Αγαπημένη Α,μπα, θα ήθελα να σε ρωτήσω ποιος είναι κατά τη γνώμη σου ένας ορθός τρόπος προσέγγισης της εκπαίδευσης/ενημέρωσης των γνωστών μας γυναικών (κυρίως) σε θέματα φεμινισμού που αφορούν τον τρόπο ζωής τους και την καθημερινότητά τους, χωρίς να κινδυνεύουμε να τις πατρονάρουμε και να γίνουμε ενοχλητικές ξερόλες. Αναφέρομαι σε κοντινά κυρίως άτομα, όπως την μαμά μας, την θεία μας (γενικά συνήθως μεγαλύτερης ηλικίας), η οποίες έχοντας μεγαλώσει μέσα στην πατριαρχία, θεωρούν φυσικά κάποια πράγματα, από το να σηκωθούν να σερβίρουν κάποιον δεύτερη μερίδα στο τραπέζι, (όπου θα ήθελα να της πω ότι δεν είναι καλεσμένος σου ο θείος για να σηκωθείς εσύ , ενώ τρως, να του σερβίρεις δεύτερη μερίδα στο μεσημεριανό τραπέζι) μέχρι την πρακτική της εκκλησίας σε σχέση με τις γυναίκες. Ειδικά αν αυτές οι γυναίκες είναι και πιο χαμηλής μόρφωσης, πάλι λόγω συνθηκών, συνήθως αισθάνομαι άσχημα και ότι κατά κάποιο θα τρόπο θα τις προσβάλλω, λέγοντάς τους πως θα έπρεπε να σκεφτούν και να συμπεριφερθούν. Δεν θέλω να κάνω διδακτισμό (αν είναι δόκιμη αυτή τη έκφραση), που κάνει τον άλλον να πάρει αμυντική στάση και τελικά να απομακρυνθεί. Ούτε να θεωρήσει ο άλλος ότι υπονοώ ότι δεν ξέρει να σκέφτεται και ότι κατά κάποιο τρόπο ζει λάθος τη ζωή του. Θέλω να βοηθήσω πραγματικά και γι’ αυτό πολλές φορές δυσκολεύομαι να μπω ουσιαστικά στη συζήτηση, κάνοντας πολύ light σχόλια μέσα σε ένα πλαίσιο χιούμορ. Α, μπα και φίλες/οι τα φώτα σας…!
– Μακαρονοτέρας, (το αληθινό φυσικά)
Για να μην τις κάνεις αμυντικές πρέπει να μιλάς όχι σα να κάνουν αυτές κάτι λάθος που πρέπει να διορθώσουν (όταν σηκώνονται να γεμίσουν το πιάτο του θείου) αλλά σα να υπάρχει ένα σύστημα που τις καταπιέζει και τους έχει μάθει ότι αυτό είναι το σωστό, ότι αυτό είναι δική τους δουλειά, ότι θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν κατά πόσο είναι σωστό να είναι αυτό δική τους δουλειά. Ελπίζω να μην τις υποτιμάς, όμως. Υπάρχουν πολλές παλιές που μια χαρά έχουν καταλάβει την ανισότητα, απλώς την έχουν δεχτεί γιατί δεν υπήρχε άλλη διέξοδος, αυτό δεν σημαίνει ότι την θεωρούν και σωστή.