Αμπα μου θέλω να ρωτήσω σχετικά με τις σειρές. Αυτές που είναι διαθέσιμες σε season Ι, ΙΙ, ΙΙΙ κλπ με πολλά επεισόδια στο κάθε season. Υπήρξε περίοδος της ζωής μου που έβλεπα, αλλά πορωνόμουν και κοιτούσα πολλά επεισόδια μαζεμένα, κι αυτό το έκανα κάθε μέρα. Υπήρξαν νύχτες, ευτυχώς λίγες, που δεν πήγα για ύπνο γιατί δεν μπορούσα να σταματήσω να βλέπω! Και την άλλη μέρα δεν πήγα στη δουλειά κι είπα ψέμματα πως ήμουν άρρωστη! Όταν συνέβη αυτό ταρακουνήθηκα και σταμάτησα να βλέπω σειρές γιατί επιπλέον συνειδητοποίησα ότι είχα απομονωθεί, δεν επιδίωκα να βγω έξω με παρέες, είχα παχύνει λόγω της πολύωρης ακινησίας στον καναπέ, και γενικά δεν αναγνώριζα τον εαυτό μου εκείνη την περίοδο. Δεν είχα ούτε σχέση και μάλιστα ήταν ίσως η μόνη περίοδος της ζωής μου που δεν είχα ούτε καν κάποιο ερωτικό ενδιαφέρον για κανέναν. Ζούσα μέσα απ’τα σήριαλ. Ήμουν 30-31 χρονών, εμφανίσιμη και με καλή δουλειά και χρήματα να κάνω και να πάω όπου θέλω – αν ήθελα. Τελικά για να μου περάσει έκανα κάτι δραστικό, γράφτηκα σ’ένα χόμπυ σχετικά επικίνδυνο αλλά και εντυπωσιακό, πιλοτάρισμα αεροπλάνου, και σιγά σιγά από κει και πέρα βγήκα από το τούνελ εκείνο που τώρα εκ των υστέρων αναρωτιέμαι αν δεν ήταν κατάθλιψη αυτό, τότε τι είναι? Η ερώτηση που λες είναι, πως το κάνεις εσύ και οι υπόλοιποι φίλοι να βλέπετε τόσες πολλές σειρές σε μια χρονιά χωρίς να χάνετε και την υπόλοιπη ζωή σας? Μιλάω για την περίοδο προ παιδιού, γιατί τώρα με το παιδί όχι σειρά, ούτε το τρέιλερ δεν υπάρχει χρόνος να δω. Αυτά. Ευχαριστώ πολύ!
Αρχικά θέλω να πω ότι οι σειρές γυρίζονται με στόχο να πάθουν οι θεατές ακριβώς αυτό που έπαθες, χρειάζεται να έχεις και αυτή την οπτική όταν το αναλογίζεσαι.
Δεν ξέρω αν λέγεται κατάθλιψη αυτό που περιγράφεις, δεν είμαι καθόλου σίγουρη. Η κατάθλιψη έχει ένα πολύ βασικό χαρακτηριστικό: την βαριά, πολύ βαριά, ασήκωτη στενοχώρια, μια θλίψη που δε μοιάζει με καμία άλλη. Δεν λέω ότι δεν είχες, λέω ότι από αυτά που περιγράφεις μοιάζει σα να έχεις μια ελαφρά εθιστική προσωπικότητα που με κατάλληλο ερέθισμα βγαίνει στην επιφάνεια. Είναι χαρακτηριστικό που για να ξεφύγεις έπρεπε να βρεις μια άλλη ασχολία, μάλιστα ελαφρώς επικίνδυνη, ώστε να έχεις να λες αυτό στον εαυτό σου, ότι κάνεις κάτι που σε προκαλεί, κάτι ενεργητικό, σε αντίθεση με την παθητικότητα της παρακολούθησης. Γιατί έπρεπε να αντικαταστήσεις την μια ασχολία με μια άλλη; Δεν μπορούσες απλώς να την σταματήσεις; (μάλλον όχι).
Εφόσον τώρα βγήκες από αυτόν τον εθισμό και συνεχίζεις τη ζωή σου λειτουργικά, δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, νομίζω μόνο ότι πρέπει να το έχεις υπόψη σου γιατί το παιδί θα μεγαλώσει και μπορεί να βρεθεί κάτι άλλο στο δρόμο σου που μπορεί να σε ρουφήξει. Για την ερώτηση, η απάντηση είναι ότι δεν κολλάνε όλοι με τον ίδιο τρόπο, ο εθισμός είναι κάτι πάρα πολύ περίπλοκο, και επανέρχομαι στο αρχικό, ότι οι σειρές αυτές είναι φτιαγμένες για να εθίζουν, οπότε ο καθένας αντιδρά ανάλογα με την προσωπικότητα του. Μερικοί δεν μπορούν να δουν σειρές, γενικότερα. Βαριούνται. Υπάρχουν κι αυτοί.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Βλέπω πολλές σειρές και έχω χόμπυ και κοινωνική ζωή. Το θέμα είναι, όπως με όλες τις ασχολίες, να βλέπεις με μέτρο. Δηλαδή εγώ θα δώ ένα επεισόδιο τη μέρα, άντε δύο αν είναι 20 λεπτα. Ισως εσύ ήσουν σε μια άσχημη περίοδο της ζωής σου και οι σειρές ήταν ο τρόπος διαφυγής σου από την παραγματικότητα. Ισως σιγά σιγά εθίστηκες χωρίς να το καταλάβεις. Γιατί κι εγώ που βλέπω περίπου 30 σειρές ( δεν παίζονται όλες παράλληλα βέβαια) δεν έχω κολλήσει κι έχω χρόνο για πολλά πράγματα. Αυτό που ρωτάς είναι παρεμφερές με την ερώτηση ενός αλκοολικού για το πως… Διαβάστε περισσότερα »
Προσωπικά βλέπω πολλές σειρές, αλλά δεν μου δημιουργούν κανένα πρόβλημα στην κοινωνική/ επαγγελματική ζωή. Δεν ξαγρυπνάω πριν τη δουλειά ούτε απορρίπτω προτάσεις για εξόδους για να τελειώσω το επεισόδιο. Απλά είναι μια ασχολία που μου αρέσει και με χαλαρώνει όταν είμαι σπίτι. Στον κύκλο μου πάντως όσοι απορούν πώς τρώω τόσες ώρες από τη ζωή μου βλέποντας σειρές σπαταλάνε αντίστοιχες ώρες στα σόσιαλ/στο youtube/βλέποντας τηλεόραση/ παίζοντας βιντεοπαιχνίδια. Οπότε ο καθένας πρέπει να βάζει όρια στον εαυτό του γιατί δεν είναι μόνο οι σειρές εθιστική ασχολία.
Νομίζω ότι το πρόβλημα σου δεν ήταν οι σειρές εκείνη την περίοδο. Αν δεν ήταν αυτές θα είχες βρει κάτι άλλο να σε κρατάει σπίτι σε μια εσωστρέφεια. Περνάμε και τέτοιες φάσεις οι άνθρωποι. Συμφωνώ επίσης με τη Λένα ότι φαίνεται πως είσαι δεκτική σε εθιστική συμπεριφορά, αναλογίσου αν σου έχει συμβεί και με άλλες δραστηριότητες. Μια τελευταία σημείωση. Η παρακολούθηση σειρών δεν συνεπάγεται και κοινωνική απομόνωση. Εγώ και το στεφάνι μου είμαστε αυτό που λέμε σειρακηδες. Έχουμε σειρές που βλέπουμε μαζί και αναλύουμε, συζητάμε κλπ και κάποιες που βλέπουμε μόνοι μας. Επίσης έχουμε φίλους που πορώνονται εξίσου. Τους μήνες… Διαβάστε περισσότερα »
Είμαι από τα άτομα που βαριέμαι απίστευτα να δω σειρές. Μόνο με ένα πρώην είχα καταφέρει να δω μια μισή σεζον σειράς σε διάστημα δύο μηνών… Και πάλι είχε γίνει μέρος της ρουτίνας μας για αυτό… Αλλά αυτό που περιγράφεις το έχω βιώσει απόλυτα με άλλα πράγματα. Βιβλία και μάλιστα ρομαντζα εποχής,η απόλυτη Μπουρμπουλήθρα για τον εγκέφαλο,που ξεκίνησα μετά από έναν χωρισμό για να ξεχνιέμαι, και κατάντησα να πηγαίνω με δύο ώρες ύπνο στη δουλειά κάθε μέρα, αλλά και διάφορα βιντεάκια yt κατά καιρούς…Και manga/webtoon παλιότερα, έδινα μαθηματα πήγαινα με ματι γαριδα γιατι όλο το βράδυ διάβαζα manga. Τουλάχιστον τοτε… Διαβάστε περισσότερα »
Βλεπω αμετρητες σειρες με φουλ ταιμ εργασια, απανωτες σπουδες και κανονικοτατη κοινωνική/προσωπική ζωή. Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο.
Αν εθίστηκες σε σημειο δυσφορίας και για να “γλυτωσεις” έπρεπε να βρεις άλλο χομπυ και μάλιστα υψηλής ανδρεναλίνης, ίσως έχεις όντως εθιστική προσωπικότητα. Φυσικά, διαγνωσεις και υποθέσεις δεν κάνουμε, αλλά κράτα αυτήν την εμπειρία ώστε αν ξαναπέσεις σε τετοιο λουκι να δράσεις εγκαιρως.
Να μαζευτούμε καμιά μέρα εμείς που δε βλέπουμε σειρές να παίξουμε καμιά μπιρίμπα. 😆
Ρε Εντελβάις, μην ανοίγεις πληγές. Κάθε φορά μου μαθαίνουν μπιριμπα και κάθε φορά την ξεχνάω. Στα φοιτητικά χρόνια είχα καταντήσει ανέκδοτο. Πάντως ως πρώην καταθλιπτική, έχω να πω ότι δεν κολλάς με σειρές, κολλάς με το κρεβάτι και κοιτάς το ταβάνι.
Θα συμφωνήσω καί με τη Λένα και με τους υπόλοιπους.. Δε φταίνε οι σειρές για την φάση που πέρασες, οι σειρές ήταν το μέσο που βρήκες για να διοχετεύσεις τα όποια προβλήματα μπορεί να αντιμετώπιζες μέσα σου. Δεν είναι τίποτα να βλέπεις μία ή δύο ώρες τη μέρα. Υπάρχουν άλλοι που κάνουν αυτό που έκανες με βιβλία, αλλά δεν τους βλέπουμε με κακό μάτι για κάποιο λόγο . Αλλοι πάλι το κάνουν με βιντεοπαιχνίδια και τους τρέχουμε για απεξάρτηση… Πολλές συνήθειες μπορούν να αποκτήσουν παθολογικές διαστάσεις και δε φταίνε οι συνήθειες απο μόνες τους
Εγώ θέλω να ρωτήσω το εξής: Που βλέπετε τις σειρές οι φαν; μέσω ιντερνετ; μέσω συνδρομητικης τηλεορασης; θέλω να δω μέσω ίντερνετ και με ελληνικούς υπότιτλους αλλά δεν ξέρω τι είναι προτιμότερο.
Νετφλιξ ιζ γιορ φρεντ μα ντια
Εγω χρησιμοποιώ Netflix, HBO και Amazon Prime. Και για όσες σειρές δεν είναι εκεί τις βλέπω από online streaming sites. Υπάρχει κι ένα ελληνικό που είναι αρκετά καλό αλλά επειδή δεν είναι και τόσο νόμιμο δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ να το αναφέρω εδώ. Αν το γκουγκλάρεις πάντως θα βρεις αρκετά.
το διόρθωσα, συγγνώμη!
Μήπως θα μπορούσες να μου πεις ποια εφαρμογή είναι αυτή? 🙂
Υποθέτω ότι εννοεί το next-episode. Τουλάχιστον εγώ αυτό χρησιμοποιώ για να ξέρω πότε βγαίνει νέο επεισόδιο, ξεκινάει νέα σεζόν κλπ.
Ευχαριστώ πολύ!!