Αγαπημένη μου Άμπα, Είμαι σε σκέψεις. Καταρχάς δεν πολυσυμπαθώ τους ανθρώπους που βάζουν την γονεϊκή τους οικογένεια πιο πάνω από την οικογένεια στην οποία οι ίδιοι έχουν τον πρώτο ρόλο (πρωταγωνιστούν). Και όταν λέω πρωταγωνιστική οικογένεια εννοώ αυτή που αποτελείται από εμένα και τον/την σύντροφο μου με ή χωρίς παιδιά, με ή χωρίς γάμο. Έγραψα μία ολόκληρη πονεμένη αυτοβιογραφία εδώ για να εξηγήσω τα πως και τα γιατί αλλά τη διέγραψα. Θα πω απλά ότι αυτή η αντιπάθεια προέκυψε επειδή αυτό ακριβώς έκανε ο πατέρας μου (έβαζε πάντα την γονεϊκή του οικογένεια πιο πάνω από τα παιδιά και τη σύζυγο του) καθημερινά, και με πολλούς και διάφορους όχι όμορφους τρόπους. Fast forward σήμερα: μετά από 30 χρόνια. Μένω στην πόλη Α. Οι γονείς μου, τα αδέρφια μου και τα ανηψάκια μου πλέον, μένουν στην πόλη Β. Τους επισκέπτομαι μία φορά τον μήνα περίπου (κάποιες φορές πιο αραιά). Τα τελευταία χρόνια έχω σχέση με μία κοπέλα (καμιά μας δεν έχει κάνει coming out σε οικογένεια – μόνο σε φίλους) η οποία μένει μόνη της στην πόλη Α. Το ωράριο της κοπέλας μου της επιτρέπει να επισκέπτεται τους γονείς της (και τα ανηψάκια της που τα φιλοξενούν οι γονείς της) για μεσημεριανό κάθε μέρα. Οι γονείς της είναι 70+ και μένουν στην πόλη Α. Οι δικοί μου είναι γύρω στα 60. Είπα στην αρχή ότι δεν μπορώ τους μαμάκηδες – αν και θεωρώ ότι είμαι και εγώ λίγο μαμάκιας γιατί θέλω να βλέπω τη μαμά μου, τα αδέρφια και τα ανηψάκια μου όσο μπορώ (δεν έχω όμως την καθημερινή ανάγκη που έχει η ίδια η οποία πιστεύω ότι πηγάζει κυρίως από την ηλικία των γονιών της και τον φόβο μην τους χάσει). Και θα προσπαθήσω να βάλω σε τάξη τους προβληματισμούς μου. 1. Βλέπει τους γονείς της κάθε μέρα. Αυτό εμένα δεν με επηρεάζει (ούτε με ενοχλεί) επειδή τις ώρες που τους βλέπει δεν είμαι διαθέσιμη εγώ. (Θα έπρεπε να με ενοχλεί;) 2. Αν έβλεπε τους γονείς της κάθε μέρα σε ώρες που να με επηρέαζε τότε πολύ πιθανόν να με ενοχλούσε. Σε τέτοια περίπτωση θα ήμουν δικαιολογημένη να με ενοχλεί δεδομένης της ηλικίας τους και του φόβου της κοπέλας μου; 3. Αν σε μελλοντική συμβίωση (το σκεφτόμαστε αυτό) θα συνεχίσει να πηγαίνει στους γονείς της για φαγητό πιθανόν να έχω το ίδιο πρόβλημα με την άλλη κοπέλα που σου έστειλε με τα τάπερ (θα πέφτει δηλαδή όλη η ευθύνη του μαγειρέματος πάνω μου εφόσον η ίδια θα έχει ήδη φάει δεδομένου ότι δεν θα νιώθω εγώ άνετα να φέρνει φαγητό από τους γονείς της). Για αυτό το σημείο δεν χρειάζεται να μου σχολιάσεις κάτι : ) Νομίζω το λύσαμε (μου είπε ασχέτως αν η ίδια θα έχει ήδη φάει μεσημεριανό επειδή θα εκκρεμεί το δείπνο, θα μαγειρεύουμε μαζί και σε μεγαλύτερη ποσότητα για να υπάρχει και την επόμενη ημέρα). 4. Σε αργίες και γιορτές εγώ θέλω να πηγαίνω στους δικούς μου – επειδή δεν τους βλέπω συχνά και τότε μου δίνεται περισσότερος χρόνος για να είμαι μαζί τους – ενώ η φίλη μου θέλει να πηγαίνει στους δικούς της επειδή μαζεύεται όλο το σόι και θέλει να τους βλέπει όλους. Μεταξύ τους είναι πολύ δεμένη οικογένεια και τις γιορτές και αργίες τις γιορτάζουν σε διαφορετικά σπίτια κάθε φορά (δηλαδή όχι πάντα στο σπίτι των γονιών της). Εμένα με προσκαλεί κάθε φορά και κάποιες φορές πάω όταν θα είναι στο σπίτι των γονιών της – αν και υπήρξαν φορές που παραξενεύτηκαν με την παρουσία μου επειδή μόνο συγγενείς παρευρίσκονται. Όταν θα είναι σε κάποιο σπίτι κάποιου θείου της ή θείας της θεωρώ ότι δεν μπορώ να εμφανιστώ καθόλου εκεί μόνο με την ιδιότητα της κολλητής φίλης (και ούτε άνετα νιώθω για να το κάνω). Εμένα πάλι η οικογένεια μου επειδή δεν είναι τόσο δεμένο το σόι μεταξύ τους συνήθως μαζευόμαστε μόνο στο σπίτι των γονιών μου και γενικά η μητέρα μου επιμένει κάθε φορά να φέρνω μαζί μου και κάποιο φίλο ή φίλη μου ώστε να μην οδηγώ μόνη μου τόσες πολλές ώρες στο δρόμο. Η παρουσία της δηλαδή δεν τους ξενίζει. Ίσα ίσα περνάνε όλοι καλά μαζί μπορώ να πω. Εδώ θέλω επίσης να πω ότι, πχ στις αργίες, εκτός από αυτές τις οικογενειακές στιγμές μου αρέσει επίσης να έχω χρόνο και για άλλα πράγματα που να μην περιλαμβάνουν τη γονεϊκή οικογένεια (τη δική μου ή τη δική της). Τώρα που θα είναι Χριστούγεννα και θα έχω 3 ημέρες θα ήθελα να πάμε στην πόλη μου – που και ως πόλη μου λείπει – να περάσω κάποιο χρόνο με δικά μου άτομα αλλά και χρόνο με την κοπέλα μου κάνοντας βόλτες στην πόλη (της ίδιας της αρέσει η πόλη μου) και άλλα ενδιαφέροντα πράγματα (όταν είμαστε μαζί μπορούμε να κάνουμε χίλια δυο πράγματα από το να γράφουμε σαχλή ποίηση σε χαρτοπετσέτες μέχρι σοβαρή ποίηση, να εξερευνούμε κτίρια κλπ κλπ κλπ). Αλλά μπορώ να καταλάβω και την επιθυμία της ίδιας να είναι με τους δικούς της. Πως μπορώ να μην αδικήσω καμιά μας; 5. Παλαιότερα τις γιορτές απλά έφευγα στο εξωτερικό. Τώρα δεν ξέρω, νιώθω ενοχικά. Νιώθω ότι χάνεται πολύτιμος χρόνος που υπάρχει για να είμαστε με άτομα που μπορεί να μην τα ξαναδούμε (επειδή σε αντίθεση με τις άδειες του Καλοκαιριού που μπορείς να κάνεις τα ταξίδια σου οι άδειες των γιορτών είναι διαφορετικές από την άποψη ότι είναι σχεδόν όλοι απαλλαγμένοι από την υποχρέωση της εργασίας/δουλειάς κι έτσι μπορούμε να βρισκόμαστε χωρίς πολλές πολλές μανούβρες). Πιστεύω ότι είναι λογική η σκέψη αυτή αλλά είναι και φυσιολογική; 6. Δεδομένης της μεγάλης μου προκατάληψης στο θέμα λόγω της κακής μου εμπειρίας αν υπήρχε μαμαδόμετρο ποια θα ήταν τα υγιή όρια;
Τα υγιή όρια είναι αυτά που έχετε συμφωνήσει μεταξύ σας ότι είναι. Δεν αφορά κανέναν άλλον η σχέση σας παρά μόνο εσάς τις δυο. Εσύ μόνο ξέρεις τι σε ενοχλεί και τι όχι, δεν θα σου πούμε εμείς. Αν έχεις μεγάλη προκατάληψη λόγω της κακής σου εμπειρίας, τότε έχεις μεγάλη προκατάληψη λόγω κακής εμπειρίας. Αυτή είσαι, λόγω της εμπειρίας σου. Είναι ένα σημείο που έχει μεγάλη σημασία για σένα. Δεν χρειάζεται να το αλλάξεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Τόσο “Αν” ούτε στην ομώνυμη ταινία ρε φίλη όμως. Πολλή θεωρία, πολλά ερωτηματικά για το μέλλον, πολλή ανάλυση (νετι). Με έσφιξε ένα άγχος μόνο που το διάβασα, κι αυτό δεν ξέρω αν λέει κάτι για τη σχέση σου ή για το πόσο περίπλοκα βλέπεις τα πράγματα (ή ενδεχομένως, για το ότι εγώ είμαι πολύ αγχώδης, γιες, δατ του).
Πάντως για άτομο που “δεν πολυσυμπαθει τους ανθρώπους που βάζουν την γονεϊκή τους οικογένεια πιο πάνω από την οικογένεια στην οποία οι ίδιοι έχουν τον πρώτο ρόλο (πρωταγωνιστούν)”, προβληματίζεσαι αρκετά για το πώς να ισορροπήσεις την γονεϊκή σου οικογένεια με την καινούργια σου οικογένεια.
Και αυτό, btw, δεν είναι κακό.
Δεν κατάλαβα καν ποιό είναι το πρόβλημα.
Αχ κουράστηκα και μόνο που τα διάβασα, η φίλη που τα σκέφτεται δεν έχει πάθει υπερκόπωση;
Δεν υπάρχει πρόβλημα, είναι σε φαντασιακό επίπεδο. Ή μάλλον υπάρχει, και είναι ότι υπεραναλύει. Αν και αν και αν και αν. Και αν χωρίσουν; Αν τους έρθει ένα πιάνο στο κεφάλι; Αν τους δαγκώσει αρουραίος; Τόσα ενδεχόμενα κι άλλα τόσα, ξέρω δίνω τροφή για να χάσει τον ύπνο της, ή και για να τον βρει, ποιος ξέρει. Κι αν η γιαγιά μου είχε ρόδες θα ήταν πατίνι. Η υπερανάλυση κάνει κακό στην υγεία, κλείνω και γεια σας
Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες αυτό που λες. Αν ζεις μακριά από τους γονείς σου εννοείται οτι οταν έχεις ευκαιρία θα πας να τους δεις. Αυτό το είμαστε παντρεμένοι/ζευγάρι κλπ και πάμε σαν τους χιώτες παντού δεν το βρίσκω απαραίτητο (αν υπάρχουν παιδιά αλλάζει το θέμα). Το κάθε ζευγάρι έχει τα δικά του όρια τα οποία είναι και τα σωστά αν και οι δύο τα βρίσκουν. Αν θες να πηγαίνεις τα Χριστούγεννα στους δικούς σου να το κάνεις, κι αν εκείνη θέλει το ίδιο γιατί είναι μια παράδοση γι αυτήν και την κάνει ευτυχισμένη ας το κάνει. Αν θέλετε μια χρονιά… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτη πως ειναι τοσο κοντα με τους δικους της αλλa coming out δεν εχει κανει ουτε σε αυτους?
Ισως τελικα δεν ειναι θεμα κοντινοτητας αλλα ελαφρας μωρουδιασης
Επειδή έχω πολύ παρόμοια εμεπιρία να σου πω τη γνώμη μου. Κατ’ αρχάς έχεις 100% δίκιο για το ποια οικογένεια πρέπει να παίρνει προτεραιότητα. Όταν κανείς περνάει όλα (μα όλα) τα μεσημέρια με τους γονείς (το ξέρω, το έκανα, και ήταν λάθος), δεν έχει χρόνο να σκεφτεί, να μείνει και λίγο μόνος/η, να κάνει περισυλλογή τέλος πάντων γιατί ένα μεγάλο μέρος της ενέργειας πάει στην άλλη οικογένεια, τη γονεϊκή. Και φευ! Όταν αυτή η οικογένεια δεν ξέρει ότι είσαι gay, και αν το μάθει μπορεί και να μην καλοδεχτεί τη σύντροφο (δηλαδή εσένα) τότε τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο περίπλοκα.… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω ότι έχεις κάπως μπλέξει τα πράγματα λόγω της πιο ιδιαίτερης κατάστασης και των εμπειριών σου. Ο καθένας αποφασίζει για το πώς προτιμάει να περάσει το χρόνο του. Δε θα ασχολιόμουν ποτέ με το τι κάνει @ σύντροφός μου τις ώρες που δεν είναι μαζί μου, εγώ απλώς θέλω να με ενημερώνει εγκαίρως για το πλάνο τ@ ώστε να κάνω το δικό μου. Θέλει να είναι βόλτα, με τη μάνα τ@, με φίλους, να δουλεύει, ποσώς με ενδιαφέρει, ας κάνει ό,τι τ@ν ευχαριστεί. Οπότε, κατ’εμέ, δίνεις δυσανάλογο βάρος στο τι κάνει η σύντροφός σου την ώρα που δουλεύεις. Αν η… Διαβάστε περισσότερα »
Οι γονείς μου είχαν την εξής λογική: αφού ήμασταν κοντά με τους παππούδες από το ένα σόι και τους βλέπαμε συχνά, τις γιορτές πηγαίναμε στους άλλους. Βέβαια, πάντα φρόντιζαν να έχουμε και αρκετό χρόνο μόνοι ως οικογένεια. Τη λογική αυτή ακολουθώ κάπως τώρα και με το σύντροφό μου. Μένουμε εντός Αθήνας, όπως και οι γονείς μου. Οπότε τους βλέπω συχνά πυκνά. Άρα κάποιες γιορτές πάμε στον τόπο του. Κάποιες άλλες τις περνάμε χωριστά, και κάποιες άλλες τις περνάμε μόνοι ή με φίλους. Μας έχουν σώσει επίσης τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Έχουμε συνομιλίες ο καθένας με τους δικούς του, όπου στέλνουμε… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ νομίζω ότι σε μία σχέση καλό είναι να μη καταπιέζεται κανείς. Δηλαδή αν η κοπέλα σου θέλει να περάσει τις γιορτές με την οικογένειά της, προς τι τόση υπερανάλυση ? 3 μέρες είναι και μετά θα είσαστε πάλι μαζί. Το ίδιο ισχύει και για σένα, γιατί και εσένα λες ότι σου λείπουν οι δικοί σου που ζούν και σε άλλη πόλη. Δεν βλέπω από τα γραφόμενα σου να υπάρχουν άλλα προβλήματα που να έχουν σχέση με τις γονεϊκές σας οικογένειες, οπότε γιατί να βάλετε οπωσδήποτε όρους και συμφωνίες στη σχέση σας, που στην τελική μπορεί να μην σας βγουν… Διαβάστε περισσότερα »
Μεταξύ σας θα τα βρείτε και αλλάζει ανάλογα με το στάδιο της σχέσης. Όταν στις αρχές μέναμε στην ίδια πόλη έκανε ο καθένας γιορτές με τους δικούς του, όταν είχαμε σχέση αποστασης και εκείνος εξωτερικό πήγαινα στην πόλη του αλλά όχι στο σπίτι του τις μισές γιορτές και μισές με τους δικούς μου, τώρα που μένουμε μαζί έξω και έχουν περάσει και 10 χρόνια προσπαθούμε να πάμε μαζί και στις 2 οικογένειες. Η μάνα μου ακόμα φρικάρει αν πάω μόνο εγώ ή αν πάω διακοπές μόνο με την παρέα μου ασυνοδευτη. Γενικώς με κανέναν άλλο δεν χρειάζεται να συμφωνήσεις πέρα… Διαβάστε περισσότερα »