Α μπα μου Καλησπέρα… Συνηθισμένο μάλλον το θέμα, αλλά εμένα με έχει διαλύσει ομολογώ… Σχέση ενός χρόνου, 38 και οι δύο, μέναμε μαζί, ανακαλύπτω απιστία μίας βραδιάς αλλά και μηνύματα σε άλλες και χωρίζω. Με κυνηγάει μέρα νύχτα, μετανιωμένος όσο δε πάει.. Ήταν πολύ δύσκολη επαγγελματικά περίοδος για εκείνον τότε, ξέρω ότι η πίεση τον τρέλανε, λέει ότι έκανε το μεγαλύτερο λάθος της ζωής του, ότι μια ζωή θα μου αποδεικνύει ότι άξιζε να τον συγχωρήσω. Δεν γυρνάω όχι μόνο για την απιστία (δεν υπήρχε συναισθηματικό δέσιμο ήταν για ένα βράδυ), αν με συνέθλιψε πραγματικά που συνέβη σε έξι μήνες σχέσης, αλλά γιατί είχαμε κάποια θέματα ανωριμότητας από μέρους του, που έδειχναν το κοινό μας μέλλον δυσοίωνο, δεν ήταν στις υποχρεώσεις του σωστός στη κοινή μας ζωή αλλά όλα τα δικαιολογούσα λόγο της δύσκολης περιόδου που περνούσε και ότι θα έφτιαχναν. Το βασικό ήταν ότι είχαμε διαφορετική οπτική επί των πραγμάτων θα έλεγα… Όμως αν δεν είχε συμβεί η απιστία, που ήταν η αφορμή θα έμενα για πάντα, θα προσπαθούμε να μετακινηθώ λίγο πιο κοντά στο τρόπο του και έλπιζα να έκανε και εκείνος το ίδιο. Ήταν ο ποιο συναισθηματικός άνθρωπος που γνώρισα. Ανοιχτοχέρης στα αισθήματα και στην αγάπη. Δυνατός, αισιόδοξος όσο δε πάει… ότι δηλαδή δεν ήμουν εγώ και με συμπλήρωνε.. Γενικά τον ερωτεύτηκα πολύ από τη πρώτη μέρα…Το φιλικό μου και οικογενειακό περιβάλλον με ξορκίζει να φύγω μακριά, ότι δεν μου αξίζει, ότι θα έχω πάντα προβλήματα… φτάσαμε να παρομοιάζω εμένα με θύτη και εκείνον με θύμα λένε… Και ερχόμαστε στο σήμερα.. Έξι μήνες μετά το χωρισμό, αφού είδε και απόειδε ο άνθρωπος, μετά από τόσο καιρό κυνηγητό, μου είπε αποφάσισε τι θες και στάματα να κλαις. Πρέπει να σκεφτείς, δεν μπορούμε πια να μιλάμε, να μου λες ότι μ’ αγαπάς, να λέω το ίδιο αλλά να μου λες συνέχεια όχι… Και πέρασε ο καιρός και εμφανίστηκε να ζητήσει την απάντηση μου… η όποια ήταν αρνητική και πάλι. Και το πηρέ απόφαση και εξαφανίστηκε.. Και όταν επικοινώνησα εγώ, λίγες μέρες γιατί όταν εξαφανίστηκε φρίκαρα, είπε τι γυρεύεις αφού αποφάσισες? Τι άλλο ζητάς? Έκανα τα πάντα και έβρισκα τοίχο, όσο και αν δεν το θέλω πρέπει να σεβαστώ την απάντηση σου… Χίλια δίκια ο άνθρωπος είχε να τα λέμε… Και ισοπεδώθηκα πάλι.. Θα μου πεις τι ήθελες να σε κυνηγά για πάντα και να του λες όχι? Είναι τρομακτικό αν το ήθελα αυτό ε? Να είμαστε μαζί αλλα όχι με τη ταμπέλα του μαζί… Αν αποθήκευα τόσους μήνες το καθημερινό το κλάμα μου, θα πλημύριζε ακόμα και ο ξεραμένος Ιλισός… Α μπα μου, το μυαλό λέει δεν θα έχουμε καλό μέλλον, να κάνω τη καρδία μου πέτρα, .. αλλά με κατακλύζει ένα συναίσθημα πόνου και ανημποριάς, ότι με αγαπούμε πολύ και τον εδίωξα, ότι δεν έδωσα ευκαιρία… Οτι ήταν το άλλο μου μισο που απλά έκανε ένα λάθος… Τι να κάνω? Πως γίνεται να καίγομαι να γυρίσω αλλά να μη γυρνώ? Πως γίνεται να αποκλίνει το συναίσθημα από τη λογική που και πάλι δεν έχω 100% αποδεχτεί αλλά πιέζομαι γιατί μου το λένε όλοι? Πως γίνεται να έκανε τόσα και εγώ να βλέπω ένα καλό αγγελάκι??
–Out of order
Το λες μόνη σου, αλλά δεν το καταλαβαίνεις. Επειδή είναι «δυνατός και αισιόδοξος», ό,τι δηλαδή δεν είσαι εσύ.
Μόνο που δεν μπορεί να σε συμπληρώσει άλλος. Κανένας άλλος. Όσο πιο πολλά νιώθεις ότι σου λείπουν, τόσο πιο απίθανο είναι να κάνεις την κατάλληλη επιλογή σε σύντροφο.
Όσο και να σου αρέσει που φαίνεται δυνατός και αισιόδοξος, και λέω «φαίνεται», γιατί αμφιβάλλω ότι είναι, δεν μπορεί να σε κάνει κι εσένα δυνατή και αισιόδοξη. Ανέχεσαι όλες τις διαφορές σας, όλα τα προβλήματα που σου δημιουργεί, επειδή νομίζεις ότι θα σου δώσει δύναμη και αισιοδοξία.
Αν νιώθεις ότι σου λείπει δύναμη και αισιοδοξία, τότε πρέπει να κάνεις δική σου δουλειά, για σένα, και μόνη σου. Δεν λέω ότι όσο την κάνεις πρέπει να είσαι χωρίς σχέση, αλλά ότι είναι δική σου ευθύνη να λύσεις ό,τι νιώθεις ότι «σου λείπει», και να μην το ψάχνεις μέσα από σχέσεις με άντρες. Ο σύντροφος μπορεί να συμπαρασταθεί, να συντρέξει, να υποστηρίξει, να κάνει παρέα, να είναι φίλος. Δεν μπορεί όμως να σε συμπληρώσει. Αυτό είναι παραμύθι για να νομίζουμε ότι είμαστε μισές χωρίς άντρα, και να καθόμαστε με όποιον μας δώσει προσοχή και μας «διαλέξει». Τώρα εσένα σε διάλεξε ο δυνατός και ο αισιόδοξος, ό,τι δεν είσαι εσύ, και σου φαίνεται τρέλα να τον αφήσεις.
Αυτό που κάνεις παρομοιάζεται με τον φαλακρό που λέει στο σγουρομάλλικο μωρό «θα μου δώσεις μια μπούκλα που δεν έχω καθόλου;» Χωρίς να είναι χαριτωμένο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Θα στο πω στα ίσια. Πρέπει να ωριμάσεις !! Κάθεσαι και δίνεις κατ΄αρχην δικαιολογίες, ατελείωτες δικαιολογίες, σε αυτόν τον άνθρωπο. Δήθεν είχε πολύ δουλειά και άγχος το παλληκάρι (χρόνο όμως είχε να παίζει το ματάκι του και όχι μόνο – άσε που πιστεύεις και την απόλυτη παπάρα ότι σε “στόλισε” ΜΟΝΟ ΜΙΑ φορά), δήθεν ΕΣΥ λέει θα ερχόσουν πιο κοντά στα θέλω του !! μας πετάς και ότι συγγενείς και φίλοι σε θεωρούσαν θύμα και αυτόν θύτη (γιατί άραγε, μήπως βλέπαν πράγματα που ήταν σε βάρος σου ?). Τέλος πάντων, έξη !! μήνες τώρα κλαίς, κάνεις εντελώς υπερβολικές και δυσανάλογες… Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί, αυτό που λέει πως αν δεν είχε γίνει η απιστία (‘η αφορμή’), θα έμενε μαζί του για πάντα; Μα για πάντα; Τι δράμα και ανωριμότητα είναι αυτό. Ρε παιδιά, δε γράφουμε σε λεύκωμα δημοτικού, μιμόζα και Τακης = love for ever.
Τακης λαστ γιαρ
Δε νομίζω οτι ξεράθηκε ο Ιλισός. Νομίζω πως απλά εγκιβωτίστηκε και πλέον κυλάει υπόγεια.
Και στο Μοναστηράκι μπορείς να δεις και τον Ηριδανό να κυλάει υπόγεια κάτω από την πλατεία.
Ναι. Και αυτό είναι κάπως πολύ όμορφο. Γενικά ευελπιστώ ότι κάποια στιγμή θα καταφέρουμε να συνυπάρξουμε με τα ποτάμια μας, σε ένα πιο πράσινο περιβάλλον από αυτό το βιομηχανικό που ζούμε. Αλλά αυτό είναι αρκετά άσχετο με το θέμα μας. 🤗
Αυτή η απάντηση πλαστικοποιειται και μπαίνει εικόνισμα πάνω από το προσκεφαλο!!!!!
Λες ότι είχατε διάφορα θέματα ανωριμότητας από πλευράς του, λες ότι το κοινό σας μέλλον ήταν δυσοίωνο, λες ότι δεν ήταν εντάξει στις υποχρεώσεις του, λες ότι είχατε διαφορετική οπτική επί των πραγμάτων και τέλος λες ότι εάν δεν ήταν η απιστία θα έμενες για πάντα. Νομίζω πως εάν δεν ήταν η απιστία, θα ήταν κάποια άλλη από τις χαώδεις διαφορές που μας λες ότι σας χώριζαν. Απλώς προσπαθείς να δικαιολογήσεις για ποιον λόγο έμενες τόσο καιρό με έναν τόσο διαφορετικό άνθρωπο εν γνώσει σου ότι σας χωρίζει μία άβυσσος. Η απάντηση είναι ότι αυτή η σχέση κάποιο κενό γέμιζε.… Διαβάστε περισσότερα »
παίζει να υπνοβατώ και να γράφω ερωτήσεις, δεν εξηγείται αλλιώς αυτό.
για να σου δώσουμε και λίγη αναγνώριση, κι όχι μόνο μαστίγωμα, 38 είσαι, μπορεί μέσα σου, στο βάθος, η λογική να επικρατεί και να ξέρεις τελικά πολύ καλά τους λόγους για τους οποίους δεν γυρνάς, άλλο που η απόρριψη πονάει και σε βάζει σε ακατάστατες σκέψεις.
Χαζή απορία : Πραγματικά ένας συναισθηματικά γενναιόδωρος σύντροφος πως ακριβώς απατά ; Μου διαφεύγει αυτό το manual και σίγουρα εμπεριέχει ανωτάτες σπουδές υποκριτικής ….. όσο για το ότι έδωσε τελεσίγραφο και εξαφανίστηκε χειριστικούλι μου κάνει….
οι δικές σου προσδοκίες πληγώθηκαν νομίζω (αυτές οι ρημάδες μας καταστρέφουν) και τα εκλογικεύεις…..
Είναι συναισθηματικά γενναιόδωρος με παραπάνω από ένα άτομα βρε… Χωρίς ειρωνική διάθεση το γράφω.
Αν δεν σε είχε απατήσει, λες, θα ήταν όλα αλλιώς(αν και προσωπικά δεν το πιστεύω). Ε, σε απάτησε, όμως. Επίσης, μόνη σου το γράφεις, δεν ταιριάζετε. Ένα πιο ρεαλιστικό σενάριο είναι ότι θα σου αποδείκνυε ότι μετάνιωσε μέχρι να σε ξανασιγουρεύσει και πιθανόν να συνέχιζε τα ίδια. Κι εσύ, από την μία, δεν θες να τα ξαναβρείτε, από την άλλη, θες να σε παρακαλάει μια ζωή. Ε, δεν γίνεται.