Αγαπητή Α,μπα, Δεύτερη φορά που σου γράφω, η προηγούμενη απάντηση σου ήταν πολύ διαφωτιστική! Έχω τον εξής προβληματισμό και θα ήθελα τη γνώμη σου: Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να απαντάς όταν κάποιος σου ζητάει τον αριθμό σου ή να βγείτε πχ και δεν ενδιαφέρεσαι; Δε νιώθω άσχημα να πω όχι και σκέφτομαι ότι δε χρωστάω κάποια εξήγηση για το λόγο που δεν ενδιαφέρομαι. Όμως, πολλές φορές σκέφτομαι ότι το να πω και κάποια δικαιολογία κάνει την απόρριψη λίγο πιο ελαφριά. Και με ενδιαφέρει να κάνω την απόρριψη λίγο πιο ελαφριά για τον άλλον, καθώς είναι κάτι που κάποιοι άνθρωποι το προσπερνούν εύκολα, όχι όμως όλοι. Όλα αυτά ισχύουν βέβαια για περιπτώσεις που ο άλλος είναι ευγενικός και δε ξεπερνάει κανένα προσωπικό μου όριο. Μου φαίνεται λίγο δύσκολο να βρω την ισορροπία μεταξύ του “δε χρωστάω εξηγήσεις” και της προσπάθειας να κάνω την απόρριψη λιγότερη προσωπική. Ποια είναι η άποψη σου επί του θέματος; Και ποιος πιστεύεις ότι είναι ο καλύτερος τρόπος για τέτοιου είδους καταστάσεις; Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων 🙂
Με λίγα λόγια η απάντηση είναι «μην φοβάσαι να γίνεις δυσάρεστη». Δεν γίνεται να μην είναι προσωπική η απόρριψη, η χυλόπιτα είναι ο ορισμός της προσωπικής απόρριψης. Δεν έχουν τόση σημασία τα λόγια όσο η ευγένεια, που βγαίνει από τον τόνο της φωνής, την στάση του σώματος. Δεν είναι δικό σου πρόβλημα το σε ποια κατηγορία ανήκει ο άλλος, πρέπει να βρει ο καθένας τον τρόπο να το διαχειριστεί το θέμα, όπως κάνεις κι εσύ όταν τρως χυλόπιτες.
Αυτό που λες «δικαιολογία», είναι στην πραγματικότητα «ψέμα». Δεν χρειάζεται κανείς τον οίκτο σου. Θα το ξεπεράσουν όλοι, μην ανησυχείς.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Άλλαξε σουβλατζίδικο
Έκλαψα!
Πω τι θυμηθηκα τώρα, πριν πάνω από είκοσι χρόνια, είμαι στο λεωφορείο για τη σχολή και μερικά καθίσματα πιο κάτω ειναι μια συμφοιτητρια. Μπαίνει στο άσχετο ένας τύπος κάθεται δίπλα της και της την πέφτει κανονικά, το λεωφορείο είναι πίτα δεν μπορεί να κουνηθεί κανείς, η κοπέλα δεν έχει αντιληφθεί ότι κάθομαι κοντά της και εγώ δεν μπορώ να μετακινηθώ. Ο τύπος αγορεύει περί πολιτικής και δημοσιογραφίας και ΜΜΕ (ειμασταν σε σχολή δημοσιογραφίας και κρατούσε εμφανώς τα βιβλία) Αναλύει τις απόψεις του και της εξηγεί πόσο καλύτερος θα ήταν από τον Χατζηνικολάου αν έλεγε εκείνος τις ειδησεις (Σιγά το κατόρθωμα)… Διαβάστε περισσότερα »
Ούσα ελεύθερη επαγγελματίας, δίνω το κινητό μου δεξιά κ αριστερά, δλδ μόνο φειγ βολάν δεν έχω τυπώσει να τα πετάω. Απλά, όταν με παίρνουν και μου ζητούν προσωπικό ραντεβού με σκοπό άλλον από δουλειά και δεν ενδιαφέρομαι, απαντάω πολύ ευγενικά “λυπάμαι, αλλά δυστυχώς είναι αδύνατον”. Πίστεψέ με, άμα το πεις με γλυκό αλλά αποφασιστικό τρόπο, δε θα σε ρωτήσουν γιατί. Και αν ρωτήσουν, εξίσου γλυκά και αποφασιστικά λες “λυπάμαι, πρέπει να μπω σε μια συνεργασία, οπότε πρέπει να τερματίσω τη συνομιλία μας”.
Ταυτίζομαι τόσο πολύ 😅😅😅
Άσε που ενέχει και τον κίνδυνο του κάτσε-να-σου-κάνω-μια-αναπάντητη και άντε να το μαζέψεις μετά!
Το καλύτερο τιπ που έμαθα από κάποιον (δε θυμάμαι ποιον) είναι να δώσεις το νούμερό σου με το τελευταίο ψηφίο αλλαγμένο. Έτσι αν σου ζητήσει να το επαναλάβεις θα το θυμάσαι και μπορείς να τα μπαλωσεις εύκολα αν καταλάβει ότι είναι λάθος.
Ναι αλλά αν το γράψει στο κινητό του και σου κάνει αναπάντητη εκείνη την ώρα, την πάτησες. Βέβαια λες ένα ουπς τα μπέρδεψα, αλλά και πάλι…
Χαχ αυτό το τιπ έχει και αντίστροφη λειτουργία ή τελοσπαντων μου το είχε εξηγήσει καπως διαφορετικά κάποτε ένας πεσιματίας, πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια, δηλ είναι παλαιότερο των κινητών. Όταν δίνεις το τηλέφωνο σου σε κάποιον μετά από φλερτ, εκείνος σημειώνει το τηλ κάπως επιδεικτικά μπροστά σου, κάνοντας επίτηδες λάθος στο τελευταίο ψηφίο. Αν τον διορθώσεις, ξέρει ότι οντως γουστάρεις (!;) ή τελοσπαντων θα ήθελες να σου τηλεφωνήσει. Αν τον αφήσεις με το λάθος νούμερο, δεν παίρνει στον κόπο να πάρει τηλ. (Όλα αυτά βέβαια σε ένα ελαφρως πατριαρχικό κοντεξτ, όπου θεωρείται λίγο πολύ δεδομένο ότι απ τη στιγμη που… Διαβάστε περισσότερα »
Τσου. Να είσαι απλώς ευγενική. Δε χρωστάς τίποτα παραπάνω και, πίστεψέ με, αν ο άλλος είναι άνθρωπος που θα το πάρει βαριά, θα το πάρει όπως κι αν το σερβίρεις. Χυλόπιτα είναι, ποτέ δε χωνεύεται άμεσα.
Ή μπορείς να του δώσεις το facebook και να μην τον κάνεις accept ή να πάρεις το τηλέφωνό του και να μην τον πάρεις ποτέ. Κι αυτό γίνεται. Κι όλοι είναι χαρούμενοι, για το βράδυ εκείνο τουλάχιστον.
Ελπίζω, ευχομαι, γονατιστή παρακαλάω να σαρκάζεις ανελέητα.
Σαρκάζω, αλλά όχι ανελέητα 😉
Που κι αυτό δηλαδή μπορεί να στο λέω επειδή με εκλιπαρείς και δεν μπορώ να σε στεναχωρήσω. Έχει τόσες πολλές προεκτάσεις το ζήτημα.
Έχω κάνει αυτό με το τηλέφωνο και δε λειτουργησε, ο τύπος έμενε στην ίδια πολυκατοικία που είχα μόλις μετακομίσει και μου χτύπαγε τα κουδούνια, επίσης μου έλεγε ότι έχει κινηματογραφική εταιρεία και μου άφηνε τριαντάφυλλα στο παμπριζ του αυτοκινήτου. Χρειάστηκε να πω ότι θα πάω στην αστυνομία. Πες ΟΧΙ καθαρά και ξάστερα να ξεμπερδεύεις!
Συμφωνώ πολύ με law και καθόλου σαρκαστικό δεν το βρίσκω. Είναι μια πολύ καλή λύση όταν σου ζητήσει τηλέφωνο να πεις δώσε μου εσύ το δικό σου και αν θελήσω θα επικοινωνήσω. Κι έτσι έχεις τον έλεγχο. Αλλά χωρίς ψέμα “ναι ναι σίγουρα θα σου στείλω αύριο”.
Τα σχόλια είναι πιο κάτω, εγώ απαντάω εδώ πάνω, ούτε ξέρω τι γκένεν, συγγνώμη.
@Δε σου λεω! Γενικά, εκτός αν νιώθεις φόβο, δε συμφωνώ επουδενί με ghosting και παρόμοιες τακτικές. Είμαστε ενήλικες άνθρωποι, το να παίζουμε τέτοια “παιχνιδάκια” βρίσκω οτι σπαταλάει πολύτιμο χρόνο και φαιά ουσία εκατέρωθεν, και το αποφεύγω όσο μπορώ. Αλλά περί ορέξεως που λένε, και εξαρτάται κι απο το τι άτομο εχεις απέναντί σου.
@I_am_the_law True, true, ξέρω, είναι και ο κλάδος τέτοιος, δεύτερη φύση η διπλωματία, καθίστε να το εξετάσουμε πιο διεξοδικά, δεν είναι αυτο που φαίνεται, κλπ κλπ…
Λοιπόν ακούστε. Βγαίνω πριν λίγο καιρό με φιλενάδα, ενώ είμαστε έξω της πιάνει κουβέντα ένα παλληκάρι, δεν της άρεσε της φιλενάδας αλλά οκέι, του μίλησε του ανθρώπου, εξάλλου ήταν πολύ ευγενικός. Φεύγοντας ο παλλήκαρος ζητάει τηλέφωνο. Η φιλενάδα δεν προλαβαίνει να σκεφτεί δικαιολογία, το δίνει, παρόλο που δεν της άρεσε. Την επομενη μέρα ο παλλήκαρος στέλνει ένα μήνυμα, ότι τη βρήκε πολύ ενδιαφέρουσα και αν θα ήθελε να πάνε για ένα ποτό. Η φιλενάδα έλεγε να το αγνοήσει, της λέω δεν είσαι σωστή, απάντα του ανθρώπου, πες ότι δε θες. Του απαντάει η φιλενάδα κάτι σε ύφος “σε ευχαριστώ πολύ… Διαβάστε περισσότερα »
Και γω ακόμα να το ξεπεράσω το συγκεκριμένο δυστυχώς. Με φέρνει σε πάρα πολύ μεγάλη αμηχανία το να πω από κοντά όχι για κάποιον λόγο και συνήθως καταλήγω να κάνω κάτι χειρότερο, να δίνω το κινητό μου και μετά να μην απαντάω ή να το λέω με μηνύματα ότι δεν. Δεν είναι καθόλου ευγενικό το ξέρω, αλλά κωλώνω πάρα πολύ στο face to face. Πρόκειται προφανώς για το πασίγνωστο σύνδρομο Δεν Θέλω Να Γίνω Δυσάρεστη που ελπίζω να ξεπεράσω με τα χρόνια.
Καλά τι θυμήθηκα τώρα! Πριν πάαααρα πολλά χρόνια περνούσα τον δρόμο και βλέπω μπροστά μου ένα τύπο αγχωμένο και εμφανώς ελαφρώς στρεσαρισμένο να μου λέει κάτι σαν “θα μου δώσεις το τηλέφωνό σου;” κάπως επιθετικά ομολογουμένως. Έχουν περάσει τόσα χρόνια που δεν θυμάμαι τι ακριβώς είχε πει τότε. Τον τύπο αυτό πρώτη φορά τον έβλεπα και δεν τον έχω ξαναδεί από τότε. Εγώ αυθόρμητα σκάω ενα φιλικό χαμόγελο συμπαράστασης (τύπου λυπάμαι αλλά..) και του απαντάω κάτι του τύπου “Δεν ενδιαφέρομαι, να είσαι καλά” και αμέσως τον βλέπω ήρεμο και μου χαμογελάει και με ένα νεύμα φεύγει. Νομίζω ότι αν του… Διαβάστε περισσότερα »
ten points to Gryffindor εδώ, συμφωνώ. Συμφωνω και με την οπτική της Λένας και των υπολοίπων, αλλά πιστευω οτι μπορεις καθε περιπτωση να την διαχειριστείς οπως της αρμόζει, ειδικα αν εισαι λίγο καλός στο να καταλαβαινεις τους ανθρωπους. Οκ, μπορουμε να το δουμε και ως ρίσκο αυτο, αλλα όλα δεν ειναι?
Και εγώ συμφωνώ. Δεν θα κάνουμε τη χάρη της πατριαρχίας να χάσουμε την ευγενειά μας, ούτε να αλλάξουμε το ταμπεραμέντο μας.
“Δεν χρειάζεται κανείς τον οίκτο σου. Θα το ξεπεράσουν όλοι, μην ανησυχείς.”
Άουτς. 🙂
Βρε παιδια μη σκατε τοσο αν θα γινετε δυσαρεστοι. Ειλικρινεια πανω απ ολα. Η ευγενεια δεν προκυπτει αν χρυσωσεις το χαπι στον αλλο. Πειτε αυτο που νιωθετε κ οκ σκεφτειτε ισως πως θα θελατε εσας να σας το πουν αν βρισκοσασταν στη θεση τους . Εμενα αυτο με εχει βοηθησει πολυ. Το πως νοηματοδοτει ο καθενας την απορριψη δεν εξαρταται απο αυτον που τη δινει.
Δεν ειμαστε τηγανητες πατατες να αρεσουμε σε ολους κ φυσικα δε γινεται να μας αρεσουν κ ολοι😊