Α, μπα μας αγαπημένη, καλοτάξιδο το νέο σπίτι! Με αφορμή την ερώτηση του κοριτσιού που πολύ με συγκίνησε και της στέλνω μια αγκαλιά και εγώ με τη σειρά μου επίσης, δε σου κρύβω ότι αγχώθηκα ιδιαιτέρως σκεπτόμενη τη δική μου κόρη, και το ενδεχόμενο να βρεθεί ποτέ σε αυτή τη θέση… Και σε ρωτώ, πως χτίζουμε μια σχέση εμπιστοσύνης με τα παιδιά μας σε βάθος χρόνου, πως τα διαβεβαιώνουμε ότι θα είμαστε δίπλα τους σε οτιδήποτε χρειαστούν, δεδομένου ότι είναι κάτι πολύ βαθύτερο απο μια διαβεβαίωση, είναι κάτι που πρέπει να τα κάνεις να το αισθανθούν;!
–Momushka
Αν υπήρχε συνταγή επιτυχίας, δεν θα την ξέραμε όλοι;
Το πιο σημαντικό είναι το παράδειγμα που δίνεις ζώντας τη δική σου ζωή. Ειδικά αν λες άλλα και κάνεις άλλα, ούτε τα λόγια σου θα περνάνε, ούτε οι πράξεις σου θα μετράνε. Οπότε κυρίως σκέψου αν υποστηρίζεις στην ουσία αυτά που πρεσβεύεις. Αν δηλώνεις με λόγια «μπορείς να μου πεις ό,τι σε απασχολεί» και κάποια άλλη στιγμή πεις για κάποια άλλη περίπτωση «μα πώς το έκανε αυτό στη μάνα της», μάντεψε ποια πληροφορία θα ιεραρχηθεί ως πιο σημαντική. Υποθέτω ότι αυτό που γράφω είναι αυτονόητο, αλλά είναι εντυπωσιακό πόσο ο καθένας μας δεν συνειδητοποιεί πόσο προφανές είναι αυτό που σκέφτεται, ότι προδίδεται καθημερινά. Δεν γίνεται να κρυφτείς από τα παιδιά σου. Οπότε για το συγκεκριμένο παράδειγμα, θα σε ρωτούσα: τι νιώθεις για την ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη στα 22; Όχι της κόρης σου. Μιας οποιαδήποτε γυναίκας. Πρέπει να απαντήσεις με ειλικρίνεια, αλλιώς δεν έχει νόημα η κουβέντα. Πιστεύεις ότι φταίει επειδή δεν πρόσεχε αρκετά, και πρέπει να το πληρώσει με κάποιο τρόπο; Ε, αν το πιστεύεις έστω και λίγο, η κόρη σου θα το κράταγε κρυφό, γιατί η ανάγκη της να την αποδεχτείς είναι μεγαλύτερη από το να ζητήσει βοήθεια.
Το άλλο που θεωρώ πολύ σημαντικό είναι να είσαι αρκετά δυνατή ώστε να μη νιώθει το παιδί σου ότι πρέπει να σε προστατέψει από τα κακά νέα. Αν κάνεις την τρίχα τριχιά, αν είσαι συνέχεια στο πρόσεχε και πρόσεχε, αν παθαίνεις πανικό και υστερία με τις αναποδιές ή τις αποτυχίες της, τότε δεν θα νιώσει ασφαλής να σε φορτώσει με κάτι βαρύ. Οπότε, συνοπτικά, ψυχραιμία και σταθερότητα χρειάζεται. Αυτά χτίζονται μέσα σου με πολύ κόπο, αλλά από σένα ξεκινάει, από σένα πρέπει να ξεκινήσει, εσύ είσαι ο γονιός.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αυτό που μου είπε η δική μου μητέρα στα 15 μου με αφορμή μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη γνωστής μας, ήταν: Κορίτσι μου τα λάθη είναι για τους ανθρώπους οτιδήποτε και να συμβεί θα θελα να μου το πεις να το αντιμετωπίσουμε μαζί. Δεν μου έτυχε ποτέ αλλά ήξερα πως αν μου συνέβαινε ,θα είχα έναν σύμμαχο, μια γυναίκα ,μια μητέρα που θα με βοηθούσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.Επίσης ποτέ δεν ήταν υπερπροστατευτική,πάντα ενδιαφερόταν,ανησυχούσε αλλά ποτέ με εμμονικό τρόπο
Η μητέρα μου έλεγε μια ιστορία από τα μαθητικά της χρόνια, όπου η φίλη της το έσκαγε από το παράθυρο με κινηματογραφικό τρόπο και πέρναγε κάθε νύχτα με το αγόρι της στο περιβόλι. Οπότε μου έλεγε “ξέρω ότι αν θέλεις να κάνεις κάτι θα βρεις τον τρόπο να το κάνεις ακόμα και αν το απαγορεύσω. Προτιμώ να μου λες πού είσαι και με ποιον είσαι κι έτσι ούτε εσύ θα μπλέξεις ή κινδυνεύσεις ούτε εγώ θα κάνω σενάρια στο μυαλό μου”. Πλεον που έχω γίνει μητέρα καταλαβαίνω έμπρακτα πόσα κότσια και ανοιχτό μυαλό χρειάζεται για να το πεις αυτό. Από… Διαβάστε περισσότερα »
Έτσι είναι φούστα κλαρωτή.Για έναν έφηβο και όχι μόνο, είναι δύναμη να ξέρει πως από πίσω του έχει ένα δίχτυ προστασίας ανεξάρτητα αν το χρειαστεί ή όχι
Απίστευτη ακούγεται. Μπράβο, πολύ χαίρομαι που υπάρχουν τέτοιοι γονείς ανάμεσα σε άλλους τόσους συντηρητικούς.
Η σταθερότητα του χαρακτήρα του γονέα και η αποφυγή του κλασσικού “άλλο λέω και άλλο κάνω” είναι τα πιο σημαντικά για μένα. Η μαμά μου περιγράφει τη σχέση μας όπου σταθεί και όπου βρεθεί ως σχέση ανάμεσα σε δύο φίλες. Για αυτή είναι πολύ σημαντικό αυτό γιατί είναι η πιο σημαντική σχέση της ζωής της. Από την πλευρά μου δεν θα της εμπιστεύομαι τίποτα σημαντικό γιατί απλά ο αγχώδεις χαρακτήρας της θα με κάνει χειρότερα. Ήθελε για παράδειγμα να είναι στη γέννα του παιδιού μου και εγώ το απέκλεισα γιατί τη φανταζομουν να χρειάζεται όλη τη φροντίδα και την υποστήριξη… Διαβάστε περισσότερα »
Εχοντας μεγαλώσει με μια μητέρα που ανησυχούσε συνεχώς για το αν είμαι καλά και αγχωνόταν με το παραμικρό μπορώ να σε διαβεβαιώσω οτι αυτός είναι ένας βασικός λόγος που κι εγώ δεν θα μοιραζόμουν κάτι τέτοιο μαζί της. Η διαβεβαίωση που λες έρχεται με την συμπεριφορά σου. Αν της συμπεριφέρεσαι σαν παιδί στα 20, ακόμα κι αν έχεις τις καλύτερες προθέσεις, έχεις χάσει το παιχνίδι. Τα παιδιά μας θα είναι πάντοτε παιδιά μας όμως πέρα από αυτό είναι και άνθρωποι που κάνουν τα λάθη του και έχουν αδυναμίες τους. Μην έχεις υπερβολικές απαιτήσεις απ την κόρη σου λοιπόν. Αν σου… Διαβάστε περισσότερα »
Ακριβώς το ίδιο ηθελα να γράψω για τη δική μου μητέρα. Είχε τις καλύτερες προθέσεις αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να μοιραστώ ένα τέτοιο συμβάν μαζί της – ξέρω ότι θα πάθαινε εγκεφαλικο πριν καν ολοκληρώσω τη φράση μου.
Μακάρι κι εγώ να είχα μια μαγική συνταγή, αλλά ευτυχώς είχα (έχω ακόμα!) γονείς που χειρίστηκαν πολύ καλά το θέμα εμπιστοσύνης προς εκείνους και μπόρεσαν να με κάνουν έναν άνθρωπο με αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Αν μπορώ να κατασταλάξω κάπου μετά από διάβασμα και την εμπειρία μου με αυτούς τους γονείς, είναι ότι η εμπιστοσύνη χτίζεται με το που γεννιέται ένα παιδί. Αν πχ το πιτσιρίκι σπάσει ένα βάζο στο σαλόνι και η μάνα του βάλει τις φωνές και το βάλει τιμωρία, τι μαθαίνει τελικά το μικρό; Οτι αν κάνω απροσεξία, μάλλον πρέπει να το κρύψω γιατί η μάνα μου θα… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ ωραία ερώτηση και πολύ χρήσιμη και κατατοπιστική απάντηση. Σκέφτηκα πόσο πολύ δεν ανταποκρίνεται η σχέση μου με τη μάνα μου σε όλα αυτά. Αν τη ρωτήσεις θα σου πει ότι είμαστε οι καλύτερες φίλες, ότι είμαι η μικρή της φιλενάδα, δεν το νιώθω αυτό και ούτε μ’ ενδιαφέρει να νιώσω φίλη της, αλλά πόσο θα ήθελα να με αντιμετώπιζε ως αυτό που είμαι: η ενήλικη, ώριμη κόρη της. Η τάση της να τους κρίνει όλους, να τσουβαλιάζει τους ανθρώπους, να λέει ψέματα παντού, κάθε μέρα, σε όλους και να πλάθει ιστορίες για να τα έχει καλά με όλους, δε… Διαβάστε περισσότερα »
Την ίδια μάνα έχουμε, μήπως είσαι η χαμένη μου αδερφή; 😀
Θα μιλήσω ως κόρη μιας γυναίκας που θεωρούσε τον εαυτό της πολύ προοδευτικό και τη σχέση μας ως σχέση “φιλίας”. Έλεγε πως ήθελε να είμαστε φίλες, να μην έχουμε μυστικά η μία από την άλλη και πως φυσικά μπορούσα της λέω τα πάντα και να τα συζητάμε. Μπούρδες, απλά ήταν ένας τρόπος να με ελέγχει και αυτό αποδείχτηκε περίτρανα όταν έμαθε τυχαία πως είχα σεξουαλικές επαφές ήδη από τα 15. Η πρώτη της αντίδραση ήταν ότι “κανόνισε μη μείνεις έγκυος γιατί θα σε παντρέψω”. Καμία ενημέρωση για οποιαδήποτε αντισύλληψη, καμία συμβουλή και φυσικά δεν ήθελε πλέον να μαθαίνει τίποτα (όχι… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό είχα κατά νου όσο διάβαζα την ερώτηση, ότι τα κορίτσια, τα κάτω των 20, περισσότερο φοβούνται ότι μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη θα αποκαλύψει ότι έχουν σεξουαλικές σχέσεις, και αυτό κρατάει από παλιότερα που έπρεπε να κρατάνε οι γυναίκες την παρθενία μέχρι τον γάμο. Συνεχίζει να είναι απαγορευτικό κάτι που δεν *απαγορεύεται* πια. Στη μια ανεψιά μου, τη μικρότερη, που είναι στρείδι και βολτάρει αλύπητα, της είπα όταν ήταν 14, χωρίς να έχει δώσει δικαίωμα :P, να φοράνε πάντα προφυλακτικό. Έπαθε σοκ, άρχισε τα αμάν ρε πόντια, τι λες, δεν κάνω τίποτα και της είπα οκ, για όταν κάνεις. Μη βιαστείς… Διαβάστε περισσότερα »
Έτσι κι η μάνα μου έλεγε και λέει ακόμα να είμαστε φίλες, κάτι που φυσικά δεν μπορεί να γίνει και που δεν το καταλαβαίνει όταν της το εξηγώ με επιχειρήματα και ψυχραιμία. Οπότε και φυσικά ανέλαβα έντονη δράση από τότε που μυρίστηκα ότι δεν μπορεί να γίνει τέτοια “φιλία”. Από τη μία ήθελε να την εμπιστεύομαι, από την άλλη “πήρα σήμερα στο Ιασώ, 3000 θέλουν για απόξεση”, μια φορά που είχα 10 μέρες καθυστέρηση. Αρρωσταίνω με τον έλεγχο κι αυτή ήξερε ακόμα και πότε έχω περίοδο. Δεν είναι και τρομερά δύσκολο, εφόσον μένουμε στο ίδιο σπίτι. Έχω φροντίσει πλέον να… Διαβάστε περισσότερα »
Ενα σημαντικό πράγμα πάντως, είναι όχι μόνο να μας εμπιστεύονται για να τα προστατέψουμε αλλά να τα μάθουμε από μικρά να προστατεύουν τον εαυτό τους.
Αυτό το κάνει ο καθένας όπως νομίζει, όμως για μένα το βασικότερο είναι να νιώθουν σημαντικά και πολύτιμα.
Να πιστέψουν πως η ύπαρξη τους είναι σημαντική, το σώμα τους είναι σημαντικό, η ψυχή τους είναι πολύτιμη και πρέπει να προστατεύουν τον εαυτό τους.
Αυτό ίσως γίνεται με αγάπη και αποδοχή άνευ όρων απο τους γονείς!
Πέρα από αυτά που σου λένε η Λένα και οι σχολιαστές, σου προτείνω να διαβάσεις το βιβλίο «Τα μυστικά του αποτελεσματικού γονέα» του Thomas Gordon. Δίνει μια αρκετά ξεκάθαρη εικόνα για το πώς να συζητάς με τα παιδιά με πιο αποτελεσματικό τρόπο.
Εγώ δεν είχα πει ποτέ τίποτα στη μητέρα μου για σχέσεις ή αγόρια που μου άρεσαν όταν ήμουν έφηβη. Και όλο αυτό γιατί όταν ήμουν παιδί Γ’ δημοτικού και στην γειτονιά κάναμε παρέα πολλά παιδιά, ανάμεσα σε αυτά και παιδιά της ΣΤ’ δημοτικού, με είχε ρωτήσει ένα μεσημέρι με πολύ έντονο βλέμμα γεμάτο τρομάρα αν έχω σχέση με ένα αγόρι. Από τότε και μόνο από την αντίδραση της, δεν της είχα πει τίποτα μέχρι τα 21 μου χρόνια.
“πως χτίζουμε μια σχέση εμπιστοσύνης με τα παιδιά μας σε βάθος χρόνου” Αφουγκραζόμαστε τα συναισθήματα και τις ανάγκες τους. Τις δικές τους, όχι μόνο αυτές που εμείς σκεφτόμαστε πως έχουν. Είμαστε απόλυτα ειλικρινείς μαζί τους, και όταν αυτό είναι δύσκολο. Δεν κρίνουμε τα παιδιά και τις συμπεριφορές τους με τα σταθμά των ενηλίκων. Οι ενήλικες πρέπει να ξέρουν, τα παιδιά πρέπει να μάθουν. Ο λόγος μας είναι συμβόλαιο. Αν για κάποιο λόγο αναγκαστούμε να τον αθετήσουμε, η συγγνώμη και η ενδεχόμενη διαπραγμάτευση στη συνέχεια πρέπει να είναι ειλικρινής. “πως τα διαβεβαιώνουμε ότι θα είμαστε δίπλα τους σε οτιδήποτε χρειαστούν” Είμαστε… Διαβάστε περισσότερα »