Γεια σε όλους σας!! Λοιπόν το δικό μου θέμα έχει να κάνει με παρενοχλήσεις σε μέσα μαζικής μεταφοράς και θα ήθελα τη βοήθειά σας! Τις προάλλες ήμουν στο μετρό με την μητέρα μου, εκείνη καθόταν στο κάθισμα και εγώ στεκόμουν όρθια κοντά στην πόρτα( δεν είχε οπτική επαφή μαζί μου γιατί καθόταν ακριβώς πίσω μου). Λίγο πριν φτάσει το μετρό σε μια στάση, σηκώνεται ένας άντρας και έρχεται κοντά στην πόρτα όπου στεκόμουν εγώ. Ενώ είχε χώρο γιατί δεν είχε άλλο κόσμο όρθιο, έπεσε σχεδόν προς τα πάνω μου (έγερνε δηλαδή), παραβιάζοντας τον προσωπικό μου χώρο. Δεν ξέρω αν γίνεται κατανοητό αυτο που θέλω να πω, αλλά δεν είναι ότι φρέναρε το μετρό και έγειρε αλλά ήρθε πολύ κοντά μου για να περιμένει να φτάσει το μετρό στη στάση ενώ είχε χώρο να πάει πιο εκεί. Δεν με ακούμπησε ούτε είχε οπτική επαφή μαζί μου αλλά η αίσθηση ήταν αηδιαστική δεν ξέρω πως να το περιγράψω. Εγώ δεν αντέδρασα ενώ μέσα μου έβραζα απο θυμό και ήθελα να του φωνάξω να πάει πιο εκεί αλλά πάγωσα. Αυτό που έκανα ήταν να μετακινηθώ πιο εκεί. Η μητέρα μου δεν είχε αντιληφθεί τιποτα. Παρ’όλο που ήταν και η μητέρα μου εκεί και ένιωθα ασφάλεια να αντιδράσω δεν τόλμησα, δεν ξέρω γιατί φοβήθηκα. Αν ήμουν μόνη μου σίγουρα δεν θα αντιδρούσα γιατί θα φοβόμουν ακόμα πιο πολύ. Αν έβαζα τις φωνές η μητέρα μου θα τον είχε βρίσει/ πλακώσει στο ξύλο, μου έχει μάθει να αμύνομαι σε παρενοχλήσεις αλλά δεν ξέρω γιατί δεν αντέδρασα(μάλλον γιατί δεν ξέρω αν ήταν ξεκάθαρα παρενόχληση; μήπως θα φαινόμουν υπερβολική;) Επίσης να προσθέσω ότι ο τύπος ήταν εύσωμος οπότε μπορεί να φαινόμουν ρατσίστρια/ χοντροφοβική; Έπιανε χώρο λόγου του όγκου του; Στο παρελθόν μου έχουν ξανασυμβει τέτοια περιστατικα σε μεσα μαζικης μεταφορας (που ηταν γεματα απο κοσμο αλλα και άδεια) να ερχεται δηλαδη ο αλλος( έυσωμος ή αδύνατος) πολυ κοντα σου χωρις να σε αγγιζει αλλα να σου πιανει τον χωρο και να σε στριμωχνει καπως. Επιπλεον τι γινεται οταν αντι για αντρα προειται για γυναικα( μου εχει συμβει ουκ ολιγες φορες και γυναικες σε μμμ να με στριμωχνουν). Εκει τι απαντας; Γενικα πως αντιδρας σε καθε περισταση φοβουμενος οτι ο αλλος θα σε βγαλει τρελη γιατι δεν ειναι ξεκαθαρα παρενοχληση; Και τι γινεται οταν αυτο συμβαινει κι απο γυναικες; Τι γινεται οταν ο αλλος ή η αλλη ειναι λιγο πιο ευσωμος-η και δεν θελεις να φανεις αγενης αλλα εχεις φτασει στο αμην;!
-Δυστυχισμενη επιβατισσα των μμμ
Άντρας ή γυναίκα, με πολλά κιλά ή λίγα, αν κάποιος έρχεται και κατσικώνεται κοντά σου ενώ υπάρχει και αλλού χώρος, φεύγεις. Φεύγεις ρε παιδί μου, πας εσύ στον χώρο που περισσεύει. Πώς γίνεται να μην το σκέφτεσαι πρώτο; Αυτό να σκέφτεσαι πρώτο: πριν φωνάξεις, απειλήσεις, μιλήσεις. Σκέψου αν μπορείς να φύγεις. Αυτό είναι το πιο ασφαλές από όλα, και το πιο απλό. Φύγε από την πόρτα, φύγε από τη θέση, φύγε από το βαγόνι, αν χρειάζεται.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Κοίτα, δεν γίνεται σε όλες τις περιπτώσεις, ούτε και πρέπει, αλλά αν είσαι σίγουρη ότι γίνεται επίτηδες και δεν σου βγαίνει το agressive, υπάρχει και το passive-agressive. Συμφωνώ, να φύγεις, απλά φεύγοντας να θυμάσαι ότι κάποιες τσάντες έχουν έντονες γωνίες, κάποια παπούτσια μυτερά τακούνια και κάποιες φορές δεν μπορούμε να ελένξουμε απόλυτα τους αγκώνες μας.
Χεχε, το κάνω συχνά μιας και γενικά ακολουθώ την τακτική του να φεύγω εγώ. Υπάρχουν άνθρωποι που στριμώχνουν ασυναίσθητα και σε αυτούς κάνω ένα νεύμα “όλα καλά” όταν βλέπω ότι ξύπνησαν από το σκούντηγμα και ψάχνονται.
Στις περιπτώσεις που δεν έχω καμία όρεξη ή δεν μπορώ ή δε φοβάμαι, λέω να πάνε λίγο πιο εκεί, με τόνο ανάλογο της αναισθησίας τους.
Η αληθινή δοκιμασία είναι όταν δεν μπορείς να αλλάξεις θέση (π.χ. σε αεροπλάνο), εκεί θέλει μαεστρία.
Στο αεροπλάνο παίζουν αγκώνες κολλημένοι στο διαχωριστικό της θέσης, και σφηνωμένα βιβλία/ντοσιέ μεταξύ των θέσεων. Α και womanspreading. Αν είσαι πληθωρικός/ή και δεν μαζεύεσαι, θα γίνω κι εγώ 🙂
Κατά τα άλλα όποιος με ακουμπά, ή την τσάντα μου ή το καρότσι της μικρής σε ΜΜΜ όπου έχει χώρο, εισπράττει ανέκφραστο βλέμμα που παγώνει το αίμα, όπως με έχουν ενημερώσει αθώοι συνεπιβάτες.
Σε βλέμμα έχω ένα αηδιασμένο με εσάνς υπεραξίας, τύπου μπλιαχ, πώς τολμάς. Πιάνει, τους εκνευρίζει απίστευτα, αλλά καταλήγουμε να παίζουμε πόλεμο για το διαχωριστικό και χαλάει το ταξίδι μου τελείως, γιατί εγώ χαλιέμαι, αυτοί είναι ούτως ή άλλως γαιδούρια.
Το κάνω βέβαια γαι την τιμή των όπλων και για τις μελλοντικές γενιές.
Κι εγώ το κάνω αυτό και συνηθως πιάνει. Αν δεν μπορώ να φύγω, ζητάω να κάνει λίγο χώρο, ευγενικά στην αρχή και αν με αγνοήσει το ξαναλέω και με ακούει όλο το βαγόνι ή το λεωφορείο.
Σε μαθήματα αυτοάμυνας που έκανα ήταν το πρώτο που μας είπε ο δάσκαλος. Το πρωτο που κοιτάμε είναι αν μπορούμε να γλιτώσουμε χωρίς να εμπλακούμε.
Τουλάχιστον τώρα, όπου είναι δυνατόν, λες στ@ διπλαν@ να κρατήσει απόσταση γιατί καραδοκεί και ο κοροναιος και κάπως έτσι, λυνεται αυτό το θέμα..Εναλλακτικά, συνεχης βήχας μέχρι ο άλλος να κριντζαρει και να φυγει 😝
Αν υπάρχει χώρος για να φύγεις αυτό είναι το καλύτερο. Οι πιο πολλοί πάντως είναι απλά στον κόσμο τους λες και δεν υπάρχουν άλλοι άνθρωποι γύρω τους. Μία φορά την έχω φάει στη μούρη από ανέμελο νεαρό που αποφάσισε να φορέσει το σακίδιό του κάνοντάς το μία μεγάλη στροφή στον αέρα. Άλλη μία φορά ήταν μία κοπέλα μπροστά μου με πολύ μακριά μαλλιά που τα τίναζε συνέχεια λες και ήταν άλογο στη ζέστη. Ανεξάντλητα τα περιστατικά…
Άσχετο αλλά εσάς σας εξαφανίζει το σάιτ τις ερωτήσεις/θέματα των προηγούμενων ημερών; Από τις σημερινές με πάει κατευθείαν σε ερωτήσεις 5 ημερών πριν.
Να είσαι στο αεροπλάνο ή στο τρένο και ο διπλανός σου να έχει βάλει τη χερούκλα του πάνω σε όλο το διαχωριστικό.
To ακουμπηστήρι στο αεροπλάνο είναι απόλυτο κτήμα του ατόμου που κάθεται στο μεσαίο κάθισμα.
Και όταν ταξιδεύεις με κάτι τραγικά ελικοφόρα της Ολυμπιακής που δεν έχουν μεσαίο κάθισμα, τι γίνεται;
Τι μου θύμησες τώρα , α γυμνασίου επιστρέφω από το.σχολειο στο λεωφορείο πηχτρα και μια κυρία διαμαρτύρεται ότι την ενοχλώ με την τσάντα μου. Την κατεβάζω και αρχίζει να φωνάζει ότι θα της σκίσω το καλσόν. Οι συμμαθητές μου που ήταν δίπλα άρχισαν να την μιμούνται λέγοντας “αχ καλέ θα μου σκίσεις το καλσόν”, εγώ γέλασα η κυρία θύμωσε και άρχισε να μας λέει όλους κακομαθημένα. Εμάς μας έπιασε νευρικό γέλιο και τελικά κατεβήκαμε πιο νωρίς.
+28 χρόνια μετά και κάλλιστα θα ήμουν εγώ με νεύρα μετά τη δουλειά!
Και τα backpacks και οι αλογοουρες και αυτοί που ξαπλώνουν το κορμί πάνω στη λαβή για να μην κρατιούνται και σου καταπλακωνουν το χέρι. Και αυτοί που κρατιούνται ακριβώς στη μάπα σου ώστε ακούς και το τικ τοκ του ρολογιού τους, η λίστα δεν τελειώνει. Να γίνεις δυσάρεστη, η μόνη λύση σε όλα αυτά.
Το καταλαβαίνεις πότε είναι παρενόχληση. Δεν μπορεί να σου τρίβει κάποιος τα αχαμνά του πάνω σου ή να σου πιάνει τον πισινό από ανεμελιά και αφηρημάδα!
Χαχαχα, συμπασχω! Επίσης, έχω πολλά ράμματα και γι αυτούς που βιάζονται να μπούνε πρώτοι στο μετρό και με το που μπαίνουν μπαστακώνονται με την πλάτη μπροστά στην πόρτα, αφήνοντας ένα πλήθος από πίσω να προσπαθεί να στριμωχτεί από δίπλα τους για να περάσει μέσα.
Πραγματικά είναι ανεξάντλητη η λίστα. Το πιο τρομακτικό για μένα πάντως είναι οι βιαστικοί στο μετρό που τρέχουν στις κυλιόμενες και μετά παίρνουν σβάρνα όποιον βρουν μπροστά τους για να προλάβουν το τρένο. Έχει τύχει να δω άνθρωπο που πέφτει πάνω σε έγκυο έτσι.
Δεύτερη φορά μέσα στην εβδομάδα που γράφω ότι έχουμε γίνει μια αγενής κοινωνία. Δεν υπάρχει καμία σκέψη να σεβαστείς και να μην ενοχλήσεις τον διπλανό σου, ως εκ τούτου και όλα αυτά που περιγράφηκαν…και μη χειρότερα!
Πέρα από αυτό υπάρχουν και άτομα που δεν κατανοούν την έννοια του προσωπικού χώρου. Έχω συνάδελφο που έρχεται και κολλάει πάνω μου όταν πχ κοιτάμε κάτι, δεν πιστεύω ότι καταλαβαίνει ότι με ακουμπάει! Γιατί υπάρχει άπλετος χώρος να δούμε και οι 2 από κοντά χωρίς να ακουμπήσουμε.
Αυτό που περιγράφεις είναι ενοχλητικό αλλά δε μοιάζει με σεξουαλική παρενόχληση. Λάβε υπ όψιν ότι πολλοί άνθρωποι δεν έχουν αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Από το γεγονός ότι περπατάνε αργάααααα μέσα στη μέση ενός πολύ στενού πεζοδρομίου πχ Κολωνάκι ή από όλο το χώρο θα διαλέξουν να “κολλήσουν” δίπλα σου ή ότι συζητάνε και σταματάνε χωρίς να προσέχουν τι γίνεται πίσω τους…. θέλω να πω κατανόηση
Ξεκίνα να βήχεις δυνατά κοντά στο πρόσωπό του. Εγγύηση!
Υπάρχουν και περιπτώσεις όμως που δεν έχει χώρο. Και όσο προσπαθείς να μετακινηθείς, μετακινείται και ο άλλος προς τα εσένα. Και κάθε φορά που φρενάρει ο οδηγός στο λεωφορείο βρίσκουν ευκαιρία και ασκούν πίεση πάνω σου, με συγκεκριμένα σημεία του σώματός τους. Ποντάρουν στο ότι δεν θα πεις τίποτα και ότι το πολύ πολύ να καταφέρεις να τους ξεφύγεις και να πας πιο δίπλα. Όταν σπούδαζα, θυμάμαι ότι στο λεωφορείο 222 που πήγαινε Ακαδημία – Πανεπιστημιούπολη, το οποίο ήταν πάντα πήχτρα και το χρησιμοποιούσαν πολλές φοιτήτριες, υπήρχαν τύποι που έμπαιναν επί τούτου να κάνουν αυτό το πράγμα. Τότε ακολουθούσα τη… Διαβάστε περισσότερα »
Σε τέτοιες περιπτώσεις, νομίζω βοηθάει να κάνεις λίγο την τρελή. Τύπου μονολογείς κάτι σαν “κοίτα ρε παιδί μου κάτι ανάγωγοι” ή “πωωω κοριούς θα πιάσουμε, δεν κάνουν και πιο κει” ή κάτι τέτοιο. Συνήθως λαμβάνουν το μήνυμα. Φυσικά αν συνεχιστεί, μπορείς πάντα να επικαλεστείς τον κορωνοϊό και να πεις “κάνε πιο κει κύριος/μανδάμ”.
Όχι πως είναι εύκολα εφικτό αλλά από εμπειρια, εάν είσαι καλυμμένη με παιδικό εμετό πίστεψε με δε σε πλησιάζει κανείς.
Αν δεν μπορεις να φυγεις παντως μια δήθεν κατά λαθος- Αχ- έχει-πολύ-κόσμο-δεν-χωράω γονατια ή αγκωνιά βοηθάει. Κι άμα σου πει και τίποτε τον βγάζεις και συ τρελό.