Πώς μπορούμε να μην κρίνουμε τους άλλους όταν οι αντιλήψεις και πεποιθήσεις που έχουμε θεωρούμε ότι είναι οι πιο σωστές; Δε το λέω με υπεροψία. Εννοώ ότι αν δε πιστεύαμε ότι οι αντιλήψεις μας είναι οι καλύτερες/σωστότερες τότε δε θα τις είχαμε. Θα σου γράψω και παραδείγματα για να καταλάβεις τι εννοώ. Μια φίλη μου 40 ετών, παντρεμένη με παιδί, μετακόμισε πρόσφατα. Με αφορμή το νέο διαμέρισμα αγόρασε καινούριο καναπέ. Ο «παλιός» ήταν πενταετίας, δεν είχε πάθει τίποτα και τον είχε πάρει με μεγάλο ενθουσιασμό. Μάλιστα ο καινούριος μοιάζει πολύ με τον παλιό. Πήρε και καινούριο ψυγείο. Το παλιό ήταν επίσης πενταετίας, ακριβής μάρκας και είχε μόνο ένα μικρό γρατσούνισμα. Πήρε και κάποια άλλα πράγματα που ήδη είχαν και που ήταν σχεδόν καινούρια και καλόγουστα. Όλα ήταν αποφάσεις της φίλης μου γιατί ο άντρας της δεν ασχολείται καθόλου με αυτά, είναι εντελώς αδιάφορος. Το θέμα δεν είναι γιατί τα αγόρασε αλλά ότι δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να τα πάρει. Είναι ζορισμένοι οικονομικά και για την αλλαγή σπιτιού βοήθησαν αρκετά τα πεθερικά της που είναι χαμηλοσυνταξιούχοι. Τώρα δεν έχουν να εγκαταστήσουν σύστημα θέρμανσης για το χειμώνα και δεν ξέρει τι θα κάνουν. Λεφτά δεν υπάρχουν, ούτε θα εμφανιστούν δια μαγείας. Ξέρω ότι δε μου πέφτει λόγος και πιθανώς να προτιμάει να παγώσει και να νιώθει χαρούμενη με τις αγορές της αλλά δεν μπορώ να μην την επικρίνω από μέσα μου. Εγώ δε θα ενεργούσα έτσι γιατί πρώτα θα σκεφτόμουν τις πραγματικές και βασικές ανάγκες και ύστερα τις πολυτέλειες, ειδικά όταν υπάρχει και ένα μικρό παιδί (γιατί πολυτέλεια είναι να αγοράζεις δεύτερη φορά καναπέ μέσα σε 5 χρόνια ενώ δεν έχει πάθει τίποτα). Άλλο παράδειγμα: Συνάδελφος με δυο παιδιά του οποίου η γυναίκα δεν εργάζεται γιατί δε θέλει. Ο συνάδελφος σκοτώνεται στη δουλειά για να συντηρήσει 4 άτομα. Δεν πάνε διακοπές εδώ και χρόνια, δεν βγαίνουν, γενικά ζορίζονται και όσο μεγαλώνουν τα παιδιά ακόμα χειρότερα. Όσο ήταν μικρά τα παιδιά η δικαιολογία της ήταν ότι τα παιδιά έχουν μάθει με τη μαμά στο σπίτι. Τώρα που είναι 11 και 14 είπε ότι δεν έχει μάθει να εργάζεται και στα 35 της δεν μπορεί να μάθει. Δεν μπορώ να μην σκεφτώ υποτιμητικά γι’ αυτήν τη γυναίκα. Βλέπει πόσο ζορίζεται ο άνθρωπός της, τον οποίο υποτίθεται ότι αγαπάει αλλά προφανώς αγαπάει τον εαυτό της περισσότερο και προτιμάει να μη ζοριστεί αυτή. Όλο αυτό είναι τόσο κόντρα στη δική μου νοοτροπία (εγώ δουλεύω από τότε που σπούδαζα) που δεν μπορώ να μην το κατακρίνω. Είμαι φιλόζωη και απεχθάνομαι τους κυνηγούς. Δε πα να είναι ο πιο μορφωμένος άνθρωπος, ο πιο πνευματώδης, ο πιο ωραίος. Με βάση τις δικές μου πεποιθήσεις είναι βάρβαρος και σαδιστής. Να μη σε κουράσω με άλλα παραδείγματα. Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι πώς μπορούμε να δούμε αντικειμενικά μια κατάσταση όταν φιλτράρεται μέσα από αυτό που είμαστε εμείς και τις απόψεις μας;
– Πώς;
Μα δεν χρειάζεται να παλεύεις για να μην είσαι επικριτική. Ας είσαι. Η σκέψη είναι διαφορετική από την έκφραση της, και ακόμη πιο διαφορετική από την πράξη. Μέσα στο κεφάλι μας επιτρέπεται να κάνουμε πολλές σκέψεις χωρίς λογοκρισία, αυτό είναι το ευτύχημα της μοναχικότητας της ύπαρξης. Μετά όμως, ξεκινάει η πραγματική δουλειά, της επεξεργασίας.
Κρίνεις τους άλλους κρίνοντας από τον εαυτό σου, και αυτός ο τρόπος είναι ο πιο πρόχειρος, ο πιο αφελής, ο πιο ανεπεξέργαστος, ας πούμε. Εξετάζεις τις πράξεις των άλλων θεωρώντας ότι έχεις όλα τα δεδομένα που έχουν οι ίδιοι, σα να είσαι μέσα στο σπίτι τους όταν κλείνουν οι πόρτες – δεν φαντάζεσαι πόσο έξω μπορείς να πέσεις – και μετά τις αναλύεις συγκρίνοντας με το τι θα έκανες εσύ αν ήσουν στη θέση τους.
Η νοοτροπία σου είναι καλή για σένα αλλά δεν εφαρμόζεται σε άλλους ανθρώπους, όχι απαραίτητα.
Ας πούμε, έχεις σκεφτεί μήπως η γυναίκα που δεν δουλεύει δεν μπορεί να δουλέψει γιατί έχει κοινωνικό άγχος ή άλλο πρόβλημα ένταξης που την εμποδίζει, που είναι αδιάγνωστο; Και αυτά που λέει είναι δικαιολογίες προς τον εαυτό της; Try walking in my shoes, που λέει και το τραγούδι. Είσαι ελεύθερη να κατακρίνεις όλους τους κυνηγούς (βάζεις και τους κυνηγούς που κυνηγούν για λόγους επιβίωσης μέσα; Και τους κυνηγούς που ζουν σε άλλες ηπείρους, σε άλλες κοινωνίες, με άγνωστες σου συνθήκες;) και να διαχωρίζεις, να τσουβαλιάζεις τους ανθρώπους όπως σε βολεύει. Αν σε απασχολεί όμως πραγματικά να μην νιώθεις τόσο ανώτερη τόσο εύκολα, χρειάζεται περισσότερη περισυλλογή για το αόρατο ανθρώπινο δράμα που σου διαφεύγει.
Μου φαίνεται επίσης ότι κρίνεις ακόμη πιο αυστηρά σε θέματα που νομίζεις ότι ξέρεις καλύτερα. Η απόφαση σου να δουλεύεις από τότε που σπούδαζες δεν σε κάνει περισσότερο ειδική σε θέματα εργασίας. Την πήρες για δικούς σου λόγους, και πολύ καλά έκανες, και όλοι μπορούμε να φανταστούμε πόσο δύσκολα θα ήταν (αλλά δεν θα σου άρεσε αν σου λέγαμε ότι όχι μόνο μπορούμε να φανταστούμε, αλλά ξέρουμε κι όλας). Αν σου ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι όσοι δεν δουλεύουν – ενώ θα όφειλαν – τότε μοιάζει σα να εύχεσαι να ήταν αλλιώς τα πράγματα για τη δική σου ζωή. Δεν θα επικυρωθούν οι αποφάσεις σου αν βγάλεις σκάρτους όλους όσους δεν πήραν τις ίδιες αποφάσεις με σένα. Ούτε χρειάζεται να νιώθεις κορόιδο επειδή υποψιάζεσαι ότι κάπου υπάρχει μια γυναίκα που της ήρθαν όλα εύκολα και τώρα δεν χρειάζεται να δουλεύει. Η ψυχούλα της ξέρει τι περνάει και τι ακούει κάθε μέρα από τους φίλους και τους συγγενείς της για αυτό το θέμα.
Όλοι μας κρίνουμε βιαστικά και νιώθουμε ανώτεροι. Η διαφορά μας είναι στο τι κάνουμε μετά, πόσο σίγουροι είμαστε για την αντανακλαστική μας αίσθηση ανωτερότητας. Ενεργοποιείται η εσωτερική καλλιέργεια που σε κάνει να σκεφτείς δυο και τρεις φορές πριν κρίνεις; Κάνεις τις κατάλληλες ερωτήσεις; Έχουν δει αρκετά τα μάτια σου ώστε να ανοίξει το μυαλό σου στις διαφορετικές ανθρώπινες ιστορίες, ή νομίζεις ότι τα ξέρεις ήδη όλα για το τι είναι σωστό και τι λάθος;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πάντως για να τα λέμε όλα, για την πρώτη γυναίκα στο παράδειγμα δε μπόρεσε να δοθεί κάποια εξήγηση που ίσως να την δικαιολογεί, μάλλον γιατί τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει. Έχω ακριβώς τέτοιο άτομο στο πολύ στενό μου περιβάλλον. Η γράφουσα λογικά δεν έχει δουλειά να σχολιάσει τις επιλογές της φίλης, στη δική μου όμως περίπτωση μου έπεφτε λόγος, γιατί μιλάμε για άτομο που με έχει απομυζήσει επανειλημμένως (ποντάροντας στη συγγένεια και στην κλάψα), και βρήκε τα μούτρα, έχοντας ήδη δανειστεί τεράστιο ποσό ακριβώς με αφορμή μετακόμιση, να μου ζητήσει «λίγα ακόμη αν γίνεται» για να πάρει τελικά «έναν άλλον καναπέ,… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ απολύτως. Ναι, η πολλή κριτική συχνά κρύβει δικά μας θέματα. Αλλά από το πολύ το “μπαίνω στα παπούτσια” του άλλου, πολλοί καταλήγουν στο “ε, ο καθένας έχει τους λόγους του”, το οποίο βρίσκω τις περισσότερες φορές ενοχικό και υποκριτικό
Το στενάχωρο με την γυναίκα της ερώτησης είναι ότι τη λόξα θα την πληρώσει & το παιδί της.* Δεν είναι λοιπόν δουλειά της φίλης να την κατακρίνει ανοιχτά, αλλά είναι πολύ λογικό να σχηματίσει μια αρνητική άποψη.
*Κατακρίνω εξίσου και τον σύζυγο. Τι θα πει αδιάφορος; Αδιάφορος αν θα τους μείνουν λεφτά να ζήσουν;
Όσο αφορά στο παράδειγμα με τη μετακόμιση, έχω κι εγώ ένα παρόμοιο. Οικογένεια με δύο ανήλικα που δουλεύει μόνο ο σύζυγος αποφασίζει να αγοράσει σπίτι. Βρίσκει ένα σε πολύ καλή τιμή, αλλά που χρειάζεται σχεδόν άλλα τόσα για ανακαίνιση. Το σπίτι ανακαινίζεται πλήρως με πανάκριβες επιλογές σε κάθε είδος ξεχωριστά. Με τα χρήματα που επενδύθηκαν σε αυτό το σπίτι κάποιος άλλος θα μπορούσε να φτιάξει 2 έως και 3 παρόμοια, αλλά δεν μας πέφτει λόγος και μέχρι εδώ όλα καλά. Παράλληλα, όμως, επικρατεί μια απίστευτη μίρλα για το πόσο ζορίζονται, που δεν τα βγάζουν πέρα, που τί τυχεροί που είμαστε… Διαβάστε περισσότερα »
Bull’s eye. Το καλύτερο ερώτημα ever ακριβώς επειδή δεν άπτεται ιδεολογικών αλλά πρακτικών ζητημάτων. Στη ζωή πάντα υπάρχουν αυτοί που για την ευκολία τους και την καλοπέρασή τους θα κάνουν και θα υποστηρίξουν τα πάντα. Συνήθως είναι οι ίδιοι άνθρωποι που θα διοχετεύσουν όλη την ενέργειά τους όχι στο δρόμο της αυτοκριτικής και της προσπάθειας αλλά πως να βρουν άπειρες δικαιολογίες για να κανακέψουν το εγώ τους. Πολλοί γίνονται “δικαιωματιστές” κάθε απόχρωσης βαφτίζοντας “δικαίωμα” τη ΄φυγοπονία ή την αδυναμία τους. Είναι οι “δεν πληρώνω”, οι “αρνητές συνείδησης” κτλ κτλ. Μία ιδεολογική ομάδα δίνει πάντα αποκούμπι σε όλους αυτούς κανακεύοντάς τους… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι βρε Α μπά μου, αλλά υπάρχουν και άνθρωποι που απλώς είναι της ήσσονος προσπάθειας, που βολεύονται στα λίγα αρκεί να μην ζορίζονται. Και η κοπέλα της ερώτησης προφανώς είναι της μέγιστης προσπάθειας και όλο αυτό την ξενίζει. Μπορεί να υπάρχει ένας αντικειμενικός λόγος, μπορεί να είναι και θέμα χαρακτήρα.
ποιο είναι το αντικειμενικο μετρο που οριζει αν μια προσπαθεια ειναι ελαχιστη ή μεγιστη και που λεει οτι η ζωη πρεπει να βιωνεται με ενα τροπο; χρησιμοποιωντας το παραδειγμα της αμπα, το να περπατησει καποιος 100 μετρα απαιτει εντελως διαφορετικης εντασης προσπαθεια, αναλογα με τις συνθηκες. Αν εχει στενα ή ανετα παπουτσια, αν εχει ή οχι το ενα ποδι πιο κοντο απο το αλλο κοκ.
Στη τελικη, μπορει καποιος να θελει να περπατησει 50, 10, 0 ή να παρει ταξι. Και;
Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να είσαι της ήσσονος προσπάθειας και να βολεύεσαι με τα λίγα. Κάποιοι άνθρωποι ναι δεν γουστάρουν να ζορίζονται και είναι δικαίωμά τους και μπορεί να είναι και πολύ φιλοσοφημένοι πάνω σ’αυτο. Κακό είναι να είσαι μεν της ήσσονος προσπάθειας, αλλά να μην βολεύεσαι με τα λίγα, και αντ’αυτού να είσαι συνέχεια μες στη μίρλα, ή να απαιτείς από άλλους να σου παρέχουν αυτά που δεν μπορείς να μπεις στον κόπο να αποκτήσεις μόνος σου. Αμα ο άλλος δεν γκρινιάζει ή δεν σου ζητάει δανεικά δεν βλέπω που είναι το πρόβλημα. Live and let live κοινώς.
Καλημέρα αγαπητή!! Τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά! Έχω βρεθεί στην θέση σου πολλές φορές, να έρχομαι αντιμέτωπη με ανθρώπους που παραπονιούνται για τις δυσκολίες της ζωής λόγω κρίσης (ναι εμείς δεν βιώνουμε κρίση φυσικά, μόνο οι άλλοι). Για να το διασκεδάσουμε λίγο πριν σου απαντήσω να σου πω μία δική μου περίπτωση πριν μερικά χρόνια για να νιώσεις καλύτερα! Κολλητή μου φίλη, ενώ εγώ βρισκόμουν σε φάση ανεργίας λόγω παραίτησης απο την δουλειά μου, μου είχε πει μέσα στην απελπισία ότι δεν τα βγάζει πέρα με τα έξοδα του σπιτιού και ότι δεν έχει να πληρώσει τα κοινοχρηστά της.… Διαβάστε περισσότερα »
Α έχω κι εγώ τέτοιο παράδειγμα!
Φίλη επίσης μεσ’ την απελπισία για οικονομικούς λόγους, που εμμέσως πλην σαφώς παραξηγήθηκε που δεν πήρε δανεικά που δεν ζήτησε (αλλά έπρεπε να προσφερθώ να δώσω), εξαφανίζεται για 2 εβδομάδες. Τελικά είχε πάει διακοπές σε νησί των Κυκλάδων και “δεν είχε σήμα” και τσάμπα με έτρωγαν οι τύψεις…
Αν κρίνεις για να κρίνεις και ο σκοπός σου είναι να αισθανθείς ανώτερη, είσαι σε λάθος δρόμο. Το να έχεις όμως, κριτική σκέψη, πάνω σε ότι συμβαίνει ή σου κάνει εντύπωση, με σκοπό, να βελτιώσεις πράγματα στη ζωή σου και να μάθεις τον εαυτό σου, δεν βλέπω κάτι κακό. Όλοι σχηματίζουμε, τις προσωπικές πεποιθήσεις μας και τις αρχές μας, μέσω των αισθήσεων. Δηλαδή από αυτά , που βλέπουμε και ακούμε. Το να μην συμπαθείς μια άμυαλη γυναίκα, ως αποτέλεσμα λογικών συνειρμών τύπου, βάζει τον καναπέ σε προτεραιότητα και αφήνει το παιδί της να κρυώνει, είναι δικαίωμα σου. Προφανώς, η εκτίμηση,… Διαβάστε περισσότερα »
Εντάξει ελαφρώς γέλασα με το “κοινωνικό άγχος”. Χρόνια τεμπελίτιδα λέγεται, ουκ ολίγα παραδείγματα αντρών και γυναικών.
Σίγουρα υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις, όμως το κοινωνικό άγχος και συγκεκριμένα η γενικευμένη διαταραχή κοινωνικού άγχους (ή γενικευμένη κοινωνικη φοβία) είναι μια υπαρκτή αγχώδης διαταραχή που επιφέρει τρομερούς περιορισμούς στη ζωή του ατόμου και δεν είναι καθόλου για γέλια. Δε λέω οτι η γνωστή της γραφούσας πάσχει απαραίτητα από αυτή τη διαταραχή, αλλά χωρίς να την γνωρίζουμε δε μπορούμε να κρίνουμε.
https://www.psychografimata.com/kinoniki-foviagnosti-episis-os-diatarachi-kinonikou-agchous/
Κατι που δε σχολιαςε Κανεις στην ερωτώσα :Παντως γυναικα ετών 35 με το πρώτο παιδι 14 σημαίνει οτι έμεινε έγκυος στα 20. Τιβπροσοντα εχει να δουλέψει μια γυναίκα που ουσιαςτικά δεν εχει την εκπαίδευση για κατι και εχει μένει εκτος επαγγελματικού χώρου για τοςο πολυ. Ποια απο εσας θα την προσλάμβανε και για ποια δουλειά;
Σίγουρα υπάρχουν ελάχιστες πια επιλογές για αυτήν …..μονο αν ειχε το χρονο και το χρήμα να σπουδάσει κατι θα μπορουςε να βελτιώσει τη θέση της κακά τα ψέμματα ….
Δεν έχουν μόνο οι απόφοιτοι πανεπιστημίου δικαίωμα και δυνατότητα να εργαστούν. Σίγουρα οι επιλογές για να βρεί κάποια θέση μπορεί να είναι πιο περιορισμένες και ίσως όχι το ίδιο καλές, αλλά στη συγκεκριμένη ερώτηση δε νομίζω οτι είναι αυτή η ουσία.
Σπουδάζω δεν εννοώ μονο το πανεπιστήμιο αλλα και οποιαδήποτε άλλη σχολή. Εαν η κυρία αυτη ειχε σπουδάσει κατι σε μια μονοετή ή διετή σχολή σίγουρα θελει κατι επιπλεον για να εξασκήσει ένα επάγγελμα το οποίο εχει αφήσει απο δεκαπενταετία και δεν άσκησε ποτε. Σκέψου πόσο άλλαξαν οι υπολογιςτες Ή η τεχνολογία στα νύχια τα τελευταία δεκαπέντε χρονια. Πιστεύεις οτι θα εχει επάρκεια;Αυτη ειναι μια σκέψη την οποία η ερωτώσα θα επρεπε να κανει στον εαυτό της πριν κατακρίνει καποια που δε μπορει να δουλέψει οπως λέει. Πχ σε χώρες του εξωτερικού οταν ένα εργοστάσιο κλείνει και κάποιοι άνθρωποι έκαναν συγκεκριμένες… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι, αυτό θα ήταν πρόβλημα αν αναζητούσε εργασία και δεν είχε τα προσόντα για να προσληφθεί ή να ανταποκριθεί. Στο κείμενο λέει οτι δεν μπορεί “να μάθει να δουλεύει”. Να μπει δηλαδή στη διαδικασία να έχει ωράριο, αφεντικό και υποχρεώσεις που δε σχετίζονται με το σπίτι ή τους άμεσα οικείους της. Πιστεύεις οτι αυτό μαθαίνεται με σπουδές? Και δεν καταλαβαίνω και γιατί εχει τόση σημασία αυτό το θέμα των σπουδών, δε σκοπεύουμε να την προσλάβουμε και κρίνουμε την επάρκειά της. Μπορεί να μην εχει σπουδάσει ποτέ. Μπορεί να σπούδασε σε τεχνική σχολή. Μπορεί να πήρε και διδακτορικό έχοντας παιδια, εμείς… Διαβάστε περισσότερα »
Και κάτι ακόμα: Γιατί έχουμε την εντύπωση ότι οι μαμάδες που δε δουλεύουν είναι και τεμπέλες; Επειδή δε δουλεύουν, δε σημαίνει ότι κοιμούνται μέχρι το μεσημέρι και μετά ασχολούνται με τα νύχια τους. Το να μεγαλώνεις 2 παιδιά, να μαγειρεύεις/ πλένεις/ καθαρίζεις είναι απασχόληση της μίας ώρας; Είναι δουλειά πλήρους απασχόλησης. Κάποιες γυναίκες επιλέγουν να μεγαλώνουν παιδιά και να δουλεύουν ταυτόχρονα και κάποιες άλλες επιλέγουν να ασχοληθούν αποκλειστικά με την οικογένεια. Είναι και αυτό δουλειά και θα έπρεπε να αναγνωρίζεται.
Νομίζω ότι κανείς δεν είπε ότι η μαμάδες είναι τεμπέλες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ζορίζονται οικονομικά και τα παιδιά είναι πια μεγάλα. Μπορούν να συμμετέχουν στις δουλειές του σπιτιού και να φροντίζουν τον εαυτό τους. Ίσα ίσα καλό θα τους κάνει από το να έχουν μια μάνα που τρέχει από πίσω τους και τους τα έχει όλα έτοιμα. Άρα αυτή η γυναίκα θα μπορούσε έστω να προσπαθήσει να βρει μια εργασία, ακόμα και μερικής απασχόλησης. Στα 35 δε σε πήραν και τα χρόνια! Δεν είναι εύκολο αλλά στις μέρες μας είναι απαράδεκτο να πέφτουν όλα στην πλάτη του συζύγου και να… Διαβάστε περισσότερα »
Η εκπαίδευση δεν έχει καμία σχέση με τη διάθεση κάποιου να εργαστεί. Μια φίλη μου απόφοιτος ΤΕΙ η οποία δε δούλεψε ποτέ πάνω στο αντικείμενο της (η τελευταία της δουλεία ήταν γραμματειακή υποστήριξη σε φροντιστήριο) έμεινε αρκετά χρόνια στο σπίτι για να μεγαλώσει τα τρία παιδιά της. Μόλις το μικρότερο πήγε στο νηπιαγωγείο άρχισε να ψάχνει για δουλειά. Μέχρι στιγμής έχει δουλέψει σε ζαχαροπλαστείο, σε αρτοποιείο και σε καφέ και είναι διατεθειμένη να πάει σε οποιαδήποτε δουλειά βρει. Και είναι 38 χρονών. Δεν είναι εύκολο να βρεις δουλειά από μια ηλικία και μετά αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο. Μπορείς να… Διαβάστε περισσότερα »
Εγω προσωπικα για τη γυναικα που εμεινε εγκυος στα 20 και τωρα στα 35 της δεν δουλευει και ζοριζεται οικονομικα νοιωθω συμπονια. Υποθετω οτι απο τοτε δεν σκοπευε να εργαστει, φανταζομαι με τη συμφωνη γνωμη του αντρα της και δεν της βγηκε και τωρα πραγματικα ειναι δυσκολο. Δεν χρειαζεται καν το κοινωνικο αγχος για να ειναι δυσκολο.Ειναι ενα μοντελο ζωης που δεν θα επελεγα ποτε, η πληρης οικονομικη εξαρτηση, αλλα δεν μου δημιουργει θυμο, οπως στη γραφουσα.
Είναι ανθρώπινο να κρίνεις και ο μόνος τρόπος να κρίνεις είναι σύμφωνα με τις δικές σου αντιλήψεις, με το δικό σου αξιοκρατικό σύστημα γιατί αυτό ξέρεις, αυτό εμπιστεύεσαι. Το σημαντικό είναι να καταλάβεις οτι κρίνεις με τις δικές σου αντιλήψεις, εννοώ να το καταλάβεις πραγματικά. Να καταλάβεις οτι το σωστό και το λάθος είναι υποκειμενικό κι οτι το δικό σου σωστό μπορεί να μην είναι σωστό για τους άλλους (πάντα μιλάω για περιπτώσεις που δεν έγκειται κίνδυνος ζωή ή υγείας). Η γυναίκα που δεν εργάζεται το κάνει για τους δικούς της λόγους, την κρίνεις όμως παράλληλα πρέπει να σεβαστείς αυτήν… Διαβάστε περισσότερα »