Πώς γίνεται μερικοί άνθρωποι να έχουν βρει το ταίρι τους από τα 28 τους χρόνια; Θέμα αυτογνωσίας ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Πώς γίνεται μερικοί άνθρωποι να έχουν βρει το ταίρι τους από τα 28 τους χρόνια; Θέμα αυτογνωσίας; Τύχης; Και τα δύο μαζί;
Ε ναι, προφανώς και τα δυο μαζί. Ή και τίποτα από τα δυο. Κάτσε να φτάσουν τα 45 και βλέπουμε.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εισάγετε τα στοιχεία του λογαριασμού σας και θα σας στείλουμε ένα σύνδεσμο για να επαναφέρετε τον κωδικό πρόσβασής σας.
Here you'll find all collections you've created before.
Λίγο χαιρεκακο το “κάτσε να φτάσουν 45 και βλέπουμε”.Ναι κάποιοι μπορεί να έχουν βρει το ταίρι τους στα 28 ή στα 23 και μετά στα 50 να είναι άλλοι άνθρωποι και να μην είναι πια το ταίρι τους.
Δηλαδή υπάρχει ο “ταιρομετρητής”? Και αν κάποιοι χωρίσουν, σημαίνει ότι αυτό που είχαν δεν ήταν δυνατό για τότε?
Ε ναι! Αυτό ακριβώς ήθελα να γράψω και εγώ αλλά με πρόλαβες.
Σωστή η παρατήρηση, αν και δε νομίζω ότι το εννοούσε έτσι η Λένα. Εννοούσε ότι το να βλέπεις κάποιους να βρίσκουν τον συντροφο της ζωής τους σε “άγουρη” ηλικία, δε σημαίνει απαραίτητα ότι είχαν τύχη και αυτογνωσία κι ότι βρήκαν όντως το σύντροφο της ζωής τους. Μπορεί και ναι, αλλά πολύ πιθανό πως όχι. Φυσικά κι αυτό δε συνεπάγεται πως οι σχέσεις που λήγουν ήταν ασήμαντες.
Μην πυροβολείτε την Α, μπα! :p Συμφωνώ μαζί σου δε σου λέω! Κι εγώ έτσι το κατάλαβα αυτό που έγραψε η Α, Μπα. Σε φάση “μηδένα προ του τέλους μακαριζε”. Υποθετικό παραδειγμα: Σύζυγος ανακαλύπτει στα 48 ότι ο επί 20 χρόνια σύζυγος της την κερατώνε συστηματικά και πληγωνεται βαθειά. Ηταν τυχερή που τον βρήκε στα 28; Όχι. Είχε αρκετή αυτογνωσία που ήταν μαζί του; Όχι – διαπιστώνει ότι υπήρχαν καμπανάκια και εθελοτυφλουσε. Ακυρώνει αυτό ότι βρήκε το ταίρι της *μόλις* στα 28; Οχι, το βρήκε το ταίρι της κι ωραια χρονιά μπορεί να έζησαν και πράγματα μπορεί να έκαναν. Ταίριαξαν… Διαβάστε περισσότερα »
“Κι εγώ έτσι το κατάλαβα αυτό που έγραψε η Α, Μπα. Σε φάση “μηδένα προ του τέλους μακαριζε”. Μόνο που οι σχέσεις δεν είναι προτζεκτ για να κάνουμε ταμείο στο τέλος, φυσικά με την παραδοχή ότι μιλάμε πάντα σε λογικά πλαίσια, και πολύ δε περισσότερο οι σχέσεις που κρατάνε χρόνια. Ποιος τα ‘βαλε τα 45 όριο; Δηλαδή αν έχω σχέση απ’ τα 30 ως τα 44 μου και μακαρίσω προ του τέλους, θα κάνω ταμείο κρίνοντας ότι η σχέση μου δε μέτραγε και πολύ; Ή ότι δεν ήταν καλό ταίρι @ σύντροφός μου; Ή οποιαδήποτε ηλικία for that matter –… Διαβάστε περισσότερα »
Το δικό μου παράδειγμα ήταν εντελώς τυχαίο. Μπορεί και στο εξάμηνο επάνω να έχεις ήδη αναθεωρήσει αν είσαι τυχερός ή άτυχος που έκανες σχέση με ένα άνθρωπο. Ως σημείο αναφοράς στο μέλλον που είναι απρόβλεπτο, ναι ακόμη κι η αυριανή μέρα ακομη πολλά μπορεί να αλλάξει. Ο χρόνος είναι ρευστός και οι έννοιες αυτές το ίδιο. Τώρα είμαι τυχερή που ζω αύριο άτυχη που πέφτει ένα κεραμίδι στο κεφάλι μου. Το ίδιο και η αυτογνωσία, σήμερα νομίζω ότι ξέρω ποια είμαι, μετά από λίγο καιρό κάτι γίνεται, μαθαίνω κατι καινούργιο για μενα και άρα σήμερα τελικά δεν ηξερα 100% ποια… Διαβάστε περισσότερα »
Trapezokathismata, δεν έχει να κάνει με τη διάρκεια. Θα μπορούσε να μη λέει 45 αλλά 40ή 50 και το νόημα δε θα άλλαζε. Δε λέμε ότι μια σχέση κρίνεται από το αν κράτησε μια εικοσαετία ή όχι. Λέμε ότι το αν ο άνθρωπος αυτός είναι όντως το “ταίρι σου”, θα φανεί μετά από αρκετά χρόνια. Έχουμε δει τόσες και τόσες ερωτήσεις με το κόνσεπτ “μετά από 10-15-20 χρόνια μαζί ανακαλύψαμε ότι δεν ταιριάζουμε/ότι θέλουμε άλλα πράγματα/ότι δεν αντέχω άλλο να μη βάζει όρια στη μάνα του”. Πόσοι άνθρωποι νομίζουν πως βρήκαν το κατάλληλο ταίρι και τελικά μετά από χρόνια σχέσης… Διαβάστε περισσότερα »
δε σου λέω, ευχαριστώ, ακριβώς αυτό εννοούσα
Ε ναι – δηλαδή μια σχέση που ξεκινάει στα 28 και λήγει στα 44 ήταν ασήμαντη; Λιγάκι παιδική και ταυτόχρονα μαμαδίστικη η απάντηση – “ελάτε στην ηλικία μου και θα δείτε”. Το “θα με πεθάνετε πια” έλειπε μόνο.
Το “θα με πεθάνετε πια” το βλέπω να έρχεται καμιά ώρα. Θα είχε γέλιο πάντως έτσι όπως τη σκέφτομαι να το λέει.
Το 28 είναι κάποια κομβική ηλικία;
Εγώ πάντως τον γνώρισα στα 23. Και δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα παντρευομασταν!
Και για να αντιστρέψω λίγο την ερώτηση: δηλαδή αν βρεις έναν άνθρωπο που γουστάρεις,που τα βρίσκετε και όλα τα καλά στα 24 ή στα 25 ή στα 28, τι πρέπει να πεις; Ότι επειδή είμαι μικρός, με μόνο γνώμονα την ηλικία, θα πρέπει καταναγκαστικά να δοκιμάσω και άλλους ανθρώπους;
Ε μα!
“Τύχη θέλεις και μαλλί αμπιγιέ”.
Έλεγε η προξενήτρα στη Μουλάν.
Εγώ είμαι από τα 21 μου με τον σύντροφο μου και τώρα είμαι 31. Για ξεπέτα ξεκίνησε και αλλιώς κατέληξε. Πάντως κατάλαβα πως είναι ο σύντροφος της ζωής μου όταν συγκατοικήσαμε. Τώρα αν αύριο χωρίσουμε τι να πω, η αλήθεια είναι πως το τέλος μιας σχέσης καθορίζει πολύ το πώς θα την κατατάξεις στο μυαλό σου! Προς το παρών λίγο, αθώα, λίγο ή άγνοια, λίγο χαζά ζω στο ροζ συννεφάκι μου και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό! 🙂
Ααα δεν ηξερα οτι το 28 τωρα θεωρειται νωρις για να βρεις το ταιρι σου… Καποτε πηγαινες για ραφι σε αυτη την ηλικια..Γιατι να μην το βρεις δηλαδης? Δεν υπάρχουν κανονες. Επειδη εσυ εχεις αλλη ηλικια ως deadline η επειδη στα 28 σου δε βρηκες κατι πρεπει και οι αλλοι να ακολουθουν αυτο τον κανονα?
Πάντως δεν είναι παράλογη ηλικία το 28, ένας άνθρωπος στα 28 του έχει 10 χρόνια ενήλικης ζωής και μάλλον 12 χρόνια σεξουαλικών εμπειριών. Μάλλον θα έχει τελειώσει τις σπουδές του γύρω στα 25 (αν έχει σπουδάσει) και θα έχει μια κάποια ιδέα προς τα πού θα κινηθεί επαγγελματικά. Αν δεν έχει σπουδάσει θα έχει 10 χρόνια εμπειρία από τον εργασιακό χώρο. Σαφώς και υπάρχουν άνθρωποι που και στα 50 έχουν ακόμα μυαλό σούπα ή που έχουν περάσει τα 30 και ακόμα δεν έχουν καταλήξει για τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, αλλά ακόμα και στα 20 μπορεί να ξέρεις τι θες από… Διαβάστε περισσότερα »
…και πολλή προσπάθεια.
Συμφωνω και με τις δυο σας. Μια κάποια αυτογνωσία, τύχη, κοινό όραμα αλλά και ματιά της ζωής και φυσικά προσπάθεια.
Εγώ στα 25, 10 χρόνια μαζί.
Τωρα, το τι θα γίνει 20 χρόνια μέτα , ποτέ δεν το ξέρεις.
Εγώ το βρήκα στα 23, τώρα πια έφτασα 33, και δεν προβλέπεται να αλλάξει κάτι στα 45 μας. Ακούω το μπαλσάμικο έχει ωραία γεύση και σχετικά πιο γλυκιά από άλλα ξύδια.
Εγώ πάντως δεν πιστεύω οτι υπάρχει μόνο ένα ταίρι για τον καθένα μας. Ούτε οτι θα συνεχίσει να μας ταιριάζει για πάντα ο ίδιος άνθρωπος υποχρεωτικά. Μπορεί και να γίνει, αλλά δεν είναι απαραίτητο. Κατά τα άλλα πιστεύω οτι είναι και θεμα τύχης (το να τον γνωρίσεις και να το φέρουν έτσι οι συγκυρίες ώστε να εξελισεστε μαζί με τροπο συμβατό ) αλλά και αυτογνωσίας (να καταλάβεις οτι σου ταιριάζει) και επιλογών (να τον επιλέξεις για σύντροφό σου).