Η ιστορία μου έχει ως εξής… Είμαι 23, σπούδασα μετά από πολλές οικονομικές δυσκολίες όντας μέλος μονογονεϊκής οικογένειας, βρήκα δουλειά πριν πάρω το πτυχίο μου, έχω μια σχέση με έναν εξαιρετικό άνθρωπο εδώ και 5 χρόνια, έχω λίγους αλλά καλούς φίλους και είμαι πολύ κοινωνική. Υπάρχει όμως αυτό το «αλλά» που με στοιχειώνει. Δεν μπορώ να κάνω μεταπτυχιακό λόγω οικονομικών προβλημάτων με αποτέλεσμα να μην μπορώ να εξελιχθώ επαγγελματικά ούτε να χτίσω τη ζωή μου στο εξωτερικό, δε μπορώ να ταξιδέψω, δε μπορώ να συγκατοικήσω με το σύντροφό μου, δε μπορώ να είμαι ανεξάρτητη, οι φίλοι μου νιώθω ότι δε με καταλαβαίνουν καθώς δε χρειάζεται να συνεισφέρουν στο σπίτι τους και ζουν τελείως διαφορετικά… Όλα αυτά που δε μπορώ να κάνω με πνίγουν, με αποτέλεσμα να έχω πολλά προβλήματα με τους γύρω μου, να είμαι συνεχώς νευριασμένη, να μην μπορώ να χαρώ απλές όμορφες στιγμές της καθημερινότητας, γιατί σκέφτομαι ότι αυτή θα είναι η ζωή μου από εδώ και πέρα και ότι δε θα μπορέσω ποτέ να κάνω κάτι παραπάνω… Παράλληλα, έχοντας έναν πατέρα που ήταν πάντα τεμπέλης και αμέτοχος, τρέμω στην ιδέα ότι θα περάσω την υπόλοιπη ζωή μου με κάποιον που του μοιάζει έστω και λίγο! Εξοργίζομαι όταν ο σύντροφός μου γκρινιάζει που πρέπει να δουλεύει 6 ημέρες την εβδομάδα, που θα κάνει 1 ώρα υπερωρία ή όταν παραπονιέται ότι κουράστηκε και σκέφτεται να παραιτηθεί. Και όταν λέω εξοργίζομαι, το εννοώ, δεν μπορώ να το διαχειριστώ και σκέφτομαι πάντα το χωρισμό. Θέλω πολύ να πάω σε ψυχολόγο και το έχω μεγάλη ανάγκη σε αυτή τη φάση της ζωής μου, αλλά θα ήθελα να ακούσω και τη γνώμη σου και των αναγνωστών σου πάνω σε όλα αυτά. Πώς μπορώ να διαχειριστώ το γεγονός ότι τίποτα δε μου είναι αρκετό;
Με ψυχολόγο. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δουλειά 6 μέρες την εβδομάδα είναι πολύ. Θα ήταν περίεργο αν δεν κουραζόταν. Δεν καταλαβαίνω γιατί εσύ εξοργίζεσαι. Μήπως τελικά σου φταίνε αλλά πράγματα;
Από τον τρόπο που γράφεις,δίνεις την εντύπωση ότι τα ισοπεδώνεις όλα,πνίγεσαι σε μισή κουταλιά νερό…Φάσκεις κι αντιφάσκεις,από τη μια χαρακτηρίζεις τη σχέση σου εξαιρετικό άνθρωπο,από την άλλη θες να τον χωρίσεις-σοβαρά,τώρα?!- όταν ψευτογκρινιάζει για τη δουλειά του (όλοι το κάνουμε στον άνθρωπό μας για να βρούμε αποκούμπι).Το γεγονός ότι δε μπορείς να κάνεις κάτι για να αλλάξεις τη ζωή σου αυτή τη στιγμή,δε σημαίνει ότι δε θα μπορέσεις ποτέ!Είναι ρευστή η ζωή,δεν είναι μια ευθεία γραμμή.Έχεις θεματάκια,ένας ειδικός θα σε βοηθήσει μακροπρόθεσμα να διαφοροποιήσεις την οπτική σου.
Όταν δουλεύεις 6 μέρες την εβδομάδα και σου ζητάνε να κάνεις και υπερωρίες, είναι απόλυτα λογικό να νευριάσεις και να γκρινιάξεις. Τα περί παραίτησης είναι σχεδόν πάντα λόγια του αέρα. Αυτό δε σημαίνει ότι ο άνθρωπος είναι τεμπέλης. Ωστόσο, επειδή αυτά τα βιώματα που έχεις σε επηρεάζουν στην καθημερινότητά, πρέπει οπωσδήπτε να επισκεφτείς ψυχολόγο.
“Δεν μπορώ να κάνω μεταπτυχιακό λόγω οικονομικών προβλημάτων με αποτέλεσμα να μην μπορώ να εξελιχθώ επαγγελματικά ούτε να χτίσω τη ζωή μου….”
Το μεταπτυχιακό δεν θα σου εξασφαλίσει απαραίτητα μια καλύτερη δουλειά… ούτε καλύτερα λεφτά … ούτε την επιτυχία σου στο εξωτερικό.
Η επιτυχία εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.
Επίσης, το μεταπτυχιακό λειτουργεί, στην συγκεκριμένη περίπτωση σαν αποδιοπομπαίος τράγος. “Η ευτυχία/επιτυχία σου εξαρτάται απο αυτό και μόνο”. Ξεκόλλα !!!
Αξιολόγησε την κατάσταση σου… βάλε τις προτεραιότητες σου και κλείσε ένα ραντεβού στο ψυχολόγο για να δεις ότι και με τα δεδομένα που έχεις μπορείς να πετύχεις πολλά πράγματα!!!
Πάρε ένα φύλλο χαρτί, χώρισέ το στα 2, στη μία πλευρά γράψε όλα όσα έχεις καταφέρει, στην άλλη όλα όσα θέλεις. Θα δεις κι εσύ ότι έχεις ήδη καταφέρει πολλά πράγματα που δεν είναι καθόλου αυτονόητα, υπάρχουν παιδιά που ενώ έχουν άπειρη βοήθεια από τους γονείς τους, ούτε σχολή τελειώνουν ούτε δουλειά βρίσκουν. Υπάρχουν επίσης τόσοι άλλοι που δεν μπορούν με τίποτα να σταυρώσουν κάποιον αξιόλογο σύντροφο και όλο σε ζονγκ πέφτουν !! Μια χαρά είσαι και είναι θέμα χρόνου, σωστής κρίσης, θέλησης αλλά και αγώνα (εκεί το χεις) να πας και παρακάτω και να καταφέρεις και πράγματα της διπλανής… Διαβάστε περισσότερα »
Να σου πω κάτι; Σε καταλαβαίνω που είσαι θυμωμένη. Εχω βρεθεί στη θέση σου και με εξόργιζαν σχόλια φίλων που τα είχαν βρει και εύκολα και έτοιμα. Με εξόργιζαν ακόμα και παράπονά τους που ήταν δίκαια – όπως αυτό του φίλου σου- γιατί αυτομάτως συνέκρινα με τον εαυτό μου. Σκεφτόμουν “ας είχα εγώ ό,τι έχεις εσύ και κιχ δε θα έβγαζα” ή “τι μιλάς ρε μεγάλε, έχεις ιδέα από δυσκολίες” και από μέσα μου έβραζα. Το γεγονός ότι σε καταλαβαίνω δε σημαίνει ότι έχεις δίκιο. Ή μάλλον, να το πω πιο σωστά, είτε έχεις δίκιο ή άδικο δεν έχει σημασία.… Διαβάστε περισσότερα »
Μαζευεις χρηματα για το μεταπτυχιακο και το κάνεις σε 5χρονια, αντι τωρα.
Δεν γίνονται όλα ΕΔΩ και ΤΩΡΑ.
Καλύτερα με σχέδιο, παρα με απογοήτευση. Κυνήγησε τους στόχους σου.
Εγώ απορώ με τον… τεμπέλη σύντροφο, που δεν έχει σαν στόχο ζωής να δουλεύει και τις 7 ημέρες της εβδομάδας για να ξεφύγει απο τον χαρακτηρισμό. Αντιθέτως, καθεται και υπομένει τον κομπλεξισμό σου για το οτι υπαρχουν πιο προνομιούχοι, την μίρλα σου, την μιζέρια σου και την παρεμβατικότητά σου, γιατί ουδόλως σου πέφτει λόγος για το τι κάνει στην δουλειά του. Δεν συζείτε, για να έχεις δικαίωμα στο να πεις και κατι παραπάνω για τα επαγγελματικά του. Σκέψου να δουλεύεις 6 μερες την εβδομάδα, να σου ζηταν και υπερωρίες λες και δεν εχεις δικαίωμα στην ζωή, παρα μονο υποχρεώσεις στην… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι πολύ βολικό (και όλοι το έχουμε κάνει κατά καιρούς) να ρίχνουμε το φταίξιμο στα λεφτά και να ξεμπερδευουμε με τις ευθύνες μας. Όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει και τρόπος. Αν θες τόσο πολύ να κάνεις μεταπτυχιακό και πιστεύεις ότι θα κάνει τεράστια διαφορά στο μέλλον σου, θα βρεις τρόπο να το κάνεις. Μπορεί να έχεις συσσωρευμενο θυμό μέσα σου επειδή για άλλους οι σπουδές, τα μεταπτυχιακά κ.λπ. ειναι πιο εύκολα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν φταίνε οι γύρω σου για ότι σου συμβαίνει. Βάλε προτεραιότητες και σκέψου αν είσαι πρόθυμη να κάνεις τις θυσίες που απαιτούνται και άσε τους… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ καλά κάνεις και δεν είσαι ευχαριστημένη αλλά πρέπει αυτός ο θυμός να μετατραπεί σε δράση και όχι σε αυτοκαταστροφή. Αν έλεγες με τι ασχολεισαι ή τί σπούδασες ίσως κάποιος θα μπορούσε να σου δώσει συγκεκριμένες ιδέες. Ζούμε πάντως σε μια εποχή που η γνώση είναι προσβάσιμη όσο ποτέ.