Πέρασα πρόσφατα μια βαριά ασθένεια που με άφησε καθηλωμένη στο κρεβάτι ένα μήνα και σε σημείο να μην ειμαι αυτοεξυπηρετούμενη . Είμαι 23 και αναγκαστικά γύρισα στο σπίτι των γονιών μου που με φρόντισαν αυτοί γιατί με το ζόρι πήγαινα μέχρι το μπάνιο , που να μεγείρευα και μόνη μου ή πως να πήγαινα σε γιατρούς . Και μου μπήκαν σκέψεις : έχω ακούσει το επιχείρημα κάνε παιδιά για να σε προσέχουν στα γεράματα και μου φαίνεται πολύ εγωιστικό και ιδιοτελές . Όμως τώρα που πέρασα αυτή τη δύσκολη κατάσταση θέλω να ρωτήσω ειλικρινά . Ποια είναι η εναλλακτική; Τι μπορεί να κάνει για τον εαυτό της μια ηλικιωμένη που δυσκολεύεται στα βασικά , πιθανόν με συμπτώματα άνοιας κτλ αν δεν έχει παιδιά; Ποι@ θα αναλάβει έστω τη συνεννόηση με το άτομο που θα τη φροντίζει επί πληρωμή πχ; Γιατί πέρα από τις καθημερινές ανάγκες που καλύπτονται από ένα άτομο φροντίδας , αυτό που κυρίως χρειάζονται τα ηλικιωμένα άτομα είναι εναν διαχειριστή ας πούμε , που θα συνεννοείται με γιατρούς κτλ. Αλήθεια υπάρχει εναλλακτική από το να είναι αυτό το άτομο παιδί σου;
-Thoughts from my deathbed
Ναι, φυσικά και υπάρχει. Δεν κάνεις στενές σχέσεις μόνο με την οικογένεια σου, για να μην πω ότι αν δεν έχεις οικογένεια, κάνεις ακόμα πιο στενές σχέσεις με τους φίλους σου, με τους γείτονες, με όλους γύρω σου. Τα παιδιά μπορείς να τα εκβιάσεις συναισθηματικά, ή μπορείς πρακτικά να τα εξαναγκάσεις με διάφορους τρόπους (πχ τα περιουσιακά) ώστε να σε “προσέξουν”, δεν είναι πάντα ανιδιοτελής η συνεργασία, και δεν φαντάζεσαι πόσα παιδιά αδιαφορούν, ή πόσα παιδιά έχουν δίκιο που αδιαφορούν, όταν έχει υπάρξει ιστορικό κακοποίησης κάποιου είδους.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Η πολιτεία έχει προβλέψει τον θεσμό της δικαστικής συμπαράστασης για όσους δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν. Υπάρχουν για τον σκοπό αυτό και ιδρύματα που δέχονται τέτοιες περιπτώσεις. Οι συνθήκες διαφέρουν από ίδρυμα σε ίδρυμα και από κράτος σε κράτος όπως όλοι καταλαβαίνουμε. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να μην οδηγηθεί σε πλήρη απαξίωση η κρατική κοινωνική πρόνοια αλλά να βελτιωθεί, σε αντίθεση με όσα επιτάσσουν οι σειρήνες της εποχής. Ο γηραιός πλυθησμός αυξάνεται και πρέπει να το λάβουμε υπ’ όψιν μας.
Σε πιο κομμα κατεβαινεις βουλευτης να σε ψηφισουμε;
:Ρ
Πολλά θα ακουστουν για δομές κλπ. αλλά η αληθεια, οπως την έζησα από παρα πολύ κοντά και απο τη θέση του φροντιστή ειναι μια. Οι ασθενείς που τους φροντίζουν τα παιδια τους έχουν απείρως καλυτερη φροντίδα από αυτούς που τους φροντίζουν οι δομές. Μιλαμε για τεράστια κενα και σοβαρο χασμα σε επίπεδα του εγκληματικού. Μονο αν εχεις λεφτα κάπως σώζεται, αλλά και πάλι, στη δύσκολη στιγμή πρέπει να υπάρχει συγγενης για κάποια ζητηματα που πρεπει να υπογράψει καποιος. Σίγουρα υπαρχουν παραδείγματα φιλων που βοηθάνε, αλλά αν μιλαμε για μακρα ασθένεια, στο τέλος σιγα σιγα αραιώνουν. Ειναι τοσο σπανιο που δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Για αυτό έχει ΤΕΡΆΣΤΙΑ σημασία η κοινωνική πρόνοια και οι δομές της. Γιατί δεν θα έχουν όλοι να πληρώνουν γιατρούς ή φροντιστές (θυμίζω ότι η εθνική σύνταξη που εγγυάται το κράτος έχει πάει στα 380) ή δε θα έχουν όλοι παιδιά ή στην τελική μπορεί το παιδί να μην μπορεί ή να μη θέλει!!
Η αλήθεια να λέγεται πάντως, είναι ένας από τους μεγαλύτερους φόβους των ανθρώπων που δεν έχουν παιδιά. Ποιος θα είναι εκεί γι’ αυτούς στην ανημπόρια.
Ναι, δεν υπάρχουν εγγυήσεις όταν όντως υπάρχουν παιδιά, αλλά στην άλλη περίπτωση η ανασφάλεια είναι πολύ μεγαλύτερη.
Thoughts from my deathbed… Ή αλλιώς, επί τον τύπον των ήλων της αγωνίας όλων μας για την κοινή μοίρα της φθοράς και του θανάτου. Ελπιδοφόρο αυτό που γράφει η Α,μπα, δεν χρειάζεται να έχεις τέκνα για να έχεις ουσιαστική (αν όχι τυπική) οικογένεια. Και πάλι όμως, λόγω προσωπικών ανεπαρκειών και σφαλμάτων ή από καθαρή ατυχία κάποιοι από εμάς θα βρεθούμε να γερνάμε ολομόναχοι, συντροφιά με έναν παπαγάλο, σαν τη Σοφία Τρικούπη. Δεν υπάρχει λύση γλυκιά μου, αυτοί είναι οι σκληροί νόμοι της ύπαρξής μας. Καμιά φορά κι η αυτοκτονία είναι λύση. Χαιρόμαστε που ανέρρωσες, και κοίτα να χαρείς τα νιάτα… Διαβάστε περισσότερα »
Μεγάλε αν θεωρείς ότι η αυτοκτονία είναι λύση θες ψυχολόγο όχι Αμπα και οικογένειες και Σοφία Τρικούπη.
Τώρα.
Άκουσε με.
Aμπα που ζεις; Αληθεια πιστεύεις πως για μια γυναίκα φτωχή με αρχές άνοιας στα 85 της θα ενδιαφερθεί κάποιος; Οι συνομιληκοι φίλοι της που ελάχιστοι θα ζουν; Οι υπόλοιποι που θα χουν τα δικά τους στα 85; Τα παιδιά των φίλων; Οι γείτονες; Και ο γείτονας θα εισπράττει τη λιγοστη σύνταξη, θα τη διαχειρίζεται, θα δίνει τα φάρμακα, θα πηγαίνει στους γιατρούς και θα τους πληρώνει;
Συνομήλικοι σορρυ
Ederra, από όλα τα σχόλια που έχεις κάνει σε αυτό το site, είναι το μόνο που συμφωνώ, δυστυχώς.
Υ.γ. Νομίζω η α,μπα αναφέρετε σε υγιείς περιπτώσεις, με κάποιοα οικονομική άνεση. Το θέμα όμως δεν είναι με τον κοτσωνάκο 80άρη. Το θέμα είναι με τον κατάκοιτο 97άρη.
Έχω την αίσθηση ότι όσοι μιλούν για φίλους, γηροκομεία, κρατικές δομές κ.τ.λ. δεν έχουν ζήσει ποτέ τη φροντίδα ηλικιωμένου/αρρώστου πραγματικά. Οι άνθρωποι στις δύσκολες στιγμές δε θέλουν νοσοκόμους, θέλουν πρόσωπα οικεία, αγαπημένα να νιώσουν ασφάλεια. Μη εθελοτυφλούμε, για ποιους φίλους μιλάμε; Οταν φτάσουμε σε ηλικία που να χρειαζόμαστε βοήθεια, στατιστικά οι μισοί θα είναι νεκροί, και από τους υπόλοιπους οι μισοί θα έχουν πιο σοβαρά προβλήματα και οι άλλοι μισοί δε θα έχουν ούτε τη φυσική ούτε την ψυχική δύναμη να σε φροντίσουν. Για να μην μιλήσω πιο ρεαλιστικά, που το site έχει ένα κάρο σχόλια για το πόσο δύσκολο… Διαβάστε περισσότερα »
Φαντάσου τώρα να ήσουν και κάποιο είδος περιθωριακου ατόμου σε παλαιότερη κοινωνία θα έπρεπε να πεθάνεις στο δρομο με αυτή τη λογική.
Εγώ σκέφτομαι πάντως να βγάλω ένα πλάνο συνταξιοδότησης και να πάρω μια αποκλειστική με δικά μου λεφτά.
34 εδώ και συχνά πυκνά να ακούω από τη μάνα μου “Δε θες να κάνεις παιδιά αλλά ποιος θα σε φροντίσει στα γεράματα;” και πλέον έχω βρει την κατάλληλη απάντηση “Όποιος θα φροντίσει και εσένα, κάποιος που θα είναι το επάγγελμά του να παρέχει την κατάλληλη φροντίδα σε ηλικιωμένους”. Πολλοί μπορούν να με βρουν σκληρή αλλά θέλω να έχω τους γονείς μου στο μυαλό μου όπως τους έχω τώρα, φυσικά θα είμαι δίπλα τους και θα τους βλέπω όσο συχνά το κάνω και τώρα και ίσως πιο συχνά. Ξέρω πως είναι να έχεις την εικόνα του άλλου στο κρεβάτι και… Διαβάστε περισσότερα »
Τα παιδιά δεν πρέπει να είναι υπεύθυνα για να φροντίζουν ηλικιωμένους γονείς, ούτε εγώ θέλω να επωμιστώ αυτό το ρόλο, ούτε τα παιδιά μου (που δεν έχω). Όμως γιατί κανένας δεν διεκδικεί, δεν φωνάζει δεν κάνει χαμό για σουπερ δομές δωρεάν για όλους/ες που θα μας φιλοξενήσουν όταν δεν θα μπορούμε να αυτοεξηπηρετηθούμε; Αν δεν έχεις έχεις την οικονομική άνεση για πολυτελή μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων, που θα πάς; Οι φίλοι μας θα είναι κι αυτοί γέροι και ίσως ανήμποροι. Οι φίλοι μας μπορεί να έχουν μεγάλες οικογένεις ή οικονομική άνεση και να τα θεωρούν λυμένα αυτά τα θέματα. Δεν θα… Διαβάστε περισσότερα »