in

Αγαπητή «Α, μπα»: Πώς να μεγαλώσουμε τις κόρες μας ώστε να γίνουν ελεύθερες γυναίκες;

Είναι δυνατόν να μεγαλώσουμε κορίτσια ανεπηρέαστα από τα πρότυπα της κοινωνίας;

Πολυαγαπημένη μου Α-μπά, Πρόσεξα τον τελευταίο καιρό μια αύξηση στα ερωτήματα που λαμβάνεις σχετιζόμενα με χαμηλή γυναικεία αυτοεκτίμηση. Αν και αρχικά με στεναχώρησε η παρατήρηση, από την άλλη το πιθανότερο είναι ότι απλά αρχίζουμε να μιλάμε περισσότερο για πράγματα καλά θαμμένα στην ανδροκρατούμενη κοινωνία που μας μεγάλωσε ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

24e987041594e55cb05d2aedd4068250

Πολυαγαπημένη μου Α-μπά, Πρόσεξα τον τελευταίο καιρό μια αύξηση στα ερωτήματα που λαμβάνεις σχετιζόμενα με χαμηλή γυναικεία αυτοεκτίμηση. Αν και αρχικά με στεναχώρησε η παρατήρηση, από την άλλη το πιθανότερο είναι ότι απλά αρχίζουμε να μιλάμε περισσότερο για πράγματα καλά θαμμένα στην ανδροκρατούμενη κοινωνία που μας μεγάλωσε. Το βασικό μου ερώτημα είναι πώς μπορούμε να μεγαλώσουμε τις κόρες (ανηψιές κλπ) μας ώστε να γίνουν κατά το δυνατό περισσότερο ολοκληρωμένες, ελεύθερες και αυτάρκεις γυναίκες. Αναγνωρίζω ότι η παιδεία αποτελεί βασικό παράγοντα (λίγο-ως-πολύ μη ελεγχόμενο) αλλά νομίζω ότι ο ρόλος της οικογένειας, των ισορροπιών μέσα σε αυτή και φυσικά του ρόλου που προβάλλουν τα θηλυκά μέλη, με πρωταγωνιστή αυτού της μητέρας, είναι ιδιαίτερα καθοριστικός. Από την άλλη, είναι δυνατόν να μεγαλώσουμε κορίτσια τόσο ανεπηρρέαστα από τα πρότυπα της κοινωνίας; Και εξηγώ με παράδειγμα τί εννοώ: Ας υποθέσουμε ότι έχουμε μεγαλώσει κατά το δυνατόν καλύτερα ένα κορίτσι που δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα ομορφιάς του σήμερα. Φοβάμαι ότι, όση αγάπη και αποδοχή να έχει λάβει η μικρή, η σύγκρουση με τον έξω κόσμο αναπόφευκτα, κάποια στιγμή, θα την πληγώσει και ίσως να την κάνει να αμφιβάλει για την αξία της. Μπορεί να αγγίζω και τα όρια του υπερπροστατευτισμού που απορρέει από την αγία ελληνική οικογένεια με αυτές τις σκέψεις και να μου πεις απλά ότι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να εμπιστευθείς το παιδί, να είσαι δίπλα και να το αφήσεις να πετάξει… Βασικά αυτό που ρωτώ κατά πόσο είναι εφικτό να χτιστεί η αυτοεκτίμηση των κοριτσιών μας, δεδομένης της μη-ίσης αντιμετώπισής μας (σε τόσα επίπεδα που βαριέμαι να απαριθμήσω) από την ίδια την κοινωνία. ΥΓ (Ίσως έπρεπε να ξεκινήσω με αυτό αλλά κι εγώ) σε ευχαριστώ που υπάρχεις!

-Θεία Κατερίνα

Κυρίως με το παράδειγμα που δίνεις.

Οι παραινέσεις, οι συμβουλές, η φοβέρες ή τα κηρύγματα δεν έχουν αποτέλεσμα, ούτε η προστασία από τον έξω κόσμο. Δεν ισχύει ότι όση αγάπη και αποδοχή να έχει λάβει, θα την πληγώσει ο έξω κόσμος. Δηλαδή, ισχύει, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος που λαμβάνει αγάπη και αποδοχή στην οικογένεια του και κάποιος που έχει μεγαλώσει σε περιβάλλον αδιαφορίας έχει τον ίδιο εξοπλισμό και τα ίδια εργαλεία για να αντιμετωπίσει τα χαστούκια και τις δυσκολίες της ζωής. Έχει πολύ μεγάλη σημασία πώς βιώνει ένας άνθρωπος τα πρώτα του χρόνια.

Δεν είναι δυνατόν να μεγαλώσεις έναν άνθρωπο ανεπηρέαστο από την κοινωνία, ούτε είναι επιθυμητό, ούτε έξυπνο να το κάνεις. Μπορείς να μεγαλώσεις όμως έναν άνθρωπο που ξέρει τι είναι κοινωνία, ποια είναι τα στραβά της, και ξέρει τι να απορρίψει και τι να υιοθετήσει. Σε αυτό, επιστρέφω στο παράδειγμα που δίνεις εσύ. Αν λες άλλα και κάνεις άλλα, ή, αν λες σε ένα παιδί να κάνει κάτι που ξέρει ότι είναι δύσκολο, και εσύ δεν μπορείς να το κάνεις, νιώθει μόνο την πίεση και δεν έχει κανένα λόγο να το προσπαθήσει. Σκέψου πόσο πιο εύκολες θα ήταν οι ζωές μας αν οι γονείς μας μας είχαν προειδοποιήσει για την διαφορά αντιμετώπισης μεταξύ αγοριών και κοριτσιών, πόσα χρόνια θα είχαμε γλιτώσει προσπαθώντας να στριμωχτούμε σε ένα καλούπι που δεν υπάρχει, μεταξύ του cool girl που υπόσχεται αλλά δεν δίνει, αλλά δίνει κι όλας γιατί δεν είναι καμιά καλόγρια, αλλά δεν λέει πολλά γιατί οι έξυπνες γυναίκες δεν μιλάνε, αλλά δεν είναι και χαζές να τα δέχονται όλα αδιαμαρτύρητα, δηλαδή παρ’το αβγό και κούρευτο. Αν ξέραμε ότι το παιχνίδι είναι στημένο για να χάσουμε, θα είχαμε χρησιμοποιήσει αυτό τον χρόνο για να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας, για να τον καλλιεργήσουμε, και να χτίσουμε το μέλλον μας.

Για το θέμα της ομορφιάς, πραγματικά πιστεύω ότι δύσκολα κάποιος είναι καταδικασμένος στην ασχήμια. Πρέπει να βρει τρόπους ο καθένας μας για να τονίσει τα όμορφα του χαρακτηριστικά, που σίγουρα έχει. Για να τα ανακαλύψει είναι προϋπόθεση όλα τα παραπάνω. Ένας άνθρωπος που έχει αέρα και αυτοπεποίθηση και ξέρει τι του πάει, δεν μπορεί να είναι άσχημος. Πρέπει όμως να είναι σε θέση να μην προσπαθεί να μιμηθεί κανέναν.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

17 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
Dioni
Dioni
5 χρόνια πριν

Αν είχα κόρη θα την μεγάλωνα όπως θα μεγάλωνα και ένα αγόρι. Ο στόχος μου θα ήταν να πιστεύουν τα παιδιά μου στους εαυτούς τους και να αισθάνονται ασφαλείς. Δεν θα ήθελα η κόρη μου ως παιδί να πιστέψει ότι υπάρχουν περιορισμοί στην ζωή της μόνον και μόνον λόγω του φύλου της. Στην πορεία μπορεί να διαπίστωνε ότι υπάρχουν και περιορισμοί και υποχρεώσεις, ή μάλλον αξιώσεις από άλλους, αλλά δεν θα μπορούσαν να την επηρεάσουν και να την αποδυναμώσουν πια, γιατί θα είχε μεγαλώσει χωρίς να νιώθει αδύναμη επειδή είναι γυναίκα. Όταν άκουσα για πρώτη φορά από δασκάλα μάλιστα, αλλά… Διαβάστε περισσότερα »

Μίλτος Παπάρας
Μίλτος Παπάρας
5 χρόνια πριν

Φωτεινη με αφήνει αναυδη το backround σου και δεν συνάδει διόλου με οσα μας λες κατα καιρους (ενας μπουρδελιάρης αντρας δεν δεχεται κοιν κατακραυγη,η κοινωνια εχει καλουπωμένη τη γυναίκα,τα αγορια πάνε σε οικους ανοχης casually,oι αντρες επιβραυευονται για να ειναι κακοι γονεις και συζυγοι και οι γυναικες λοιδωρουνται με το παραμικρο) .Οταν σου λέμε οτι αυτο δεν ισχύει ,μας λες “η κοινωνια ετσι είναι” .Εσυ ομως μεγαλωσες διαφορετικα.Γιατι να μην ειναι η κοινωνια οτι εχεις ζήσει εσυ ,αλλά πιανεις σαν νόρμα το ακριβως αντίθετο?

Karlee
Karlee
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Μίλτος Παπάρας

Μιλτο απ το στομα μου το πηρες!!! Φωτεινη, οι περισσοτεροι που ξερω ειναι οπως περιγραφεις στο θεμα των αμοιβων. (Για τις δουλειες να το συζητησουμε). Και ποσοι πια πλουσιοι ζουνε τις γυναικες τους? Συνηθως αιτια για να μη δουλευεις ειναι η ανεργια, οχι ο πλουσιος γαμπρος.

πόντια ιντερνάσιοναλ
πόντια ιντερνάσιοναλ
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Μίλτος Παπάρας

Εγώ πάλι Μίλτο νομίζω ότι αυτός είναι ο λόγος που η Φωτεινή έχει αυτή την εικόνα για την κοινωνία. Και βλέπω ότι το λέει και μόνη της, συμπεραίνει ότι είναι η μειοψηφία, από την προσωπική της παρατήρηση. Η προσωπική της παρατήρηση, της επιβεβαιώνει το πόσο καλύτερα από τον μέσο όρο λειτουργεί η δική της οικογένεια.

πόντια ιντερνάσιοναλ
πόντια ιντερνάσιοναλ
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Μίλτος Παπάρας

Φωτεινή, κατ’αρχήν είσαι πολύ τυχερή που μεγάλωσες με τέτοιες εικόνες. Είναι όμως εξίσου λειτουργική και ισορροπημένη μια οικογένεια στην οποία το ζευγάρι έχει πάρει συνειδητές αποφάσεις και έχει κάνει ελεύθερα τις επιλογές του. Και αυτό είναι κάτι που δεν μπορείς να γνωρίζεις μόνο από την παρατήρηση, αλλά μόνο αν γνωρίζεις καλά τα πρόσωπα αυτά. Το να έχεις τη δυνατότητα να επιλέξεις αν θα δουλεύεις ή όχι, είναι πολυτέλεια, όχι με την έννοια του περιττού, αλλά του προνομίου. Δεν είναι ανώτερος όποιος επιλέγει τη δουλειά, ούτε όποιος κάθεται σπίτι. Σημασία έχει να μπορείς να ζεις αξιοπρεπώς, ελεύθερος και όχι εις βάρος.… Διαβάστε περισσότερα »

Μίλτος Παπάρας
Μίλτος Παπάρας
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Μίλτος Παπάρας

Δεν συμφωνώ οτι ειναι ο ορισμός της “σωστής μητέρας” αυτό που περιγράφεις και μόνο ,δηλαδή το οτι δουλευε και μοιράζονταν τις δουλειές.Ο ορισμός του σωστου γονιού ειναι αυτός που κάνει το σωστό για την οικογενειά του.Αν το σωστό είναι να μείνει σπίτι ή να πάρει βοήθεια ,η να φυγει στο εξωτερικο so be it.Σωστή οικογένεια ειναι αυτη που ολα της τα μέλη ειναι ευτυχισμένα ,δεν με πολυενδιαφερει το ποιός δουλευει η το ποιός πλένει τα πιάτα. Το να δουλευεις οπως ειπε και ο/η Karlee δεν ειναι αρετη ,αλλά ανάγκη.Και αν ήθελα να βρω πλούσιο αντρα που να τον βρω?Πλεον ο… Διαβάστε περισσότερα »

idril
idril
5 χρόνια πριν

Οι απαντήσεις της Λένας και των σχολιαστών είναι άριστες. Θα δώσω άλλα λίγα παραδείγματα: Ενθάρρυνε κορίτσια κι αγόρια να ασχολούνται με αυτά που τους αρέσουν, ανεξάρτητα από τα στερεότυπα: μην κρίνεις το κορίτσι που παίζει με τα φορτηγά και το αγόρι που βάζει την κούκλα για ύπνο. Χάριζε βιβλία με ήρωες και ηρωίδες που καταφέρνουν πράγματα με την αξία τους, παρά με την ιδιότητά τους. Κάνε δώρα παιχνίδια που προάγουν τη φαντασία και την επίλυση προβλημάτων, όπως τουβλάκια, ζωγραφιές, κατασκευές, παιχνίδια ρόλων (λχ ταμειακή μηχανή ή εργαλεία γιατρού), και φυσικά, coding. Ακόμη και το τρενάκι για 1-3 χρονών που λέει… Διαβάστε περισσότερα »

BabyDoll
BabyDoll
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  idril

Idril σήμερα φαίνεται να συμφωνούμε πολύ! Αυτό που λες με τα δώρα και τα παιχνίδια είναι πολύ καίριο. Και πολλοί γονείς που θέλουν να προάγουν την ισότητα όμως έχουν βαθιά ριζωμένα μέσα τους τα στερεότυπα των φύλων που υποσεινήδητα αυτοανερούνται. Αν δηλαδή θες να μεγαλώσεις μια δυναμική κόρη αλλά όταν θέλει να ντυθέι ιπποτης στις απόκριες αντί για πριγκήπισσα και του λες οχι τότε της μαθαίνει οτι έχει έναν συγκεκριμένο ρόλο ή αν ζητήσει να πάει ποδόσφαιρο αντί για μπαλέτο. Κι όχι μόνο αυτό αλλά και να εξηγούν στα παιδιά από μικρά οτι μπορούν να κάνουν αυτό που θέλουν. Θυμήθηκα… Διαβάστε περισσότερα »

idril
idril
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  BabyDoll

Πραγματικά BabyDoll. Και τα παιδιά αναπαράγουν στερεότυπα στον παιδικό και στο σχολείο, και οι γονείς παίζοντας με τα παιδιά τους. Στην Αγγλία είναι πολύ συνηθισμένα τα playdates και επειδή τα μικρά που συναναστρέφεται τώρα η κόρη μου είναι 2 ετών και κάτω, οι γονείς ακόμη συμμετέχουν ενεργά στο παιχνίδι και λίγο πολύ μιλάμε πάνω από τα κεφάλια τους. Έχω ακούσει λοιπόν από άλλους γονείς διαμάντια όπως “μη παίζεις με το τρένο καλέ, εσύ είσαι κορίτσι” και “άσε την κούκλα κάτω, να πάρε το αυτοκινητάκι”. Στην αρχή δίσταζα, μη φανεί ότι κρίνω τον άλλο γονιό. Πλέον ρωτάω ευθέως γιατί είναι κακό… Διαβάστε περισσότερα »

μαύρο πρόβατο
μαύρο πρόβατο
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  idril

κατ’ αρχήν να πω ότι είμαι η Θεία Κατερίνα της ερώτησης. Δε ρώτησα πως (με ποιά εργαλεία), αυτό είναι εμφανές. Ρώτησα αν είναι εφικτό μετά, αφού το παιδί μπει στην κοινωνία. Στο παράδειγμά σου (και συνειδητά θα χρησιμοποιήσω το αγόρι) ας υποθέσουμε ότι εγώ το παιδί μου το μαθαίνω ότι είναι οκ να παίζει με κούκλες. Όταν παει (στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα έτσι; μη μου πείτε για ιδανικές κοινωνίες, τι θα έπρεπε κλπ) στο σχολείο και πέσει τοίχο με την πραγματικότητα όπως είναι, πως το προστατεύεις; Όταν η φούσκα που τα περιβάλουμε σκάσει (γιατί θα σκάσει) τί γίνεται ρώτησα… Η… Διαβάστε περισσότερα »

BabyDoll
BabyDoll
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  μαύρο πρόβατο

Μαύρο πρόβατο αφού δεν μπορεί να είσαι συνέχεια με το παιδί σου δεν μπορείς να το προστατεύεσεις. Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να του δώσεις μηχανισμούς προστασίας για να το κάνει μόνο του. Η κριτική σκέψη και η αμφισβήτιση είναι δυο καλοί μηχανισμοί. Θα χρησιμποιήσω το παράδειγμα της idril αν η δίχρονη κόρη/ανιψιά σου ακούσει από την μαμά μιας φίλης οτι τα κορίτσια δεν παίζουν με τρένα δεν θα το αμφισβητήσει γιατί ειναι μικρή και προφανώς δεν έχει αναπτύξει ακόμα την κριτική σκέψη, δεν αμφισβητεί κάτι που της λεει ένας μεγάλος. Αν εσύ τώρα το αμφισβητήσεις μπροστά της θα… Διαβάστε περισσότερα »

idril
idril
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  μαύρο πρόβατο

Να σε χαίρονται τα ανίψια λοιπόν, θεία Κατερίνα! Αρχικά κάνεις πράξη αυτό που θες να περάσεις, ως το απόλυτα φυσικό στο σύμπαν σας. Παίζουν όλοι με όλα τα παιχνίδια, δεν υπάρχουν αγορίστικα και κοριτσίστικα. Κάνουν όλοι τις δουλειές. Για κορίτσια, διαλέγεις ρούχα και παπούτσια που είναι λειτουργικά για φυσικό παιχνίδι και όχι για μπιμπελό. Ενθαρρύνεις/αποθαρρύνεις τις ίδιες συμπεριφορές σε όλα τα παιδιά. Φροντίζεις να συμφωνούν και να σιγοντάρουν οι ενήλικες στο περιβάλλον σου, στα λόγια κι έμπρακτα. Αυτό είναι το παράδειγμα που έχει γύρω του, και αυτό θα χωνέψει μεγαλώνοντας. Μαθαίνεις εννοείται να έρχεται σε εσένα ή άλλους υπεύθυνους ενηλίκους… Διαβάστε περισσότερα »

πόντια ιντερνάσιοναλ
πόντια ιντερνάσιοναλ
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  μαύρο πρόβατο

Δεν τα μεγαλώνεις σε φούσκα, αυτό γίνεται 🙂
Είναι θέμα δικής σου δύναμης, να μπορείς εσύ να αντέξεις να γίνεσαι όσο μεγαλώνουν όλο και λιγότερο προστατευτική και όλο και λιγότερο παρεμβατική. Να έχεις τη δύναμη να τα βλέπεις να κάνουν λάθη και ψύχραιμα να τους συμπαραστέκεσαι.
Αν δε φοβάσαι εσύ, δε θα φοβούνται κι εκείνα.
Και μην ξεχνάς ότι δε μεγαλώνουν την ημέρα που κλείνουν τα 18, μεγαλώνουν μέχρι να ωριμάσουν και να μη σε αναζητούν πια. Και τότε, πάλι εσύ πρέπει να έχεις δύναμη να το αποδεχτείς αυτό. Ότι μεγάλωσαν πια και δε σε χρειάζονται.

BabyDoll
BabyDoll
5 χρόνια πριν

Για να μεγαλώσεις ένα παιδί με αυτοπεποίθηση (και βάζω και τα αγόρια μέσα γιατί στην σημερινή κοινωνία ο σεξισμός επηρεάζει και το πως πρεπει να μεγαλώσει και να συμπεριφερθεί ένα αγόρι) πρέπει να του μάθεις για το πως είναι ο έξω κόσμος, τι περιμένει η κοινωνία από αυτά και το πως δεν θα πρέπει να επηρεάζονται. Θεωρώ οτι αν μάθουμε σε ένα κορίτσι οτι η εμφάνισή του δεν θα πρέπει να το επηρεάζει, οτι η κοινωνία περιμένει απο αυτό να είναι σεμνό, να μην έχει την σεξουαλική ελευθερία των αγοριών και να γίνει μια καλή μαμά αλλά δεν είναι υποχρεωμένο… Διαβάστε περισσότερα »

Katerillian
Katerillian
5 χρόνια πριν

Και μόνο που σε απασχολεί πως θα δώσεις σωστά εφόδια στο παιδί σου, εχεις ήδη κάνει το πιο σημαντικό βήμα!! Κι επειδή τα πάντα είναι αλληλένδετα και οι αλλαγές είναι ουσιαστικά αλλαγές στην ισορροπία, αποτελέσματα πιστεύω θα δούμε όταν περισσότεροι γονείς αναρωτηθούν πως να μεγαλώσουν τους γιους τους ώστε να φέρονται και αυτοί διαφορετικά.. και χαίρομαι γιατί πιστεύω πως κι αυτό μπορεί να γίνει!

lynka kal
lynka kal
5 χρόνια πριν

Αν μεγαλωσει κανεις χωρις διαχωρισμους και προκαθορισμενους με βαση το φυλο ρολους,ειναι πολυ πιο ευκολο να ειναι ελευθερος ανθρωπος μεγαλωνοντας.Δεν εχει μαθει διαφορετικα,και δεν επιτρεπει και στους αλλους να τον δουν διαφορετικα.Με την εμπιστοσυνη λοιπον και με το παραδειγμα,θα διαπλασεις εναν ανθρωπο ελευθερο.

Consciousness
Consciousness
5 χρόνια πριν

Συμφωνω με Λενα.Ειδικα εσυ πρεπει να εστιασεις σε αυτο που γραφει και η Λενα: “Μπορείς να μεγαλώσεις όμως έναν άνθρωπο που ξέρει τι είναι κοινωνία, ποια είναι τα στραβά της, και ξέρει τι να απορρίψει και τι να υιοθετήσει”. Εκει θα επικεντρωθεις. Να της μαθεις οσα χρειαζεται και να μπορει να διακρινει ποιο να υιοθετησει και ποιο να απορριψει. Δεν ειναι ωραιο να μεγαλωνουμε παιδια αποκομμενα απο την κοινωνια και την εποχη τους, με το προσχημα της υπερπροστασιας, και αποκομμενα πολλες φορες απο την ηλικια τους και θα σου πω για ποιο λογο το λεω. Οταν μετα ερθουν αντιμετωπα με… Διαβάστε περισσότερα »