Άμπα μου, Είμαι η Χαρά. Είμαι πληγωμένη από την προηγούμενη σχέση μου που τελείωσε ξαφνικά μετά από 1 χρόνο. Έκλαψα 1 εβδομάδα και αφού στέρεψα, πείσμωσα και είπα τέλος, σηκώθηκα και συνήλθα! Είπα θα μείνω λίγο μόνη μου να απολαύσω το καλοκαιράκι με τους φίλους, οικογένεια, δουλίτσα, χόμπιζ και τα λοιπά. Έλα όμως που στα καπάκια γνώρισα κάποιον που περνάμε πάαρα πολύ καλά, ξεχνιέμαι, απολαμβάνω την παρέα του και ό,τι κάνουμε και μου αρέσει πάρα πολύ. Αυτός είναι σε φάση να χτίσει μία σχέση και εγώ είμαι σε φάση που είμαι καλά και θέλω κι εγώ σχέση με αυτόν, αλλά ακόμα μου έρχονται φλας μπακ και κύματα οργής προς τον πρώην (εννοείται δεν θέλω να τα ξαναβρούμε). Αυτήν την εναλλαγή οργής και στενοχώριας προσπαθώ να την περνάω μόνη μου όσο μπορώ. Μαζί του είμαι κυρίως χαρούμενη. Αν είμαι 100% ειλικρινής και ζητήσω να το πάμε αργά -εξηγώντας τους λόγους- θα εξαφανιστεί το παιδί. Γιατί ποιος θα έμενε με κάποια/ον που ακόμα ξεπερνάει τον/την πρώην? Φυσικά δεν θέλω να το λήξω για να πάρω τον χρόνο μου γιατί με βοηθάει που είμαι μαζί του και με κάνει χαρούμενη και πιστεύω ότι μπορεί να γίνει κάτι καλό μεταξύ μας. Αφήστε που αν το λήξω θα στενοχωριέμαι για έναν λόγο παραπάνω και δεν θέλω κιόλας, άρα καταλήγουμε στο ότι θα είμαι μαζί του. Οπότε, πως παίζεις μπάλα ανάμεσα στο να χτίζεις μία σχέση με κάποιον που θέλεις και ταυτόχρονα να είσαι στη φάση της θεραπείας/ανάκαμψης από έναν χωρισμό? Και πριν από το πως, είναι κατ’αρχάς εφικτό?
–2 καρπούζια
Αγαπητή Χαρά, έχουμε στείλει άνθρωπο στο φεγγάρι. Νομίζω ότι αυτό που περιγράφεις είναι πιο εύκολο.
Δεν θέλω να κοροϊδέψω αυτό που αισθάνεσαι, αλλά η απειρία σου σε αυτή την περίπτωση είναι προς το μέρος σου. Μια εβδομάδα κλάμα μετά από μια σχέση ενός χρόνου και αμέσως μετά ένα καινούριο φλερτ; Στην κλίμακα των δυσκολιών από 0-10 μιας κοινής ανθρώπινης ζωής, αυτό επιεικώς βρίσκεται στο 0.
Η ανθρώπινη εμπειρία σπάνια βιώνεται με ξεκάθαρα συναισθήματα. Η αμφιθυμία είναι στην ρίζα της ύπαρξής μας. Όσο μεγαλώνεις, τόσο θα αυξάνονται οι αντικρουόμενες σκέψεις. Με την εμπειρία μαθαίνεις να ιεραρχείς, να αξιολογείς, και να ζεις μαζί τους. Αν είσαι κυρίως χαρούμενη, τότε κράτα το «κυρίως» και τα δευτερεύοντα κράτα τα για τον εαυτό σου. Δεν είναι ειλικρίνεια να του πεις ότι ακόμα ξεπερνάς τον πρώην. Αυτό είναι ένα βάρος που θα σηκώσεις μόνη σου όσο είσαι σίγουρη ότι είσαι σωστή απέναντι στον νυν. Αν νιώσεις ότι για κάποιο λόγο δεν είσαι σωστή απέναντι του, τότε θα φύγεις, δεν θα περιμένεις να στενοχωρηθεί τόσο πολύ από την «ειλικρίνεια» σου ώστε να φύγει μόνος του και να σε βγάλει από τον κόπο (και την ευθύνη).
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εντάξει αφού στέρεψες από δάκρυα 1 βδομάδα τον τίμησες το μακαρίτη, καιρός να προχωρήσεις τη ζωή σου. 😂
Τι ωραία που είναι η εφηβεία! Δράματα, προδοσίες, σκοτεινές σκέψεις, ξαφνικά ανατέλλει ο ήλιος κι εμείς κλαίμε χωρίς να ξέρουμε γιατί. Αχχχχ, τι μου θύμησες!
Αυτό που βρίσκουν γκόμενο καπάκι μετά από σχέση .. Τόσο απλά! Και μεις τα ταπεινά χαμέμιλα – Ματινες Μανταρινακιες βγαίνουμε 300 ραντεβού,συναντάμε όλων των ειδών τις περιπτωσάρες ,σκεφτόμαστε τι στραβό έχουμε,ποια κατάρα μας δέρνει αιώνια και με κανέναν δεν καταλήγει σε σχέση, πως το κάνατε βρε κορίτσια?
Κοίτα , το ότι είναι σε φάση να χτίσει σχέση, μπορεί να είναι το μότο του. Πολλοί ξεκινάνε στην αρχή μιας γνωριμίας με υποσχετικό τρόπο , άμα σε δούνε και λιγο κρατημένη. Μετά θυμούνται να το πάνε χαλαρά.
Κρατάμε τα σίγουρα : Ενα ωραιότατο φλερτ . . (με option σχέσης ), φουλ αναζωογονητικό .
Τι τις θες τις προγραμματικές δηλώσεις λοιπόν . Είναι πολύ ντεκαυλε.
Κράτα το φλερτ ζεστό και άμα πάει για σχέση , και δεις τα βεγγαλικά., αποφασίζεις.
Αφού δεν υπάρχει θέληση για επανασύνδεση με τον πρώην, πού είναι το πρόβλημα; Τι ακριβώς δεν έχεις ξεπεράσει. Μια χαρά τον έχεις ξεπεράσει, απλά δεν έχεις ξεχάσει κάποια πράγματα που σε εξόργιζαν, αλλά κι αυτά θα ξεθωριάσουν με τον καιρό.
Ο νυν τι χρωστάει ο έρμος να του φορτώσεις την όποια οργή; Τον βλέπεις σαν σάκο του μποξ μήπως; Απόλαυσε αυτό που σου συμβαίνει και προσπάθησε να έχεις τον έλεγχο του εαυτού σου. Αν δεν μπορείς να έχεις τον έλεγχο του εαυτού σου, δεν θα το πεις στον νέο σου σύντροφο, αλλά στον ειδικό.
Χαχα η 2η παραγραφος απαντησης όλα τα λεφτα.
Τη βάζω μαζί με την απαντηση που δεν ηξερε η άλλη τί να κανει με τη ζακέτα του τύπου από one night stand.
Προσωπικά δεν καταλαβα ποτέ τι σημαίνει το “να το πάμε αργά”. Τι θα πει αυτό ακριβώς; Πως προσυμφωνείς το αργά και το γρήγορα σε μία σχέση; Και με ποια δεδομένα νοείται; Για μένα το “να το πάμε αργά” είναι ένας τρόπος να πεις στον άλλο “δεν είμαι 100% στη σχέση”.
Αν περνάς ωραία, συνέχισε. Αν νομίζεις ότι χρειάζεσαι παραπάνω χρόνο (λογικό.. μια εβδομάδα δεν είναι αρκετή) παράτα τον και πάρε το χρόνο σου. Αλλά είναι επάνω σου. Μην του μεταθέτεις την ευθύνη.
Νιάτα <3 , κάνε ότι λεει η καρδούλα σου, θα τα σκέφτεσαι μετά και θα γελάς.
Ποιος είχε πει το αθάνατο: Ο έρωτας με έρωτα περνάει;
Ο Αντύπας;
Σπύρος Σπυράκος
(τι όμορφο παλικάρι και ευγενής φυσιογνωμία!)
Κάποιος που σε αγαπάει αληθινα και θέλει να κλείσουν πιο σύντομα οι πληγές σου. Κάποιος που δε βλέπει μια βραδιά μαζί σου, αλλά πιο μακριά. Κάποιος που σέβεται τον εαυτό του και θέλει να του δώσεις την αγάπη που πραγματικά μπορείς να δώσεις, αφού θα έχεις κερδίσει τη μάχη με το χωρισμό. Κάποιος που ξέρει ότι η αγάπη κάνει θαύματα και ότι η αναμονή μέχρι να γιατρευτεις είναι η αρχή μιας υγιούς σχέσης. Μην απογοητευεσαι. Αγάπησε τις πληγές που σου άφησε η προηγούμενη σου σχέση, μείνε να γνωρίσεις τον εαυτό σου που δημιουργήθηκε μετά από αυτή την εμπειρία και μετά… Διαβάστε περισσότερα »