετε κοντά της. Που να δεις τι θα γίνει αν κάνετε παιδί. Η μαμά θα το μεγαλώνει καλύτερα από σένα. Κι εκτός από αυτές τις καμπάνες που δεν ακούς, να σου επισημάνω και τις υπόλοιπες. Μια μέρα έχεις να ξεκουραστείς, λες, και οι δυο δουλεύετε, λες, αλλά μόνο εσύ σιδερώνεις τα ρούχα ΣΑΣ και μόνο εσύ ετοιμάζεις ήρεμα το φαγητό ΣΑΣ. Ο σύζυγος δεν βλέπω να ανησυχεί για ρούχα και φαγητό. Ή η μαμά του τον φροντίζει, ή εσύ.
Κοίτα να δεις πολύ προσεκτικά ποιον παντρεύτηκες, γιατί αυτά τα πράγματα δεν αλλάζουν. Αν ποτέ σου πει «δεν τα ήξερες», μην είσαι από αυτές που δεν ήξεραν. Ό,τι και να αποφασίσεις, να είναι σύμφωνα με τα γεγονότα. Για την ώρα φοβάμαι ότι δεν βλέπεις τίποτα, όπως πολλές άλλες πριν από σένα. Θα σου τα πούμε όμως εδώ, μήπως και προλάβουμε το πέσιμο από τα σύννεφα στο μέλλον.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Χιόνια στο καμπαναριό,
που Χριστούγεννα σημαίνει
Χιόνια στο καμπαναριό,
ξύπνησε όλο το χωριό
Ντιν-ντιν-νταν!
Ντιν-ντιν-νταν!
Ντιν-ντιν-νταν!
Ντιν-ντιν-νταν ντιν-νταν!
Να τον πείσεις;
Να του πεις την Κυριακή ότι εσύ δε θα πας και ότι το μερίδιο του από το σίδερο και τις υπόλοιπες δουλειές που του αναλογούν θα τον περιμένουν το βράδυ που θα γυρίσει. (Και ότι για τη Δευτέρα θέλεις να φτιάξει γιουβαρλάκια. Όπα, λάθος, αυτό πήγαινε σε ΄μένα.)
Και αν αρνηθεί απλά μη του σιδερωσεις τα πουκάμισα
Το πολύ πολύ να γυρίσει πίσω στη μαμά του. Πού δεν θα τον χαλάσει.
Αν γίνει αυτό, πάω στοίχημα ότι πηγαίνοντας στη μαμά θα πάρει και τα ασιδερωτα μαζί και γυρνώντας θα φέρει ταπερακι για τη Δευτέρα. Δε νομίζω να ταρακουνηθει.
Χμμ αυτό δεν το σκέφτηκα
Συγγνώμη για το ΠΑΝΤΕΛΏΣ άσχετο,αλλά σήμερα έκανα τα πρώτα μου γιουβαρλάκια και ενθουσιάστηκα. Μα τί ωραίο φαγητό!
Θέλω να δοκιμάσω, αλλά είναι από τα φαγητά που φοβάμαι, οπότε στείλε συνταγή!
Μην φοβάσαι τα γιουβαρλάκια, άσε να σε φοβούνται αυτά.
https://www.pandespani.com/syntages/giouvarlakia/
Τι φοβάσαι ακριβώς πες μου για να σου το ξορκίσω.
Λοιπόν: κιμάς μοσχαρίσιος ή ανάμεικτος, ρύζι γλασσέ, αλάτι, πιπέρι, ρίγανη και μαΊντανός. Πλάθεις μπαλάκια. Μπορείς να κάνεις τα κλασσικά με ρύζι γλασσέ σαν συνοδευτικό μέσα στην κατσαρόλα που το ρίχνεις περίπου 15 λεπτά πριν γίνει το φαγητό, ή μια ωραία παραλλαγή με πατάτες κομμένες μικρά κυβάκια στον πάτο απο την αρχή και απο πάνω τακτοποιημένα τα γιουβαρλάκια. Ρίχνεις έξτρα αλατοπίπερο και λάδι στο ζουμάκι. Μπορείς να ρίξεις μέσα έναν κύβο λαχανικών ή ολόκληρο καρότο, πιπεριές και σέλερι που θα τα αφαιρέσεις στο τέλος για να δώσουν γεύση. Πολύ σημαντικό όποια απο τις παραλλαγές και να κάνεις: Χαμηλή φωτιά και καθόλου… Διαβάστε περισσότερα »
Με αυγολέμονο;
Α τέλεια!
Λοιπόν, Louise B. εννοείται με αυγολέμονο!
Πόντια ιντερνάσιοναλ Φοβάμαι γιατί είναι αγαπημένη γιαγιαδίστικη γεύση και ξέρω πως ότι και να κάνω δε θα τη φτάσω ❤
Parisios και Po the Panda, τώρα όμωςπου μπήκατε στον κόπο, θα δοκιμάσω το Σκ 👏
(Po the Panda, κατευθείαν στο νερό τα βάζεις; Δεν τα τσιγαρίζεις; Δεν διαλύονται;) Δε βλέπω να πετυχαίνουν…
Κατευθείαν χωρίς τσιγάρισμα. Απλά πριν ρίξεις τα υπόλοιπα, μπορεί να βγάλουν λίγο αφρό πάνω πάνω μόλις βράσουν που πρέπει να τον αφαιρέσεις. Αν δεν τα ανακατέψεις δεν παθαίνουν τίποτα, χρόνια τα κάνω έτσι.
Ε, τώρα μενει μονο να δοκιμασω! 👏
Ευχαριστώ!
Po the Panda, δεν ήξερα ότι πρέπει να αφαιρέσεις τον αφρό 😧, την επόμενη φορά!
Άντε καλέ και νόμιζα φοβάσαι κάτι στην εκτέλεση. Τη γεύση ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ δεν τη φτάνεις, όχι επειδή είναι άπιαστη. Εκείνη η γεύση έχει μέσα την ίδια τη γιαγιά, φυσικά και δε θα την πετύχεις, δε γίνεται όμως, όχι δεν μπορείς. Τη γιαγιά σου θα τη θυμηθείς από τους υδρατμούς και τη μυρωδιά του κιμά που βράζει. Οι ανεψιές μου νομίζουν ότι φτιάχνω τα καλύτερα φαγητά αλλά η αλήθεια είναι πως μάλλον νιώθουν ότι γεύονται τη λαχτάρα μου να τις ευχαριστήσω και την αγάπη που βάζω σε οτιδήποτε τις αγγίζει, για να τις προστατεύει. Λοιπόν τα δικά μας γιουβαρλάκια. Κιμάς, λίγο κρεμμύδι… Διαβάστε περισσότερα »
πόντια, πολύ ενδιαφέρουσα προσθήκη ο δυόσμος. Θα το δοκιμάσω την επόμενη φορά, όπως και τη συνταγή του parisiou, που φαίνεται υπέροχη. Μήπως να ανοίγαμε και καμιά συζήτηση με συνταγές στο φόρουμ; Πεθαίνω για πειραματισμούς!
Ναι! Αν και θα παρακολουθώ ήσυχα- δεν είμαι πολύ γνώστης…
Με έχετε μπερδέψει με τις τέλειες συνταγές, με βλέπω να κάνω λίγο απ όλες στο τέλος, δεν ξερω ποιά να πρωτοδοκιμασω 😃
Το απίστευτο είναι πως απ τις γιαγιαδες μου δε βγαζεις ακρη με τις συνταγές- η μια δεν τις λέει, νομιζω φοβάται αν τις περάσει στην επομενη γενιά θα πεθάνει! Η άλλη μας αρχίζει στα: τι βάζει η γιαγιά μέσα; Οτι πιο αγνό! Ρυζακι, κιμά, αυγουλακια απ το χωριό…… Αν όμως την παρακολουθήσεις βγάζεις άκρη, πλεον κάνω το σπιτικό γιαούρτι της και ειμαι πολύ περηφανη!
Παιδιά, με πείσατε να το επιχειρήσω! Επίσης, δάκρυσα λίγο με την πρώτη παράγραφό σου, Πόντια, μου έφερες στο νου ολοζώντανη τη δική μου γιαγιά και είχα λίγο ανάγκη να τη θυμηθώ σήμερα. Σε ευχαριστώ!
Πόντια την κοκκινιστή εκδοχή την ξέρεις; Εγώ με μαμά πόντια και μπαμπά Πολίτη πήγα 15 για να μάθω ότι υπάρχει κι άλλη εκδοχή με αυγολέμονο https://www.argiro.gr/recipe/gioubarlakia-kokkinista-ntomata/
Τα κάνουμε σαν τους Τούρκους
Τι μου θύμησες τώρα με τα γιουβαρλάκια.. Πριν από λιγά χρόνια έβγαινα με ένα κελεπούρι. Είχα πρωτοτελειώσει τη σχολή, αυτός ήταν 37 χρονών, είχε σπουδάσει το ίδιο αντικείμενο με μενα, στα μάτια μου φαινόταν σπουδαίος. Είχαμε πει λοιπόν ένα μεσημέρι να πάμε μαζί για φαγητό και οτι θα με έπαιρνε όταν θα τελείωνε τη δουλειά του. Περίμενα, περίμενα αλλά δε με πήρε ποτέ. Όταν τον έψαξα για να δω τι απέγινε, μου είπε ότι Η ΜΑΜΑ ΤΟΥ ΕΙΧΕ ΜΑΓΕΙΡΕΨΕΙ ΓΙΟΥΒΑΡΛΑΚΙΑ επομένως, ακυρη η έξοδος.
Κάποια πράγματα ειναι απλα τόσο σημαντικα 😂
Για να μη διαλυθούν μην ανακατέψεις με κουτάλα απλά κούνα την κατσαρόλα που και που να μην κολλήσουν, ο κιμάς όχι παγωμένος και χαμηλή θερμοκρασία στο φαγητό και καλό πλάσιμο καλή επιτυχία
Με μπόλικο αυγολέμονο κιόλας! 😉
Εγώ τα έκανα χωρίς λαχανικά, εννοείται με μπόλικο αυγολέμονο, αλλά το ρύζι το έβαλα με το μάτι, γιατί ο καθένας κάνει τη σούπα όσο πηχτή ή αραιή θέλει…
By the way, εχω δοκιμασει και σαρμαδακια να κάνω sarmaspower. Μου πηρε χαλαρά ενα 5ωρο.
Καλά Άννα για τα σαρμαδακια δε το συζητώ,αυτό κι αν δεν είναι τέχνη! Αφού τα κατάφερες μια χαρά, εμένα ακόμα μου διαλύονται όταν πάω να τα τυλίξω… Σκέφτομαι να πάρω εκείνο το φανταστικό μηχάνημα που τα τυλίγει, αλλά δε ξέρω αν δουλεύει!
Το τα κατάφερα ειναι σχετικο 😒😒
Εκαψα και μια κατσαρόλα στη διαδικασία. Αλλα βγηκαν αξιοπρεπή ας πούμε..
Μπλιαξ.
Μπράααααβο law, ωρρραίοι τρρρόποι. Το καλοκαίρι προς πέμπτη δημοτικού τους έμαθες; 😛
Χαχα, δεν φταίω, μόλις ακούω γιουβαρλάκια μου έρχεται αυτόματα. Με καλόμαθε η γιαγιά. 😉
Σ’ όλους αρέσουν αυτά τα γιουβαρλάκια ρε παιδιά; Δεν τα μπορώ καθόλου. Δεν συμπάσχει κανείς; Περίμενα υποστήριξη από τους αντιγιουβαρλακιακούς.
Να εδώ, καλησπέρα, +1, εγώ μαζί σου law, είναι αηδιαστικός συνδυασμός τα γιουβαρλάκια (είναι αργά οπότε δεν θα το δουν πολλοί, μην πέσουν να μας φάνε).
Μη μιλάς έτσι μπροστά στα γιουβαρλακια, ντροπή.
Εγώ τα κάνω κοκκινιστά και σαν σούπα. Με ντομάτα μου αρέσουν καλύτερα και αντί για ρύζι βάζω πλιγούρι. Είναι όντως φοβερό φαγητό
Να πω ότι για το αυγολέμονο με έχει βοηθήσει απιστευτα το χτυπιτήρι φραπέ του ικέα. Κάνει συνέχες ανακάτεμα, κάνει το αυγολέμονο έναν βελούδινο αφρό και το λίγο αυγουλάκι που θα κόψει πιάνετε στο σύρμα του και το βγάζεις. Γαστρονομικά δεν ξέρω αν στέκει, γιατί νομίζω ότι οι σεφ το αποφεύγουν το έντονο χτύπημα στο αυγολέμονο. 🤷♂️
Φυσικά πάλι θέλει σιγά σιγά το βραστό ζουμάκι.
Βολεύει και στις σως.
Εγώ λέω, την ώρα (τις ώρες μάλλον) που αυτός πάει στη μαμά τις Κυριακές, να βρεις μια άλλη δραστηριότητα, την ίδια ή διαφορετική κάθε Κυριακή, και να αφήσεις τα ρούχα και το φαγητό να τα κάνει εκείνος όταν ξεμπερδέψει από τη μαμά. Την ώρα της δραστηριότητας αυτής, προσπάθησε να χωνέψεις πως παντρεύτηκες έναν μαμάκια και μετά κανόνισε την πορεία σου αναλόγως. Δεν είναι σπάνιο, κι έμενα ο άντρας μου ήταν μπαμπάκιας ( βγαίνει και σε αυτή τη βερσιόν) πριν τον παντρευτώ, το ξεπέρασε βέβαια, αλλά ήθελε και να το ξεπεράσει. Άκου αυτό που σου λέει, ότι “αυτός αγαπάει την οικογένειά… Διαβάστε περισσότερα »
Εγω παλι προτεινω να τον στειλει μονο του στη αγια μανουλα και φευγοντας ας παρει μαζι του και αδεια ταπερακια να του τα γεμισει η μαμα με φαγακι και να παρει κι εναν σακο με τα απλυτα του για να του τα πλυνει αυτη. Τι , οχι;;
“Λέει πως αυτός αγαπάει την οικογένειά του και δε θέλει να είναι μόνη της η μητέρα του.”
Λυπάμαι αλλά στο δηλώνει ξεκάθαρα: Γι’ αυτόν, οικογένεια του είναι η μητέρα του, όχι αυτό που έχετε χτίσει μαζί. Δεν μπορείς να τον πείσεις. Αυτές είναι οι εργοστασιακές του ρυθμίσεις.
Κάθε φορά που διαβάζω κάτι τέτοιο, με πιάνει ένα πλάκωμα στο στήθος.
Μου θύμισες ένα πρώην (το τονίζω αυτό) που κάθε Κυριακή πήγαινε να φάει στη μητέρα του . Μια φορά (το τονίζω αυτό) λοιπόν ήμασταν σπίτι μου και του είπα να πάμε μια βόλτα γιατί είχε πολύ όμορφη μέρα. Μου απάντησε πως δε μπορεί γιατί θα πάει να φάει στη μητέρα του. Το απόγευμα που είχε πλέον γυρίσει μου έστειλε μήνυμα πως του λείπω. Δεν του απάντησα (το τονίζω αυτό).
Θα πω κ εγω τον πονο μου για πρωην. Τριαντα χρονων γαιδαρος τοτε, εμενε διπλα στους γονεις, ηταν οκ με τον μπαμπα να του λεει να μην παει εξωτερικο η σε αλλη πολη γιατι «ποιος θα τους γηροκομουσε», και να μη (μου) στελνει τοσο συχνα μηνυματα γιατι τον αποσπα απ τη δουλεια του. Πιο αντικουκου δεν παει.
Εμένα πάλι μου τηλεφώνησε η μαμά του πρώην για να μου παραπονεθεί ότι χώρισα τον γιο της κοντά σε περίοδο εξετάσεων! Άκουσον – Άκουσον!
Κι εγώ της απάντησα: “Κυρία Ζωίτσα μου, προ τετραμήνου χώρισα τον γιο σας , εγώ φταίω που το πήρε τώρα χαμπάρι;”
χαχαχα το λατρεψα το σχολιο σου!
Δεν αρκεί να πεις ότι δεν θες να πας στη μαμά του για φαγητό. Φίλους δεν έχετε να κάνετε κάτι μαζί τους; μόνος του δεν μπορεί να πάει στη μαμά; η μαμά δεν μπορεί να φτιάξει φαγητό να πάρετε μαζί σας τη Δευτέρα; στους δικούς σου ποτέ πάτε; αφού κάνεις σιδερο, γιατί δεν κάνετε και οι δύο με μοιρασμένη την ώρα. Ο άντρας σου όσο εσύ σιδερωνεις τι κάνει; ξεκουράζεται στον καναπέ;
Αχ αχ αχ ΑΧ! Αντί να πάτε σε κανένα εστιατόριο σα ζευγάρι που είστε να βγείτε λίγο μόνοι, σε πάει στη μαμά του. Πολύ ξενέρωτο. Άρχισε τουλάχιστον να πατάς πόδι. Πες του ότι εσύ τις κυριακές σου δεν θα τις περνάς όπως θέλει αυτός. Μην ξαναπάς εκεί! Το άλλο που με έκανε να σφιχτώ αλλα εσύ το βλέπεις ως πολύ φυσιολογικό, είναι ότι εσύ μόνο μαγειρεύεις και κάνεις τις δουλειές. Σε αποκαλεί κι αντικοινωνική που δεν θες να ξοδεύεις τις κυριακές στη μαμά του. Μιλάμε για καραμπινάτη συναισθηματική χειραγώγηση. Ελπίζω να καταλαβαίνεις ότι σου έχει βαλει τα δυο πόδια σε… Διαβάστε περισσότερα »
Δηλαδή είσαι εσύ αντικοινωνική που δεν θελεις να κλεινεσαι καθε Κυριακή στη μάνα του, από τη στιγμή που η κοινωνία ολάκερη είναι η μάνα του. Όποιος δεν θέλει να πηγαίνει σε αυτήν είναι αντικοινωνικός. Και δεν είναι αυτός που δε σκέφτηκε ότι μπορεί να περνούσατε την Κυριακή με φίλους, αλλα μονο με τη μαμά.
Να είναι Πέμπτη βράδυ και να παίρνει τηλέφωνο “θα ρθειτε την Κυριακή, για να πάρει το κρέας ο μπαμπάς”γιατί ως γνωστόν το κρέας αν μπει στην κατάψυξη θα σταματήσει να γυρίζει η γη και θα εκραγει ο Κρόνος.
Όχι όχι, επρεπε να αγοραστεί Παρασκευή για να έχουμε τη γκρίνια αν αλλάζαμε γνώμη για την Κυριακή.
Η άχρηστη πληροφορία της εβδομάδας αλλά θα την μοιραστώ: απ’ ό,τι ξέρω Παρασκευές σφάζουν και ανεφοδιάζονται οι περισσότεροι χασάπηδες…
Αν κάνουμε fast forward,πολύ πιθανό να δούμε μια ερώτηση στο Α,μπα από κάποιο παιδί:”Οι γονείς μου τσακώνονται συνέχεια.Βασικά η μητέρα μου κάνει σαν υστερική για ασήμαντα πράγματα”.Κάπως έτσι ξεκινάνε αυτά.Θα σου έλεγα,ότι δε θέλω να σε τρομάξω,αλλά θα ήταν ψέματα.Ούτε σε καταλαβαίνει ούτε μπαίνει στον κόπο,να σε ακούσει,για να καταλάβει.Δεν ξέρω,πόσες πιθανότητες υπάρχουν,να ανατραπούν τέτοιες μη ισότιμες σχέσεις και να βρουν τα πράγματα άλλες πιο υγιείς ισορροπίες.Όμως σκέψου,αν θέλεις μια ζωή να μιλάς στο βρόντο και να χτυπιέσαι μόνη σου,να αναλαμβάνεις όλα τα σκατά κι ο άλλος να ζει στην κοσμάρα του.