Α,μπα μου, ο προβληματισμός μου είναι πώς μπορείς να μάθεις σε κάποιον που δεν διαβάζει να διαβάζει. Και πιο συγκεκριμένα, πώς μπορώ να βοηθήσω τον αγαπημένο μου να διαβάζει. Δεν είναι άνθρωπος της προχειρότητας και όταν κάνει κάτι το μελετάει πολύ (ξέρει να φτιάχνει από σφαιροποιημένα κοκταίηλ μέχρι πατητή τσιμεντοκονία) αλλά νομίζω ότι κανένα βιβλίο δεν μπορεί να κρατήσει το ενδιαφέρον του. Δεν τον ενδιαφέρουν ούτε οι ταινίες ή οι σειρές ιδιαίτερα. Πιο εύκολα θα παρακολουθήσει ντοκιμαντέρ, επομένως η μυθοπλασία μάλλον έχει βγει από το παιχνίδι. Στην αρχή της σχέσης μας φαινόταν θετικός στο να διαβάσει , έπαιρνε κανένα βιβλίο από τη βιβλιοθήκη μου για να διαβάσουμε παρέα στο πρωινό, ή με ρωτούσε τί προτείνω και έλεγε ότι πάντα ήθελε, αλλά ποτέ δεν μπορούσε να διαβάσει και τον έβλεπα ότι είχε μία αμηχανία απέναντι στο βιβλίο. Σαν να μην ξέρει ποια είναι η σωστή στάση απέναντί του. Αυτός από την άλλη παραξενεύεται με το ότι διαβάζω, κυρίως λογοτεχνία, με κάθε ευκαιρία και με πάθος, τόσο που συχνά χάνω ώρες ύπνου ή βλέπω περίεργα όνειρα και ότι μπορεί να κλάψω ή να γελάσω και να εξαρτηθεί η μέρα μου από ένα βιβλίο. Νιώθω ότι έχω ζήσει άλλες χίλιες ζωές μέσα από τα βιβλία και είναι κρίμα να χάνει ένας άνθρωπος τέτοια απόλαυση. Έχεις καμία ιδέα πώς μπορεί να γίνει η μύησή του τώρα, στα 35 ;
–Confiteor
Κάποιος άλλος θα μπορούσε να σου πει ότι έχει ζήσει χίλιες ζωές πηγαίνοντας κάθε Κυριακή στο γήπεδο, με τη ένταση και την συναδελφικότητα των άλλων οπαδών έχει γελάσει και έχει κλάψει, έχει ζήσει απίστευτα έντονες στιγμές, και είναι κρίμα να χάνεις τέτοια απόλαυση. Πώς θα σου φαινόταν αν σε πίεζε να παθιαστείς με τον Άρη, και πώς θα σου φαινόταν αν το προσπαθούσες και γρήγορα καταλάβαινες ότι δεν είναι τελικά για σένα το γήπεδο;
Μα δεν είναι το ίδιο! Θα μου πεις. Διότι το διάβασμα είναι ανώτερο από το γήπεδο. Αλλά αυτό δεν θα το έλεγες δυνατά, θα το έλεγες από μέσα σου (ίσως).
Αυτό που σκέφτεσαι και αισθάνεσαι, και δεν λες, είναι ότι φοβάσαι μήπως είναι κατώτερος από σένα, επειδή δεν απολαμβάνει την λογοτεχνία ως όφειλε κάποιος που είναι στα πρότυπα της εξυπνάδας και της καλλιέργειας όπως την έχεις στο μυαλό σου, και η απόδειξη ότι το πιστεύεις αυτό είναι η φράση «δεν είναι άνθρωπος της προχειρότητας», δηλαδή τον δικαιολογείς που δεν διαβάζει, δηλαδή η ανάγνωση λογοτεχνίας αυτόματα δίνει εχέγγυα. Όλοι γινόμαστε σνομπ με τις προτιμήσεις μας μερικές φορές, αλλά είναι μεγάλη παγίδα να τις παίρνεις τόσο πολύ στα σοβαρά. Μπράβο σου που απολαμβάνεις πολύ την λογοτεχνία. Πρέπει να είσαι σε θέση να μείνεις εκεί, και να μην κάνεις προεκτάσεις σε αυτό. Μην υποθέτεις τι είναι κρίμα να ξέρει και τι να μην ξέρει ένας άνθρωπος που είναι 35 χρονών.
Αντί να προσπαθήσεις να τον «μυήσεις» σε κάτι που έχει ήδη δοκιμάσει και δεν του αρέσει, θα σου πρότεινα να του ζητήσεις να μάθεις να κάνεις σφαιροποιημένα κοκτέιλ και πατητή τσιμεντοκονία, γιατί δεν ξέρεις πώς θα σου τα φέρει η ζωή, μάθε τέχνη κι άστηνε.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ο σύντροφος μου διαβάζει συνέχεια. Ποίηση, λογοτεχνία και μάλιστα με πάθος. Εγώ από την άλλη τρώω τον ελεύθερό χρόνο μου στο YouTube και παρακολουθω καμμένα βιντεο. Από trash tv μέχρι ληστείες on camera, αραβικά beauty κανάλια, καταδιώξεις στη Ρωσια και Ζουζούνια. Περνάμε τελεια χώρια ο ένας από τον άλλον κ δεν αλλάζουμε κουβέντα για τα χόμπι μας. Αυτό θα πει ΠΡΟΣΩΠΙΚΌΣ ΧΡΟΝΟΣ.
Πόσο συμφωνώ Λένα για άλλη μία φορά. Και εγώ αγαπώ πολύ τη λογοτεχνία. Είναι από τα βασικά μου εργαλεία για την προσωπική μου ανάπτυξη. Κάθε άνθρωπος όμως έχει τα δικά του εργαλεία για αυτό ανάλογα με τις προτιμήσεις του, τις ανάγκες τους, τα ερεθίσματά του. Νομίζω το έχω ξαναγράψει με άλλη αφορμή στην παλιά στήλη. Ο άντρας μου δεν διαβάζει γενικά. Έχει όμως κλίση στις εικαστικές τέχνες, και ιδιαίτερα στη ζωγραφική. Μπορεί να αναγνωρίσει ποιος πίνακας είναι ποιου ζωγράφου, σε ποιο κίνημα ανήκει, ποια τεχνική έχει ακολουθηθεί. Επίσης έχει απίστευτες γνώσεις για τα ζώα, τα φυτά. Αρκεί να ακούσει μία… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είναι τέλειο αυτό που περιγράφεις; πόσα πράγματα μπορεί να μάθετε ο ένας από τον άλλο! Σίγουρα θα έχουν πολύ ενδιαφέρον οι συζητήσεις σας.
Ισχύει αυτό που λες. Βέβαια εγώ 9 χρόνια μετά ακόμα δεν ξεχωρίζω τα σπουργίτια!
Πραγματικά είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι σε απασχολεί ειλικρινά το να μην χάσει την απόλαυση. Αν μπορούσε να το απολαύσει, θα το έκανε ήδη. (Φαντάζομαι δε μεγάλωσε σε κάποια ερημική περιοχή χωρίς πρόσβαση σε βιβλία.) Πιστεύω αυτό που λέω κι επειδή προσπερνάς με αρκετή άνεση το ότι δε βλέπει ταινίες και σειρές. Και μέσα από αυτά έχουν ζήσει χιλιάδες ζωές οι άνθρωποι (περισσότεροι άνθρωποι, δε, στο σύγχρονο κόσμο) αλλά εκεί το αποδέχθηκες. Είναι όμως προφανές ότι ο άνθρωπος δε συγκινείται από τη μυθοπλασία, γενικά. Άρα καλύτερα να μην προσπαθείς να του προωθήσεις «απόλαυση» με το ζόρι. Σου είπε ότι… Διαβάστε περισσότερα »
άσχετο Iris, αλλά στο παλιό site που δε μπορούσες να κάνεις και ζουμ, νόμιζα ότι η φωτογραφία σου ήταν μια φωτογραφία του Froddo Baggins! lol
Χαχαχαχα! Τέλειο! Έχω πάθει πολλά παρόμοια, Clumsie!
(Αν πάντως έβαζα κάτι από LOTR σίγουρα δεν θα ήταν ο Frodo. Πολύ πιθανότερος ο Sam.)
Αχ Clumsie, εγώ αυτό το έπαθα με την Muse: νόμιζα πως το avatar ήταν το μπαρμπαδάκι με το βελανίδι από το Ice Age, σε σκιά! (Κι έχω κάνει και laser στα μάτια πανάθεμά με).
Sorry Muse <3
Να, Confiteor, εδώ τα παιδιά λένε κάτι ονόματα που πολύ θα ήθελα να ξέρω, νιώθω έξω απ’τον κόσμο ώρες ώρες σε σημείο να θέλω να καταγγείλω ότι αυτό πολύ μας πληγώνει εμάς που δεν βλέπουμε σειρές, δεν παίζουμε παιχνίδια, δεν διαβάζουμε κόμικ, άθρωποι είμαστε κι εμείς, άτιμη ζωή insert Mitsi Konstantara here. Αλλά μετά σκέφτομαι ότι ξέρω να μπαλώνω τρύπιο κάδο πλυντηρίου και δεν ενοχλώ τελικά κανέναν με τον καημό μου.
Το κείμενο μου βγάζει μια αίσθηση ανωτερότητας και είναι αρκετά ενοχλητικό. Ο άλλος δεν γουστάρει να διαβάσει. Κι εμένα δεν μου φαίνεται ότι η ερώτηση αφορά την απόλαυση, αλλά τι θα κάνει ο πτωχός τω πνεύματι σύζυγος, για να μπορέσει κάπως να βελτιώσει το status του.
Θα σου μιλησω ως η μεγαλυτετη ψωναρα που εχει υπαρξει στον πλανητη στο θεμα βιβλια. Ημουν καθετη ως προς το οτι ο συντροφος ζωης πρεπει να εχει ταυτιση μαζι μου σ αυτο το κομματι,να λατρευει τα βιβλια και να διαβαζουμε μαζι στο τραπεζι του πρωινου, στις ξαπλωστρες στη θαλασσα, στο καφε της Πλακας. Φυσικα η ζωη με τα χαστουκια της μου εδειξε ποσο πλανη ειναι αυτο φερνοντας μου περιπτωσεις που ηταν τοσο εξωφθαλμες που ουτε καν εγω δε μπορουσα να μη δω. Ο συντροφος μου δεν εχει διαβασει ουτε ενα βιβλιο στη ζωη του ομως ερχεται παντα μαζι μου στα… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτή την ερώτηση θα μπορούσα να την έχω στείλει κι εγώ πριν από κάποιους μήνες με την ίδια αιτιολογία : είναι κρίμα να χάνει τέτοια απόλαυση!! Η απάντηση είναι στην αποδοχή αγαπητή φίλη! Ο φόβος είναι ακριβώς αυτός ότι είναι κατώτερος από σένα και στην περίπτωση μου μήπως δεν έχουμε αρκετά κοινά που θα μας κρατήσουν σαν ζευγάρι. Θα σου πρότεινα να δεις την ταινία Αστακός, που πραγματεύεται και αυτό το θέμα. Κατά πόσο πρέπει να είμαστε όμοιοι με το ταίρι μας και μέχρι που θα φτάναμε για να κερδίσουμε την πολυπόθητη σχέση. Το θέμα είναι ότι όπως και εσύ… Διαβάστε περισσότερα »
Εσύ τη βρίσκεις με τον Καμπρέ, αυτός με τα σφαιροποιμένα κοκτέιλ. Μια χαρα ειναι η ομάδα. Την ώρα που αυτός χτυπά το σέικερ εσύ μπορείς να του διηγείσαι τις ιστορίες που διάβασες και να περνάτε ζάχαρη.
Μεχρι σήμερα δεν είχα ακουσει καν, ποτε, για σφαιροποιημενα κοκτέιλ. Κάποια πραγματα δεν τα μαθαίνεις απο βιβλία 😉
Χειροκροτώ όρθια την απάντηση της Λένας! Το διάβασμα -επιπλέον- δεν είναι μόνο (ή κυρίως) λογοτεχνία. Εν τω μεταξύ αυτό είναι ένα κοινότατο παράπονο γυναικών προς ταίρια ή υποψηφίους συντρόφους (το διαβάζουμε και στο Α Μπα, “δεν έχει πνευματικά ενδιαφέροντα, δεν επικοινωνούμε”), καθώς παραλείπουν να σκεφτούν ότι οι υποψήφιοι σύντροφοι ή τα ταίρια ενδέχεται να διαβάζουν ακόμη πιο “ψαγμένα” πράγματα. Στο κάτω κάτω, γι’αυτό υπάρχουν τα book clubs και το Goodreads, για να συζητάμε αυτά που διαβάζουμε αφού η απόλαυση για την οποία μιλάς είναι ΝΑ ΣΥΖΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΕΣ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΣΥΝΑΝΑΓΝΩΣΤΗ! Κάπως σαν τους ακροατές έντεχνου έναντι… Διαβάστε περισσότερα »
κι άλλο παράδειγμα. την άνοιξη και καλά είπα να το παίξω cool και να πάω να μαζέψω άγρια σπαράγγια… δεν βρήκα ούτε ένα! ήταν ευχάριστη βόλτα, αλλά άνθρακες ο θησαυρός. ο μπαμπάς μου δε, να επιστρέφει με δέσμες από σπαράγγια και να με λέει “καλά, αφού είναι γεμάτοι οι κάμποι!”. δεν ήξερα πού και πώς να τα ψάξω εγώ η ντόρα η εξερευνήτρια. τα ίδια αποτελέσματα είχα και στη συλλογή κάπαρης :p αχ, θα πεινάσω μια μέρα!
Άσε, κι εγώ το έχω μεγάλο άγχος αυτό.
Τα πεθερικά μου, εκ διαμέτρου αντίθετα από τους γονείς μου, σε σημείο που να ρωτάω τον πεθερό πώς φτιάχνονται τα κάρβουνα και ν’αναρωτιούνται και οι δυο γιατί στον κόρακα να θέλω να μάθω να φτιάχνω κάρβουνα. Δηλαδή πιο πολύ ώρα μου πήρε να τους εξηγήσω εγώ, παρά να μου απαντήσει εκείνος.
Είναι πολύ μεγάλη κουβέντα αυτή και πολύ ωραία κιόλας.
*γκουγκλάρει άγρια σπαράγγια ελλάδα*
αυτό το είχα ξεχάσει! αν και μπορούμε σε χαλεπούς καιρούς να το ρίξουμε στην ωμοφαγία (αν βρούμε φυσικά τα βρώσιμα χόρτα). 😉
όντως τα κάρβουνα πρέπει να μάθουμε να τα φτιάχνουμε. κι αυτό που λες πάντως πως πιο πολλή ώρα σου πήρε να τους εξηγήσεις το παθαίνω κι εγώ, σε σημείο που να νιώθω σαν νήπιο που ψάχνει λέξεις ή δημιουργεί λέξεις, γιατί δεν ξέρει την ορολογία και την ακριβή χρήση των “εργαλείων”. είναι άλλος κόσμος, όμορφος κόσμος!
Αυτά που φύονται και υπάρχουν μόνα τους τα λέμε άγρια. Χόρτα, μανιτάρια, άνθρωποι. Αυτά που καλλιεργούν στα Γιαννιτσά π.χ. δεν είναι άγρια. Δεν ξέρω τι είναι. Ακατανόμαστα.
Τα άγρια έχουν άλλη χάρη, δεν ξεχωρίζουν με το μάτι πάντα αλλά με τις αισθήσεις, δε ξέρω αν γίνομαι κατανοητή γκουχ γκουχ.
Και η αίσθηση όραση είναι, i know, εννοώ γκουχ γκουχ όμως.
αγαπημένη μου mitsi, αυτά τα δύο να ξεχωρίσω μπορώ -τα σπαράγγια και την κάπαρη δλδ- να τα βρω/δω όμως δεν, οπότε σπουδαία τα λάχανα. 😉 μικρή μπέρδευα πολύ τον μαϊντανό και τον κόλιανδρο, έπρεπε να ρωτήσω τον μανάβη.
Εγώ πάλι, αν και διαβάζω βιβλία απο μικρή, τρελαίνομαι για μαστορέματα. Έχω μάθει τα πάντα δίπλα στον άντρα μου τόσα χρόνια. Και αν και δεν διαβάζει ούτε αυτός βιβλία(αντε να έχει διαβάσει 5-6), του βγάζω το καπέλο και τον θαυμάζω που ξέρει τόσα πράγματα χώρις να είναι καν η δουλειά του αυτη. Θα σου έλεγα να κάνεις κι εσύ το ίδιο, να τον θαυμάζεις γι’αυτά που ξέρει οχι γι’αυτά που θα ήθελες να ξέρει και να κάνει.