Αγαπητή Αμπα , Είμαι 25 χρονών και επέστρεψα στην πόλη από όπου κατάγομαι . Κοντά στο πατρικό μου λοιπόν είναι εδώ και χρόνια ένα μίνι μάρκετ. Προφανώς τα πρώτα 10-15 χρόνια της ζωής μου ξοδευα ολόκληρο το χαρτζιλίκι μου εκεί αγοράζοντας σοκοφρετες , αναψυκτικά , παγωτά , μπάλες , αυτοκόλλητα και οτιδήποτε άλλο . Πηγαίναμε από πιτσιρίκια και αγοράζαμε όλο και κάτι (συνήθως ανθυγιεινό :P ). Ο κύριος που το έχει μας ξέρει από 3 χρονών και πάντα τον χαιρετούσα θερμά όταν περνούσα μπροστά από το μαγαζί. Πλέον μεγάλωσα , μεγάλωσε κι αυτός (είναι κοντά στα 80 πλέον ) και δεν ψωνίζω από εκεί γιατί κι αυτός το έχει πρακτικά άδειο και το κρατάει περισσότερο σαν απασχόληση . Εκεί δουλεύει και η ανιψιά του . Ε λοιπόν χαιρετούσα κάθε φορά γεια σας κύριε Κώστα κλπ. Μέχρι που … Περνάω ένα πρωί και μιλώντας στο κινητό δεν χαιρέτησα . Και ακούω ένα σχόλιο για την εμφάνιση μου του τύπου πωπω τι καύλα είσαι εσύ . Σοκαρίστηκα τοοοοσο πολύ που γύρισα να δω αν το είπε κάποιος άλλος και κατάλαβα λάθος . Πάγωσα . Σταμάτησα να μιλάω στο τηλέφωνο από το σοκ . Δεν μπορούσα να το πιστέψω ! Θα μου πεις ζεις σε άλλον κόσμο ; Όχι βέβαια , ξέρω τι γίνεται γύρω μου . Αλλά δεν περίμενα πραγματικά ένας άνθρωπος που ξέρω από μωρό παιδί και ξέρει τους γονείς μου κλπ να γυρίσει να πει κάτι τέτοιο . Θα μου πεις γίνονται πολύ πιο ακραία από αυτά . Απλά είναι αυτό που δεν θες να πιστέψεις ότι κάποιος που ξέρεις εσύ θα το έκανε. Αυτό συνεχίζεται έκτοτε κάθε φορα όταν περνάω από εκεί μόνη μου ενώ ποτέ όταν είμαι πχ με τη μαμά μου . Επίσης δεν το κάνει ποτέ όταν είναι ο ίδιος με κόσμο μπροστά . Όταν όμως είμαι μόνη κι εγώ κι αυτός πάντα θα κάνει ένα σχόλιο . Πλέον κλείνω τα αυτιά μου και προσπαθώ να περνάω από το απέναντι πεζοδρόμιο αλλά πραγματικά θέλω μια μέρα να τον ξεφτυλισω τον ανώμαλο που με ξέρει από βρέφος. Και είμαι τόσο χαζή που φοβάμαι . Ξέρω ότι έχει τύχει σε πολλές και ότι σε τέτοια πατριαρχική κοινωνία που ζούμε μακαρι να μένουν ως εκεί τα πράγματα . Αλλά βαρέθηκα να κλείνω τα αυτιά μου αντί να κλείνει αυτός το στόμα του . Τι να κάνω ;
– Λίνα
Δεν είσαι χαζή που φοβάσαι. Έτσι είναι στημένη η τράπουλα. Έτσι είμαστε προγραμματισμένες. Το ξέρει κι αυτός, και γι’αυτό κάνει ό,τι κάνει. Ξέρει ότι φοβάσαι.
Θα έλεγα να ξεκινήσεις λέγοντας σε όλους όσους ξέρεις τι γίνεται. Ελπίζω από τις αντιδράσεις να μαζέψεις αρκετή δύναμη μέσα σου ώστε να απαντήσεις καταλλήλως μια μέρα. Ίσως πάρεις κουράγιο και από τα σχόλια εδώ, στο σάιτ.
Μέχρι τότε, ρώτα τον εαυτό σου: τι φοβάσαι; Αν το βάλεις στα πόδια, δεν μπορεί να σε φτάσει. Φοβάσαι μην ακούσεις χειρότερα; Σαν τι θα μπορούσε να είναι χειρότερο; Αυτός είναι που πρέπει να ντρέπεται. Αν πει ένα, μπορείς να πεις χίλια.
Είναι παραπάνω από βέβαιο ότι θα τα χάσει αν δει αντίδραση. Βασίζεται σε αυτό που ξέρει εδώ και ογδόντα χρόνια: οι γυναίκες το βουλώνουν.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ξερνάω με γέρους που τα έχουν χαμένα και θέλουν να κάνουν και καμάκι τρομάρα τους. Πες του σκάσε κωλόγερε και συνέχισε το δρόμο σου. Σιγά μη φοβηθείς το ραμολιμέντο.
‘Με συγχωρείτε κύριε “Κώστα”, τι είπατε? Δε σας άκουσα καλά, το ξαναλέτε λίγο πιο δυνατά;’
Δε θα το ξαναπεί και θα λουφάξει. Αν το ξαναπεί όμως αρκεί το ‘Ντροπή σας’.
Σε έναν ιδανικό κόσμο που δε θα φοβόμασταν να απαντήσουμε όπως πρέπει, θα του άξιζε ‘η καυλα είναι για τους νέους, εσύ πήγαινε για καμιά εξομολόγηση σιγά σιγά, λίγο κιτρινιαρη σε βλεπω’
Ο πληθυντικός ευγενείας είναι περιττός. Οπτική επαφή και αυστηρό ύφος, μόνο.
Για μένα δεν είναι πληθυντικός ευγενειας αλλά πληθυντικός απόστασης. To each their own.
Σωστή! Να τον ρωτήσει καταγράφοντας τον και σε βίντεο με το κινητό της! Έτσι δεν θα μπορούν και να την αμφισβητήσουν!
πνίγηκα 😂🤣
Είσαι απόλυτα σωστή, Μπλουμπερι. Δηκτική χωρίς να μασάς και χωρίς να πέσεις στην προστυχιά του. Αλλιώς θα ακούσει και σχόλια πως ειναι εκείνη η βρώμικη. Το ότι πάντως τα λέει αυτά άνθρωπος που την ξέρει από μωράκι, είναι σοκαριστικό, πιο πολύ κι από την ίδια τη χοντράδα. Μήπως εχει άνοια και δεν την αναγνωρίζει; (Οχι οτι μετριαζει αυτο τη γλίτσα του). Σε καθε περίπτωση ο κ Κώστας ηταν πάντα γουρούνι, απλώς δεν το είχε αντιληφθεί εκείνη.
Τα “αυτάκια” – ή όπως τα λένε – θα έπρεπε να είναι στο “κύριε” και όχι στο όνομα, γιατί “κύριος” όπως αποδείχθηκε, δεν ήταν ποτέ
Τα είπαν κι οι υπόλοιποι, αλλά νομίζω εγώ θα περνούσα ΠΑΝΤΑ μπροστά από το μαγαζί του και θα έκανα ένα από τα 2: 1) “Πώς είπατε κύριε Κώστα; Δεν μπορεί να σας άκουσα καλά” ή 2) Κοκκαλώνεις κατευθείαν. Βγάζεις κινητό. Παίρνεις τηλέφωνο τη μαμά σου (ή κάνεις ότι την παίρνεις – αναλόγως τι σχέση έχεις μαζί της). Λες φωναχτά “Έλα μαμά. Είμαι μπροστά από το μαγαζί του κου Κώστα, ξέρεις, με το μίνι μάρκετ. Και περνώντας μου φώναξε ‘που πας καύλα!’. Έχω τρομάξει μήπως έχει πάθει κάτι ο άνθρωπος. Να πάρουμε κανένα γιατρό;” Και εννοείται το λες σε όποιον μιλάει… Διαβάστε περισσότερα »
Κύριε Κώστα, έχετε ακόμα καύλες στην ηλικία σας? Μπράβο σας αν σας σηκώνεται ακόμα αλλά σε μένα μην ξαναμιλήσετε ετσι γιατί θα σας πάρει ο διάολος και θα σας σηκώσει και θα σας κοπεί η καύλα μια κι έξω.
«βαρέθηκα να κλείνω τα αυτιά μου αντί να κλείνει αυτός το στόμα του»
ΠΟΣΟ σωστό!
Πάνω που θα έλεγα ότι σάλεψε ο γέρος, μετά διάβασα ότι του κόβει μια χαρά να μην το λέει όταν είναι άλλοι μπροστά. Μέσα σε όλους όσους το πεις, να το πεις και στην ανιψιά του.
Πάντως ένας γνωστός παππούς μας, που είχε διάγνωση όγκου στον εγκέφαλο, όταν έμπαινε στο νοσοκομείο χουφτωνε όλες τις νοσοκόμες και οποία γυναίκα έβρισκε της την έπεφτε αισχρά. Όλοι αναρωτιωμασταν αν ποτέ υπήρξε έτσι στην ζωή του, πριν τον όγκο. Δεν τολμούσε να τον πλησιάσει γυναίκα.
Με δεδομένο το πως γυρίζει ο αντρικός εγκέφαλος (ισως και ο γυναικείος, εσείς θα μου πείτε), έχω πολλές φορές αναρωτηθεί μήπως κινδυνεύω κι εγώ στα ύστερα μου να γελοιοποιηθώ ετσι. Διοτι τωρα φανταζομαι ενα κάρο πράγματα, που δεν αφήνω ποτέ να βγουν έξω. Σκέψου να χάσω αυτη την ικανότητα!!!!
Mr Mazis γνωστός μου γιατρός μου είπε ότι όταν έκανε αγροτικό τον κάλεσαν ένα βράδυ φρακαρισμένοι οι συγγενείς ενός γέρου που ήταν στα τελευταία του. Εκείνες τις στιγμές που το μυαλό λίγο χάνεται και φεύγει σιγά-σιγά. Ο άντρας που πήγε να τον φωνάξει από το σπίτι Ήταν σοκαρισμένος και κατακόκκινος και ο γιατρός νόμιζε πως Απλά ήταν στεναχωρημένος. Προσπάθησε να του πει για να τον παρηγορήσει είναι ανθρώπινο όλα αυτο. Όμως ο άντρας που μάλλον ήταν ο γιος ήταν σοκαρισμένος σαν να έχει πέσει τρένο πάνω του. Όταν έφτασαν στο σπίτι ακουσε ήδη από έξω τον γέρο να ουρλιάζει ξανα… Διαβάστε περισσότερα »
Maggie αυτό ακριβώς! Και θυμιζει σκηνή από τους Monty python τον καημένο.
Tο disinhibition ειναι πραγματι συμπτωμα/αποτελεσμα νευρολογικων παθησεων. Ο τυπος ομως το κανει μονο οταν η κοπελα ειναι μονη, επιλεκτικα, αρα δε θα εδινα πολλες πιθανοτητες σε παθολογικα αιτια.
Μου’ χει τύχει κι εμένα και εντελώς ενστικτωδώς γύρισα και φώναξα πολύ δυνατά: “Τι είπατε κύριε Κώστα; Δεν άκουσα, μπορείτε να το ξαναπείτε να σας ακούσω;” Το ύφος μου ήταν σαν να μην άκουσα πραγματικά τί είχε πει και κάπως μπερδεύτηκε, τα’ χασε που τον κοιτούσα στα μάτια και τον περίμενα να μιλήσει.
Θα πρότεινα να τον αντιμετωπίσεις, μίλα σε δυνατό τόνο, αν γίνεται και από το απέναντι πεζοδρόμιο για να καταλάβει ότι τον πήρε πρέφα η γειτονιά. Και ναι, πες το και στη γειτονιά!
Βρίσε τον, δεν είναι θέμα σεβασμού, είναι ένας ανώμαλος πορνόγερος που πάντα έτσι ήταν και τώρα σε συνδυασμό με την γεροντική μαλάκυνση έχει γίνει σαν καρικατούρα του Αρκά. Πες του κάτι στα πλαίσια του ” μην σε ξανά ακούσω σκ@τόγερε γιατί θα πάρω ότι σάπια σοκοφρέτα και δρακουλίνι έχεις στο χρέπι σου και θα στα βάλω εκεί που δεν φωτίζει ο ήλιος a.k.a στον κ@λ@ σου”.
Εγώ θα έλεγα “Ουστ, σιχαμένε πορνόγερε” δυνατά και ευκρινώς, αλλά χωρίς να κοιτάζω προς το μέρος του. Ουδείς αναπάντητος.
Θυμήθηκα τώρα και μια γνωστή που τη βάλανε στα ΚΑΠΗ και είχε χαρεί, γιατί είχε χάσει νωρίς τους παππούδες της και σου λέει θα συναναστραφώ με γλυκά γερονράκια. Ε, μου διηγούνταν ότι δεν είχαν τελειωμό οι χυδαιότητες που άκουσε εκεί μέσα απ’τους παππούδες. Ζήτησε να πάει αλλού άρον άρον, τραυματική εμπειρία.
Τα πιο σιχαμένα, μα εντελώς σιχαμένα, σχόλια τα έχω ακούσει κι εγώ και η μητέρα μου όταν ήταν πιο νέα (αλλά και τώρα καμιά φορά), από κωλόγερους. 🤮 Είναι σαν να χάνουν κάθε ίχνος φραγμού σε οποιοδήποτε επίπεδο μεγαλώνοντας.
Τον διαολοστέλνεις ή έστω ένα “σαν δε ντρέπεστε κ. Τάδε, είστε αηδιαστικός!” με δυνατή φωνή για να ακούσουν οι γύρω, και φεύγεις αμέσως. Εννοείται ότι πρέπει να το πεις στην μητέρα σου, σε όποιον μπορείς, σε όλους. Πίστεψέ με, δεν θα το περιμένει ο σκατόγερος.