Καλημέρα Αμπα και φίλες Αμπίτισσες!! Έχω μια μικρή ερώτηση σημερα και θα ήθελα να μου πείτε μια άποψη. Πρώτα απ όλα για να έχετε το background, είμαι queer άτομο (gay, αντρας assigned at birth, genderfluid when safe) και γενικά έχοντας βιώσει δύσκολες καταστάσεις είμαι πάρα πολύ υπέρ κινημάτων δικαιωμάτων όπως φεμινισμός, lgbtq+ κλπ και συχνά πυκνά τα υποστηρίζω πολύ σε συζητήσεις. Ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις μπορώ να στηρίξω πολύ τις απόψεις μου εναντίον της πατριαρχίας υπάρχει μια περίπτωση στην οποία δεν ξέρω πως να φερθώ. Αυτή είναι η περίπτωση όταν θα πετύχω στρειτ λευκή γυναίκα η οποία υποστηρίζει ότι η πατριαρχία δεν υφίσταται πλέον και οι γυναίκες έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους αντρες κλπ… όταν το λένε αυτό cis στρειτ αντρες είναι πολύ εύκολο να το αντιμετωπίσεις λέγοντάς τους ότι τα βλέπουν από θέση προνομιακή και δεν μπορούν να κρίνουν αυτοί πως άλλες ομάδες υποφέρουν. Οι γυναίκες αυτές όμως βγαίνουν και απαντούν “μα εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα:, ότι δεν καταπιέζονται και επίσης δεν δέχονται να ακούσουν άποψη από κάποιον ο οποίος στα δικά τους τα μάτια μοιάζει ως cis-strait-white (ναι δεν είμαι out σε όλες τις κοινωνικές επαφές μου ούτε δίνω ραπόρτο στον καθένα μόλις τον δω οπότε λογική παρερμηνεία, αν και πέφτει λίγο στην παγίδα του did you just assume my gender αλλά και sexual orientation σ αυτή την περίπτωση). Οπότε εκεί αν συνεχίσεις να πιέζεις τη συζήτηση μπαίνεις στον κίνδυνο του να κάνεις το λεγόμενο mansplaining σε μια σουρεάλ βερσιόν εναντίων των αντρών. Η τελική μου απορία είναι πως στο καλό μπορείς να δείξεις σε μια γυναίκα ότι όντως καταπιέζεται από τους άντρες, όντας άντρας ο ίδιος? Θεωρώ ότι το να προσπαθήσω να δείξω/εξηγήσω την ύπαρξη του σεξισμού σε μια γυναίκα ενώ αυτή δεν θέλει να το δει θα με βάλει σε ίδια μονοπάτια μ αυτά της πατριαρχίας που θέλω να πάω εναντίον. Οπότε να πω την αλήθεια συνήθως απλά σταματώ, υπάρχει κάποιος καλύτερος τρόπος?
-Dragonair
Νομίζω ότι σε μπερδεύει η δική σου ταυτότητα, που δεν θα έπρεπε να σε μπερδεύει.
Δεν χρειάζεται να είσαι γυναίκα για να στηρίζεις τον φεμινισμό, μπορείς να είσαι λευκός cis άντρας ή όχι. Το πώς σε βλέπει και πώς εμφανίζεσαι είναι άσχετα με την συζήτηση. Η δυναμική αντιφεμινίστρια τύπου «εγώ δεν έχω συναντήσει ποτέ πρόβλημα γιατί είμαι δυναμική και ξέρω να βάζω τα όρια μου» κάνει κι εμάς να τραβάμε τα μαλλιά μας, γιατί πώς να πείσεις κάποιον δαρμένο ότι αυτό που βλέπει είναι μελανιές, αν αυτός επιμένει ότι είναι μπογιά; Η δυναμική αντιφεμινίστρια δεν θέλει να χρησιμοποιήσει τη λέξη «θύμα» γιατί έχει πιστέψει ότι όλοι μας μπορούμε να αποκτήσουμε τη θέση που μας αξίζει, αν προσπαθήσουμε αρκετά. Οι φτωχοί φταίνε για την φτώχια τους, οι γυναίκες που υποβιβάζονται καθημερινά, φταίνε που δεν σηκώνουν κεφάλι (όπως η ίδια, η μάνα της και η γιαγιά της, συγκεκριμένα). Άρα και με γυναίκα να μιλήσει, τα ίδια θα πει.
Μπορείς να δείξεις με πολλούς τρόπους σε μια γυναίκα γιατί καταπιέζεται, αλλά όσο δεν ταπώνεται ένας άντρας όταν του παραθέτεις άγνωστες λέξεις όπως «προνομιακή θέση», άλλο τόσο δεν ταπώνεται μια γυναίκα που νομίζει ότι δεν βιώνει την πατριαρχία στο πετσί της. Για τον έναν είναι συμφέρουσα στάση ζωής, για την άλλη είναι θέμα επιβίωσης, κυριολεκτικά. Νομίζει ότι αν σκέφτεται έτσι, θα τη γλιτώσει. Αν κάποια δεν δέχεται να ακούσει άλλη άποψη, δεν είναι επειδή είσαι άντρας. Είναι επειδή απλώς, δεν δέχεται.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ένα mindset του οποίου είμαι θύμα μονίμως (και θα τολμίσω να υποθέσω ότι είσαι κι εσύ, επειδή χρησιμοποιείς φράση τζιζ), είναι αυτό του “να δείξω σε κάποιον κάτι”. Νομίζω ότι προκαλεί αλλεργική αντίδραση σε κάθε ενήλικα που σέβεται τον εαυτό του, μαζί και σε εμένα (παρόλο που το κάνω σε άλλους συνέχεια) και καλώς δηλαδή. Η ιδέα ότι θα σώσεις κάποιον, ή ότι θα βοηθήσεις κάποιον που βρίσκεται σε πιο δυσμενή θέση από εσένα είναι λάθος προσέγγιση. Δεν υπάρχει κάτι να “τους εξηγήσεις” ή “να τους δείξεις”. Στην ουσία ή θέλεις να κάνεις συζήτηση με τον άνθρωπο που έχεις απέναντί… Διαβάστε περισσότερα »
Θα σου έλεγα να μην κάθεσαι να σκας. Και αυτή που θα σου μιλήσει έτσι, από προνομιακή θέση μιλάει. Δεν είναι παραπλανημένη: αυτό πιστεύει. Δεν αμφισβητεί το σύστημα, διεκδικεί απλώς μια καλή θέση μέσα σε αυτό για την ίδια και ίσως και όσες θεωρεί όμοιές της. Εδώ υπήρχαν “προνομιούχοι” μαύροι σκλάβοι στον αμερικανικό νότο που υποστήριζαν φανατικά τη δουλεία, τι λέμε τώρα. Και μην μπερδεύεσαι με την ταυτότητά σου. Το χρωμόσωμα ΧΥ δεν καθιστά αυτομάτως τη γνώμη σου mansplaining, τη γνώμη σου λες. Το mansplaining έχει να κάνει με την πρόθεση και το στυλ “δεν ξέρεις εσύ ανόητη μικρή, εγώ… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είναι λίγες οι γυναίκες, που χρησιμοποιούν την πατριαρχία υπέρ τους ή που έτυχε να βρεθούν σε ευνοϊκή θέση.
Ο μόνος άνθρωπος που έχω παραδεχτεί σε μια τέτοιου τύπου συζήτηση αλλά για εργασιακά είναι ένας που μου είχε πει: “Γνωρίζω ότι είμαι σε προνομιακή θέση, θα το εκμεταλλεύομαι και δεν έχω καμία διάθεση να αγωνιστώ για κανέναν”.
Το να ακούς επιχειρήματα του τύπου: “φταίνε οι μη δυναμικές γυναίκες”, “φταίνε οι εργαζόμενοι που δεν έχουν καλό βιογραφικό”, “δεν υπάρχει καμιά καταπίεση, εμείς φτιάχνουμε την πορεία μας”, σημαίνει ότι μιλάς με άτομο που κοροϊδεύει τον κόσμο και δε θέλει να παραδεχτεί την αλήθεια. Δεν ξέρω καν αν έχει νόημα να μπαίνεις σε συζητήσεις.
Ειδικά από κουλ γκερλσ, γκώσαμε πια..
Πολλές γυναίκες δεν φαίνεται να καταπιέζονται. Κυρίως αυτές που κέρδισαν το κουλουράκι ή αυτές που έχουν στήσει τη ζωή τους έτσι, που αυτά τα θεωρούν φυσιολογικά. Ή οι πολύ συντηρητικές. Ή αυτές που δεν έχουν τη δυνατότητα για κάτι άλλο. Δεν χρειάζεται να πείσουμε κανένα. Αν σου λέει κάποια εγώ δεν καταπιέζομαι μπορείς να λες οκ το δέχομαι αλλά η πλειοψηφία είναι αλλιώς.
Βρε παιδιά το mansplaining, δεν εμπεριέχει εξ’ορισμού ότι αυτός που το κάνει, το κάνει με τρόπο περιφρονητικό προς τον άλλο; Αν εκλείπει αυτό το στοιχείο και απλά προσπαθείς να μπεις στη θέση του άλλου για να του δείξεις ότι τον καταλαβαίνεις/προσπαθείς να τον καταλάβεις ή να διατυπώσεις τη δική σου εντύπωση για ένα θέμα (όχι του άλλου που το βιώνει) δεν είναι κακό. Νομίζω ότι είναι μέρος της διαδιακασίας μάθησης. Το αναφέρω γιατί κάποιες φορές νιώθω ότι από την λαχτάρα να μην υποπέσουμε σε κάποιο αμάρτημα βραχυκυκλώνουμε.
Mansplaining είναι και οταν οι άντρες μιλανε για το πώς νοιώθουν, αισθάνονται, πως ειναι τα πράγματα για τιε γυναικες. Πχ. Γυναίκα: “Μία μητερα είναι δύσκολο να βρει δουλειά στην Ελλαδα, υπάρχει ανισότητα.” . Απαντηση αντρα που κανεξ mansplaining “! Α, δεν συμφωνώ, εγω στη εταιρία μου προσέλαβαν 2 μητέρες φέτος. Τα πράγματα ειναι πολύ καλύτερα από ότι παλιά και συνεχίζουν να καλυτερευουν”. Εν ολίγοις, ο αντρας μιλάει για κάτι που δεν γνωρίζει καν και για μια θέση στην οποία δεν υπήρξε ποτέ.
Ευχαριστώ duck, το παράδειγμά σου είναι πολύ εύστοχο. Το σχόλιο το παράθεσα έχοντας στο μυαλό μου ότι ορισμένες φορές (οκ, σπάνια), έχω δει να φοβάται κάποιος να πει την άποψή του εκ προοιμίου. Π.χ. στρέιτ άντρας να φοβάται να πει “Ναι ξέρω τι εννοείς, χαίρομαι που εργάζομαι σε εταιρία που φαίνεται να κρατάει μια σωστή στάση, μη απορρίπτοντας εργαζόμενες μητέρες, βασίζονται μόνο στα προσόντα, ελπίζω να ακολουθήσουν και άλλοι”. Προφανώς ο άντρας δεν βρέθηκε ποτέ στη θέση της γυναίκας, δεν έχει προσωπική εμπειρία. Μια τέτοια απόκριση δεν θα την έπαιρνα ως mansplaining, αλλά ως μια καλή αρχή για συζήτηση.
Συμφωνώ με τη Λένα, γιατί, μη νομίζεις και σε εμάς τα ίδια λένε οι γυναίκες αυτές. Δεν έχει να κάνει τόσο με το φύλο. Αν θα ήθελες να πεις κάτι (και το λέω γιατί θα ήθελα να το κάνω σα συζήτηση με τους άντρες τους οποιους συναναστρέφομαι) είναι το πώς η δική σου ζωή επηρεάζεται από την πατριαρχία. Και δεν εννοώ μόνο για το θέμα του προσανατολισμου σου του σεξουαλικού, αν δε νιωθεις άνετα να το μοιραστείς αυτό.
Επειδή η αντικειμενική πραγματικότητα δεν ταυτίζεται με αυτό που εμείς αντιλαμβανόμαστε πάντα ή καταλαβαίνουμε ή νιώθουμε, δε σημαίνει πως δεν υπάρχει. Επομένως σε μια τέτοια περιπτωση μπορείς α φέρεις απειρα παραδειγματα που από αποδεικνύουν την υπαρξη της αδικίας και της ανισότητας. Απλά θα πρεπει να δεχτείς ότι θα πρόκειται για μια φιλοσοφικού τυπου συζήτηση που στόχο θα έχει απλα, οχι πως είναι μικρό ζήτημα και αυτό, την διεύρυνση της αντίληψης του άλλου, της άλλης στη συγκεκριμένη περίπτωση. Δώσε το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται, έλεγε ο Μπρέχτ, και όχι σε όποιον είναι κολλημένος στο βουρκο χωρίς διάθεση ανάτασης, συμπληρώνω εγώ.
Πολύ ωραία ερώτηση. Δεν μπορείς να το δείξεις αυτό σε έναν άνθρωπο (άντρα/γυναίκα) εάν δεν είναι ανοιχτός/η σε τέτοιο διάλογο.
Χμμμ.. δύσκολη κατάσταση. Δεν κάνεις mansplaining, απλώς δεν θέλουν να σε ακούσουν. Μέχρι τώρα προσωπικά έχω παρατηρήσει δυο γενικές κατηγορίες αντιφεμινιστριών. Η πρώτη αποτελείται από θρησκευόμενες γυναίκες που πιστεύουν ότι οι άνδρες και γυναίκες έχουν διαφορετικούς και τελείως ξεχωριστούς ρόλους στην ζωή. Είναι αυτές που κατηγορούν τις φεμινίστριες για την «διαφθορά» του οικογενειακού θεσμού, τα διαζύγια, τον υποτιθέμενο ευνουχισμό τον ανδρών και γενικά όλα τα κοινωνικά φαινόμενα που τα θεωρούν αντίθετα με την πίστη τους. Στην δεύτερη κατηγορία είναι συνήθως νεαρές γυναίκες που δεν είναι στο στόχαστρο της πατριαρχίας, τουλάχιστον όχι ξεκάθαρα. Είναι οι άριστες μαθήτριες, φιλόδοξες και συνήθως εμφανίσημες… Διαβάστε περισσότερα »
Να τους βαζεις να δουνε την ταινία
«I am not an easy man»
Ε , αν δεν καταλάβουν και μετά από αυτό χαμένος κόπος…
Καταλαβαίνω τις προθέσεις της ταινίας, αλλά δεν πολυ-βλεπεται. Κριντζαρα από την αρχή μέχρι το τέλος. Κακοί ηθοποιοί αλλα και επιφανειακή προσεγγιση