in ,

Αγαπητή «Α, μπα»: Πώς να διαχειριστώ τις δυσκολίες των γονιών μου;

Πώς να στηρίζω, και τους δυο τους, χωρίς να είμαι ο κηδεμόνας τους, και χωρίς να αναλαμβάνω το ρόλο του διαιτητή;

Είμαι 40 χρονών και ζω στο εξωτερικό περίπου 10 χρόνια. Μοναχοπαίδι, οι γονείς μου ζουν ακόμα στην Ελλάδα. Μου προσέφεραν και μου προσφέρουν πάντα πολύ αγάπη. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, η κατάσταση έχει γίνει αρκετά δύσκολη μεταξύ τους, αλλά και στον καθένα ξεχωριστά, γεγονός που με επηρεάζει καθώς στεναχωριέμαι που δεν είναι χαρούμενοι. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

ampa10 ampa 1 scaled

Αγαπητή α μπα, Πώς να διαχειριστώ τις δυσκολίες των γονιών μου; Είμαι 40 χρονών και ζω στο εξωτερικό περίπου 10 χρόνια. Μοναχοπαίδι, οι γονείς μου ζουν ακόμα στην Ελλάδα. Μου προσέφεραν και μου προσφέρουν πάντα πολύ αγάπη. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, η κατάσταση έχει γίνει αρκετά δύσκολη μεταξύ τους, αλλά και στον καθένα ξεχωριστά, γεγονός που με επηρεάζει καθώς στεναχωριέμαι που δεν είναι χαρούμενοι. Και εξηγώ. Η μαμά, σχεδόν από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, έχει διαγνωστεί με αρκετά σοβαρή ψυχική ασθένεια. Δεδομένου του στίγματος στην Ελλάδα για ψυχικές ασθένειες, υπήρχε πάντα πολύ ‘προσοχή’ σε όλη την οικογένεια, ‘μην μαθευτεί’, ‘τα εν οίκω μη εν δήμω’ κλπ, επομένως δεν ήταν κάτι για το οποίο μιλούσαμε ανοιχτά οι 3 μας, ή και με άλλα άτομα εκτός οικογένειας. Μεταξύ τους πάντα συζητούσαν και ο μπαμπάς πάντα την στήριζε, πρακτικά και ψυχολογικά. Τα πράγματα άλλαξαν πριν περίπου 8 χρόνια. Εγώ, έχοντας μετακομίσει στο εξωτερικό, αγόρασα και σπίτι εκεί, άρχισε να γίνεται πιο εμφανές πως δεν πρόκειται να γυρίσω Ελλάδα σύντομα τουλάχιστον. Παράλληλα, η οικονομική κρίση στην Ελλάδα έκανε τα πράγματα να δυσκολεύουν όλο και περισσότερο για τους δικούς μου. Η ασθένεια της μαμάς έχει ιδιαίτερη επίπτωση στον οικονομικό τομέα, καθώς στις περιόδους ‘μανίας’ της νόσου της, ξοδεύει τεράστια ποσά χωρίς λόγο και σε ανύποπτο χρόνο. Αυτό οδήγησε σε ιδιαίτερα δύσκολη οικονομική κατάσταση τους δικούς μου, καθώς δημιούργησε χρέη και δεν ήταν και λίγοι αυτοί που εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση της και τις εκμαίευαν όσα λεφτά είχε. Εν μέσω όλης αυτής της κατάστασης, γνωρίζει και ο πατέρας μου μια άλλη κυρία, με την οποία ξεκινάει να βγαίνει. Και το ανακοινώνει και στη μητέρα μου. Με την ανακοίνωση, πριν περίπου 5 χρόνια, ξεκίνησε μια μεγάλη περιπέτεια, που περιλάμβανε δύσκολες και επικίνδυνες καταστάσεις. Ενδεικτικά να σου πω πως η μητέρα μου ξεκίνησε σχέσεις με έναν νεαρό ο οποίος της έπαιρνε όλη τη σύνταξη και, όταν δεν είχε πλέον λεφτά να του δώσει, την απειλούσε πως θα κάνει κακό ή σε εκείνη ή σε εμένα. Για όλα αυτά εγώ ενημερώθηκα ένα χρόνο πριν, όταν ήρθε να μου τα πει η μητέρα μου. Αισθάνθηκα πως κατάλαβε πως η κατάσταση είχε ξεφύγει και χρειάστηκε βοήθεια. Είχα μιλήσει τότε με τον – τότε- ψυχίατρό της, για κάποια συμβουλή, και μου είχε πει πως η ψυχική της κατάσταση ήταν ισορροπημένη με τα φάρμακα και πως αυτά είναι ‘κοινωνικής φύσεως’ προβλήματα. Και πως εγώ το μόνο που μπορούσα να κάνω είναι να της δίνω στήριξη. Παράλληλα μίλησα και με τον πατέρα μου, ο οποίος παρεμπιπτόντως όλα αυτά τα χρόνια ήταν παρών στο σπίτι για να καλύπτει τα πρακτικά χρέη του σπιτιού και να μην είναι μόνη της συνέχεια η μαμά. Μου είπε πως δεν άντεχε άλλο, πως είχε προσπαθήσει πολλές φορές να μη συνεχίσει με την άλλη σχέση του, αλλά ότι η συμπεριφορά της μαμάς δεν διορθωνόταν και δεν ήξερε τι άλλο να κάνει. Μερικούς μήνες μετά την ‘αποκάλυψη’ που περιγράφω, η μαμά νοσηλεύτηκε σε ψυχιατρική κλινική, καθώς οι κρίσεις της επιδεινώθηκαν πολύ. Πέρασε περίπου τρεις μήνες εκεί, διάστημα το οποίο ήταν πολύ δύσκολο για όλους μας. Με αφορμή αυτό το γεγονός, ήρθαμε πιο κοντά με τον μπαμπά μου, και αρχίσαμε να μιλάμε πιο ανοιχτά πλέον για την ασθένεια της μαμάς. Λόγω της εισαγωγής, η μαμά ξεκίνησε να βλέπει καινούργιο γιατρό, ο οποίος την προσέγγισε πολύ διαφορετικά και μας βοήθησε πολύ κι εμένα και τον μπαμπά να καταλάβουμε καλύτερα την ασθένειά της. Εγώ ξεκίνησα να ‘δουλεύω’ με έναν σύμβουλο ψυχικής υγείας στην χώρα που μένω, ώστε να μπορώ να διαχειριστώ όλο αυτό. Διάβασα πολύ σε σχέση με την ασθένειά της, μίλησα πολύ σε κοντινά μου άτομα, και με πολύ προσπάθεια νιώθω πως κατάφερα να δεχτώ το γεγονός πως η μαμά νοσεί και πως είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπίσω, και όχι να αποφεύγω. Με την εισαγωγή της μαμάς στην κλινική, ο μπαμπάς αποφάσισε να διακόψει την άλλη σχέση που είχε, προκειμένου να φροντίζει τη μαμά. Μετά το εξιτήριο της μαμάς, η επιστροφή της στο σπίτι ήταν/είναι δύσκολη. Παρότι έχει βελτιωθεί πάρα πολύ η κατάστασή της, βιώνει ακόμα μια ελαφριά κατάθλιψη και δεν είναι πλήρως ανεξάρτητη. Δεν έχει όρεξη να βγαίνει, να κάνει δουλειές, ξεκίνησε πάλι τα υπέρογκα έξοδα κλπ κλπ. Ενώ τις πρώτες βδομάδες μετά το εξιτήριο ακολουθούσε τις συμβουλές του μπαμπά για το πώς να φροντίζει τον εαυτό της, τον τελευταίο καιρό δεν το δέχεται αυτό. Εδώ λοιπόν έρχονται οι αλλαγές. Πριν μερικές μέρες ο μπαμπάς μου είπε πως ξεκίνησε να βλέπει πάλι την φίλη που είχε. Το είπε και στη μαμά. Είναι ξεκάθαρος πως δεν θέλει να αφήσει την μητέρα μου και πως θέλει να συνεχίσει να την περιποιείται και να έχει τον ρόλο του ‘φροντιστή’. Αλλά θέλει να έχει μερικά απογεύματα μέσα στη βδομάδα να βγαίνει με την φίλη του γιατί δεν αντέχει συνέχεια στο σπίτι με τη μαμά σε αυτή την κατάσταση. Κι εδώ έρχεται ο βαρύς αναστεναγμός που η ερώτηση που αυτό που δημιουργεί: τι να κάνω εγώ τώρα σε σχέση με όλο αυτό; Ρώτησα τη μητέρα μου πως μπορώ να τη βοηθήσω, μου είπε να την παίρνω κανένα τηλέφωνο όταν είναι μόνη της. Εμένα αυτό στο παρελθόν με άγχωνε αρκετά (να είμαι δηλαδή έξω και να πρέπει να έχω το νου μου στο κινητό ώστε να απαντήσω κατευθείαν, αλλιώς είναι μόνη της). Της είπα πως όποτε μπορώ την παίρνω και πως είναι καλό να βρούμε και άλλες ‘διεξόδους’ για να περνάει τον χρόνο της, πχ χόμπυ, να βγαίνει κλπ. Ωστόσο μου λέει πως δεν έχει όρεξη γι’ αυτά και το καταλαβαίνω λόγω της κατάθλιψης, γιατί αυτό άλλωστε είναι κατάθλιψη, να μην έχεις όρεξη γι’ αυτά. Ο μπαμπάς λέει πως θα θέλει να τη στηρίζει και πως, αν τον ακούει σε αυτά που τις λέει, θα σταματήσει να βλέπει την φίλη του, αλλά πλέον νιώθει πως δεν τον υπολογίζει η μαμά. Εδώ να αναφέρω πως κανένας από τους δυο τους δεν έχει φίλους ή κοντινά πρόσωπα με τους οποίος να συζητά αυτά που σου λέω, ή να έχει να πει τον ‘πόνο’ του να ξεσκάσει. Κι αυτό με στεναχωρεί πολύ γιατί νιώθω πως μόνο εμένα έχουν, και οι δυο τους. Φυσικά ανησυχώ κιόλας για το αν τα πράγματα θα ξανα-εξελιχθούν όπως πριν 5 χρόνια, με τη μαμά να μπλέκει σε επικίνδυνες συμπεριφορές. Ξέρω πως δεν θέλω να πάρω τον ρόλο του ‘κηδεμόνα’ της και μου είναι δύσκολο να βρω ισορροπία σε αυτό. Δηλαδή πώς να στηρίζω, και τους δυο τους, χωρίς να είμαι ο κηδεμόνας τους, και χωρίς να αναλαμβάνω το ρόλο του διαιτητή. Τι συμβουλή έχεις να μου δώσεις σε αυτό; Σε αυτό το σημείο να πω πως οι συνεδρίες μου με ψυχολόγο με έχουν βοηθήσει άπειρα μέχρι τώρα. Ο κύριος λόγος που σου γράφω είναι γιατί πιστεύω πως τέτοιες ιστορίες είναι καλό να δημοσιεύονται σιγά σιγά, προκειμένου να αρχίσει να μειώνεται το ταμπού γύρω από τις ψυχικές ασθένειες και τα οικογενειακά προβλήματα. Πιστεύω πως πολλοί βρίσκονται/έχουν βρεθεί στη θέση μου και ότι ίσως βοηθήσει μερικούς από αυτούς να ξέρουν πως δεν είναι μόνοι, διαβάζοντας την ιστορία μέσω μιας πλατφόρμας με σεβασμό και νηφάλιες απαντήσεις, όπως η δική σου.

– δενειστεμονοι

O λόγος που το δημοσιεύω είναι ακριβώς αυτός, να μειώνεται το ταμπού γύρω από τις ψυχικές ασθένειες. Κατά τα άλλα, οι απαντήσεις, οι λύσεις, και οι σωστές συζητήσεις γύρω από την υπεύθυνη αντιμετώπιση γίνεται μόνο με τους κατάλληλους ειδικούς, ο καθένας για τον εαυτό του. Η μόνη συμβουλή που υπάρχει, και όχι που έχω, είναι να μην σταματήσεις να πηγαίνεις σε ψυχολόγο για  τον εαυτό σου.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

50 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
Xrist
Xrist
4 χρόνια πριν

Το ταμπού επίσης θα μειωθεί, αν σε ένα κείμενο με χιλιάδες λεπτομέρειες, ονοματιζεται και η ασθένεια, χωρίς να αντιμετωπίζεται σαν ταμπού.

πόντια ιντερνάσιοναλ
πόντια ιντερνάσιοναλ
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Xrist

Αυτό το κείμενο το έγραψε ένας άνθρωπος που βιώνει τις επιπτώσεις, όχι ένας γιατρός ή ένας ειδικός τέλος πάντων. Οπότε δεν κατάλαβα, τη μαλώνεις που δεν αναφέρει την ασθένεια αλλά την περιγράφει με λεπτομέρειες;

Xrist
Xrist
4 χρόνια πριν

Καλά βρε αγαπημένη πόντια, πρέπει να είσαι γιατρός για να ξέρεις το όνομα της ασθένειας; Ή μήπως λες να ξέχασε πώς το λένε; Είναι προφανές ότι τέτοιες κραυγαλεες παραλείψεις είναι προϊόν προκατάληψης (ασυνειδητης γιατί η κοπέλα έχει κάθε καλή πρόθεση να παλέψει με τα ταμπού).

εξωγήινη
εξωγήινη
4 χρόνια πριν

Αυτό που λέει η Πόντια. Αφού ανέφερε ότι έχει κατάθλιψη και μετά είπε για μανία, αρα μανιοκαταθλιψη ίσως; Σχιζοφρένεια; Τι διαφορά κάνει σε μας να ξέρουμε τι ακριβώς έχει, φάρμακα θα της συνταγογραφησουμε; Εν τω μεταξύ μας ζωγράφισε πλήρη εικόνα της ασθένειας, δεν λείπουν σημαντικές πληροφορίες.

acantholimon
acantholimon
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Xrist

Μπορεί να παραλείπεται λόγω ταμπού,μπορεί και όχι.Εγώ,αν και πολλές φορές έχω αναφερθεί εδώ σε θέματα,που προκύπτουν λόγω της ψυχικής ασθένειας του αδερφού μου,δεν την αναφέρω ονομαστικά.Ο λόγος είναι,ότι δε θέλω κάποιος που διαβάζει,να μπει στον πειρασμό,να βγάλει γνωμάτευση για τον εαυτό του ή κάποιον άλλο.Δεν είναι τόσο απλό.Στην ψυχιατρική υπάρχουν και όροι “ομπρέλα”,που μπορεί να καλύπτουν ένα σωρό υποπεριπτώσεις.Ή να συνυπάρχουν στον ίδιο ασθενή διαταραχές,συμπτώματα,που να αλληλοκαλύπτονται.Συχνά γίνεται δύσκολο για κάποιον μη ειδικό,να γίνει πιο σαφής.Νομίζω,ότι και περιγράφοντας μόνο κάποιες καταστάσεις,κάποια συμπτώματα,θα χτυπήσουν καμπανάκια σε αναγνώστες και θα ζητήσουν παραπάνω πληροφορίες από εκεί που πρέπει.Κι αυτό είναι χρήσιμο.Και ίσως μεγαλύτερη… Διαβάστε περισσότερα »

Ιζόλδη
Ιζόλδη
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Xrist

xrist, από χθες χτυπιέμαι να πίνουν καφέ οι συντάκτες των ερωτήσεων, αλλά εδώ νομίζω πως ένα καφεδάκι το χρειάζεσαι εσύ. Ονοματίζεται, μάλλον σου διέφυγε, συμβαίνουν αυτά. Αυτό που λέει κι η εξωγήινη. Η ερωτώσα γράφει σαφώς για φάσεις μανίας και φάσεις κατάθλιψης. Αν είναι διπολική διαταραχή σκέτη, ή πακέτο με κάτι ακόμα, αφορά τον ψυχίατρό της, τους συνεργάτες του, την επιστημονική κοινότητα τέλος πάντων. Το στίγμα *στην κοινωνία* δεν αντιμετωπίζεται με μια διάγνωση- μακρυνάρι που ακούγεται σαν φτουσκουληκομυρμηγκότρυπα. Αλλά με την περιγραφή της καθημερινότητας, ασθενών και φροντιστών, και των προβλημάτων της

Penthesilea
Penthesilea
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Xrist

Εμένα, πάλι, η γράφουσα μου έδωσε την εντύπωση ότι μετέφερε με ιδιαίτερη ευαισθησία και νηφαλιότητα μια αντικειμενικά δύσκολη κατάσταση. Καλόν είναι να μην ψάχνουμε λόγους να κουνήσουμε το δάχτυλο σε κάποιον που περνάει Γολγοθά.

Dr. Arisa
Dr. Arisa
4 χρόνια πριν

Εγω σε όλο αυτό ειλικρινά θαυμάζω τη στάση του πατέρα σου. Την αγαπάει και είναι πάντα εκεί γι αυτή. Είμαι σίγουρη οτι πολλοι στη θέση του θα είχαν φύγει πολλά χρόνια πριν και θα είχαν αφήσει εσένα να βγάλεις πέρα μόνη σου.

Τρελή επιστήμονας
Τρελή επιστήμονας
4 χρόνια πριν

Δε θα μπορούσα να διαφωνήσω περισσότερο με την απάντηση αυτή. Καταρχήν προτείνεις να απομακρύνεις ένα άτομο από το οικείο περιβάλλον του και να το πας σε μια χώρα όπου υποθέτω δε θα γνωρίζει ούτε τη γλώσσα, επομένως θα απομονωθεί πλήρως. Μετά προσθέτεις ένα έξτρα άτομο μέσα στο σπίτι σου, το οποίο θα σε αναστατώσει τελείως και θα αποδιοργανώσει. Και στο τέλος γράφεις ‘εξευτελιστικό για την αξιοπρέπεια της μητέρας σου και της οικογένειας σας γενικότερα’. Της οικογένειας;;; Γιατί; Επειδή ζούνε χρόνια τώρα σε μια κοινωνία έτοιμη να κατακρίνει οποιοδήποτε ‘μη φυσιολογικό’ και το αντιμετωπίζουν όσο καλύτερα μπορούν; Ή επειδή θεωρείς μεμπτό… Διαβάστε περισσότερα »

εξωγήινη
εξωγήινη
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Τρελή επιστήμονας

Συμφωνώ με την τρελή επιστήμονα. Αγαπητή Φωτεινή κάνουμε αγώνα για να εμπεδώσουμε ότι δεν είναι ευθύνη των παιδιών να γηροκομουν και να φροντίζουν μέχρι πάσης φύσεως αφαίμαξης τους γονείς τους κι έρχεσαι και προτείνεις να πάρει τη μητέρα της στο εξωτερικό; Δηλαδή να χαντακωθει ουσιαστικά. Λυπάμαι, δεν συμφωνώ. Όσο για τον πατέρα, άλλοι έχουν φύγει για πολύ λιγότερα από ένα γάμο κι έχουν ρίξει μαύρη πέτρα πίσω τους. Απλώς χρειάζεται κι αυτός ένα αποκούμπι, φροντίζει τη γυναίκα του πάρα πολλά χρόνια, νομίζω έχει αποδείξει την αξία του. Δεν είναι και οσιομαρτυρας όμως. Πρέπει και ο φροντιστής να είναι καλά για… Διαβάστε περισσότερα »

Τρελή επιστήμονας
Τρελή επιστήμονας
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Τρελή επιστήμονας

Είναι μαζί 5 χρόνια απ’ ό,τι λέει η ερώτηση, άρα δεν είναι πλέον μόνο το σεξ που τους κρατάει μαζί. Αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν ότι ο πατέρας είναι και αυτός άνθρωπος ο οποίος προσπαθεί να διαχειριστεί μια κατάσταση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Γιατί αυτό είναι εξευτελιστικό για όλη την οικογένεια; Οι καταστάσεις αυτές είναι δύσκολες και δε μπορείς να ξέρεις πως θα αντιδρούσες αν ήσουν στη θέση του.

Queen of spades
Queen of spades
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Τρελή επιστήμονας

Ναι μονο που δε λεει ακριβως αυτο. Ο πατερας φαινεται να νοιαζεται ουσιαστικα για τη μητερα αλλα να ασφυκτια. Δε μπορω καν να φανταστω ποσο δυσκολο ειναι να εισαι ο φροντιστης ενος ασθενη με τοσο σοβαρη ψυχικη ασθενεια και να πρεπει παραλληλα να κρυβεσαι απ την κοινωνια, να προσποιεισαι οτι η ζωη σου ειναι μια χαρα, να μην εχεις βοηθεια και στηριξη απο πουθενα. Για να μη σχολιασω τη ματαιωση και την αδυναμια που μπορει να νιωθει κανεις οταν ο ασθενης δεν ακολουθει τα βηματα που θα τον βοηθησουν (κατι πολυ συνηθες στους ψυχικα ασθενεις). Νομιζω τα απογευματα με τη… Διαβάστε περισσότερα »

αμύριστο λουλούδι
αμύριστο λουλούδι
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Τρελή επιστήμονας

Φωτεινή, δεν νομίζω ότι αυτό που ζητάει ο πατέρας από την άλλη σχέση είναι το σεξ. Ουτε καν. Πολυ επιφανειακό αυτό που σκέφτηκες.

Ο πατέρας ένα λιμάνι ψάχνει, μια φυσιολογική σχέση που μπορεί να είναι ο εαυτός του και όχι ένας φροντιστής. Που να δέχεται και ο ίδιος φροντίδα. Ας δούμε λίγο και την οπτική του πατέρα. Εγώ θεωρώ, ότι το δικαιούται.

no-no
no-no
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Τρελή επιστήμονας

Συμφωνώ με τρελό επιστήμονα, πως θα την παρακολουθεί ψυχίατρος σε ξένη χώρα και σε ξένη γλώσσα; Επίσης, είναι λίγο αφελές να λέμε να πάει η μητέρα να ζήσει με την κόρη στο εξωτερικό (εκτός από ασφυκτικό για την κόρη): δεν είναι καθόλου απλό να φέρεις εναν συνταξιούχο σε ξένη χώρα και να του εξασφαλίσεις άδεια παραμονής, πόσο μάλλον να τον ασφαλίσεις για να έχει πρόσβαση στις δομές υγείας του κράτους. Αυτά δεν γίνονται.

Μετά την καταιγίδα
Μετά την καταιγίδα
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Τρελή επιστήμονας

Σαν άνθρωπος που καλύπτει τις ανάγκες του.

Μετά την καταιγίδα
Μετά την καταιγίδα
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Μετά την καταιγίδα

Ο άνθρωπος χρειάζεται επίσης καθοδήγηση και ένα στήριγμα για να αντιμετωπίσει αυτό που έτυχε. Δεν είναι από ατσάλι. Στην ιστορία αυτή εκτός από την ψυχικά πασχουσα ταλαιπωρούνται εξίσου άλλοι δύο άνθρωποι. Νομίζω ότι χρειάζεται η κατανόηση για όλους.

Ladida
Ladida
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Τρελή επιστήμονας

Συμφωνώ τρελή επιστήμονα, σε τόσο ακραίες καταστάσεις μια εξωσυζυγική σχέση (την οποία μάλιστα όλοι γνωρίζουν) είναι το λιγότερο. Ο ανθρωπος έμεινε δίπλα στη γυναίκα του κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, τη στηρίζει πρακτικά, ψυχολογικά και οικονομικά. Οι άνθρωποι που αναλαμβάνουν το ρόλο του φροντιστή σε ψυχικές ή βαριές σωματικές ασθένειες συχνά βιώνουν καταστάσεις πέρα από τις δυναμεις τους και πρέπει να κάνουν ο,τι μπορουν για να διατηρήσουν τη λογική τους κ να αντεπεξέλθουν στις καθημερινές απαιτήσεις. Όσο για το σεξ, ούτε μια γυναίκα χάνει την αξιοπρέπεια της επειδή ο άντρας της κάνει σεξ με άλλη, ούτε ξέρουμε τίποτα για την… Διαβάστε περισσότερα »

bakaliaros_skordalia
bakaliaros_skordalia
4 χρόνια πριν

Διαβάζοντας την ιστορία σου σα να με διαπέρασε ρεύμα, γιατί μου έφερες στο μυαλό γεγονότα και καταστάσεις του παρελθόντος σε σχέση με τη μητέρα μου, η οποία δεν είναι πια στη ζωή (έφυγε από φυσικά αίτια, πολύ νέα). Η μητέρα μου έμεινε πολύ νωρίς χωρίς σύζυγο, διότι ο πατέρας μου έφυγε λίγα χρόνια αφού γεννηθήκαμε η αδερφή μου και εγώ. Όπως καταλαβαίνεις, όλο το βάρος έπεσε σε εμάς, από πολύ νεαρή ηλικία. Η ψυχική ασθένεια ήταν και είναι μεγάλο ταμπού στην Ελλάδα. Θέλω να εστιάσω στο πρακτικό κομμάτι, γιατί από προσωπική εμπειρία είναι πολύ σημαντικό. Η μητέρα σου ΔΕΝ πρέπει… Διαβάστε περισσότερα »

εξωγήινη
εξωγήινη
4 χρόνια πριν

Στην αρχή πήγα να θυμωσω με τους γονείς σου και κυρίως με τον μπαμπά σου που είναι και ο ψυχικα υγιής του ζευγαριού. Μετά σκέφτηκα την απόγνωση και την απελπισία που πρέπει να νιώθουν στα ασφυκτικά όρια της ελληνικής κοινωνίας και στεναχωρηθηκα βαθιά. Νομίζω πως η καλύτερη κίνηση ήταν που έφυγες στο εξωτερικό. Δεν είσαι ο γονιός, μην το ξεχνάς και μην έχεις ενοχές που δεν είσαι εκεί. Πιστεύω ότι είσαι εξαιρετική κόρη. Μην σε χάσεις μέσα σε όλο αυτό, μετράει και η δική σου ψυχική υγεία, βάλε όρια, μια μεγάλη αγκαλιά σου στέλνω❤️

Μετά την καταιγίδα
Μετά την καταιγίδα
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  εξωγήινη

Αντιθέτως εγώ πιστεύω ότι ο μπαμπάς της είναι ήρωας. Δεν σταματά να την φροντίζει τόσα χρόνια παρά τα προβλήματα που προκύπτουν και τις οικονομικές υποχρεώσεις στις οποίες έχει γίνει συμμέτοχος χωρίς να φταίει.Πολυ δύσκολη κατάσταση για να την αντέχει κάποιος καθημερινα

Neverlander
Neverlander
4 χρόνια πριν

Καταρχάς, και οι τρεις αντιμετωπίζετε την κατάσταση όσο καλύτερα μπορείτε, και φαίνεται ότι υπάρχει πολλή αγάπη και συμπόνοια στην οικογένειά σας. Η ψυχική ασθένεια τα σαρώνει και τα διαλύει όλα και πλέετε στον ωκεανό κρατημένοι από σανίδες. Εύχομαι να πάνε καλύτερα τα πράγματα❣ Στο πρακτικό κομμάτι, γιατί η μαμά σου έχει πρόσβαση σε υπέρογκα ποσά; Μπορεί να αποφευχθεί κάπως αυτό;

no_roots
no_roots
4 χρόνια πριν

Εξευτελιστικό είναι και για τη “φίλη”, να πω εγώ, που την έχει ο μπαμπάς φύγε-έλα κατά πώς του καπνίσει και που γι’ αυτό ρίχνει την ευθύνη στη μαμά που “δεν τον ακούει”.

flavors
flavors
4 χρόνια πριν

Δεν θα πρέπει να είναι ταμπού πλέον οι ψυχικές ασθένειες αλλά σε όλο το κείμενο σου δεν την ανέφερες με το όνομα της. Διπολική διαταραχή μάλλον είναι η ψυχική ασθένεια που περιέγραψες

NANA KOMSI
NANA KOMSI
4 χρόνια πριν

Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι μου κάνει αλγεινή εντύπωση η συμπεριφορά του πρώτου ψυχιάτρου, που θεωρούσε “πετυχημένη” τη θεραπεία που έκανε στη μαμά σου και “κοινωνικές φύσεως” τις συμπεριφορές της. Δεν μου αρέσει και πολύ αυτό που θα προτείνω αλλά μήπως δεν πρέπει η μαμά να έχει τον έλεγχο της σύνταξής της ? Γιατί και έμπλεξε στο παρελθόν με άτομο που την εκμεταλλευόταν και πολύ φοβάμαι, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ξανασυμβεί κάτι τέτοιο είτε με τον ίδιο που μπορεί να επαναεμφανιστεί, για να φάει κι άλλα, είτε με κάποιον άλλο. Ή μπορεί και από μόνη της να… Διαβάστε περισσότερα »

Galina Reznikov
Galina Reznikov
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  NANA KOMSI

Ίσως θα μπορούσε να ειδωθεί ως λύση για τις επικίνδυνες οικονομικές κινήσεις της μητέρας το να τεθεί υπό καθεστώς δικαστικής συμπαράστασης δεδομένων της σοβαρότητας, της χρονιότητας και του δυσίατου της παθήσεώς της.

loglady
loglady
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  NANA KOMSI

Συμφωνώ απόλυτα με την ιδέα της δικαστικής συμπαράστασης, ειδικά εφόσον υπάρχει και προηγούμενο οικονομικής εκμετάλλευσης της νοσούσας από τρίτους. Από εκεί και πέρα, εκείνο που μού είναι ασαφές από την ερώτηση είναι κατά πόσο, παράλληλα με τη φαρμακευτική αγωγή, ακολουθείται και κάποια μορφή ψυχοθεραπείας. Είναι ευρέως γνωστό πως οι ψυχικές νόσοι απαιτούν συνδυασμό θεραπευτικών παρεμβάσεων, δεν αρκούν μόνο τα φάρμακα. Η δομημένη ψυχοθεραπεία, ας πούμε, ίσως θα ήταν ο ενδεδειγμένος τρόπος να αντιμετωπιστούν αυτές οι “κοινωνικής φύσεως συμπεριφορές” της ασθενούς. Εκτός κι αν ο ψυχίατρος εννοούσε ζητήματα οικονομικής διαχείρισης, στα οποία δεν μπορεί να παρέμβει ο ίδιος, εφόσον ασχολείται με… Διαβάστε περισσότερα »

BabyDoll
BabyDoll
4 χρόνια πριν

Κάτσε βρε Φωτεινή, ο πατέρας ξεφτιλίζει την αξιοπρέπεια της οικογένειας επειδή συνεχίζει παντρεμένος με μια ψυχικά άρρωστη γυναίκα για να την φροντίζει και έχει μια σχέση παράλληλα; Εμένα μου φαίνεται ήρωας που ακόμα συνεχίζει μια σχέση που πλεον έχει χάσει το κάθε τι ερωτικό μόνο και μόνο για να μην πάθει κάτι η γυναίκα. Το οτι η μητέρα είχε σχέση με νεαρό που της έφαγε τα λεφτά βλέπω το προσπέρασες. Κανένα από τα δύο δεν είναι εξευτελιστικό ούτε κακό. Κι εγώ την φίλη σκέφτομαι που την έχει πηγαινέλα ο πατέρας. Ομως το κατανοώ. Βρίσκεται σε μια κατάσταση πολύ δύσκολη και… Διαβάστε περισσότερα »

Chaotic Jester
Chaotic Jester
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  BabyDoll

“Τρελή επιστήμονας , εσένα πώς θα σου φαινόταν να έλεγε ο πατέρας σου στην μητέρα σου: “Πάω να κάνω σεξ με μια άλλη γυναίκα και ξανάρχομαι σε λίγες ώρες.” ” Δεν έχει καμία απολύτως σημασία πώς θα φαινόταν σε εμένα αυτό. Μόνο πώς θα φαινόταν στη μητέρα μου. 2019 σε προοδευτικό site, και ακόμα μιλάμε για τις σχέσεις συναινούντων ενηλίκων με όρους κουτσομπόλας του χωριού ή/και αστυνόμου του τμήματος Ηθών του 1950, ειδικά αν πρόκειται για συγγενείς, και ακόμα πιο ειδικά για γονείς. Το κέρατο είναι κατακριτέο. Οι καθαρές κουβέντες όχι. Η σεξουαλική ζωή των γονιών αφορά τους γονείς, όχι… Διαβάστε περισσότερα »