Αγαπητή «Α, μπα»: Πώς γίνεται ένας άνθρωπος που σε θέλει μόνο για σεξ να θυμάται τα πάντα για σένα;

Χαιρετώ την παρέα! Η ιστορία μου παλιά και γνωστή, πριν από 4 χρόνια γνώρισα κάποιον που μου ξύπνησε πολύ δυνατά αισθήματα με το καλημέρα σας, τολμώ να πω πως ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά από την πλευρά μου, ωστόσο δεν τέθηκε ποτέ θέμα να προχωρήσει λόγω απόστασης, διαφοράς ηλικίας (ήμουν 32 και ήταν 20 όταν γνωριστήκαμε) και φάσης της ζωής μας γενικότερα. Κάναμε αμέσως σεξ και μετά ξαναμπήκε η απόσταση μεταξύ μας, αλλά όλο αυτό το διάστημα είχαμε επικοινωνία κατά την οποία παραδεχτήκαμε πως βιώσαμε αμοιβαία ως κάτι εξωπραγματικό και μαγικό τη γνωριμία μας, κρατώντας παράλληλα συνειδητά εκτός τη λέξη “έρωτας”. Σε αυτά τα 4 χρόνια βρεθήκαμε άλλες δυο-τρεις φορές όπου πάλι η έλξη ήταν πολύ δυνατή (δεν εννοώ μόνο στο σεξ), υπήρξαν όμως και πολλές φορές που απέφυγε να βρεθούμε όταν ερχόταν στην Αθήνα (ακύρωνε τελευταία στιγμή), ενώ μιλούσαμε τακτικά μέσω chat. Δεν αναρωτιέμαι ιδιαίτερα για ποιο λόγο, υποθέτω είτε πως κάποιες περιόδους είχε σχέση είτε πως δεν καιγόταν τόσο και τον κάλυπτε το κομμάτι του sexting που προέκυπτε συχνά πυκνά όσο μιλούσαμε -συν την επιβεβαίωση που έπαιρνε από το γεγονός ότι ήξερε πως ήθελα πολύ να τον δω όσο παρέμενα αδέσμευτη (ήμουν απενοχοποιημένα διαθέσιμη όταν ήξερα ότι υπήρχε περίπτωση να βρεθούμε) είτε επειδή γνωρίζοντας ο ίδιος τους αντικειμενικούς λόγους για τους οποίους δε θα μπορούσε να προχωρήσει κι ενώ του είχαν ξυπνήσει επίσης αισθήματα προτιμούσε να μην μπερδευτεί, γιατί ορισμένες φορές μάλλον ξεχνιόταν και γινόταν πιο εκδηλωτικός (μια πιο αισιόδοξη άποψη, ας μου χρυσώσω λίγο το χάπι για να κατεβεί ευκολότερα η άρρητη χυλόπιτα). Να διευκρινίσω εδώ πως σε αυτή τη σχεδόν 4ετία έκανα γνωριμίες, βγαίνω ραντεβού, δηλαδή δεν κόλλησε το μυαλό μου σε σημείο που να μην κυλάει η ζωή μου κανονικά, απλά έτυχε να μην προκύψει σχέση με κάποιον -δεν το αποφεύγω, αντιθέτως είμαι ανοιχτή σε έναν ωραίο, αμοιβαίο έρωτα. Επίσης, να πω πως έχω επίγνωση ότι δε γνωριζόμαστε με αυτό τον άνθρωπο, σίγουρα και οι 2 έχουμε πλάσει μια Χ εικόνα στο μυαλό μας ο ένας για τον άλλο και πως αν είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε παρέα είναι πολύ πιθανό να μην είχαμε να πούμε απολύτως τίποτα. Η ερώτησή μου με αφορμή αυτή την κατάσταση, η οποία μέλλον δεν είχε και δεν έχει και είμαι οκ με αυτό, αλλά σίγουρα θα μείνει ως σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία της ζωής μου λόγω του τρόπου γνωριμίας μας και της έντασης του συναισθήματος, είναι η εξής: πώς γίνεται ένας άνθρωπος που δείχνει με τις πράξεις του να σε θέλει μόνο για σεξ να θυμάται τα πάντα από τις (αραιές) συζητήσεις που έχετε κάνει και λεπτομέρειες από τις ελάχιστες συναντήσεις σας; Κρίνω από εμένα ίσως, δε θυμάμαι πάντως παρά ελάχιστα highlights από τις εφήμερες γνωριμίες μου και το γεγονός ότι ο ίδιος θυμάται τα πάντα (ίσως και περισσότερα από εμένα) με κάνει να πιστεύω πως όντως δεν ήταν κάτι αμιγώς σεξουαλικό για τον ίδιο. Σημασία ξέρω ότι δεν έχει και το αποτέλεσμα δε θα αλλάξει, αλλά θα ήθελα να ακούσω κι άλλες γνώμες από ανθρώπους που λειτουργούν διαφορετικά από εμένα. Θα μου άρεσε φυσικά να διαβάσω ότι με ήθελε διαβολεμένα και δεν ήξερε πώς να το διαχειριστεί, είμαι όμως 36 πλέον για να πιστεύω σε δράκους! 😀

Οι σχέσεις – σεξουαλικές σχέσεις, αλλά όλες οι σχέσεις – δεν υπάρχουν μόνο για ένα λόγο. Οι πιθανές εξηγήσεις δεν είναι δυο, δηλαδή α) ήθελε ΜΟΝΟ σεξ και ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ, αυστηρά και β) σε ήθελε διαβολεμένα ψυχή και σώμα και δεν ήξερε πώς να το διαχειριστεί.

Σε ήθελε, αλλά όχι τόσο. Σε ήθελε, αλλά όχι αρκετά. Σε ήθελε, αλλά δεν ήθελε να τα φτιάξετε. Σε ήθελε, κάπως, ως εκεί που σε ήθελε. Ο μόνος λόγος που σου φαίνεται ανεξήγητη η συμπεριφορά του, και αυτό παρόλο που είσαι πλέον 36, είναι ότι εσύ ήθελες κάτι άλλο, και το ήθελες τόσο μα τόσο πολύ, που νομίζεις, είσαι σίγουρη, ότι κι αυτός αυτό ήθελε. Δεν γίνεται να μην το ήθελε, δεν γίνεται να μην ήθελε αυτό που ήθελες, και η απόδειξη είναι ότι θυμόταν λεπτομέρειες. Δεν ξεχνιόταν, ούτε καταπιεζόταν για να μην ξεχειλίσει το συναίσθημα. Σε πήγαινε. Αλλά όχι τόσο, όχι αρκετά, όχι όσο τον πήγαινες εσύ. Κάπως λιγότερο. Συναίσθημα, αλλά λιγότερο. Δεν ξέρω πόσο λιγότερο. Και το λίγο λιγότερο μερικές φορές αρκεί.

Ναι, κρίνεις από σένα. Πώς αλλιώς δηλαδή, είμαστε καταδικασμένοι σε αυτό. Η ιστορία όμως είναι παλιά, αρχαία, η πιο αρχαία από όλες τις ιστορίες.

Και τώρα, ο ελέφαντας στο δωμάτιο. Ήσουν 32 και ήταν 20. Χρειάζεται κι άλλη εξήγηση; Είμαι πολύ πάνω από 32, αλλά νομίζω ότι και στα 32 οι 20χρονοι παιδιά μου φαινόταν. Εσένα, δηλαδή, δεν σου φαίνεται παιδί; Υπήρχε συνεννόηση;

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News